hediye almak

yakın arkadaşımdan içinde fotoğrafımızın olduğu çerçeve hediyesi aldım. tamam buraya kadar her şey çok güzel fakat asıl komik olan arkadaşım aylar sonra beni aradi ve fotoğrafı çerçeveden çıkartıp arkasına bakmamı istedi. arkasına çok güzel şeyler yazmış kendisi de unutmuş yazdığı notu, aklına gelince beni aramış, okumam için 😂 hayır ya hiç aklına gelmeseydi ben o notu görmeseydim neden bu sherlock holmes oldurtma çabaların neden 😂

(bkz: hediye vermek) ben birisinden hediye almak olarak anladım. birilerinin sana değer verdiğini yada sana bşr mesaj vermek istediğini gösterir.

asla beceremem, 5 tane arkadaşıma aynı yerden farklı şekillerde fotoğraf albümü hediye ettim. yeni bir şeyler keşfetmem lazım herkes öğrendi artık aynı hediyeyi yaptığımı

hediye seçiminde böyle zorlandığımı hatırlamıyorum. yozgat beni ciddi anlamda zorluyor. kafamdaki tarzda bişeyler bulmak zor. asdfghjklşi

doğum günlerinin en güzel yanı yakınlarım bana oyuncak motosiklet alması. basit bir insanım direk motor alıyorlar. koleksiyonuma yeni kan geliyor, beni havaya uçuran hediye onlar.

hediye seçmekten daha zor bişey varsa o da iki ayrı hediye seçmektir. allahım deliye döndüm bu gün ne alsam diye.

çiçeksepeti gayet ideal bir site.

ben hediye almayı çok seviyorum ya. sevdiklerimi mutlu etmek hoşuma gidiyor. sonucunda teşekkürler ve tebessümlerle karşılaşmak da ayrı güzel. en basitinden çekilişle sınıf arkadaşıma hediye almıştım. çocuğun okulda birkaç kez aldığım hediyeyi giydiğini gördüm. sevindim yani çok güzel bir his bence...

Kişiyi tanıyarak alınan ve beğeni olarak tamamen alıcıya ait hediyelerin lezzeti bambaşka oluyor. Hediye paketi açıldığında içinde alınan kişi için bir anıya, filme ya da herhangi mutlu olacağı bir duruma atıf varsa hele tadından yenmiyor. Mutluluk şaşkınlıkla birlikte kahkahalara karışıyor. Verilen hediye bir anı, hediyenin atıfta bulunduğu şey başka bir anı. Anı içinde anı. Bence kaymaklı hediye diye buna denir. Şimdi ben buraya nerden geldim. Twitter'da biri hayatımda aldığım en güzel hediye diye şöyle bir twit atmış. Haklı bence de. Müthiş bir hediye. Kendime alınmış gibi şaşırıp "aaa ahahah çokzeeel" diye tepki verdim şu twite.

Çok zorlandığım bir şey çünkü her şeyi almak istiyorum o kişiye.

İçinden gelince anlamı olan eylem. Yani sırf bilmem ne günü diye osuruktan bir gün diye gidip bana hediye alınsın, almak zorunda kalsın istemem, ben de hediye almam. Bence hediye daha çok gönül işidir. Bir şey görürsün, bunu giyseydi çok yakışırdı dersin alırsın. Bir kitap görürsün, bunu okusa beğenir bence dersin kendine alırken ona da alırsın. Oturup ona, onun için birkaç satır ya da birkaç sayfa bir şeyler karaladığın bir ajanda hediye edersin. Arkadaştır, sevgilidir fark etmez. Olay saklamak isteyeceği ve anısı olan bir hediye vermektir.

Yediğim çikolatadan, aldığım kitaba kadar her şeyi değer verdiğim insana da almak ister, gücüm yettiğince de alırım. Ama bunun kuru kuruya verilmesi benim gözümde hediye değildir. Emek katarım hediyeme. Mesela bir kitabı kuru kuruya vermek yerine, yanına mutlaka bir not, onu ne kadar çok sevdiğimi belirten bir söz, ya da bir şiir koyarım. Çünkü o aldığım kalem onun ellerinde güzeldir benim gözümde. O kalemi tamamlayan, onun elleridir. Gerçek bir hediye vermek istersem de, oturur, uğraşır, güzel bir şey koyarım ortaya. Fotoğraf arkalarına not yazmak, günlük tutmak, hikaye yazmak gibi. Tabi bu, takdir edersiniz ki, baya nadir rastlanan bir şeydir. Geçtiğimiz yıllarda biri yazımın çok çirkin olduğunu söylediği için, notları bilgisayarda yazar hale geldim. Ama böyle kraft vb. kağıda el yazısı baskısı alıyorum. Güzel oluyor. O kişiyi siktir ettim hayatımdan, bu önyargıyı edemedim işte. Neyse. Çok severim. Hele hele verdiğim kişiyi gerçekten seviyorsam...

