sevgi

sevgi üç türlüdür. birincisi "eğer" türü sevgi. örnek verecek olursak: ''eğer'' başarılı ve önemli bir kişi olursan, seni severim. ''eğer'' eş olarak benim beklentilerimi karşılarsan seni severim. en çok rastlanan sevgi türü budur, karşılık bekleyen sevgi. ikincisi ''çünkü" türü sevgi. örneğin: seni seviyorum. ''çünkü'' çok güzelsin/yakışıklısın. seni seviyorum. ''çünkü'' o kadar popüler, o kadar zengin, o kadar ünlüsün ki. biraz derin düşünürseniz, bu türün, "eğer" türünden temelde pek farklı olmadığını görürsünüz. üçüncüsü ''rağmen'' türü sevgi. bir koşula bağlı olmadığı için ve karşılığında birşey beklenmediği için, "eğer" türü sevgiden farklıdır bu. sevilen kişinin çekici bir niteliğine dayanıp, böyle bir şeyin varlığını temel olarak almadığından, ‘'çünkü’' türü sevgi de değildir bu. bu üçüncü tür sevgide, insan "birşey olduğu için" değil, "birşey olmasına rağmen" sevilir. esmeralda, qusimodo'yu dünyanın en çirkin, en korkunç kamburu olmasına "rağmen" sever. yakışıklı ve zengin delikanlı da esmeralda'ya çingene olmasına "rağmen" tapar. burada insanın, iyi, çekici, basarılı ya da zengin bir konum edinerek sevgiyi kazanması gerekmiyor. kusurlarına, cahilliğine, kötü huylarına ya da kötü geçmişine "rağmen", olduğu gibi, o haliyle sevilebiliyor kişi. farkında olsanız da olmasanız da, bugün yaşamınızı sürdürebilmenizin nedeni ''rağmen'' türü sevgiyi şu anda yaşıyor olmanız ya da birgün bu sevgiyi bulacağınıza olan inancınızdır. masumi toyotome

sevgi ailede başlar yani birey doğduğu andan itibaren ebeveynlerinden ne gördüyse onlara ışık tutar benimser ben de benimsedim,biraz farklı oldu ama benimsedim benim için sevgi;anlaşılmak,karşıdaki insana bir şeyler katabilmek,birbirini tamamlamak seedorfla gattuso gibi süheyl ile behzat gibi saian&karaçalı gibi ailem bana bunu aşıladı belki eksik belki az ama benim sevgilerim hep tamlamalardan oluştu

çocukluğumuzda o kadar materyalist yetiştiriliyoruz ki sevginin anlamı çok farklı insanlar için. anne baba ortada yok, hunharca çalışıyorlar, çocuklarının geleceği mantığıyla çocuklarından uzak bir şekilde. oyuncaklar alınıyor ebeveynler tarafından, bunu sevdin mi? bak tavşan kardeş bunu sevdin mi? çocuk oynayacağı şeyleri seviyor. gözlemliyor, istediği gibi oynuyor, istediği yere götürüyor, istediği zaman sıkılıp atıyor. sevgiyi bu şekilde kodluyor. daha sonra büyüdükçe sevmediği şeyler ona zorlanıyor. hani bana sevdiğim şeyleri veren insanlara ne oldu diyor. sevgi tamamen kendi bencilliğinde evrimleşiyor. bunun üzerine kendi karakteri, zihni ve insan ilişkileriyle birlikte sevgi farklı yerlere gidiyor.

