okunan kitabın en vurucu cümlesi

vurduranları etkiler.

güneş ne bizim çevremizde dönüyor, ne de (biz hâlâ öyle sansak da) bizim için doğup batıyor. bilakis dünya kısa bağlanmış bir buzağı gibi güneşin çevresini dolanıp duruyor. ve insanlar bu acı gerçeği bildikleri halde nedense hâlâ dünyanın kendi çevrelerinde döndüğünü sanıyorlar!... acayip; garayip!.. dört güzeller iskender pala

işte küçük bir gerçek; öleceksiniz. -kitap hırsızı-

yaradan rabbinin adıyla oku

"kürşad ölmus,fakat attan düşmemişti. ölmüş, fakat yenilmemişti"

"kötüydü ve işler kötüleştiğinde çanlar yalnızca insanın kendisi için çalardı"

"sana teşekkür borçluyum evlat..bana dünyanın hakikaten suratına tükürülmeye bile değmez olduğunu ve bu dünyada suratına tükürülmeyecek bir tek,ama bir tek insan bile bulunmadığını sağlam bir şekilde ispat ettin" (bkz:içimizdeki şeytan)

bir şeyi yanlış anladığımızda, sakladığımız arzuların da ipuçlarını veririz. bir şeyi yanlış anlamaktan ölesiye korkmamızın nedeni bu.

"konuşacak öyle çok şeyimiz var ki... benim içimdeki ateş nasıl sönmediyse, seninki de sönmemiş olsun diye dua ediyorum..." (bkz: mart menekşeleri) (bkz: sarah jio)

acil bir durumda kadınların ilk koştuğu şey şayet varsa çocukları yoksa en değerli gördükleridir watson . bu yüzden yerini bulmam hiçte zor olmadı (kitapları okuyanlar bilir irene adlerin sakladığı fotoğraftan bahsediyor)

"ancak sizden bir şey alacakları zaman mutlu olmanıza izin verirler." (bkz: uçurtma avcısı)

"neden bu kadar hızlı içiyorsun? " diye sordum "hepiniz keyif almak için sigara içiyorsunuz. bense ölmek için içiyorum. " (bkz: alaska'nın peşinde john green)

"vee sonsuza kadar mutlu kalmışlardır " ora hangi gezegen yavv

ıstırap insan psikolojisine psikoloji biliminden çok daha derinlemesine nüfuz eder. (bkz: albertine kayıp)

"askerlik öldü general! sinsi siyasetçilere sırf üniformalı oldukları için asker diyemem! (bkz: ruh adam )

bu dünyada sığınacak bir gölgem bile kalmadı

"devrim vaktiyle bir ihtimaldi ve çok güzeldi" (bkz: tol)

"yeniden iyi biri olmak mümkün"

biz aslında yaşamıyoruz; yaşamayı ümit ediyoruz. hep mutlu olmaya hazırlandığımıza göre, hiç mutlu olamayacağımız o kadar açık ki... ~ blaise pascal ~

yeniden iyi biri olmak mümkün. -uçurtma avcısı

bana kalırsa yaşam bir perdenin arkasına gizlenmiş, onu tanımak için gösterdiğimiz çabaya kahkahalarla gülüyor.

bazı şeyler asla unutulmazdı.

develer tellal iken, pireler berber iken

arka kapakta yazan ve vurulduğum söz :'insan her şeye bunca karşıyken kendine de karşı olmadan nasıl sürdürebilir bir karşı yaşamı'

"dünya," dedi, "bir dilek gerçekleştirme makinası değil." (bkz: aynı yıldızın altında)

kim deli olduğunu söylüyorsa elbet akıllıdır. (bkz: od)

ve sen gittin herkes ölmeye başladı.

“samimi olmak en güzel keramettir. bırakın uçmak, kuşlara münhâsır olsun.”

