kitap okumak

gerçekleştirilebilecek en güzel eylem.

çok kitap okuduğumu sanıp aslinda daha hiç bişey okumamiş olmam üzüyor. okuyun evladim okuyun. çok okuyun

bu aralar çok boşladım ama aynı anda 4 5 tane okumak çok zevk veriyor bana zekayı dinç tutuyor ama formunu kaybedersen zihin karışıklığı olarak geri dönüyor

kitap okumak insanın içsel devriminin başlangıcıdır aslında. her okunan kitap yeni bir dünyanın kapılarını aralarken,her karakter bize kendinden bir şeyler katar. yeri gelir içinde kayboluruz kitapların. soyutlanırız bir anlığına da olsa hayattan. okuyun arkadaşlar sırf nefes almak için okuyun.

üniversiteye başladığımdan beri yapamadığım eylem. ben ki kitap okumadan uyuyabilen bi insan değildim ne ara bu hale geldim şaşıyorum kendime

herkes kitap okuyormuş maşallah :d

uzun bir aradan sonra elime aldım hemencecik bitirdim ve telefonu dahi unuttum. okuyamadigim zamanlarda yani isim var iken telefona koşmak yerine direkt kitaba kosuyodum. çok güzel bir duygu. okuyun okutun <3

yapabileceğiniz,yaptırabileceğiniz en güzel eylemdir.okuyalım,okutalım.

kitap üstadım abimdir. onlarca kitap alır. nasılsın? ve gönderdiğim kitabı okudun mu?diye sorar. okumayinca sanki suç islemisim gibi kizar. saatlerce kitaplar hakkinda konuşuruz okumak bizim ailede yemek yemek ve çay içmek kadar zorunludur...

şuan bay pipo ile devam ediyorum

çok severim. ne var ki dönem içinde kolum kalınlığında kitaplarla cebelleştiğim için hafif bir bıkkınlık var. gece yatmadan evvel 20-30 sayfa okuyup öyle yatıyorum. ilerleyen günlerde bıkkınlıktan sıyrılıp daha fazla okuyabileceğimi düşünüyorum.

kitap okuyacağım ben. sonra görüşürüz pis cahiller.

dağlar, tepeler, mükemmel manzaralar gerçekten eşsiz hele bide al kitabını köyün kahvesine git al oreletini benim bi bankım var tepede kalıyor ıssız bir yer iç oreleti oku kitabı ilaç gibi şerefsizim

doğaya çadır kurup yaptığım şahane bir hobi.

benim için yaşamanın eş anlamlisi... okumadığın gün karanliktasin. (nuri pakdil)

ben gidiyorum. azıcık okuyun cahiller. (bkz: deception point) ego değil, okumaya teşvik.

aynı zamanda iki kitap devam ettirerek abartarak tadını çıkardığım olaydır

"ağaçların sıhhatini kıskandım" peyami safa. beynime kazınmış en hakikatli cümle. okuyun, okuyunki güzelleşelim, ilerleyelim.

bu konudaki fikrim şudur bana katilacak olan var mi bilmem ama evet kitap okumak güzeldir hatta çok güzeldir. lakin kitap boş zamanda okuncak bir meşgale değildir o yüzden zamanimizi iyi kitaplari okuyarak degerlendirmeliyiz. her kitap okunmaz benim fikrimce. insani gelistircek okudugu bir şeyden hayatina yeni lezzetler yeni fikirler katacak kitaplar okunmali. bazi kitaplar bana çok boş geliyor. son zamanda olan watpad kitaplari özellikle. yani çok okumak değil de insani geliştirecek az ve öz kitaplar okumak önemli. naçizane fikrim tabiki

adam gelmiş ve en güzeli kitapların şarjı bitmiyor diyo. twittera giremediğim kitabın şarjı bitmese nolur aq?

uzun zamandır hem sınava çalışmaktan hem de konsantre olamamaktan dolayı yeterince okuyamıyordum. kendimi bir şekilde ikna ederek konsantre olmaya çalışıyorum, kitap okumak çok güzel, kitap okumak mükemmel bir duygu ve son olarak okuduğun kitabı birileri ile konuşup, paylaşıyorsam daha da güzel. :)

kitap okumak; aslında dünyadaki okunması gereken bütün kitapları hiçbir zaman okuyamayacağınız gerçeği ile yüzleşmenizi sağlayan acı bir tecrübedir.

sıkıntıdan birazdan başlayacağım aktivite

yapmadığımda vicdanen kendimi rahatsız ve eksik hissettiğim eylem. yaklaşık 2 aydır ciddi anlamda bir şey okuyamamak ruhumu yoruyordu. başladıklarım hep yarım.. fakat şuan çölde vaha bulmuş gibi durmaksızın okuyorum. bu durumda bu şahaneötesimuazzam kitabın da payı az değil (bkz: yalnızız) (bkz: peyami safa)

üniversite sınavına hazırlanırken ara vermiştim fakat dün itibariyle yeniden başladım. eskisi gibi hızlı okur muyum endişesi yaşıyordum, bu davranış hala devam ediyor. çok güzel bir şey, birilerini tanıyıp birilerinin hayatına konuk oluyorsunuz. birilerine dokunup, kendinizden bir parça bılabiliyorsunuz. muazzam!

eskisi kadar okuyamıyorum. paslanmışım. daha önceden ne olursa olsun kitap elime geçtiğin ve bitirmeden bırakmazdım. şimdi yarılıyorum sıkılıp bırakıyorum. büyük bir dezavantaj benim için.

