kişinin büyüdüğünü anladığı an

ne zaman yaşıtım bir beyefendiyi yakışıklı bulsam parmağında yüzük olduğunu görür oldum. herkes kapılmış evlenmişler bile. not: libidom yüksek diye yazıyorum bunları aldırış etmeyin

babamın bana güvenerek beraber iş yapalım demesi.

Önceden 1 tane anahtarım bazen olur bazen olmazdı ve çoğunlukla onu da kaybederdim. şimdi ise bir çuval anahtarla geziyorum.

Annenler akşam bir yere gittiğinde seni evde yalnız bıraktığı zamandır :) -amcanlara gideceğiz +ben evde kalacağım -keyfin bilir -allah allah beee, yemin et anne yemin etttt :)))

Bayramları heycanlanmıyorsan bitmiştir olay.

Ailenize yük olduğunuzu hissettiğiniz an

Ailesel mevzu hakkında konuşurken, aile fertleri sessiz kalıp onayladığında. Çünkü haklısındır. Bunu biliyorsundur, biliyorlardır.

Kendinden başka kişilerin de sorumluluğunu üstlendiğin zaman anlıyorsun. Bu 10 yaşındayken de olur 20 yaşındayken de

Kimsenin takmaması umursamaması küçüklükten beri sadece ama sadece kızmak hiç adam akıllı konuşmamak küçük yaşlardan çalışmaya başlamak çocukluğunu yaşayamamak..

biraz önce evin her yeri karanlıkken odamdan mutfağa kadar yanımda telefon olmadan, etrafı kolaçan etmeden sakin sakin gidip geldim. ben harbiden büyüdüm galiba

pazara tek başıma gidip evin ihtiyacını alıyorum, tek başıma hem de tek başıma..

Çocukken ulaşılmaz hissettiği hayallerine ulaşma imkanı varken vazgecmislik hissi. Örnek verecek olursak, çocukken hep bir bisikletim olması isterdim. Artık istediğim kadar bisiklet sahibi olabilirim. Hala bisiklet görünce içim gider ama anladım ki herşey zamanında ve yaşında güzel.

“keşke hiç büyümeseydim” dediği andır

annem söylemeden kalkıp mutfağı toplamaya başladığımda büyüdüğümü hissetmiştim. tezgaha yaslanıp 10 saniye durdum öyle. bişey düşünmedim ya da çok fazla şey düşündüğüm için beynim mıncıklandı bilmiyorum. keşke hiç büyümeseydim

Kendi tercihimle yalnızlaşmayı seçtiğimde

bu sene!! daha depresif ve öfkeli biri oldum veya hep böyleydim, kabullenmeye başladım? yaşım daha genç olmasına rağmen hayallerini satmış, gerçekleri kabullenmiş yetişkinler gibi hissediyorum kendimi ve bunu sevmiyorum, ama bu sene buna dönüştüğümü hissediyorum..

Bugün kardeşimin en yakın kız arkadaşlarıyla kendimi bir kafede bulduğumda tam olarak böyle hissettim, kendime: "Hayatın bu evresine hangi ara geldik aq" diye sordum hatta...

bilerek ve isteyerek filtre kahve içmeye başladığımda.

Kendi rızamla açıp tartışma programını büyük bir heyecanla dinlediğimde fark ettim büyümüşüm

Çevremdeki insanları toparlamak zorunda kaldığımda büyüdüğümü anladım. Ağlamak yerine teselli vermek zorunda kaldığımda, geceleri başımı yastığa koyup sessiz sessiz ağladığımda anladım.

Büyükler dinlerken üfflediğin türküleri zevkle dinlediğim o an

2 akşam önce çıkan aile kavgasında ortalığı sakinleştirip her şey bittikten sonra 'tamam konuştunuz yeter. susma vaktiniz geldi.' dediğimde 10 dakikalığına da olsa sözümü dinledikleri an.

Dertlerimin gerçekten dert olduğunu anladığım an büyüdüm. Acı gerçekler, coğrafyanın kader olması...

Eve borcam alma ihtiyacı hissettiğimde

Gecenin bir yarısı uyanıp ateşten cayır cayır yandığında kendi kendine ateşini düşürmeye çalıştığında büyümüş oluyorsunuz.