önsöz: türkler önsöz okumaz.

ben ne kuzuların ağzında kurt dişleri gördüm (bkz:kürkmantolumadonna)

duygulu bir kadının eli, nasıl mucizeler yaratır değil mi efendim?

baaaaaaaam

şimdi karanlık, şimdi enkaz, şimdi çöl ama ''her şey güzel olacak'' umudu ekiyorum adını andığım bütün mısraların altına. arada bir sula. arada bir yokla.

kalk, iki gözüm, iskeleye geldik. günün birinde ya çıldıracağız, ya dünyaya hakim olacağız. şimdilik bir rakı parası bulmaya çalışalım ve parlak istikbalimizin şerefine birkaç kadeh içelim.

-ben ölürsem küllerimi onun gamzelerine gömsünler olric -siz öldüğünüzde eğer gülüyorsa o küller okyanusa yakışır efendimiz.

tesadüf seni önüme çıkarmasaydı gene aynı şekilde fakat her şeyden habersiz yaşayıp gidecektim. sen bana dünyada başka türlü bir hayatın da mevcut olduğunu benim bir de ruhum bulunduğunu öğrettin.

"birinin ölüm haberini alıyorsanız, hâla hayattasınız demektir. ben o haberi duymamak için şu an yaşamıyor olmayı isterdim. seni çok seviyorum anne."

düşünebiliyor musunuz, insanın gidebilecek hiçbir yeri bulunmamasının ne demek olduğunu düşünebiliyor musunuz sayın bayım?

keşke kitabı da yazsalar dediğim başlık. kendileri düşünemiyo bari ben hatırlatayım

maria hiç kimseyken;hayalini kurduğu herşeydi.... paulo coelho-on bir dakika

unutmayın ki zaman gidecek yeri olmayanların evidir

sonra demiş ki keloğlan; padişah padişah böburlenme senden büyük allah var

"evet, şahane bir aşk yaşamıştım. çünkü şahane bir aşk, acımasız bir sarmaşık gibidir. nasıl ki sarmaşıklar sarıldıkları kocaman ağaçlar dahil etrafındaki bütün bitkileri boğar, öldürürse aşk da kendisinden başka hiçbir duygunun yaşamasına izin vermez. askta başarının, mutluluğun, ve ahlakın yeri yoktur. sadece acı ve guzellik... gitgide tümüyle acıya dönüşecek bir güzellik."

ali topa vur

kaybetmek için erken, sevmek için çok geç. bu cümleyi okuduğumda çaresizliği, elden hiç bir şey gelmeyişini iliklerime kadar hissettim. kalbim acıdı.

