küçükken istenen ama sahip olunamayan şeyler

Huzur isterdim ben

Huzur, küçücük yaşta her allahın günü psikolojik baskıya maruz kalmak korkunçtu

Bi bisikletim olsun istemiştim hep. İnsan büyüdükçe yaşayamadığı çocukluğunun arkasından çok sigara yakıyormuş. Halbuki bi bisikletti sadece. İki tekere olan sevgim hala devam ediyor bu yüzden

Köstebek pasta... Evet televizyonda sürekli reklamlarını görüyordum anneme diyordum her seferinde bana bundan yapar mısın diye ama ne aldı ne de yaptı. Taaaa 11 sene sonra yaptı... 11 sene.

Ya bu ve buna benzer çoğu çocukluk isteğimi ya da anımı hiç hatırlamıyorum ben. Silmişim sanırım. Böyle başlıklar görünce düşünüyorum acaba ben ne istiyordum küçükken diye. Cevabı yok, bulamıyorum. Küçücük çocuksun istememiş olamazsın minik diyorum ama yok yani. Garip.

playstation 2’ydi benim. Lisede çalıntıdan bir tane düşürmüştüm :). Evin salonuna kurup tek başıma oynuyordum.

aşağı yukarı 5 yaşındaydım. misafirlikten eve dönüyorduk annemle. bir markete girdik. kasanın yanında sürpriz yumurta benzeri bir şey görmüştüm. ama içi oyuncaklı değildi. içinde bisküvi ve çikolata vardı. çok istemiştim annemden ama almamıştı bana ondan. çok tutturan bir çocuk değildim zaten. gözyaşlarımı içime akıtarak eve gittim. kapıdan girer girmez ağlamaya başladım. çok istemiştim lan. dedem sordu en son anlattım moruk böyle böyle diye. "tamam ben alırım." dedi. çıktık sokağa ama ben 5 yaşındayım ulan hangi market olduğunu bilemiyorum. tek bildiğim marketin lambalarının papatya şeklinde olduğuydu. birsürü market gezdik ama o marketi bulamadık. dedem yine de bana çikolatalı bir şeyler almıştı sağ olsun. ama o içi dolu sürpriz yumurta hep içimde kaldı. geceleri bazen düşünüp ağlıyorum. edit: az önce anneme sordum neden almadın zalım kadın dedim. "ay ne bileyim boş boş şeylere üzülme" dedi. yine ağlayarak uyuyacağım anlaşılan.

parkta gezerken seyyar oyuncakçıda gördüğüm büyük kılıcı istemiştim, almamışlardı. niyeymiş efendim kızmışım. lna orta asya'da orduyu devleti yöneten, kılıç mızrak yay kullanan kadınlarımız vardı bizim ne demek kızsın yav?

rocco'nun mavi ve pembe çeşitleri olan dil üstüne atmalık kağıt gibi bi şekeri vardı. annemle alışverişi yaptık kasada onu gördüm istedim. kadının da yanında para yokmuş. eve gidene kadar ağlamıştım. arada küçük bakkallarda görünce içim sızlar.

Bilgisayar. Şu an bile yok amına koyim dünya fiyat çekiyorlar gereksiz diyip almıyorum.

sihirli annemdeki çilekle cerenin pembiş tüylü telefonu.......

Araba yatak

Çiçekli elbise. Herkesin çiçekli elbise giydiği bir dönem vardı ve bizde alışveriş için çarşıya gitmiştik çiçekli elbiselere nasıl bakakalmıştım. Yine babamın izinli olduğu bir gün babam çarşıya gitmişti saatlerce onun gelmesini camda beklemiştim elinde çiçekli elbiseyle döner belki diye. Dönmedi tabiki babam sürpriz mürpriz sevmez öyle ama çikolata getirmişti. Ömrüm boyunca hiç çiçek desenli bir şey almak istemedim sahip olmadım.

24'lü boya kalemi. bana hep 12'li aldılar. ben de istedim insanları ten rengi çizeyim.

Action-man oyuncağı...

Barbie evi... Bide oyuncak telefonum vardı mor. Kardeşim kırıp tuşlarını yemişti. (bkz: Deli)

Uzaktan kumandalı araba... Yıllar sonra ilk maaşımla aldım tabi hemen. Hemde en güzelinden 😁😁 gorsel

gelinlik annem bana bir sürü elbise dikerdi yine de beyaz gelinlik giymek çok içimde kaldı. neyse kendi düğünümde giyerim artık.

Baba sevgisi

Anne ve babamla ikea gezmek

Heh bak hatırladım düğünlerde konserlerde satılan Mickey mouse kulaklı ışıklı bi çember vardı bir de çizgifilm karakterli balonu çok istemiştim o zamanlar bile 10 liraydi kıyamadılar benim için. Hala bi uktedir içimde.

barbie evi.