"sevgi anlaşmak değildir nedensiz de sevilir."

dünyayı yaşanılır kılan yegane duygu.

büyük eksiklik.

sanılan ve bilinenin aksine; insanı vahşileştirmez, yozlaştırmaz, kırıp dökmez, esir etmez, kısıtlamaz, kavgaya sürüklemez.. iyileştirir, güzelleştirir.. her sabah aynı aynaya bakar farklı bi gülüş astırır yüzünüze. güneşi bi başka asar gökyüzüne, yıldızlardan taç yapma isteğini aşar o tacı yaptırır.. sokaktaki kediye günaydın diyip köpeğe sarılma isteğiyle dolanır bacaklarınıza, omuzlarınızı düşürmez, dayanma gücüne eklenerek yürüyüşünüzü dikleştirir. şiirler yazdırır yetmez ekmek aldığınız fırına birkaç dize bıraktırır. şarkılar başka çalar adımlarınıza dans karışır dünyanın çıkmış çivisine tutar en güzel fotoğrafı astırır

bazen yaşamak için öldürmek zorundasın, bazen yaşamak için içindeki sevgi seni öldürmeden, sen onu öldürmek zorundasın.

sevginin kutsallığının ve gücünün alt edemeyeceği bir şey olduğuna inanmıyorum. eğer bir yerde sevginin yeterli olmadığının düşüncesi geçiyorsa, bu düşüncenin geçmesinin tek sebebi yeterli kadar sevginin içimizde bulunmuyor oluşudur.

franz kafka'ya göre sevginin tanımı: "sen kendime doğru çevirdiğim bir bıçaksın. i̇şte sevgi budur."

sevgi benim için aynadır. her yerde onu gömek kolaydır, önemli olan kendine bakarken de ondan izler görmek

sevgi güzel isim

"istediğin kadar bir taşı sula, taş büyümez." diyor ursula. hayat da biraz böyle. sevgi tek başına hiçbir şeydir. neyi, kime ne kadar verdiğin önemlidir bazen. taşı suladığın için taş nasıl büyümezse çok suladığında çiçek de büyümez, ölür. İlacı zehir yapan ölçüsüdür, sevgiyi de.

Sevmek sevilmek ve bunu hissetmek çok güzeldi ama daha doğmamış birine aşık olana kadar. Şimdi sadece 2 haftada bir ekrandan gördüğüm ve sadece varlığını hissettiğim birine duyduğum sevgi beni delirtebilecek kadar büyük

"Bir gün sana dünyada katlanılacak tek şeyin sevgi olduğunu öğreteceğim." (bkz: Yusuf atılgan)

Tanım: "İyilik ve güzellikten ibaret olduğu söylenmesine rağmen, her daim acı ve ızdırap veren anomali hali."

Çoğu zaman yapılan yanlışların şiddetin arkasına sığınılan gerçek anlamı çoğu insan tarafından tam anlamıyla bilinmeyen özünde çok güzel bir duygu.

Çocukluğumdan beri aç olduğum duygu. Sevgiye doyumsuz yapım, beni sevmeyen kişileri hemen algılayabilen bir içgüdüm var. Çocukluğuma baktığımda, birine kendimi zorla sevdiremeyeceğimi taa o yaşlarda çözmüştüm. Duygusal yapım realist yapımı hep ezerek geçmiştir. İlerleyen yıllarda ne yaşarım bilmiyorum ama.

Sevgi hepimizi kurtaracak diyolar bakalım

Güzel bir kız ismi.

"Karşılığında sevilmeme riskini göze almaktır" LEO BUCAGLİA

"Sevmek, bir insanı sevmekle başlar her şey. Burda her şey bir insanı sevmekle bitiyor." (bkz: Sait Faik Abasıyanık)

tBirine karşı sadece bir kere kullanabildiğimiz, doğru kullanıldığında ya da karşı taraf tüketmediği taktirde bir ömür sürebilen, insanın insana verebileceği en değerli hediyedir. Lakin (bkz: tükendik)

Dünyada sevgi kadar vazgeçilmez bir şey daha yok der goethe ama ben bundan da vazgeçtim

Çok güzel. Sevmek de güzel, sevilmek de. Bir olmak.

İyi gelir sevgi. Güzeldir. Verene de iyi gelir, alana da. İyileştirir. Diğer insanların varlığını hatırlatır, dünyayı daha güzel görmenizi sağlar. Renklerin canlılığını hayretler içerisinde fark edersiniz sıradan bir yürüyüşte. Gökyüzü, güneş, ayı, yıldızlar, gökkuşağı, kırmızı, ya da mavi... Her şey, daha bir anlam kazanır. Sonu nasıl biterse bitsin, insanı olgunlaştırır.

