hayatın anlamsız geldiği anlar

üniversite okuma amacımızı düşünürken.niye okuyoz meslek sahibi olmak için.meslrk sahibi olunca nolcak birader.para kozoncon.ee sonra.sonrası yok.bu çok sinir bozucu değil mi.dünyayı esir alan bi kağıt parçası için herkes birbiriyle yarışıyo amk böyle aşkın ızdırabını s.. sakinim

çok mutluyken bir anda ulan bu da geçecek be bu da bitecek madem mutluluk sonsuza kadar sürmeyecek neden yaşıyoruz diye düşündüğüm andır benim için.

en yakın olduğum insanı geri getirmenin imkanının olmadığını hatırladığım an

kanal 7’de kolpaçino bomba’nın yayımlanması kadar anlamsız gelmemişti hiç. teşekkürler kanal 7.

üzgün olunan anlar. böyle hiçbir şey umrumda olmaz, anlamsız gelir.

morg kapısında beklemek. bu kadar diyor insan, bu kadar işte. hayat dediğin bu. kendini parçaladığın kariyerin, bitmesin diye ağladığın ilişkilerin, acıdan nefessiz kaldığın geceler, uğruna canını bu denli yaktığın hayat bu işte.

görecesini falan bırak. çirkinlerin bu kadar güzel sevebilmesi zoruma gidiyor güzellerin o zerre can tutmayan taş kalplerini bildikçe.

galatasaray'ın kötü oynadığı zamanlar..

i̇ki yıl önce önceden koşarak ilk ben çıkacağım diye yarıştığım kayaya bacaklarım titreye titreye yavaş yavaş tek başıma çıktığım ve sonrasında ağlayan onlarca insanı seyrettiğim an hayatın anlamsız geldiği andı sonrasında da hayatım hiçbir zaman anlamlanmadı zaten

keşkelere boğulunca. her şeye keşke dedikten sonra insan niye yaşıyorum lan ben diyor bir süre sonra. hayat işte tam o an anlamını yitiriyor.

hayaller kuruyorsun. sonra hepsi yıkılıyor başına. ve sen altında kalıyorsun. eziliyorsun. boğuluyorsun. nefes alamıyorsun. zaten nefes alamıyorum hayatın ne anlamı var ki diyorsun. diyorsun da diyorsun işte........

bugün okuldan dönerken omzuna elektrikli süpürgenin borusunu almış, iki ucundan da tutmuş seke seke giden küçük bir çocuk gördüm. yaklaşık 3-4 yaşlarında bir çocuk basit bir süpürge borusuyla bile eğlenebiliyorsa bizi somurtkan yüzle eve döndüren şey ne ? i̇nsan büyüyünce neden asılır suratı ? bazen böyle 5-6 saniyelik anlar hayatı sorgulatıyor insana işte .

Kendini çok iyi ifade ettiğini düşünürken karşındakinin konuyu anlattıklarından bambaşka bir yere çekip, konuşmaya başladığı o an...

Fabrikada çalıştığım süre içinde hayatım hep anlamsız geliyor sanki zengini daha çok zengin Ediyorduz biz işçiler daha çok fakirleşiyoruz.

bı radde var orası çok kötü. belli bı yerden sonra her şey şov gibi geliyor. mesela biri yardım topluyor iftar veriyor sonra adına pankart açıyor.(şov) adına ağaç dikip paylaşıyor (şov) bıri bir şey anlatıyor (şov yapıyor) insanları yemeğe davet ediyor binbir çeşit şey (şov yapıyor) hatta bir şey anlatıyorum (içimden şov yapma geç ) arkadaşlar çok büyük bi lanet, bende bir zamanlar ne güzel teşvik ediyor, yardımcı oluyor diyordum ama artık her şey öyle geliyor. Hüsnü zannimi kaybettim..

Bir kelimeyi ne çok tekrarlarsan o kadar anlamsızlaştığı gibi, hayatımı da ne kadar çok sorgularsam o kadar anlamsızlaşıyor.

en yakınım dediğin insanın senin yüzünden intihar ettiğini öğrendiğin an.