Kendi içimde yapayalnız birisiyim. Hayatın karmaşasında kendimi bir başına buluyorum, içimdeki boşlukla baş başa kalıyorum. Ne derdimi dökecek bir dosta, ne de mutluluğunu paylaşacak bir yoldaşa sahibim. Bu yalnızlık duygusu öyle büyük ki artık onunla yaşamaya, onu bir parçam haline getirmeye başladım. Ancak bu yalnızlık, etrafımda bir kalabalığın olmasıyla geçecek türden değil. İçimdeki boşluğu dolduracak, beni anlayacak ve değer verecek birinin varlığına ihtiyaç duyuyorum.