hayatın anlamsız geldiği anlar

salak salak konuşan birini dinlediğin an

şuan önemli bir ders var ben yatmış hala müzik dinliyorum sigara içiyorum ... sanırım anlamlar içinde boğuldum ...

vizeler.

hafta sonu harcamak için bütün hafta içi köpek gibi çalışıp kazandığımız paranın hafta içi bittiği an

1 hafta boyunca çalışıp vizesine girdiğim ders sonrası çıkıp sigara yakmam ile başlayıp sigara ile biten nadir dakikadır.

hayatta herhangi bir haksızlık yada kötülük yapıldığında adalet yerini bulmayınca

şuan

hayatınızın çalışarak geçtiğini, aslında hayatınızdaki olayların, dertlerinizin, çabalarınızın, isteklerinizin çok küçük ve önemsiz olduğunu anladığınızda. hayatınıza hiçbir zaman kendiniz yön vermediğinizi, sizin sadece ayak uydurduğunuzu anladığınızda. dünyanın ve evrenin ne kadar büyük olduğunu düşündüğünüzde, sizin hayatınız, anılarınız sizintüm hayatınızı oluştursada dünyayı zerre etkilemediğini, bir gün bu dünyadan silinip gideceğinizi hatırladığınızda, çalışarak geçirdiğiniz zamanın boş olduğunu, zaten ömrünüzün çok kısa olduğunu hatırladığınızda, çok anlamsız gelir yaşamak. adını hatırlayan son kişi öldüğünde hiç doğmamış olacaksın.

yaptıklarımın sonuç vermediğini ve oldukça saçma olduklarını farkettiğim an. (bkz: sokayım yapacağım işe)

mezarını ziyarete gittiğim de

başımıza kötü bir olay geldiğinde şahsen sürekli sorguluyorum.

sevdiğiniz insanlar hakkında o yapmaz herkes yapar o yapmaz diyorsunuz ya onlarda ağzımıza sıçınça hayat çok anlamsız gelir o an

geç yattığınız bi güne sabahın ilk saatlerinde uyandığınızda yatağınızın karısında ki aynaya bakarak " ne silkten bi gün, her günü aynı ve hiç bir anlamı yok" demek

gozlerin onun yuzune bana hic bakmadigin gibi bakinca, aciyor gonlum anlamsizlasiyor hayatim

tüm bu düzeni insanoğlunun kurduğunu düşünmek. bu işleyişi insanlar kurdu bu yasaları insanlar koydu, bu sınırları insanlar çizdi. kuş gibi kedi gibi yunus gibi penguen gibi yaşasaydık tek gayemiz beslenmek ve nesli devam ettirmek olsaydı doğanın bize uygun bir bölümünde yaşasaydık her şey daha güzel olurdu sanki. mesela petrol için insanları katledilmezdi, dünya savaş görmezdi, sular kirlenmezdi böylece damacana üretilmez (zaten üretecek fabrika da olmazdı) ve dolayısıyla damacanaya tecavüz eden de çıkmazdı, kimse insanları fırınlarda yakmazdı, mal mülk olmayacağı için hırsızlık da olmazdı.. güzel olurdu sözlük, insanlar güzel olurdu; dünya güzel olurdu.

en sevdiğin insanı kaybettiğin an

uyanınca,yatakta oturup halıyla anlamsızca bakıştığım an.

şu yaşanan acıları, gözyaşlarını düşününce, çocukların bombalar altında can çekiştiğini düşününce, yetim kaldıklarını düşününce hayat gerçekten anlamsız geliyo

tam olarak bunu yaşadım bu gün sözlük. sabahdan iki dersim vardı gittim ve eve geldim. kahvaltı yapmamıştım çay suyu koydum ocağa. dedim ki kendi kendime bu kahvaltı yalnız başına yapılmıyor ara birilerini, aradım ama hepsinin ısleri vardı. canım sıkıldı. neyse yapıyorum kahvaltımı bi ara telefonum gözüme ilişti. aldım elime baktım son aranan ve arayan kişilere hep aynı isimler. annem falan işte. ulan dedim kendi kendime çok yalnızım be. kötü bir insanmiyim ben? neden yaslayamiyorum sırtımı kimselere? uzun uzun bakıp düşündüm. hayat ne kadar anlamsız biliyor musun sözlük? çevren ne kadar az ise konuşacak kimsen ne kadar yok ise; o kadar anlamsız.

akbili bastıgin anda (yetersiz bakiye) sesini duydugun an

'eeee şimdi?' cümlesini kurduğum ve mantıklı bir yanıt alamadığım her durum

ne yalnızlıkla alakası var dostlar, ne de kalabalıkla. sabahattin ali'nin iki ayrı cümlesiyle anlatacağım. "zaten muhitimden uzak duruşumun, vahşiliğimin bir sebebi de kitaplarda tanıştığım ve benimsediğim insanları muhitimden bulamayaşım değil miydi?" "hayatta hiçbir zaman kafamızdaki kadar harikulade şeyler olmayacağını henüz idrak edememiştim." yani dostlar, azaldık. çok az kaldı şu dünyada bizden, inanın buna. gülebileceğimiz, eğlenebileceğimiz, hoş vakit geçirebileceğimiz yüzlerce insan buluruz buna şüphem yok. ama en konuşmak, anlaşılmak ihtiyacı hissettiğimizde? bulamayız. aynı dili konuştuğumuz, aynı paydada buluştuğumuz, aynı hisleri yaşadığımız insanları bulmak? zor. bu yüzden yalnızız. bu yüzden yalnızlaştırıyoruz kendimizi. arıyoruz, fakat bulamıyoruz. anlamak, anlaşılmak. tüm derdimiz de bu aslında, ama olmuyor. sonra bulmak ümidini de kaybediyoruz zamanla, aramaktan vazgeçiyoruz. ne ümit kalıyor, ne heves. şu dünyada hakikatli, kıymetli birşey olmadığına hükmediyoruz. işte tam bu sırada hayat anlamsız geliyor.

