güzellik

göreceli falan değil. ayrıca bir keko iltifatı. "günaydın güzellik"

bakmayı bilen gözdedir sevgilim. artık kendime layık olanı seçebiliyorum sayende. bir insanın gözlerine bakıp, kalbini görebiliyorum her seferinde. eskisi gibi değilim. neden mi senden çok daha öndeyim? herkesin dünyası kendi gördüğü kadardır sevgilim. çivi çiviyi sökermiş, yalnızlığı kanatan hüzünlü şarkılar, yalnızlığa iyi gelirmiş. işte ben bu şekilde hayata karşı direndim. keşke bana akıl vereceğine, aklımı alacak kadar beni sevseydin. ben, bir çocukluk yapıp büyüdüm işte! sen büyümüşsün ama doğmamışsın bile. bazı aşklar, aşka ihanettir sevgilim. -bukre

bizim için bi kızda güzellikten önce dürüstlüğü gelir

göreceli kavramların başıdır kendisi ama bunun daha farkına varamayan insanlar var. evet çoğunluğun güzel olarak kabul ettiği bir şey bir insan (bkz: rihanna) vardır. herşey herkese göre güzel olmaz. (bkz: şu şu şekil geyinir şu şu şekil )

aşık olunan renklerde saklıdır. (bkz: siyah beyaz dünyamsın ulan)

gözlerine bakıp yüreğindeki güzelliği görmek

göreceli bir kavram herkese göre değişir

bu kelimeyi her gördüğümde, duyduğumda kalbim su motoruna dönüyor. güzellik derdim, yanakları kızarırdı be sözlük..

o değil de çok güzel olan hitap cümlesi lan bu. herkese söylüyorum. kadınlı erkekli. bazı kadınlar hakediyor onlara ciddi söylüyorum ama herkese söylediğimden farkedilmiyor. erkeklerle de böyle pis pis bi muhabbet açılıyor gülünüyor. bence kullanın.

güzellik kalpten gelir

mükemmel bir hitap şekli. büyüyünce güzel olacam

bazı insanlar için hemfikir olunan, günümüzde sosyal medyaya popülerliği sağlayan, insanların sergilemekten hoşlandıkları ve insanlar arasında karşılaştırmalara kıskançlıklara fitne fesatlığa sebep olan, bazı insanlarda kibre bazılarında ise özgüven eksikliğine hatta aşağılık kompleksine neden olan kavram

büyük oranda herkes için aynı olsa da zirve noktasında değişkendir. güzel seçeriz ama en güzeli seçmede farklılık yaşarız. sıralama genel olarak; çirkin normal güzel çok güzel diye giderken, şahsım adına son zamanlarda kusurlu güzellikin hepsinden bir adım önce olduğunu gördüm. yüzün bir yerinde çil, leke, ben. şu mesela. yüzün her yerini sarmış tane tane bir ayrıcalık. kirliliğin çekiciliği. muazzam.

bana hiç uğramayan bir özellik galiba huyumda yüzüm de çirkin

görecelidir. kime göree, neye göree?

siz mecnunun leylasını gördünüz mü hiç? kuru kara çirkin bir şey. ama siz onu mecnunun gözünden gördünüz mü hiç? işte güzellik budur.

