sözlük yazarlarının canını sıkan durumlar

dost dediğim kişilerin birer birer kahpe çıkması. bugün iş yerimde birisi arkamdan konuşuyor bu adam dergaha gidiyor ama alkol alır zina yapar vs. demiş hiç biri zoruma gitmez de yalancıdır da demişler. yahu ben istediğimi yaparım istersem camii de sabahlar ertesi gün zina işlerim bu rabbimle benim aramda benim yerime siz mi yanacaksınız hayırdır? arkamdan konuşan şahıslarla bu saaten sonra muhattap olmam allah'ın selamını verseler almam. işin acısı da patron bunları zamanında kovmaya niyetlenince kıçlarını kurtaran da bendim eeee iyilik yap kahpelik bul bu dünya öyle bir yer.

sevişememek.

Sevdiğim biriyle telefonda konuşurken konuşmayı bitirmeye çabalamak. Onu çok seviyorum ama malesef kapatmam gerekiyor. Konuyu oraya getirmeye çalıştıkça utanıyorum. En son karşı tarafa ben artık kapatayım şunu şunu yapacağım falan diyorum. Kapatınca çok canımı sıkıyor dediklerim. Kendimi kötü biri gibi hissediyorum. Halbuki karşı taraf hiç kapatmaya çalışmamış oluyor. Of. Nolur akıl verin. Karşımdakini kırmadan nasıl kapatabilirim bu telefonu? Bu durumdan sebep telefonla konuşmaktan nefret eder oldum.

Aile evinde yaşamak

Biri sana iş bulurum elim kolum uzun tarzı kendini kastı bende çok detay girmeden bilgi verdim iş tecrübem hakkında bekle haber gelince dönücem sana dedi bugün ulan dedim niye hiç ses yok meğer engellemiş beni sabahtan beri niye diye düşünüp canımı sıkıyorum :/

Artık gözlerimin içinin gülmemesi. Her şeye tamamım, alıştım falan vs vs ama abi nasıl olacak tekrar. Abi tekrar nasıl birisini görüyorum diye gözlerim parlıycak, gülerken gözlerimin içi gülcek. Ben yeni birini nasıl çocuğum gibi sevicem. Nasıl amk. Kim buna değer? Kim bende tekrar bu duyguları nasıl uyandıracak. Hayatım bi düzene girdi tamam, ama bu düzenli hayatı, hayatında sevdiği hiç bir şey olmayan bi adam olarak yaşıyorum. Anasını sikiyim böyle işin

Ahaha dün danışan alırken bi anda tartım hafıza kartını okumamaya karar verdi ve bu ilk defa gelen bir danışana denk geldi. Epey uğraştım çözülmedi. Neden oldu hiç anlamadım. İnşallah sabah mucizevi şekilde çözülür ve hayatıma devam ederim

issizlik ve aile evinde yasamak. evde sadece annem ve babam olsa gercekten dert etmeyecegim ama ikisi de birbirinden yaramaz yigenler, abla ve eniste kisileri de var. hepsi calısıp geldigi icin aksama kadar hem cocuk sesleriyle hem de yemek hazırlama derdiyle ugrasmaktan artık kendimi evin hizmetcisi gibi hissediyorum. isten geldim, yorgunum ayaklarına ne cocuklarıyla ilgilenme gibi bir sey var ne de sofrayı hazırlama, bulasıkları toplama vs. bahsettiklerim ne kadar ailemden birileri de olsa bu kadar hazırcılık ve rahatlık canıma tak etmis durumda. iki gündür sırf bu yüzden her seye ve herkese köpek gibi davranıyorum, ipin ucu ne zaman kopacak cok merak ediyorum.

yaşamak tabi buna yaşamak deniyorsa

Sokaktaki kedilere biraz önce döner attım birazcık. Galiba patileri yağ olmuş. Karşı komşumuz da arabayı bizim balkonun altına koymuş. Ordan bana uzanmaya çalışan kedinin pati izleri yağlı yağlı ön cama çıkmış. Adam da demin sigara içmeye çıktı gördü beni atarken döneri. İnşallah yarın kötü şeyler olmaz. Of ya. İyi bir şey yapalım derken ortalığı mahvediyoruz. Edit: camı yalıyor şimdi de. Sabah adam uyanmadan inip arabasının camlarını mi silsem napsam.