iki gündür okumuyorum, vicdan azabı çekiyorum. :(

eskiden bir haftada iki roman bitirdiğimi bilirdim şimdi sınav yüzünden kitap okuyamıyorum

kitap zekayı kibarlaştırır arkadaşlar, okuyun

genelde kitabı okumayı değil kitabı yaşamayı tercih edenlerdenim

eve geldiğimden beri düzgünce yaptığım tek şey. aylak adam (bkz: yusuf atılgan) ve bilinmeyen bir kadının mektubu/bir kadının hayatından 24 saat (bkz: stefan zweig) kitaplarını okudum. i̇kisi de mükemmeldi.

elimden geldiğince yapmaya çalıştığım eylemdir. boş konuşmaya yapmaya gerek kalmıyor bunun sayesinde. neyse ben size sinir olduğum şeyi söylemek istiyorum. genel olarak eski kitapları seviyorum bunlarında şatafatlı yazıları yok illa kitabı eline alıp ismine öyle bakmak gerekiyor. lan çevremde olan insanlar a kitap adı ne bunun diyip elimden alıyor ilk bi izin iste değil mi? hayır ben sanki ona iyi gözükmek adına onu okuyorum gibi bide aferin diyorlar. ulan puşt gelmişim 187 yaşıma sana ne ulan at. bak yine sinir oldum. ha bundan bizene birader ne konuşuyorsun dersen bi bunları anlatacak siz kaldınız amına koyayım.

en son 216 sayfa olan “piedra ırmağının kıyısında oturdum ağladım” adlı kitabı iki günde okudum. sıradaki kitabım “beyoğlu’nun en güzel abisi”. ona da başlayacağım ama aklıma finaller geliyor hep. hem finalleri hem de kitabı düşünürken hiçbir şey yapmıyorum tabi.

dün gece itibariyle kitaplığımda okunmayan kitap kalmadı, biraz okuduklarımı sindirmek için bekliyorum ve ufak bir göz atıyorum tekrardan. insanın içine dokunabilecek yerleri defalarca okuyup kendimce farklı anlamlar katmaya çalışıyorum. okumak için okumuyorum, kendime dersler çıkarabilmek için okuyorum. sıradaki kitap charles bukowski'nin ölüler böyle sever kitabı.

hayatımın son 7-8 yılında epey ara vermiştim. son iki yıldır da gecem-gündüzüm okumak ve yazmakla geçiyor. üstadın dediği doğru. insan kendi kafasının içindeki dünyada yaşamaya başladıktan sonra gerçek hayattaki hiçbir şey ilgisini çekmiyor.

hem hızlı hem de çok okuyan insanlara hayranım. sıkılmadan etmeden, o nece hoş bi hızdır, okuma azmidir! ben bazen sıkılıp ki ortalıkta dolanıyorum, niye bilmiyorum, bu olay da çok sinir bozucu. bazen hiç okumaya başlayamamak var bir de, evlerden ırak!

çok faydalıdır, dertlerinizi bi kaç saat olsun unutmaya yarar.

kendi hayatımın monotonluğunun aksine her kitapta farklı biri ve farklı ruh halinde olmak fazlasıyla güzel.

(bkz: uzun mesafe otobüs yolculuğu yapmak) eyleminin en sadık yareni. şimdi elimde (bkz: üç usta: balzac, dickens,dostoyevski ) (bkz: stefan zweig ) var. huzurluyum.

sadece güzel kısımları çalmak için okurum.

son zamanlarda düzenli olarak yapmaya çalıştığım mükemmel aktivite :)

çocukluğumdan şu yaşıma kadar okuduğum her kitapta mutlu sonu aradım. bilirsiniz kitaplarda her şey güzel giderken zorluklar, ayrılıklar olur ve kitabın sonunda mutlu olurlar. bazı kitapların sonu da hiç mutlu bitmez. ben sonunun kötü olduğunu anladığım anda karakterlerin en mutlu olduğu sahnede finallendiriyorum. bitirmeme 15 sayfa kalan kitabın benim için finali geldi. 15 sayfanın sonunda biliyorum ki o karakterler çok mutsuz olacak ve bu benim aklımda yer edecek. hayatta çoğu şeyden bu şekilde kaçıyorum. çünkü bunun kırıklığı 1 saat değil o kitabı kitaplığımda gördüğüm her an kendini hatırlatırıyor. (bkz: sözlük yazarlarının garip huyları )

doyasıya kitap okumayı saatlerce okumayı o kadar çok özledim ki..

seviyosan ama okumayada üşeniyosan dışarı çıktığın bi vakit bi kitapçıya git ve içerde bi on onbeş dakika zaman geçir, çeşit çeşit kitaplar al eline en azından birer cümle oku onlardan. bende işe yarayan bi taktik okumaktan kaçtığım zaman bi kitapçı bulur içerde biraz zaman geçirir sonra anlamsız hareketimi anlart akşamına kitabıma geri dönerim, kitaplar özeldir (güzel demiyorum) doğru kitap sana farklı bi kapı açabilir

sevdiğim ama ertelediğim bir olaydır. bu yüzden kendime çok kızarım. çünkü ertelemem gerekir. telefonda geçireceğim vakti kitap okuyarak geçirmek bana çok daha fazla şey katacak çünkü biliyorum. ve kitap okumak bana iyi hissettiriyor. kendim için yaptığım yararlı bir şey gibi geliyor

uzun zamandir yapmadığım olay. aslinda zamanim da var ama içimden gelmiyor bir türlü okumak. aslinda yaz ortasina kadar bittikce yenisine basliyordum. sonra sıkıldım sanırım henüz isteğim geri gelmedi

kesinlikle elzem bir eylemdir. biri sizden yıllar önce bazı deneyimler yaşamış ve bunu size aktarmış. Ne büyük lüfut!