Şu sıralar acayip ihtiyacım var.

Herkesin hak etmediği gibi bir o kadarda istenilen şey aslında. Herkeste bulunmaz, bulunanda ne kadar verebilir orası tartışılır, yani biraz sabırlı olmak lazım. Sevgi kaybolmuşsa ya güven bitmiştir ya saygı. yani bu öyle bir şey ki aslanı kedi yaptığı gibi kediyi de aslan yapar, fazlası zararlı ama. Önemli olan bunu hissetmek, kimisi çok belli etmeden gösterir sevgisini kimiside gözüne gözüne sokmaya çalışır. Sevgisini çok dile getiren insanın niyeti halis olsa bile karşısındaki insanı bıktırabilir. İnsanız ya, kolay şeyi pek sevmeyiz zaten nerede imkansız nerede zor var oraya yöneliriz. Emeklerin en büyüğüdür aslında sevgi, tarlaya serpilen tohum misali emek ister, su ister, bakım ister, güneş ister, yağmur ister. Ne çok, ne de az, karşındaki bunu hissetse yeter.

Yaşama değer katan ve yaşamı katlanabilir kılan bir duygu. Gece ikiden sonra akla gelen iç açıcı olmayan düşünceler ve onların peşine takılıp gelen yanlış kararlardan zihnimi kurtarmaya çalışıyordum. Sonra bir mesaj geldi, içinde bulunduğum durumu fark eden ama beni üzmemek için bahsini açmamış birinden. Mesajda bana olan sevgisini ve bana verdiği değeri anlatmış. Ben ona hiçbir şey dememiştim ama hissetmiş. Cümleleri ile, beni tanıdığı için ettiği şükürler ile aklıma gelen o kararları bir anda sıyırdı attı. Bu hayatın sisli ve dalgalı denizinde, küçücük bir gemi olsam da o sevgi yolumu aydınlatıyor. İçim ısınıyor. O denizi geçerim ben.

şimdilerde kadın ismi.

Bakın benim parolam sevgidir sfhhdfhhddh

gorsel gorsel onun yanaklarına ellerimi koyup okşayınca böyle bırakıyor kafasını gözlerini yumuyor. hissedilen her sevgi her canlıyı huzurlu ve mutlu yapıyor.

Varlığı bulutların üzerine çıkmanızı, yokluğu ruhunuzun kararmasını sağlayan ve buna rağmen genellikle insanların belli etmekte yetersiz kaldığı hayatın olmazsa olmaz değeri.

Bir çiçeği dalından koparıp 'seni seviyorum' diyemezsin Bunun adı 'sevgi' değildir Eğer onu seviyorsan yaşamasına izin verirsin Onu her gün sulayıp büyütürsün Sevmek sahip olmak değildir Sevmek değer vermektir. Günümüz ilişkilerinde de en büyük sorun bu değil mi? Değer vermek yerine sahip olmak istiyoruz. Benim olsun istiyoruz. Başkasıyla görüşmesin, şuraya gitmesin şunu giymesin, şunu yapmasın v.s Bence bu sevgi değil. Bu aslında karşındakini değilde kendini sevmenden kaynaklanıyor. Kafandaki kalıba sokarak onu sevmenin sana ne kadar yakışacağını düşündüğün yani günün sonunda onu değil de yine kendini sevdiğinden kaynaklanıyor. Seviyorsan bırak var olsun istediği gibi. Onu olduğu gibi sev. Onu kendi kafandaki biçime sokup öyle sevmek sevgi değildir. Kaçımız sırf bir insan o şehirde diye o şehri sevdik? Kaçımız sırf o orda diye onun olduğu sokakları sevdik? Sevmek sahip olmak değil değer vermektir.