geçen yıl almış olduğum dersten hatırlıyorum: psikoloji'de göreceligin en az oldugu olduğu alan güzelliktir. şimdiye kadar hep tersi söylendi zevk renk tartışılmaz kişiye göre değişir denildi. ancak diğer alanlarla kıyaslandığında insan psikolojisinin güzellikte hem fikir olması deneyler sonucunda '.98' şeklinde çıkmıştır ki bu rakam başka hiçbir alan icin söylenmemistir. genellikle güzellik kavramı bireye sonradan sosyalizasyonla verilir düşüncesi hakimdir. örneğin beyazların olduğu bir coğrafyada siyahi birisi oldukça ilginç gelir alışık olunmayan bir yüzdür. damak tadları icinde -çogunlukla- aynı şey geçerlidir diyebiliriz. farklı yöre yada çok daha uzak örneğin; çin gibi uzak ülkelerin mutfağını yadırgar hatta igrendigimiz için yiyemeyiz. bu nedenle, güzel çirkin anlayışı toplumun bize dayatmış olduğu algılarla oluyorsa henüz hafızaları neredeyse bos, hiçbir gelenek, ahlaki kural ve toplum yasalarından haberi olmayan bebekler ne düşünüyor denilerek bebekler üzerinde bir deney uygulaniyor. yani bebeklerin sonuçları yetişkinlerle karşılaştırılıyor. aynı zamanda farklı coğrafya ve kültürden yetiskin insanlarin da sonuçları birbiriyle karşılaştırılıyor. hafta aralığını hatırlayamıyorum ama henüz konusamayan hatta emekleyemeyen bebeklere çeşitli ırk ve coğrafyadan kadın fotoğrafları gösteriliyor. asya, afrika, amerikan, uzak doğu ülkelerinden çeşitli fotoğraflar.. aynı fotoğraflar yine değişik coğrafyalardan dünya üzerinde bir takım yetişkin insanlara gösteriliyor.. ve deney sonucunda farklı ırk ve coğrafyadaki yetiskin insanlarin "güzel" diye nitelendirdiği kadın fotoğraflarına, henüz dünyaya yeni gelmiş bebekler daha uzun süre bakıyor. diğer fotoğraflardan hızlıca yüz çevirirken hatta ağlarken, "dünya üzerinde" genel olarak güzel denilen kadın fotoğraflarına çok daha uzun süre baktıkları görülüyor. ve yetişkinlerin kendi içlerinde ve bebeklerle uyuşma oranı .98 çıkıyor ki bu oran psikolojide başka hiç bir alanda görülmüyor. velhasil güzellik belki dar alan da göreceli, ancak bunu yeni doğmus bebeklerden yetişkinlere ve tüm dünya üzerine -yani en genele- yaydigimizda psikoloji de güzellikteki kadar hiç bir alanda hemfikir olmadığımızı görüyoruz. not: bana hala garip gelir bu sonuç, araştırma ne kadar sağlıklı ve güvenilir onu da bilmiyorum. ancak ders notlarımda hala mevcut. neden bilmiyorum şu '.98' rakamını da hiç unutamıyorum :)

"güzel olmak zorunda değilsin, kimseye güzellik borcun yok. ne erkek arkadaşına/kocana/partnerine, ne iş arkadaşlarına, özellikle de sokaktaki rastgele adamlara. annene borçlu değilsin, çocuklarına borçlu değilsin, topluma borçlu değilsin. güzellik, "kadın" denilen bir alanı kapladığın için ödediğin kira değil." (bkz: diana vreeland)

kime göre neye göre. mecnun'a sormuşlar; "uğruna yanıp bittiğin leyla bu mu?" mecnun cevap vermiş: "siz onu bir de instagramda görün." çok da göreceli değilmiş.

bir insanın sana baktığı kadar güzelsindir, hayırlı çarşambalar

aşıksan şeytan bile melek görünür .. güzellik bakan gözdedir, gözün baktığında değil.

güzellik; incecik bacaklar, uzun saçlar, yanık bir ten demek değil. güzellik ağlamış ama şimdi gülen bir yüz, küçükken düştüğünüzde dizinizde kalan yara izi, aşk uyumaniza izin vermediğinizde gözünüzün etrafında oluşan halkalar. güzellik sabah alarm çaldığında yüzünüzde oluşan ifade, duşa girdiğinizde akan makyajınız, bir şaka yapıldığında attığınız içten bir kahkaha. güzellik onunla göz göze geldiğinizde oluşan gülümseme, anlamayı bırakmak ve tüm paronayalar yüzünden ağlamak.guzellik zamanın bıraktığı iz demek. aynı zamanda güzellik içimizde hissettiklerimiz ve dışımıza vurduklarimiz. yaşamaya izin vermek demek güzellik.

"güzelliğin on par'etmez şu bendeki aşk olmasa"

göreceli falan değil

"güzellik insanlığın lanetlidir, gerçek canavarları görmemezi engeller"

"güzzeliğin on para etmez bendeki bu aşk olmasa ..."