Max 20 bin, batarya kapasitesi yüksek ve kamerası güzel bir telefon arıyorum. Önerileriniz varsa açığım. Ayrıca Xiaomi mi 11t pro kullanan varsa fikrini almak isterim. Ve son olarak Samsung Galaxy s22 ultraya 32 bin verilir mi? Edit: canımı sıkan şey anlaşılmıştır zaten ama yine de söyleyeyim, telefon fiyatları canımı çok sıkıyor.

çamaşır makinesinin deterjanı almadığını sonradan fark etmek.

45 dk mülakat

Anlaşılmamak bir de işe gitmek

Kira fiyatlarının ,maaşımdan fazla olması.

Hergün yaşamak için çalışmak zorunda olmak.

Çok sıkıldım birilerine kendimi aciklamaya çalışmaktan, açıklama yapma gereği duymaktan. Kendimi anlatmaktan... o kadar sıkıldım ki...

Hiç uyumak istemiyorum ama sabah iş var. Deli gibi de uykum var.

sabaha iş var ya

bazen bazı kırgınlıkları kendi içinde yaşayıp aşman gerekiyor. çünkü her zaman karşında bir muhatap bulamazsın. ya da bulursun ama senin anlatasın yoktur. veya senin anlatasın vardır, karşı tarafın anlayası yoktur. illa ki bir şey tutmaz. hayat işte. not: bu entry aslında daha uzundu ama %90'ını son dakika imha ettim. gerek yok çünkü. hadi eyvallah.

Bulantı ve iştahsızlık problemiyle dahiliyeye başvurdum. Çözüm alamadım. Psikiyatriye başvurdum anksiyete ve depresyon başlangıcı olduğunu söyleyip anti depresan yazdı( düşünce yapısı gereği antidepresanlara karşıyım ve kullanmıyorum) Gastroenteroloji bölümüne randevu aldım şimdi. Tavsiyeniz varsa çok memnun olurum.

sol kanatta erkeklerle ilgili çok fazla başlık var

yetiştirilme seklinden kaynaklı olusan psikolojik tahribatın düzeltilme seruvenindeki gec kalmislik hissi

işsizlik aq

Hiç yağmur yağmıyor. Ne yapacağız bilmiyorum. Bu konuda iç açıcı bir bilgi sahibi olan varsa bizi aydınlatsa nasıl güzel olur.

(bkz: işsiz olmak) öldürcem kendimi heyecan olur belki

(bkz: yolculuk yapmak) vallahi sıkıldım artık keşke benden birkaç tane daha olsa ya :/

Kimse de beni seçmediğine pişman olmadı ya şu hayatta. Vay be. Kimsenin unutamadığı değilim.

Bazılarının ve o bazılarının içinde hiç hak etmeyenlerin benden daha fazla şey yaşaması,hissetmesi,sahip olması ve onları gördükçe benim daha da çok içerleyip üzülmem.

Rahatça konuşabildiğimiz, hayattan, varlıktan, yaşam biçimlerinden şiirlerden dem vurabildiğimiz,savrukça özgüvenli bir tecrübesizlikle kendi dilimizi yaratarak konuştuğumuz insanla artık konuşmuyor olmak canımı sıkıyor

bazı şeyler olur ve zamanla düzeleceğini artık biliyosundur akışa bırakırsın ve gerçekten olaya daha geniş açıyla bakmaya başlarsın, aslında senin kötülüğün için değil de iyiliğin için olduğunu fark ettiğini sanarak bi müddet devam edersin. arada sırada sızın olur ama daha önce nasıl geçtiyse yine geçecektir emin olursun. gel zaman git zaman alıştım dersin ama yine de o andan çıkamazsın belli başlı aklına geliverir engel olamazsın hadi dersin buna da eyvallah, sonra bi gün hiç alakasız bi şey yaparken ya da duyarken söylerken ne bileyim herhangi bi eylemde bulunurken kafanda havai fişek patlar tüm yapboz tamamlanır tren rayına oturur otobüs yeşil ışık yanar ve geçer o çok mini asılsız saliselik dilimde "işte" dersin "özsaygım bu yüzden bitmiş meğer bu yüzden küsmüşüm kendime" bi süre can sıkar sonra yine alışır veya unutur devam edersin. bütün bunları bile bile peki insanın canı neden yanar neden sıkılır?