Arkadaşlar size söyleceğim şey şu devir sevgi devri değil devir aşağılık insanların devri o yüzden sakın sevmeye kalkmayın iddia ediyorum öyle ya da böyle siz üzülürsünüz.

İbn Hazm'a göre sevginin oluşması için beş derece vardır: 1) Güzellik: Görene gördüğünün; dış görünüşünün ve ahlakının iyi gelmesidir. 2) Hoşlanma: Gördüğünü beğenmesi ve ona yakın olmak istemesidir. 3) Ülfet: Sevdiğini görmediği zaman kendini yalnız hissetmesidir. 4) Tutku: Sevenin aklının, fikrinin sevdiğinde olmasıdır 5) Aşk: Tüm bu şeylerin yerinde olmasıdır.

bir insanı gerçekten sevince önemsediğiniz tek şey onun yanında olmak oluyo, ya da sarılmak, öpmek, iyi olduğunu bilmek, hissetmek ya da görmek. mekan o kadar önemsiz ki bunun için. kenarda köşede bile iki dakika görseniz sizin için yeterli olabiliyor. en doğal hâlinizle neresi olduğu önemsiz sadece onun yanında olmak istiyorsunuz. içinizi huzur kaplıyor, sanırım sevgi gerçekten böyle bir şey.

bu kadar güzel bir duygu bir insanın belasını nasıl sikebilir hayret ediyor insan

Sevgi neydi?? Sevgi iyilikti, dostluktu Sevgi emekti…

Sevmekte sevilmekte nasıl güzelll... Ama çoğu zararmış, tecrübe etmek çok can yakıcı :(

Başardım arkadaşlar bu savaşı bu mücadeleyi bu engelleri bu imtihanı ne denirse artık ben kazandım. Her görmek istediğim an yanımda olan adamın yokluğuyla savaş verdim. Görevi sebebiyle tam tamına 504 gün görmedim. Yeri geldi günlerce sesini duyamadım. Hatta günlerce haber alamadığım bile oldu. Onun bana verdiği teselli ise haber alamıyorsan benden otur sevin çünkü eğer haberim gelirse zaten şehit olmuşumdurdu. Ben 16 buçuk ay yerde mi yaşadım gökte mi yaşadım bilmiyorum. Ne çektim bir ben bir Allah biliyor. Günlerce ağladığım günler oldu. İzinler açıldı diye heveslenip gün sayıp son günlere yaklaştıktan sonra izinlerin tekrar kapanmasıyla hayallerimin heveslerimin planlarımın suya düşmesi oldu. Size gerçekten de aynı şey üzerine defalarca heveslenip sonra ortada kalmanın artık umutlarının tükenmesini artık iyi bir şey olsa bile sonu yine kötüye bağlanır diye korku içinde yaşamanın ne kadar kötü bir olduğunu anlatamam. Ve bunca zaman içerisinde yaşanmışlıkları tercüme edemeyecek kadar yoruldum. Ama bir gün olsun pes etmedim. “Tek canı sağolsun da yel essin kokusu gelsin.” cümlesini iliklerime kadar hissederek teselli ettim kendimi. Her gece başımı yastığa koyduğumda Rabbime binlerce kez şükürler olsun bugünde ona bir şey olmadı ayağına taş bile değmedi ben bir gün daha sabredebilirim diyerek sabahı ettim. Günlerce uyumayıp onunla birlikte nöbet tuttuğum günler oldu sırf biraz daha sesini duyabileyim oda orda kendini yalnız hissetmesin diye. Yeri geldi kavga ettik yeri geldi ayrılacak derecesine geldik ama hiç bir zaman onu bırakıp gitmek aklımın ucundan bile geçmedi. Nasıl sabrettim nasıl geçti onca zaman ben bile şaşırıyorum. Ama anlıyorum ki sabrım da sevgim kadar çokmuş. Rabbimde bana güç vermiş geçirmiş gitmişim o günleri. Sözün özüne gelirsek arkadaşlar biz kavuştuk. Geldi benim iki gözümün çiçeği geldi benim uğruna ömür adadığım adam. Sağsalim bana geldi. Size bu duygunun ne kadar eşsiz bir şey olduğunu hangi kelimelerle anlatabilirim bilmiyorum ama içimde küçücük bir çocuğun çok istediği bisiklet alınmış gibi yada hayatınızda en çok istediğiniz şey olmuş da bundan daha fazla mutluluk yokmuş en güzel mutluluk buymuş gibi tarif edebilirim. Bunu biz başardık biz kazandık bu hasreti biz yendik arkadaşlar. Engellere, mesafelere, insanlara, zamana yenik düşmeden kavuştuk. Ama hala kabullenemiyorum gelmiş olmasını yanımda oturuyor dönüp dönüp bakıyorum yanımda mı diye. En eğlenceli müzikte bile gözlerim mutluluktan doluyor artık. Artık üzüntüden değilde mutluluktan ağlıyorum. Eşsiz tarifsiz mükemmel değişik ama çok güzel bir duygu yaşıyorum ben. Bu çok güzel bir şey. Dilerim Rabbimden ki hiç kimseyi sevdiğiyle sınamasın. Kimsenin kimseye yokluğunu göstermesin. Benim bu yaşadığımı düşmanıma bile yaşatmasın. Gerçekten çok zor. Öyle arkadaşlar sevgi çok güzel bir şey. Hele ki iki insan gerçekten birbirini çok seviyor ve her şeye tek taraflı değilde çift taraflı göğüs geriyorsa aşılmayacak hiç bir engel yok. Benim çocukluk aşkım birlikte büyüdüğüm adam varlığına binlerce kez şükürler olsun. Hani bir söz var ya “Sevgi neydi, sevgi emekti.” diye gerçekten de sevgi emektir. Gerçekten seviyorsan emek verirsin ki emek veriyorsan da zaten gerçekten seviyorsundur. Ve son olarak şunu söylemek istiyorum ki “sevgi” her şeyin üstesinden gelir. Sevin, sevilin. Çünkü hayat sevince güzel.