Hep bi bisikletim olsun istedim, yanılmıyorsam 2. ya da 3. sınıfta karne güzel gelince babam elinde bisikletle çıkageldi. Dünyanın en mutlu çocuğu oldum ama bir gün bile sürmedi. Orospu çocukları apartmandan bisikletimi çaldılar, günlerce sokaklarda bisikletimi aradım ama nafile. Büyüdüm ama bisiklet sevdam hiç bitmedi (hatta bisiklet yüzünden ölümden bile döndüm) gittim bu sefer kendi paramla bisiklet aldım onu da çaldılar. Olm ne istiyonuz lan benim bisiklet sevdamdan :/

Büyüdüğünde hala peşinden koştuğun hayaller olarak kalır

Barbie bebek..Almanya'dan getirirdi milletin eşi dostu nasıl ozenirdim.Battaniyeden bebek yapar onu sallardim ben de ama içimde hala onun burukluğu vardır..

anne, baba, çocuk el ele tutuşup avm gezerler ya hani, o yoktu işte.

Barbie rüya evi.. ağzımın suyu aka aka reklamlarını izlerdim asla olmadı. Çok şükür gazetenin verdiği karton bebek giydirme setleri vardı

mahalle aralarında, parklarda seyyar dönme dolaplar olurdu, tehlikeli diye izin verilmezdi.. :(

benim de barbie bebek ulan! yere batasıca kapitalizm. bizim gücümüz anca cindy bebeğe yeterdi. ben de gazetedeki barbie resimlerini kesip bebek diye oynardım. (bkz: fakir avuntusu) (bkz: fakfakir)

Hepsi 1 baskılı çanta...

Paten. Mahallede çocuklar beraber paten kaymaya giderlerdi birbirlerine öğretirlerdi o zamanlar içimde ukde kalmıştı

Uzaktan kumandalı araba :))

Akülü araba, çok istemiştim de olamamıştı o zamanlar sanırım günümüz çocuklarının da istediği halde alınmayan oyuncaklar arasında ilk sıralarda yer alıyor hala çok pahalı :))

motosikletti. gittim aldım.

Vitesli bisiklet. Küçükken çok istedim alınmadı, alınamadı. Boyu bi karış, ayağı pedala zar zor yetişen sümüklü Ali vardı komuşunun oğlu, onu izledim hep. Sonra gittiler küçük kardeşime aldılar. Onun da ön kaldırıp düşe düşe bisikletin ağzına sıçmasını izledim. O zamanlardan beri bisiklete hep mesafeliyim. İstediğim zaman binemedim, şimdi en iyisi olsa da fark etmez.

Oyuncak bebek, çünkü çocukken bana gelen hediyeler bir gün sonra iki erkek kardeşimin parçalaması sonucunda ben oynamadan çöpe giderdi. Ben de onların oyuncak arabalarıyla idare ettim (:

Arkadaş.

Dümdüz bisiklet. Ben köylüyüm hepinizin malumu. Babam yeni bir ev yapıyordu ben küçükken bize. Eski evimizin önünde doğru düzgün yol bile yoktu. Patika yolda da bisiklet süremem malum. Yeni eve geçtiğimizde alacağını söz vermişti. Almadı. Bahane olarak da mis gibi toprak yolu öne sürmüştü. O yüzden asla dengede duramam şimdi binmeye çalıştığımda. İlk pedaldan sonrası gelmiyor malesef dkfkdnf Öyle yani arkadaşlarım bisiklet sürdüğünde ben de oturup yıkık yıkık denizi falan izliyorum.

Çalışma masası ve kitaplık. Odamızda kardeşimle bana ait bir ranza vardı. Bir de babamın kocaman çelik kasası. Başka da eşya yoktu. Herkesin vardı, herkesin çocuk odası çok güzeldi. Bir ara babam dükkandaki çalışma masasını ve küçük bir dolabı eve getirdi. O yıl kardeşim okula yeni başladığı için kocaman masa onun oldu. Küçük dolap da bana verildi. Sonra babam onları alıp götürdü. Ödevlerimi yerde yapardım. Babam da kızardı yerde yapıyorum diye. Çok kitap okurdum, hepsini sınıfın kitaplığından alırdım. Hepsini okuyan tek öğrenciydim. Derslerim de iyiydi. Ama evimizde ne çalışma masası, ne kitaplık, ne ansiklopedi ne de bilgisayar vardı. Her şeyi kendi kendime yapardım. Veli toplantılarında anneme övgüler dizilirdi. İşte ben o yıllarda üzerinde çalışacağım bir masam, içini kendi kitaplarımla dolduracağım bir kitaplığım olmasını çok istiyordum. İlk kez bana çalışma masası ve kitaplık alındığında liseyi bitirmek üzereydim. Hala duruyorlar yepyeni. İhtiyacım olmayacak kitapları bıraktım, birkaç hatıra vs duruyor raflarda. Evden ayrıldıktan sonra öğrenci evime bile ilk aldığım şey bu ikisi oldu. İstanbul’a ilk taşındığımda da yerden tavana kadar bütün duvarı kaplayan kocaman bir kitaplık aldım. Üniversiteden beri aldığım kitaplar rafları doldurdu. Ama hiçbiri çocuklukta kalan hevesimi geçirmedi. Öyle bir odam olsaydı, arkadaşlarımı çağırsaydım ve birlikte oturabilseydik çok mutlu olurdum. Eklemeyi unutmuşum, alamadığımız paramız yetmediği için değil tamamen babamın umursamazlığı yüzünden yoktu. İstese her yıl bize yenisini alacak kadar iyiydi geliri.