Her gün bir avuç ilaç içmek

çok değil 2 gün önce yemek yerken bana "ne içersiniz" diye sordukları için ağlamıştım. canım sıkkındı çünkü. dokunsalar yıkılırsın lafının gerçekliği korkutucu şimdi içim sökülüyor, bir gram yaş yok

Halen işsizim ameke

Yoruldum. yorgunum. yorul..

sabahtan beri hiç kedi görmedim bu çok üzücü

Her şeyi, herkesi sorgular oldum. Dini, hayatın amacını,adaleti, insanları... Doğru düzgün bir hayalim yok. Her günüm birbirinin aynısı. Hâlâ neden yaşadığımı sorguluyorum bazen.

Hadsiz, saygısız, herhangi bir konuda bilgisi olmadığı halde gereksiz konuşan ve her zaman söylediğim gibi anaç davranan insanlar görünce aşırı aşırı sıkılıyorum, sinir oluyorum.

Henüz gençliğinin baharında mezun olmasına aylar kala sevgilisinin doğum gününü kutladıktan sonra eve dönerken tırın altında kalan kalbi güzel bir genç. Yaşadığı yerde kimsesi olmadığı için adli tıp önünde bekleyen sayısız arkadaşı. Sayısız arkadaşlarının arasında en yakınım dediklerinin acıdan dolayı cenazeye yanaşamaması ve morga kaldırırken yanında bir avukatı bir yakın arkadaşı bir de yakın olmadığı benim olmam.. Cenazeyi kaldıran 4. kişi ise oradan bir görevli. Böyle durumlarda kalana mı zor gidene mi sorusuna hep kalana zor deriz ama gidenin halini bilmediğimizden öyle diyoruz. Ellerimiz kan olmuştu gencecik bir bedeni morga sokmaya çalışırken. Kimse görmesin diye cebimize soktuk ellerimizi. Bu kadar işte arkadaşlar. Hayat bu. Pamuk ipliğinde yaşıyoruz. O yüzden kırmayın kimseyi. Kırık dökük hayaller arasında kalmış silik hatıralar kalıyor geride. Kaderinde bazı planları var, unutmamak lazım. Oraya girdiğinizde adınız kalmıyor, yalnızca bir numaradan ibaret oluyorsunuz.. Hayat bazen sizi hayal kurmaktan dahi vazgeçme eşiğine atıyor. Ama alışıyor insan işte. İnsanoğluna bahşedilen en güzel özellik bu. Belki de en kötüsüdür ama..

var biraz bir şeyler ama olsundu ne diyeyim

Anne ve Babamın yaşlandığını görmek çok canımı sıkıyor

hani börekçiye gittiğinizde porsiyonda gelen börek satırla sadece bölünmüş ama tam ayrılmış olmaz ya, her bir dilim zemindeki hamurla birleşik durur, hatta ne hikmetse yanında getirilen servis bıçakları da kesmez. ağzına koca bir porsiyonu atsan atamazsın, elinle bölsen içindeki malzeme dökülür de paranla rezil olursun... hah işte o durum çok canımı sıkıyor.

Gerizekalı insanlara değer verip bana yaptığı tüm kötülükleri görüp hala bu iyiliğe devam etmem. Ben ne zaman hakedene hakettiği gibi davranıcam. Kötülük yapanın bi eline ayağına kapanmadığım kaldı

abur cuburların artık rezalet olması. tadelle eski tadelle değil, halley eski halley değil, kola zaten burnumuzu asitten sızlatmayalı uzun zaman oldu. o kadar çok örnek var ki. mesela geçen geçmişi mi yad etmek istedim artık neyse, mısırlı crax alayım dedim ulan sıfır tat! çok sinirleniyorum artık, hem haftalık, aylık zam yapıp geçiriyorlar hem gramaj düşürüyorlar hem tadının içine ediyorlar. fırsatçı onun bunun çocukları.

Canımı sıkan biri olması

Artık kimseye güvenemiyorum, güvenen yerlerim bir anda yok oldu gibi bir şey oldu. Dışarıdan bakınca iyi bir şey gibi ama işin iç yüzü çok can sıkıcı. Eski beni özlüyorum.

Canımı sıkan şeyleri böyle sağa sola yazmak