Kime verildiği çok önemlidir aksi halde elde kırık bir kalp bırakır

(bkz: honore de balzac)'a göre sevgi; sevdiğin kişinin mutlu olduğunu gördükçe o'nun mutluluğu ile mutlu olabilme sanatıdır.

aga bu sabah sevgi üzerine okuyunca çok beğendiğim şöyle bir yazıya denk geldim ve sizinle de paylaşmak istedim yazanın eline emeğine sağlık.. --- spoiler --- Sevgi Anlayışımız Lisedeydim. Bir arkadaşım bana bir saat hediye etti, taktım eve gittim, bahçedeyiz… Akrabalar var. Saat dikkatlerini çekti ben de, “Arkadaşımın hediyesi.” dedim. Teyzelerden biri, “Nasıl arkadaşmış o, kimse kimseye durup dururken hediye almaz, bak bana alan var mı?”dedi. İnsanımızın sevgi anlayışıyla bilinçli olarak ilk o gün yüz yüze geldim. Pek çok insana göre, illa bir çıkar, bir menfaat, bir ilişki, bir neden olmalı birbirini sevmek için çünkü. Sonraları fark ettim, birini çok seviyorum diyorsun ve bunun karşılığında şunu soruyorlar, “Niye?”, “Nesini seviyorsun?”. Seviyorum yahu, o olduğu için, kalbim öyle dediği için… Dikkat edin bizde iki kişi evlenir, birileri çıkar ve ee zengin tabi, ee kız güzel, ee oğlanın kariyeri iyi der ve hemen bir anlam aramaya çalışırlar. Onlara göre iki kişinin birbirini gerçekten sevme ihtimalleri yoktur. Ben bahçeyi yaparken bir sürü insan, gelip geçerken meyve ağacı dik, dedi. Meyvesiz ağaçlar için “Ne yapacaksın onu?” yorumu yaptılar. “Amma çok çiçek dikmişsin onun yerine sebze bahçesi yap, yersiniz, kışlık koyarsın.” dediler. Ve sırf meyvesi yok diye, yiyemiyorlar diye, doğrudan faydalanamıyorlar diye ağaçların kesildiğini çok gördüm. Yiyemiyor ya o ağacı, niye sevsinler? Çiçekleri yiyemiyor ya, ne yapsınlar güzelliğini? Hayvan sevgisini “kurbanda keseriz” diye, doğa sevgisini “meyvesinden hoşaf yaparız”diye, evlat sevgisini “yaşlanınca bize bakar” diye, eş sevgisini “evde bir nefes olsun” diye yaşayan bir sürü insan var. Bunların hepsinden çok var ama sevgi yok sevgi, hep ondan oluyor bunlar… Şermin Yaşar --- spoiler ---