Oyun parkının önünden geçerken kalbim pır pır etmediğinde

veya kardeşinle arabaya binerken ön koltuk kavgası etmediğinde..

Kendi özelin,kendi vaktin,işin,kendi paran ve en önemlisi de kendi özelliklerinin sivrilmeye başladığı zamandır

Üniversiteden mezun olup işsiz kaldığını anladığında

kira fatura gibi seyler odemeye basladigimda anlamistim

sevdiğim kişiyi başkasıyla evlendiriyorlar şuan. bende evde oturdum cips yiyip sprite içiyorum.

Yarın sevgilimin annesi ile tanışmaya gidiyorum şans benden yana olsun

İnsan büyüdüğünü kornison ve lahana dışındaki tursuları yemeye başladığında anliyor. Yemek yerken yaptığım bi tespit, evet.

Göz kararı yemek yaptığımı fark ettiğim anlar kesinlikle… Yemek yapmayı da yemeyi de sevdiğim çok sevdiğim için 10-12 yaşında yemek yapmaya başladım. O zamanlar moda mod tarifte ne yazıyorsa onu yapmaya çalışıyordum ama anneme bakıyordum her şeyi göz kararı yapıyor ve benden daha mükemmel yemekler ortaya çıkarıyordu. Kendim eve çıktığımdan beri yaptığım birçok yemekte ben de göz kararı mükemmel şeyler ortaya çıkarmaya başladım. Yiyen herkese çok beğeniyor, tarif soruyor ben de diyorum göz kararı😌😌 Basit ama bana büyüdüğümü hissettiriyor.

Kendi paranı kazanmaya başladığında hem büyümüşsündür hem de büyüksündür.

Zırıl zırıl ağlamayı beklediğim konuya, neyse deyip geçtiğimde.

genelde yaşımdan büyük gözükürüm ve insanlara yaşımı söyleyince "yaaa ufacıkmışsın" derler... Ama.. Bu sene İlk defa yaşım gibi gösteriyorum. Tam da yaşımı duymayı bekliyorlar. Galiba yetişkin bir kadın oldum.

elektrikler kesildiginde mum yakmadıgın an

gidilen günlerde falan artık kendisi içinde ayrı bir tabak gelmesi..

Bilmiyorum daha büyüyemedim sanırım.

Bu sabah 9da kendi evim için A101de teyzelerle sıra beklediğim o an..

anne ve babayla yaşanılan sorunlarda 'yaşlıdır, kendilerince haklı onlar da işte' düşüncesinin ağır basması. yani kuşak çatışmasının bitmesi diyebiliriz.

kaybetme korkusu abi, çok ağır basıyor. ya giderse diye çok korkuyorum. çocukken hiç gitmezmiş gibi geliyor, hep kalacakmış gibi. büyümek çok kötü lan.

Meyveli yerine sade maden suyu tercih etmeye başladığımda

duygusal cevap: "ve artık babanız arabada türkü açtığında itiraz etmiyorsanız kederlenip, uzakları izliyorsanız büyümüş müsünüzdür? büyümüşüzdür." bu da duygusal: dolar kuru, altın fiyatlarını takip etmeye başlamak.

Hastaneden arayıp babamın gittiğini söylediklerinde tepkisiz kaldığım an.

zaman çokmuş gibi lay lay lom davranırken gerçekleri yüze çarpan anlardır. iki tane yeğenim var (kuzenimin çocukları da gerçi), ben küçük olanı hâlâ 3 yaşında falan sanıyordum. minik tatlı bir şey işte, canı ne ki. kreşe falan öylesine annesi gönderiyor sanıyordum meğersem anasınıfı yaşına (6) gelmiş. aramızda yaş farkı bariz olan kardeşim reşit oluyor bu sene. instagramım evlenen insanlarla, dm kutum yazdığım tebrikler ile dolu. bunların yanında o kadar yüzsüzüm ki bu gerçek hâlâ bir yerlerime çarpamadı. kebelek gibi pır pır geziyorum.

amaan nolabilir ki diye düşünüp bi şeye başlamayı ya da devam etmeyi bırakıp enine boyuna hesap ederek hareket etmeye başladığın an

skimtronik yorumlara ya da diyaloglara girmemek

Bayram harçlıklarım azalınca ya