kızılderili - kovboy oyuncak seti. küçük bir yerde büyüdüm, sadece bir tane büyük market vardı anca oraya gelirdi böyle oyuncaklar ki ben aslında oyuncak da çok sevmezdim ama onu görünce aklım gitmişti. kocaman kutusunun içinde kovboylar, kızılderililer, çadırlar, atlar... uff kurabileceğim oyun senaryolarının çeşitliğiliğine bak. iki üç hafta hergün yalvardım anneme babama ama hep çeşitli sebeplerden yok dediler (asla maddi bir gerekçe değildi). sonra bir gün markete gittiğimde o yerinde yoktu, başkasına yar olmuş. bir hafta sonra falan öğrendim ki sınıf arkadaşım, o zamanki en yakın arkadaşım, komşum Alp'e almışlar.. o günden beri içimde kocaman ukdedir, ne zaman oyuncakçıda falan bir yerde görsem acı acı tebessüm ederim.

Amca oğlunun bitane komando askeri vardı böyle düğmesine basınca yerde sürünüp silahından ışık yanan, küçüklükten beri istiyorum vermiyor puşt herif 20 yıllık içime oturmuş hüzündür birgün evlerine gidersem çalacam Merak edenler için oyuncak bu

Sevgi ve şefkat.

Sade ve sadece SAFİNAZ bebek! Sırf tipi yüzünden babamın almadığı tek şeydi ya ne istesem anında oldu o hariç :/ hala travmam

actionman

Kırmızı digitürk koltuğu

Bakkal

penguenli kaydırak... https://www.ugurbocegicocuk.com/urun/pilsan-03-517-eglenceli-don-dolas-penduenler-funny-penguins-22076?gad_source=4&gclid=CjwKCAjw1K-zBhBIEiwAWeCOF0biY7WSkbW3PrOINRQAyV1jW8Wx5GS9ct8IR2TK-_kpvM-187OG3xoCm9MQAvD_BwE çok istemiştim ancak bütçemizi aştığı için alamamıştık. sonra bütçem yeterli hale geldi zamanla, ama bu kez de heyecanı bitmesin diye almadım. sanki alırsam, bir daha onun duygusallığını yaşayamam gibi geldi. ulaşırsan, hevesin biter ya, belki de öyle bir şeyden sebep... bilemedim.

alaaddin'inki gibi bir ucan hali...

Toybox... Annem ona o para verilmez deyip almazdı. O para dediği de 50 krş çok bişey değil ama o zaman o paraya 2 tane simit alınıyordu. Ve sakız 5 kuruşa da alınabilecek bir şeydi. Anneme göre 50 kuruşa daha sağlıklı şeyler alınabilirdi. Geçenlerde bim de 3 lü satılan toyboxlar gördüm aldım. İşyerinde çalışma arkadaşımın ilkokula giden oğlu ile birlikte heyecanla toybox'lardaki oyuncakları yaparken sakız çiğnedik sjsjdh bi tane oyuncak aslan çıkmıştı hatıra olsun diye masamın üstüne bıraktım skdnfj

Hayatım boyunca 2 şeyim olmasını istedim biri uzaktan kumandalı araba diğeri bisiklet. Bisiklet için bir yaz çalışıp kazandığım parayı harcamadan biriktirdim fakat babam izin vermedi. Bizim nesilde baba korkusu nirvanalardaydı o sebeple kenara çekilip ağlamaktan başka bişey yapamadım. Uzaktan kumandalı arabayı da belki birgün doğum günümde biri hediye eder ümidiyle bekledim durdum. Bu iki zımbırtıya şu yaşıma geldim hala sahip olamadım. Olmayacağı varmış ne yapalım.