Bugün bir arkadaşımın sence sevgi nedir sorusu üzerine düşünüp verdiğim cevabı sözlükte sevginin tanımını yapmadığını farketmem üzere şuraya iliştiriyorum T:içinde birçok duyguyu barındıran bir kavram. Şey gibi mesela hani beyaz rengi teknik olarak tüm renklerin birleşiminden oluşuyormuş ya onun gibi. Sevginin içinde mutluluk var, hüzün var sevdiğine zarar gelebilme ihtimalinin korkusu var, onu her gördüğündeki heyecan var, birlikte bir şeyler yapmanın verdiği haz var. Dünyayı sevgi kurtaracak diyorlar ya hani. İlk bakışta çok sıradan ve romantik bir cümle gibi geliyor. Ama aslında çok derin. Biz insanlar gerçekten sevmeyi bilebilsek gerçekten dünya kurtulurdu. Mesela sevginin sahip olmak değil de onun iyiliğini istemek olduğunu. Bir çiçeği sevince koparmayıp onu sulamayı istesek mesela. Birde sevgiliye duyulan sevgi var. Bu biraz daha düşündürüyor insanı. Sevmek çok güzel bir his aynı zamanda sevilmekte. Ama yormadan yorulmadan. İşte burda yine sevmeyi bilip bilmediğimiz giriyor devreye. Eğer sevmeyi bilerek bir ilişki yaşayabiliyorsa insanlar bu dünyada onlardan şanslısı yok bence. Sevmek sahip olmak değil. Sevmek kısıtlamak değil. Bence sevmek ikiyken bir olmak da değil. İkiyken iki olmayı başarabilmek de sevgidir. Birlikte olmaktan birlikte vakit geçirmekten ve bir şeyler yaparken birlikte mutlu oluyorken kendi alanlarına saygı göstermeyi öğrendiği noktada insan güzel seviyordur. Yalnız vakit geçirmeye de ihtiyacı var herkesin. İnsanız nihayetinde. Sonuç olarak sevmek sevilmek güzel bir his. Allah herkese yormadığı yorulmadığı güzel sevgiler nasip etsin :)

Sevgi bahanelerin arkasına sığınmamaktır. Sevgi, seviyorum deyip sevginin her şeyi yenemeyeceğine inanmak değildir. Sevgi, sevdiğini söylediğin insanı ne pahasına olursa olun ortada bırakmamaktır. Sevgi, onu hayallere daldırıp, umutlandırıp yüzüstü bırakıp gitmek değildir. Sevgi, zamanla birçok şey olabilirdi… “eğer sen izin verseydin.”

o ne yeniyor mu

artık başka bir şehire yerleşeceğim için ufaktan vedalaşmaların başladığı şu günlerde kuvvetlice hissettiğim bir duygudur kendileri. gidiyorum diye tutulmaya çalışılan gözyaşlarında okuyabiliyorum bunu, sarılmalardan, iyi dileklerden, verilen hediyelerden. şükürler olsun sevgiye,sevmeye ve sevilmeye :')

insanı hayatını ya vezir eder ya da rezil. orta noktası olmayan bir duygu