çok afedersiniz ama albayım,ben böyle yaşamak bilmiyorum. anlatmaktan vazgeçersem eğer anlayacaklar diye ödüm kopuyor. son nefesini veren birine hakaret değil midir albayım, anladım demek ? zaman zaman düşünmüyor değilim hatta itiraf etmek gerekirse sıklıkla yapıyorum bunu. eline geçen ne diye sormayın albayım. elimde olan hiçbir şey. geçen gün evin balkonunda oturup saatlerce, uzaklara gitmeyi düşündüm sonra farkettim ki paketin içinde bir tane sigara kalmış. ne yapalım albayım gidemiyorsak bizim ayıbımız değil ya. hem kalıp mücadele etmek gerek her şeye rağmen. ama albayım ya kalacak bir yeri olmayan o ne yapsın ? her yere yabancı olan, her şeye uzak olan ne yapsın ? anladım yaşanmaz bir dünya inşa edip onun içinde yaşamaya çalışmak hata. i̇nsan cehennemden korkarken onu içinde taşıdığının ne zaman farkına varır albayım ? ya da varmasın. çok üzülür sonra. zaten insan hiçbir yere varmasın. ulaşınca kaybetmekten başka olanağı kalmıyor ki insanın. beklediği olsun. özlediği olsun. ama kimse kimseyi kaybetmesin albayım. biliyorum imkanı yok bunun. kaybetmek de güzel bir şeydi sonuçta değil mi ? hem insan hep kazanırsa yani kaybedecek bir şeyi olmazsa ne anlamı kalır yaşadığı hayatın. ulan kaybetmenin neresi güzel diyeceksiniz ama bilmiyorsunuz yeni bir huy edindim kendime son zamanlarda her şeyi güzel gösteriyor. belki de kendimi kandırmanın başka bir yolunu bulmuşumdur kim bilir. neyse bırakalım şimdi bunları da benim saksıda ki çiçek kurumuş, hani şu bir heyecanla gidip aldığım çiçek hatırlarsınız. onu öyle görünce kendime çok kızdım albayım iki gün boyunca konuşmadım hiç kendimle. çünkü bazen sözler yaradan başka bir şey değildir. arada kabuk tutmuş olanları böyle tekrar kanatmak iyi oluyor. nedenini boşverin, bir iç hesaplaşma deyip kapatalım bunu. zira kan kaybından ölünüyormuş çok önceleri bir şiirde okumuştum. yeri gelmişken söyleyeyim ben öldüğümde hiç üzülmem albayım siz de üzülmeyin olur mu ? i̇lla bir şeye üzüleceksek o gün, beşiktaşa üzülelim de yerini bulsun. zaten yerini bulan, yerinde olan ne var ki ? her bir parçamız savrulmuş dört bir yana, küllerimize üflenmesini bekler olmuşuz. ama insanın hayatında bir kere de olsa bir fırtına çıkmalı, alt üst etmeli onu. öyle bir fırtına ki kimse sağ kalmamalı geriye. biraz gaddarca biliyorum ama öyle anlar var ki çıkar yol kalmıyor başka. yolunu kaybetmiş birini yolunda giden şeylerin varlığına inandıramazsınız. i̇nanmaktan ötesi gereklidir çünkü. susmak, belki de yanına oturup susmak, beyhude konuşmaktan daha içtendir kim bilir ? hep konuştular albayım, çok dinledim ama hiç susmadılar. sanırım başka bir lisana ihtiyaç duyuyorum son günlerde kimselerin bilmediği. diğer türlü çok denedim ama olmadı. ne yapalım olmayınca olmuyormuş. size olmayanları toplayıp çıkan sonuçla bir ev yapabilirim hemen karşıdaki boş arsaya, hem komşu oluruz fena mı ? ya da yok öylesi olmaz şimdi siz giderseniz ben ne yaparım albayım ? herkes gitti zaten siz de giderseniz… siz hiç gitmeyin olur mu albayım ? biz burada böyle oturalım, boşluğu dövelim şanımıza en yakışanı bu. arada bir dışarıya çıkıp temiz hava almayı ihmal etmezsek bizden iyisi yok. ama düşünüyorum da albayım bunca acı varken nefes alabilmek ne kadar acı. bir acayip haldeyim işte böyle uzun süredir. özür dilerim albayım başınızı ağrıttım kusura bakmayın. velhasıl yorulduk işte. hoşça kalın albayım. oğuz atay

"bu duygu evrensel biçimde insaniydi: her şeyin üzerinde, hayatın için dövüşmek ihtiyacı. ve o dövüş zaferle sonuçlandığı vakit, en iyinin en iyisini getiriyordu. ve yenilgiyle sonuçlandığı zaman... beni getirir."

"yani sen o zaman gerçekten bir zenci hayran değilsin öyle mi?" "niye olmayayım ben herkesi sevmek için elimden geleni yapıyorum bazen açıklamakta zorlanıyorum bak yavrum birinin kötü olduğunu düşündüğü bir şeyler seni nitelendirmesi hiçbir zaman hakaret değildir. o kişinin ne kadar zavallı olduğunu gösterir sana seni incitmez." bülbülü öldürmek

işte bu özgürlüktü,bütün umutlarınızı kaybetmek özgürlüktü dövüş kulübü

‎- önemi yok onu öldüreceğim! + ne diyorsun sen, küçük; babanı mı öldüreceksin? - evet, yapacağım bunu. başladım bile. öldürmek, buck jones'un tabancasını alıp güm diye patlatmak değil! hayır. onu yüreğimde öldüreceğim, artık sevmeyerek... ve bir gün büsbütün ölecek.