koşmak

süper.

(bkz: şirk koşmak) not: koşmak eski uygurcada "çiftlemek, eşlemek" anlamına gelirmiş. atlara bağlanan "koşum takımı" da koşmak fiilinden türemiş. hızlı ilerlemek anlamını da daha sonraları kazanmış atların hızlı gitmesine bağlı olarak.

kimi insanın sevmediği, gereksiz bulduğu, fakat dünyanın en çok rahatlatan sporu. kendimi en çok koşarken özgür hissediyorum.

gerek kalmadıkça koşmam bitek otobüse koşarım o kadar çünkü çok şaçma

bazıları abartıp depar atıyor,anlayana.

güçlendirir.

yorar

hızla koşarken bir şey anlamayabilirsin ama durduğunda nefes nefese kalıyorsun ya işte o canını yakıyor olabilir. :)

bugün ilk defa yoruldum ben koşmaktan. artık yol almak gerçekten ızdıraba dönüşmeye başladı bende. yanılmıyorsam henry ford hayatı tanımlarken yürümek/koşmak ile ilişkilendirmişti ve hayatın amacının daima yol almak olduğuyla alakalı bir şeyler zırlvalamış şu an hatırlamıyorum. kapitalist bir kafa ile söylenmiş ama aslında yerinde bir tanımlama yapmış koşmak, yürümek, en azından yol almak bu acımasız hayat kavgasında zorunlu olduğunu bildiğimiz ilk içsel dürtü. yaşamak istiyorsan, yaşatmak istiyorsan koşmalısın. darwin'in de amına koyayım. haklı olduğunu görmek canımı sıkıyor. her gün durduğu için kaybeden canlıların oluşturduğu bu doğal sistemin ben ta amına koyayım! "ben yoruldum artık. koşmaktan, yol almaktan, inadına mücadeleden, bugün yorulduğumu hissettim. durup yaslanacağım bir duvara ihtiyacım var sanırım. durup seyretmeye ihtiyacım var akıp giden tüm telaşlı insanları. insan koşarken göremiyor hayatın nasıl aktığını. insan koşarken fark etmiyor neleri geride bıraktığını." sanki ensemden uzatılmış bir havuç olduğunu hissediyorum. o havuca yetişmek için koşmanın anlamsız olduğunu anlayabilmek koşarken inanın mümkün olmuyor. durmak gerek bazen, koşunca geride bırakacağın şeyleri tartmak için önce bir durmak gerek bazen. neyi, ne için hızla terk ettiğini anlamak için bir an için havucu bırakıp etrafa bakmak gerek. ama olmuyor. bu amına kodumun dünyasında durmaya yer yok. ne güzel demiş gülten akın; ah, kimselerin vakti yok durup ince şeyleri anlamaya. benim durmam lazım. durup inceliklerini anlamam lazım. yürüdüğümüz bu yolun sermayesini bulmam lazım. bazı şeylerin farkına varmam lazım. benim koşmadan önce biraz durup dinlenmem lazım. nasıl ki atların ipini çekmez inadına koşturursan hiç bir şeyin farkına varmadan çatlıyor, işte benim çatlamamak için koşmaya ara verip durup dinlenmem lazım. ben at değilim, bir yerde ortadan ikiye kırılacağımı bilerek koşuyorum. celladının kollarına bile isteye ve severek giden mecnun misali kırılmak ve de çatlamak için koşmanın ahmakların işi olduğunu bilip önünde durmam lazım. ama yaşamak derdinin denklemi bu kadar basit tanımlanmıyor. her zaman denklemler sorunsuz çözülmüyor. bütün bu öfkeli ruhum bu çözümsüz ikilikten ötürü. var olduğunu bildiğime inat intihara meyilli olmamdan mütevellit, intihara olan eğilimim öfkemi artırıyor. durmak da korkutuyor, öfkemi dindirmek için durmaya çalışmak beni bu kavgadan sıyırmak için yeterli bir neden gibi görünüyor. yoruldum aslında, ancak çatlasam da bir yerde, ortadan ikiye kırılsam da sonunda, koşmak zorundayım aslında. durmak çare değil. bu öfkeli ruhumu dindirmek için durmaya kalktığım gün mücadeleyi bırakmak için soluksuz bir girdap çağıracak beni biliyorum. benim koşmam lazım yine de. pes etmeyi aklıma getirmemeyi başardığıma sevinerek inadına koşmak lazım bir yerlere. yoruldum artık, durduğum zaman öleceğim. kırıp dökerek koşuyorum, bir yerlere varamadan öleceğim. kaybettiklerimin yansımalarını görebiliyorum buğulu camda, ama çare yok, koşmak zorundayım. yolda olmak meseleydi zaten pes etmeyeceğim. öyle bir yol ki kaybettiklerinin yanında kazandıkların daima eksik kalıyor. öyle bir yol ki eksilmeden yol alanın emsali yok! öyle bir yol ki azalmak için devam ediyoruz. azalıyoruz, tüketiyoruz, sonunda kaybedeceğiz!

