ortaokul

uzun süredir, işten güçten fırsat bulup da arayıp sormadığım ortaokul öğretmenimin beyin kanamasından vefat ettiğini öğrendim. iki kere çaldıktan sonra annesi açtı telefonu, ağlamaklı bir ses ile olan biteni anlattı. 4 şubat günü geçirdiği beyin kanamasından ötürü yoğun bakımda bir hafta kalıp, vefat etmiş. gerçekten içim acıdı kendisine, çok iyi adamdı duyar duymaz çok feci kötü hissettim. kendimi de suçluyorum niçin vakit yaratıp da aramadın ulan sen?! diye. velhasıl arkadaşlar dünya fani ölüm ani bunu buraya yazdım ki ders çıkaralım diye, çok geç olmadan sevdiklerinize ulaşın onlara karşı hissettiklerinizi açıkça dile getirin yoksa bir daha geri dönüşü olmayan ayrılıklara girersiniz. bize öğrettiği her şey için sonsuz teşekkür ediyorum kendisine, mekanı cennet olsun...

ergenliğime denk gelen çok problemli yıllardı bu yıllar

hayatın bana hep ayrılık getireceği o zamanlardan belliymiş aslında. ortaokulda herkesin bir grubu vardır ya hani çok iyi anlaştığı, yediği içtiği ayrı gitmediği biriyle küsülecekse hep birlikte küsüldüğü, barışıldığı ergen gruplar. bizim de öyle bir grubumuz vardı, dört kişiydik; deniz, ali, ersin ve ben. "ya oğlum biz hiç ayrılmayız, hep birlikte oluruz, her zaman görüşürüz, hatta aynı liseye gidelim falan filan" geyikleri. bismillah daha liseye giderken ayrıldık. oturduğum ilçede 4 tane lise vardı o zamanlar, dördünü de ilçenin en uç yerlerine dikmişler sağolsunlar. ayrılmayız, aynı yerlerde okuruz dediğimiz adamlar (yani biz); ersin anadolu lisesine, ali normal liseye, deniz meslek lisesine,ben de o zamanki adıyla süper liseye gittim😂 lan bari bi iki kişi aynı yerde olsaydık. bu ne talihsizlik. sonra zaten koptuk iyice. deniz üniversite okumadı evli ik çocuk babası, ersin geçen yaz evlendi, ali nerde hiç bilmiyorum. yıllardır da ararım nerelerde diye hatta kardeşim komiser ona bile arattım emniyetten, adamı bulamadım bir türlü. umarım bi yerlerde iyidir. şimdi ben bunu neden anlattım. bazı işlerim için büyüdüğüm ilçeye geldim de işlerimi hallederken yani yaklaşık bir saat önce falan denizi gördüm. aklım eskiye gitti anılarımı gördüm, o yüzden paylaştım öyle. neyse saygılar efendim, sağlıcakla🖐️

hiç güzel geçirmediğim yıllar eğitim yıllarıydı benim için. kısa boy, gözlük, pelteklik, inek öğrenci olmak. hepsi beni bir dalga konusu yapıyordu bazı dangalaklara. zorbalığa maruz kalıyordum, sonuç olarak ben de büyüdüm zorba oldum. şaka şaka. aynı liseye gittiklerim hariç hiçbir arkadaşım ile ortaokuldan sonra görüşmedim. geçenlerde biri instagramdan mesaj attı sen ortaokuldaki suluk musun diye, o zamandan beri ara sıra konuşuyoruz bir tanesiyle. 6. sınıfta gittiğimiz piknikten fotoğrafları bulduk atıyoruz birbirimize. bu çocuk benim sıra arkadaşımdı, kızlarla hiç anlaşamıyordu saçma salak davranıyordu o yüzden tüm kızlar bundan nefret ediyordu. ama ne hikmetse benimle iyi anlaşıyordu hatta kendi de dedi benim ortaokuldaki tek kız arkadaşım sendin diye. çocuğu 10 küsür yıldır tanıyorum, en son nerden baksan 6-7 yıl önce gördüm ama sanki dün aynı sırada oturmuşum gibi bir samimiyet var. şimdi de eski arkadaşlarımızı stalklamaya başladık, bulduğumu atıyorum çocuğa. bugün bana diyo ki kanka bi sen değişmemişsin, geri kalan herkes tanınmaz hale gelmiş. bakıyoruz şimdiki ve o zamanki halime hala aynı, haklı valla çocuk hkhaksjaks. benim çok arkadaşım var, bir sürü ortamım var. ama okumayı yazmayı bile beraber öğrendiğim bir arkadaşımla tekrar görüşmek gerçekten çok değişikmiş, küçükken sokakta oynamak gibi bir olayım olmadığı için çocukluk arkadaşım bir tek okuldakilerdi. çok güzelmiş lan çocukluk arkadaşı, ilk defa tadıyorum bu duyguyu.

gram hatırlamıyorum. hayatı geçmişte aramayacak kadar akıllıyım.