sevgi

sevgi üç türlüdür. birincisi "eğer" türü sevgi. örnek verecek olursak: ''eğer'' başarılı ve önemli bir kişi olursan, seni severim. ''eğer'' eş olarak benim beklentilerimi karşılarsan seni severim. en çok rastlanan sevgi türü budur, karşılık bekleyen sevgi. ikincisi ''çünkü" türü sevgi. örneğin: seni seviyorum. ''çünkü'' çok güzelsin/yakışıklısın. seni seviyorum. ''çünkü'' o kadar popüler, o kadar zengin, o kadar ünlüsün ki. biraz derin düşünürseniz, bu türün, "eğer" türünden temelde pek farklı olmadığını görürsünüz. üçüncüsü ''rağmen'' türü sevgi. bir koşula bağlı olmadığı için ve karşılığında birşey beklenmediği için, "eğer" türü sevgiden farklıdır bu. sevilen kişinin çekici bir niteliğine dayanıp, böyle bir şeyin varlığını temel olarak almadığından, ‘'çünkü’' türü sevgi de değildir bu. bu üçüncü tür sevgide, insan "birşey olduğu için" değil, "birşey olmasına rağmen" sevilir. esmeralda, qusimodo'yu dünyanın en çirkin, en korkunç kamburu olmasına "rağmen" sever. yakışıklı ve zengin delikanlı da esmeralda'ya çingene olmasına "rağmen" tapar. burada insanın, iyi, çekici, basarılı ya da zengin bir konum edinerek sevgiyi kazanması gerekmiyor. kusurlarına, cahilliğine, kötü huylarına ya da kötü geçmişine "rağmen", olduğu gibi, o haliyle sevilebiliyor kişi. farkında olsanız da olmasanız da, bugün yaşamınızı sürdürebilmenizin nedeni ''rağmen'' türü sevgiyi şu anda yaşıyor olmanız ya da birgün bu sevgiyi bulacağınıza olan inancınızdır. masumi toyotome