insanı yavaş yavaş öldüren şeyler

Çevresindeki koşulların, kişilerin elverişli/iyi olmaması. Bizi hayata bağlayan şey değil mi? Çevremizdeki şartlara göre hayal kurarız, kişilere göre... Bu hayallerin gerçekleşmesine dair çabalarız, bi beklenti oluştururuz. Umut ederiz. Ama olacağına inanmayı abartırız. Tüm bu beklenti, inanç, umut ve hayaller dizini boşa çıkarsa insanın yaşama dair hevesi kalmıyor. Şartlar, insanlar, onların da sözleri, boş vaatleri, belki bel bağladığımız yalanları... Yaşatmıyorlar işte, yavaş yavaş öldürüyorlar.

Hayat..

çok değer verdiği birini kaybetmek bu ailesi de olabilir sevdiği de arkadaşları da fark etmez. İnsan içten içe yok oluyor ama kimse farkında değil

Boşa emek veriyormuş hissi bitirir insanı bitirirrrrrrr.

ulaşamamak hedeflerine hayallerine sevdiklerine kendine

Bordo bilekliğin unutulması... 6 yıl birlikte olduk ve neredeyse 7 aydır tamamen ayrıyım sevdiğimden.Liseli ergen veya geçmişe saplantılı bilinçsiz bir birey de değilim yanlış anlaşılmasın.Dün aylar sonra ilk kez görüştük, güzel de geçti ama beni tanısa, içimden geçenleri bilse böyle olmazdı belki.Aklında başka biri var ve yapmam gereken yoluma bakmak.Çok yanlış şeyler peşinde koştum.Para, kariyer ve dünyevi şeyler uğruna yurtdışında ömrümü harcadım.Para ve kariyer kazandım geldim.Fakat sağlığımı ve ömrümün sonuna kadar yanımda kalması gereken insanı kaybettim.Akciğerimde şirketimdeki insanlar hariç kimsenin bilmediği kitleyle döndüm ve bu şekilde sonunu bilmeden yaşıyorum. İnsanlar değişmez diye paylaşımlar yapmayın, arkadaşlarınıza bu şekilde tavsiyelerde bulunmayın.Önünüze bakın geçmişi unutun demeyin insanlara, diğer taraftaki insan değişmiştir belki istisnadır.Ben son görüşmemde bordo rengini sevdiği için kolumdaki bordu bilekliğimi verdim ona.Yazsam destan olur fakat bir sözlük sayfasına ilk ve son yazdığım olsun bu. Son olarak doğru insan olmayı öğrendim.Hayatı doğru şekilde yaşamayı da öğrendim.Fakat o bordo bilekliğin unutulacağını ve bilinmeyenlerin hep bende kalacağını bilmek insanı yavaş yavaş öldürür. Kimseyi dinlemeyin sevdiğinizi affedin.İnsanları yaşadıkları değiştirir.

Yarının belirsizliği

Hayatınıza giren insanlardır. Hayatınıza her giren insan sizden bir parça alır götürür.

Huzursuzluk. Huzur olmayınca ne yapsan boş

Çaresizlik

İçine atmak.

Bu başlığı gördüğümde (bkz: Erdem Ergün) aklıma gelir.. Hem şifadır hem devadır Sabretmeyene beladır Kaç mekânda kaç defadır Ol deneni yaşatır zaman Her hesabı kapatır zaman Bir gün Sur'a üfletir zaman Zaman, zaman, zaman... Demiş.. insanı zaman doğurur, zaman yaşatır, zaman öldürür. Her saniyesini dolu dolu yaşamak gerekli..

Belirsizlik

sevgisizlik ne aileden ne sevdiğinden ne de dostlarından insan sevgi görmeyince yüzü biraz olsun gülmeyince ölüyor yavaş yavaş

doğa sandığımızdan daha akıllıdır bizden önce yakınlarımızı sevdiklerimizi alır bu hep böyle devam eder taki biz ben neden hâla yaşıyorum diyene kadar.

'bugün olmadı ama belki bi'gün.... İle başlayan cümleler

Klişe ama beklentiler.. neyi beklediğinizin önemi yok akışına bırakmadığınız ve bir beklentide olduğunuz her şey sizi yıpratır aynı zamanda sigara ve beyaz yakalı olmak da yavaş yavaş öldürür

Umut... fakat yine insanı yaşatan şeylerden biri de umuttur. O bekleyiş insanın bütün değişiminin yaşandığı zaman aralığına tekamül ediyor.

