aşağı yukarı 5 yaşındaydım. misafirlikten eve dönüyorduk annemle. bir markete girdik. kasanın yanında sürpriz yumurta benzeri bir şey görmüştüm. ama içi oyuncaklı değildi. içinde bisküvi ve çikolata vardı. çok istemiştim annemden ama almamıştı bana ondan. çok tutturan bir çocuk değildim zaten. gözyaşlarımı içime akıtarak eve gittim. kapıdan girer girmez ağlamaya başladım. çok istemiştim lan. dedem sordu en son anlattım moruk böyle böyle diye. "tamam ben alırım." dedi. çıktık sokağa ama ben 5 yaşındayım ulan hangi market olduğunu bilemiyorum. tek bildiğim marketin lambalarının papatya şeklinde olduğuydu. birsürü market gezdik ama o marketi bulamadık. dedem yine de bana çikolatalı bir şeyler almıştı sağ olsun. ama o içi dolu sürpriz yumurta hep içimde kaldı. geceleri bazen düşünüp ağlıyorum.
edit: az önce anneme sordum neden almadın zalım kadın dedim. "ay ne bileyim boş boş şeylere üzülme" dedi. yine ağlayarak uyuyacağım anlaşılan.