Şu yaşıma geldim, bir türlü alışamadım buna. Her ne kadar etrafıma gülücük dağıtır gibi ufak tefek armağanlar dağıtsam da, bir türlü karşılıksız bir şey almaya alışamadım. Ne bileyim, içim ezilir. Ruhum daralır. Maddi de olsa, manevi de olsa; aldığım her hediyenin istemsizce karşılığını vermeye çalışırım. Veririm de. Aptalca belki. Belki de, beni çıkar güdüyor gibi gösteren aşağılık bir kompleks. Öyle.

Uzun zamandır ne hediye aldım ne de verdim. (bkz: icat çıkarmayın)

Birine hediye almak ve birinden hediye almak olarak iki duruma da uyabilecek bir başlık olmuş. Birine hediye almayı çok severim ama özel günlerde almaktan hoşlanmam, elim ayağıma dolaşıyor ne alacağımı şaşırıp hiçbir şey bulamıyorum. Birinden hediye almaya gelecek olursak maddi hediyeler hoşuma gitmez. Anlamı olan şeyler ve özel zamanlarda verilmeyen hediyeler her zaman kalbimi kazanır. Sanırım özel günlerde alınmayan hediyeler bir şekilde “senin varlığından haberdarım ve bunu görünce aklıma sen geldin” demek gibi geliyor bana.

Hayatım boyunca hiçbir zaman beceremediğim eylem. İnsanı çok kötü hissettiriyor ayrıca hediye almayı becerememek.

İstediği kadar pahalı olsun dümdüz birşey alıp birine vermek bana ucuza kolaya kaçmak gibi görünüyor. Birine hediyeyi hep kendim yaparım yanına da o pahalı ürünü yine koyarım ama emek veririm hep.

Arkadaşlarıma hediyeler almayı o gözlerindeki mutluluğu görmeyi çok severim şartlar el verdiği ölçüde de hediye almaya çalışırım sağolsun onlar da hiçbir özel günümü hatırlamadıkları gibi görünce aklıma sen geldin hediyesi bile almazlar. Gerçek arkadaşlar (!)

Ben sanırım başarılıyım bu konuda. Normal bi hediye almam genelde sayko şeyler alırım. Mesela geçen sene doğum gününde arkadaşıma çelenk yaptırdık evine gönderdik Bu sene japon dili okuyo diye bonsai aldık saksının üstüne kimono giymiş fotoğraflarımızı shopladık

Başlığı görünce hüzünlendim. Herkese klasik ya da özel hediyeler alsam da bana kimseler hediye almıyor.

Hediye almayı severim ama verince beğenmiyor gibiler bu beni üzüyor...

Son zamanlarda güzel hediyeler aldım, hediye almak mutluluk veriyor gerçekten. Seni düşünen ve senin için emek veren insanların olması çok hoş, var olsunlar :)

Hep özenerek aldığım, mutluluğuyla mutlu olduğum insanlardan karşılığını görmeyince bi miktar yıkıldığım durum.

Anneme aldım kargonun bedava olması için 0,16 TLlik daha alışveriş yapmam lazımmış..

Anneme çiçek almıştım. Burun kıvırıp milletin çocukları neler alıyor.. Bana niye tava almadın demişti :D

Doğum günü için sevdiği cins köpek türünün yavrusundan sahiplenmek için birkaç kişiyle iletişime geçmiştim. Paramı denkleştirebilseydim sahiplenecektim, biraz pahalılar, ama tam tersi bir durumda ise küçük bir kedi sahiplenecektim. Yapamadım, doğum gününü kutlayamadan ayrılmıştı benden kaldı öylece...

aga içimden geldi şöyle uzun yıllardır burada birlikte muhabbet ettiğimiz samimiyetim olan kişilere bu sene doğum günlerinde ufakta olsa hediye göndermek istiyorum..

Kabul etmek gibi mi, satın almak gibi mi?

Geçenlerde bir ara benim doğum günümdü. Deli gibi birlikte saian dinlediğim arkadaşım borsalino şapka almış bana. Mecbur ceket, yelek, gömlek, kumaş pantolonu ben alıcam. Ve üç belalı kitap almışlar ki okuduğum serinin eksik parçalarıydı. Parfüm ve saat cabası. Vefakat en güzel hediye hepsinin kendisini ayarlayıp o gün toplanmış olmasıydı. Dışarıdan pek duygusal bir tip olarak gözükmem ama pamuk gibi oldum o gün.

böyle özel günlerde önemli günlerde değil de durup dururken alınan, sen seversin diye’ alınan küçük hediyelerin hastasıyım. bugün mesela şöyle gorsel bir çiçek hediye edildi(en sevdiğim) hala çok mutluyum.