Sigara

Beklemek. Birini, güzel şeylerin olmasını, hayatının değişmesini, insanların olgunlaşmasını, belirsizliklerin kaybolmasını, hayata dönmeyi, ölümü... (bkz: Beklemek en korkunç halidir yaşamanın En hassas anında zamanın En gereksiz vaktinde yaşamanın Nerede, ne zaman ve nasıl olduğu önemsiz Beklemek işte )

Kimse tarafından anlaşılmadığını anlamaya başlamak.

Yarım kalmışlıklar...

Zaman

BEKLENTİ. Kesinlikle beklenti ya. Kesip atamıyorsun, görmezden gelemiyorsun. Öyle usul usul öldürüyor seni, sen de sadece seyrediyorsun. Hem de her şeyin farkında olarak.

insanın ta kendisidir. silemediği ta da silmek istemediği hatıralardan tutun da, hayatından çıkarmadığı insanlara kadar her şeyin sorumlusu kendisi aslında. kontrolü kendimizde olan şu hayatı, kendimize zehir etmek için ne kadar eylem gerekliyse bizzat faili kendimiz oluyoruz. gereksiz yere önemsiyoruz, gereksiz kişilere değer veriyoruz ve kendimizi hep bir adım geride tutuyoruz sevdiklerimize karşı. yeterince cesur değiliz belki bilmiyorum, ama hayatın kontrolünü elimizden kaybetmek için başkasının barajının etrafına tarla yapıp susuz kalıyoruz. hep hayat bizi yoruyor diyoruz da, bir sorsak hayata, belki de onu biz yoruyoruz...

Hayal kırıklığı

umut ne kadar küçük olursa o kadar yavaşça bitersin. Kalbinde ve aklında ufacık bi 'acaba olur mu?' varsa yavaş yavaş kendini bitirirsin.

Sevgisizlik.

Final ödevleri

aile içindeki huzursuzluk, kavgalar, anneni ağlarken ya da çok mutsuzken görmek

--- spoiler --- yavaş yavaş ölürler seyahat etmeyenler. yavaş yavaş ölürler okumayanlar, müzik dinlemeyenler, vicdanlarında hoşgörüyü barındıramayanlar. yavaş yavaş ölürler alışkanlıklarına esir olanlar, her gün aynı yolları yürüyenler, ufuklarını genişletmeyen ve değiştirmeyenler, elbiselerinin rengini değiştirme riskine bile girmeyenler, bir yabancı ile konuşmayanlar. yavaş yavaş ölürler heyecanlardan kaçınanlar, tamir edilen kırık kalplerin gözlerindeki pırıltıyı görmek istemekten kaçınanlar. yavaş yavaş ölürler aşkta veya işte bedbaht olup yön değiştirmeyenler, rüyalarını gerçekleştirmek için risk almayanlar, hayatlarında bir kez dahi mantıklı tavsiyelerin dışına çıkmamış olanlar --- spoiler ---

Düşünmek

yeni şeyler öğrenmemek..

(bkz: zaman) hepimiz yavaş yavaş ölüyoruz farkında değiliz..

Duygusal boşluk

Yok sayılmak. Ölüyorum ama kimse farkında değil çoktan vazgeçmişler.

Karşındaki insanın zamanla sevmeyi öğreneceğini beklemek..

İnsanlar...

Sevgisiz yaşam. Hayatımda sevgi yok. Sevgi aşk istiyorum. Beni ben olduğum için seveni bulduğumda ömür boyu bırakmam onu..

Trabzonspor

Kavuşamıyacağını bildiğin bir insana duyulan özlem. Yavaş yavaş bitirir insanı. Usulca yaklaşır yanına. İlk önce küçük küçük başlar. Sorun yok hallederim dersin. Ama zaman ilerledikçe ağırlığı artar. Sen daha ne olduğunu anlamadan o ağırlığın altında ezilirsin.

düşünmek aga düşünmek. çok fazla düşünmek

(bkz: beklentisizlik) Gelecekten hiçbir şey beklememe, hayal kurmama hali olarak da adlandırabiliriz. Yirmi yaşının enerjisi yok bende, ruhum dökülüyor sanki.

umutsuzluk diyerek işi şarkı sözüne bağlıyorum " umut tükenince yine çarpar mı bir kalp"