ya aşırı hızlı koştum, bir saat önce yaklaşık, bir yere yetişmek için. nefesim kesildi gibi olmuştu, koşmayı kestiğimden beri de sürekli öksürüyorum. gideyim mi doktora?

az önce bi 5 dk depar 20 dk falan da düz koşu yaptım. ciğerlerim ağzıma geldi amk sigarayı azaltmam lazım. pek alışkın değilim düz koşuya. halı saha maçında zorluyorum kendimi ama düz koşu hep çok sıkıcı gelmiştir ama galiba fikrim değişecek artık. nedense bir hoşuma gitti. stress atma konusunda çok işe yaradığını söylerlerdi evet strese gerçekten iyi geliyor. kıran kırana bir halı saha maçı kadar olmasa da hoş. havalar da düzeldi bundan sonra gece koşuları yapacak gibiyim galiba. hadi hayırlısı. ayrıca başlığ bakınca hemen 2 üst entryde yine kendi entyrmi gördüm başka bir şey anlatmışım 1 senede neredeyse çok az şey değişmiş. vallahi biz bu hayatın köpeği olmuşuz köpeği. kgkdksksk

2.5 aydır koşmuyordum, 3 km ancak koşabildim...

faydalıdır. ancak bir de şöyle bir durum var; (#4092304)

dişlerimi fırçalamadan bi sigara içeyim dedim. açım biraz. yemek de yedim aslında. ama kemer vardı yeteri kadar yememişim. bi delik gevşetip yemek lazımdı. yanlış yapmışız. yine aykut kocaman'dan örnek alıp montumu giydim balkona çıktım havalar soğudu diye. ulan çıktım ama nasıl soğuk. neyse yaktım sigarayı. düşünceli düşünceli içiyorum. donuyorum ama. üç dört fırt kala bi başımı öne eğdim. bi fırt daha çektim. çektim sonra bi gözüme çarptı bacaklarım. lan ben çıplakmışım amına koyim. öyle çırılçıplak değil de don atletim işte. dalgınlığıma gelmiş. o anda eski zamanlara kaydım bi. koşmak istedim. eskiden çok koşardım. dalağım maç esnasında şişmesin diye kendimce bir taktik oluşturmuştum. maç öncesi bi saat falan koşup dalağı şişiriyordum. bu arada tamamen mahalle ağzı konuşuyorum şişen yerimin neresi olduğu hakkında aslında hiçbi fikrim yok. sonra maçta da bi saat koşardım ve maç sonu götüme takılan motor hakkında espriler yapılırdı. şimdilerde on beş dakika koşarsam kusasım geliyor. devam etmek için yarım saat sigara molası vermem gerekiyor. ne ciğer kaldı ne bacak. ama çok istedim koşmayı o son fırtlarda. böyle çıplak halde bi şort bi tişört soğuk hava gece karanlığında maç yapmak istedim. yaşlanmadım daha o kadar amına kodumu bacakları. yaparız olm lan. yine yaparız. valla bak. düzeliriz amına koyim. kalın giyiniyoruz artık ondandır. sıcak yerlerde yatıp kalkıyoruz. koşmak için bir sebebimiz yoktur belki ondandır. bi tetikleyici bişi lazım yoksa yine olur. neden olmasın ki. bu havada çık sokağa. o titremeyi durdurmak için elbet koşacaksın. durmadan, yorulmadan koşacaksın. sen ölmeyi istemiyorsun. sadece birilerinin seni öldürmek isteyecek kadar umursadığını düşünmüyorsun artık. savaşacak kimse yok. tüm maçlar sonuçlandı. yendin, yenildin. bitti. futbolcu olmak istemiyorum artık diyorum lan. anlamıyorsunuz.