sözlük yazarlarının yalnızlık dereceleri

İzin günleri o kadar yalnız kalıyorum ki ses tonumu unutuyorum

Ne vakit gökyüzüne baksam fark ediyorum ki umutlarımla başbaşa kalmışım.

Telefonumun şarjı bitince şarja takma zahmetine girmiyorum. Siz derecelendirin artık.

Artık kimsenin belirli bir sosyal hayata ihtiyacı yok. Aslında bakarsanız kimsenin artık sevgiliye veya ciddi ilişkiye de ihtiyacı yok. Aileye bir yaştan sonra zaten yok. Bunu biz kendi kendimize yaptık. Toplum da insan eskiden sosyalleşmek zorunda olan bir canlı iken şimdi bu sorumluluğu kaldırdık. Artık arkadaşı olmayan Instagram'dan arkadaş, sevgilisi olmayan (bkz: tinder) da sevgili, işi gücü olmayan (bkz: onlyfans)' da işveren.

kaliteli bir yanlızlığı , sahte bir kalabalığa tercih ederfmfnvnvkfmgk :D yanlızlık duyguma 5/10 veriyorum …bazen her iki duruma razı bazen de bundan rahatsız oluyorum..cevremde hadi bişeyler yapalım diyen insanlar her zaman oldu ama duygularım uyustugu sevgilim en son 5 sene önce oldu.. millet skor derdinde ..hala karşı tarafta gerçek duyguları arayan kaç kişi kaldık?

Kendi kendime konuşacak kadar yalnızım...

az önce şöyle bir tweet okudum "ileride çocuğum bir yerde tek başına çaresizce ağlar ve ne kadar yalnız olduğunu düşünüp üzülürse kendimi yakarım"diye. Sonra kendi ailemi düşündüm annemle hep kendi yalnızlığımı konuşmak istemişimdir ama hep gecistirir ne diyorsun boşver der. Keşke bir kez olsun beni dinlesen anne ilkokulda sırada tek başıma otururken camdan dışarıyı izleyip günün geçmesini beklemekle üniversiteye başlayıp yine amfide dışarıyı izlemem yanımda bir kisinin bile olmaması canımı sıkıyor deftere bir şeyler yazıyorum ama dersle ilgili bile değil sırf zamanın geçmesi için ya da etrafımda insanların yanına gittiğimde bana bakışlarından rahatsız olduğum için iletişim kuramamadan keşke sana bahsedebilsem anne. Geçen gün şarkı dinlerken sende egleniyorsun ama hiç arkadaşın yok demen aklımdan gitmiyor. Neyse benim yalnızlık dereceme gelecek olursak on numara yalnızım.

kahve içmeye kendimi davet ediyorum sonra reddedip akşam 7 ye kadar uyuyorum

toplu kandil mesajı bile gelmedi bana

Kendi içimde yapayalnız birisiyim. Hayatın karmaşasında kendimi bir başına buluyorum, içimdeki boşlukla baş başa kalıyorum. Ne derdimi dökecek bir dosta, ne de mutluluğunu paylaşacak bir yoldaşa sahibim. Bu yalnızlık duygusu öyle büyük ki artık onunla yaşamaya, onu bir parçam haline getirmeye başladım. Ancak bu yalnızlık, etrafımda bir kalabalığın olmasıyla geçecek türden değil. İçimdeki boşluğu dolduracak, beni anlayacak ve değer verecek birinin varlığına ihtiyaç duyuyorum.

Wp yok paketteki 250 sms i hiç kullanmadım, sözlükte 1133 günde 1455 entry girmiş bulunmaktayım

Dışarıdan bakınca çok kalabalığım. Arkadaş çevrem çok geniş, akrabalarımla aram iyi ve sık sık görüşürüz, bir sanat dalında kendimi geliştirmek için kursa gidiyorum, arkadaşlarımla spor üyeliğimiz var oraya gidiyoruz vs vs vs vsssss ama içimde çok yalnızım. Demliğe tek ölçek çay atıyorum. Kim görüşelim dese direkt tamam diyorum. Market alışverişini kendim yapıyorum ve hep en az olan peyniri zeytini alıyorum. Ben gerçekten çok yalnızım.

Sözde gayet sosyal biriyim. Zaten insanlar öyle bir baskı kuruyo ki insanda, öyle olmak zorunda kalıyosun. Ufacık bi şeye kaygılansam, birkaç kez tekrarlasam hemen etiketi yapıştırıyolar. Neymiş çok kaygılıymışım! Kardeşim sen 24 saat dideral almış gibi mi geziyosun sanki.. Bu kalıplar öyle baskın ki.. Hani son zamanlarda topluma dayatılan güzellik algısından dem vuruyolar ya, o bunun yanında hiç kalır.. Böyle şeyler hep olmak zorunda sanki. Birkaç insanla konuşmak istemesem o an hemen diyorlar sen çok sessizsin ortamda. Ya da hissettiriyorlar bak filanca ne kadar girişken, ne kadar aktif.. Oysa ben de bazı ortamlarda öyleyim. Sırf sizin kalıp algılarına uyacağım diye rol yapmaktan bıkıyorum. Sonra ne mi oluyo, koskoca bi kalabalığın ortasında yapayalnız hissediyorum. Kendim gibi olmak isteyip bi köşeye çekiliyorum. Yetersiz hissediyorum. Zaten en çok kalabalıklarda yapayalnız hissetmek koyuyo insana. İnsan kendini ne kadar severse sevsin, yaşadığı çevrede kabul görmüyosa o rahatsız his gelip buluyo onu..