tam olarak ölüm haberi aldığında anlamsızlaşır

ardı arkası kesilmeyen pedofili haberlerine alıştığını fark edip eskisi kadar üzülememek.

hayat anlamini sorguladiginda anlamsiz gelir

sigarayı tersten yaktığım an

çocuklar acı çekerek öldürüldüğünda,hayvanlar zulüm gördüğünde,insanlığın yavaş yavaş bittiğini gözlerinle gördüğünde.

full dolu bardağın masaya dökülmesi ve ardında ağır çekim yere yayılması. o anlarda hayatı deriiin derin sorguluyorum niyeyse amk

hayatın anlamlı gelemediği her an. devede kulak dışında kalan her yer.

hiçbir şey değil hepinizin derdini sikerim afedersiniz ama lösevli çocuklar hani saçlarını kazıtıyolar hani hiç yüzünde tüy kalmıyor ya hani bir de kız ise saçlarını tarayıp koklayamıyorsa ve siz dönüp o an hayatı sorgulamıyorsanız sizinde züriyyetnizi sikeyim

bugün tanıdık bi kadının öldüğünü duydum ama acayip şaşırdım pek hastada değildi sonra düşünüyosun kafanı yastığa koyup ne zaman öleceğin hiç belli değil nerde ne şekilde hayat o zaman anlamsız geliyo ne boş işlere zaman harcamışız diye

emeklerinin karşılığını alamadığın an.

yaşaman için sebep arayıp bulamadığın an

en değer verdiğinizi azrail aldığında.

saat 17:00 civarlarında uyandığın zaman

üniversite üçte öyle böyle değil acayip bi bunalıma girdim sonra dedim ki ben olmasam bu dünyada ne değişir tabi ki hiç bisey.o zaman olmamla olmamam arasinda bi fark yok.o günden beri hayat anlamsiz gelir.hem ne diyor sezen ablamiz "yasamak dedigin uc bes kisa mutlu anda ibaret" hepsi bu iste.

uyanmak zorunda olduğum zamanlar

22 yaşındayım. ilişkilerim, uzun bir ilişkim oldu. fakat denk gelmiş olmama rağmen hiçbir zaman kız arkadaşım makyaj yapışını seyretmedim nedense. ki zaten neden seyredeyim o da ayrı da. demin youtube'da öyle dolanıyordum. nerden denk geldiyse şu allah'ın belası makyaj videosuna tıkladım. sonra ondan bir başkasına, ondan bir başkasına. yaklaşık 50 dakikadır bu tarz videolar izlediğimi farkettim şuan. hayat gerçekten anlamsız geliyor şuan. ve hanımlar size gerçekten inanmıyorum ya! kandırılmışız beyler..

final haftası

sabah alarmi duydugun an

an olmaktan çıkıp hayatın tamamını kaplar hale geldi. 8 aydır falan beynimi hissetmiyorum

geçen akşam canım arkadaşım ile oturmuş yemeğimizi yiyiyorduk. nerden muhabbet açıldı ben buna yeşil yol filmini örnek verdim. bilmiyormuş, hayatında hiç duymamış. konusu anlatıyorum, oyuncuları tarif ediyorum yok, bilemedi. bana en son; "samanyolu tvde mi çıkıyor bu, neler izliyon sen?" dedi. oturdum 15 dakika olmak ve olmamak arasındaki o ince çizgiyi düşündüm. en son "aynen kanka takılma" dedim ve vişneli meyve suyundan bir yudum aldım. iştahımı kesti mübarek.

ölümden sonrasını merak ettiğim anlar; sonsuzluğu, evreni, zaman kavramının olmayışını, farklı boyutları, diğer gizemleri vs vs merak ettiğim anlarda hayat çok anlamsız geliyor. merak ediyorum ya, hem de çok merak ediyorum, hayat anlamsız bence asıl olay ölümde. ölümden korkmuyorum aksine çoğu zaman istiyorum ölmeyi, ölüm bana tüm o gizemlerin sırların kapısı gibi geliyor ve ben o kapıdan geçip sonsuzlukla hiçliğin aynı olduğu boyutu kavramak istiyorum.

çok sevdiğin birinin ölüm haberini aldıktan sonraki o andır.

geçen sene bilmeden kanser hastası birine hayat çok zor okuldan nefret ediyorum diye dert yakınmıştım..1 ay sonra ögrendim kansermiş tedavi görüyomuş. o zaman çok anlamsız geldi

küçükken dedemden ayrılacağım zaman annem üzülmeyeyim diye arka koltukta uyuduğunu söylerdi,inanmaz bakardım,dedemi göremezdim ve onu nasıl bıraktığımı düşünüp ağlardım. o günlerden bu yana çok şey değişti evet ama hala dedemi arka koltukta uyuyor biliyorum,hayatın en anlamsız geldiği an sevdiklerinizi bırakıp hayatın o telaşına kapılmak sanırım.

anlamlı mı ki şuan