Bana, sürekli külotlu çorap alışverişi yaptığım adam, kırmızı bir tane külotlu çorap hediye etmişti “devamlı müşterimizsin abla, bu da bizden olsun” demişti, eve uça uça gelmiştim. Sonuç: defolu çıktı. Neyse hediyenin defolusu defosuzu olmaz zaten.

geçenlerde bahsetmiştim uzağımda olan kişilere hediye alıp beklettiğimi. geçtiğimiz günlerde uzunca bir süre görüşmediğim mesafe olarak uzak olmasa zaman olarak mesafe girdiği için hediye almayalım diye bir düşünceye kapıldım ki yarım saat içinde hediye alıp vardım yanına. hediye vermekten aşırı çekiniyorum verirken elim ayağım birbirine dolanan saçma biriyimdir. hediyeyi alırken de şaşırdı hiç beklediği bir an değildi, yakın zamanda terfi aldığı için ona yordu biraz ama alma nedenim de o değildi tabi. velhasıl bugün hediyeyi kullanırken fotoğraf attı bana nasıl mutlu etti. birilerini mutlu etmek aşırı tatmin ediyor beni. mutluluğundan mutlu olmak değil de görev tamamlandı gibi bir durum. hediye aldıktan sonra beynim rahat komuta geçip görev tamamlandı deyip tik atıyor resmen listeye öyle bir rahatlama. sevdiğim herkese hediye alasım var. bakalım.

İyi ki evleniyorum yoksa arkadaşlarım doğum günümde alacak hediye bulamayacakmış. İstisnasız hepsi çeyiz için bardak seti almış.

ben ilk kar küremi :D kuzenimden aldım ve şimdi konuşmuyoruz. hayat onsuz devam edemez dediğim kim varsa. onsuz da devam edilebiliyormuş. özlesem de, nafile

Çok tatlı bir şey. Hem alan olmak, hem veren olmak çok güzel. Ben şimdi bir arkadaşıma güneş uçlu kolye aldım mesela. O da güneş figürlerini çok sever. Ama tabi üstünde adımı taşıyacağını bilmiyor. Bu benim minik sırrım olarak kalacak. (bkz: bize de nasip olur mu be)

dünyanın en zor şeyi bir erkeğe hediye almak, hele pantolon beli ayrı beden, paça boyu ayrı beden, uzunluğu ayrı bi şey. bu sebeple direk internetten sipariş edemedim, konuşabileceğim bir satıcı ile irtibata geçtim. ay çocuğa şey diyorum bunu beğendim 190/90 kilo ya olur mu çocuk birini bulup giydiriyor, bazen kendi giyip video gönderiyor. kız aşırı rahatsız oldum, böyle sapık gibi bel altını çeken videolar atıyor bende dikkatlice izliyorum, sonra bi yabancılaştım, ne yapıyorum ben… bir sürü yorduk sizi, baktıklarımızın hepsini gönderin dedim. olur olmaz ama ben erkeklere bi şey alamıyorum. saat,kalem,defter yeter bence.

benim için çok sancılı bir süreç oluyor. çünkü genelde ne alacağımı bir türlü bilemiyorum. o yüzden en sevdiğim hediye alma şekli, grup olarak kişinin kendi başına alamayacağı bir şeyi birleşip almak. en azından tek başıma düşünmek zorunda kalmıyorum. ben ise, hediye alınması kolay bir insanım. arkadaşlarım genelde kartal yuvasından bir şeyler alırlardı. ya da siyah herhangi bir şey veya kelebek figürlü bir takı. bunu görünce bayıldım. sevgili gelecekteki sevgilim de ben gibi iron man seviyorsa, karşılıklı bunu alabiliriz. mis gibi hediye.

tanım: sonucu güzel, süreci kötü olan bir faaliyet.

çok seviyorum bunu.. karşımdaki kişinin şaşırması mahcup olması gülmesi filan çok hoşuma gidiyor

“ben mi satın alıyorum yoksa bana mı alıyorlar?” diye düşündüren başlık. eğer ben birine alıyorsam genelde zorlanmam çünkü öyle herkese hediye almam, aldığımı da tanırım zaten. diğer bir opsiyon olarak bana hediye alındıysa ve beklemediğim bir andaysa kedi gibi oluyorum.

Hediye alınmaz dilenilir şayet birisi armağan ederse durum farklı

En sevdiğim şey. Birine hediye almak hobimdir. Hatta mümkün olsa meslek olarak yaparım

Paramın olduğu zaman yapmayı sevdiğim bi eylem ama durduk yere almayı severim. Özel günler ve haftalarda (yılbaşı hariç) sanki zorunluluktan alınıyormuş hissi samimi gelmiyor. Özellikle yılbaşı zamanı yaklaştıkça içim kıpır kıpır oluyor. Gördüğüm her şeye hediye potansiyeliyle bakmaya başlıyorum. Kafamda sürekli o melodi çalıyor (….. )

Yengeniz fener forması almış gelde nikah basma…

Nadiren yaparım ama acayip haz aldığım bir şeydir. Hediyeme gelen tepkiyi izleyince ferahlıyorum.