tam olarak bunu yaşadım bu gün sözlük. sabahdan iki dersim vardı gittim ve eve geldim. kahvaltı yapmamıştım çay suyu koydum ocağa. dedim ki kendi kendime bu kahvaltı yalnız başına yapılmıyor ara birilerini, aradım ama hepsinin ısleri vardı. canım sıkıldı. neyse yapıyorum kahvaltımı bi ara telefonum gözüme ilişti. aldım elime baktım son aranan ve arayan kişilere hep aynı isimler. annem falan işte. ulan dedim kendi kendime çok yalnızım be. kötü bir insanmiyim ben? neden yaslayamiyorum sırtımı kimselere? uzun uzun bakıp düşündüm. hayat ne kadar anlamsız biliyor musun sözlük? çevren ne kadar az ise konuşacak kimsen ne kadar yok ise; o kadar anlamsız.