(#1908102) tanım dediğin böyle olur.

güzellik katsayısı artınca , zeka katsayısındaki düşüş neden? allah bir yerden veriyor bir yerden kısıyor sanırım. -zeka katsayısı opsiyoneldir, zeka yerine sinir vb. kelimeler de gelebilir.-

"bir kadında/erkekte bakılan ilk yer" "bir kadının/erkeğin en güzel yeri" ve buna benzer başlıklarda çeşit çeşit şeyler yazıyorsunuz beni deli ediyorsunuz (kızgın emoji) ne güzellikten anlıyorsunuz ne de anladığınızı tanımlayabiliyorsunuz (çok bilmiş bakış) arkadaşlar güzellik yüzde başlar, yüz güzelliği diğer tüm kusurları örten bir nimettir. bir örnekle açıklayacak olursak; irem derici at gibi karı götü, göğsü, bacakları, boyu ve her şeyiyle pehlivan gibi maşallah çok iyi bir fiziğe sahip ama surat pert olunca ne götün ne de memenin bir önemi kalmıyor, buna mukabil sibelcan ablamız da balina gibi maşallah ama çok güzel bir yüzü var insan bakınca diğer kusurları görmüyor bile, i̇şte yüz güzelliği böyle bir şey, yüzü güzel olan insanın tahta gibi götü, sarkık memesi, göbeği vs. de olsa o yüz o kusurları kapatmaya yetiyor. farkındaysanız her zaman olduğu gibi yine aşırı haklıyım. şimdi dağılabilirsiniz...

güzellik göreceli bir kavram. kime göre neye göre güzel

“güzellik ; uzun saçlar, ince bacaklar, bronzlaşmış bir ten ve kusursuz dişler demek değildir. güzellik, önce ağlamış ama şimdi gülümseyen bir yüzdür. güzellik çocukken düştüğünde dizinde oluşan yara izidir. güzellik, aşk uyumana izin vermediğinde gözünde oluşan halkalardır. güzellik, sabah alarm çaldığında yüzünde oluşan ifadedir, duş alırken akan makyaj, espri yaptığında bunu anlayan bir tek sensen en çok gülen demektir. güzellik, bakışlarınızın buluşması ve anlamayı bırakmaktır. güzellik, onu gördüğün zaman uzun uzun bakmaktır. güzellik, içimizde ne hissediyorsak ayrıca dışarı yansıtmaktır.“ -emma watson

pişt güzellik ;)

sarışın, ela veya mavi gözlü olmak.

Yaşadığımız şu saçma dönemde çok da takılmaması gereken bir olay olduğunu düşünüyorum.nedenini açıklayacak olursam,güzellik artık bireyi değil bir sektörü temsil ediyor.birileri güzelliğin ölçütünü belirliyor herkes o ölçüye uymak için sektöre para akıtıyor.sonrasında sokaklarda birbirinin kopyası olan insanları görüyoruz. Ve bu acımasız sektör insanları sürekli fiziksel kusurları olduğuna ikna etmeye çalışıyor.bakıldığında başarılı da oluyor.

Görecelidir.

Her ne kadar iç güzelliğin önemi öncelikmiş gibi gösterilsede, " dışını beğenmediğiniz birisinin içini merak etmezsiniz" cümlesini akla getiren kavram.

"Güzellik para gibidir. Ancak sahip olanlar önemsiz olduğu yalanını söylerler."

Ben güzele güzel demem güzel benim olmadıkça

aslında bir çeşit lanettir. murathan mungan güzellikten ötürü "her türlü güzellik faşistliktir" der. haklı. ancak mungan'ın ıskaladığı bir şey var: güzellik yerine göre de ciddi manada lanettir. çünkü faşistliğini her türlü ayrımdan ve ön kabulden alan güzellik, yerine göre de koca bir lanete dönüşür. örneğin, türkiye'de güzel bir kadın olmak hayatın her alanında sürekli göz önünde olmak ve hep bir baskı altında kalmak demektir. tamam, güzel olmanın avantajları saymakla bitmez ancak dezavantajları da az değildir. çok güzel bir kadın tanımıştım zamanında. sokaklarını hiç bilmediğim bir şehirde karşılıklı şarap içmiştik. yalan yok, ben görüşmeye ortalama üstü bir hatun gelecek sanırken, karşımda dünyalar güzeli bir hatun görmüştüm. upuzun bacaklı, bedenen fit, saçları gür, teninden sağlık fışkıran bir beden! hatunla bir mekana oturur oturmaz ne yapacağımdan öyle emindim ki, tabii onun bundan zerre haberi yoktu. çünkü onun hayatındaki en büyük eksikliği ve içgüdülerini biliyordum. sohbet ilerledikçe de doğru yolda olduğumu hissettim. çünkü sırf dış görünüşünden ötürü her türlü işe anında kabul edilen bu kadın, mevzu sevgiye ve saygıya geldiğinde hiç kimseden içtenlik bulamıyordu. sohbet sohbeti açtığında geceyarısını çoktan geçmiştik. hatta mekanın kapanacağını garson çocuklar söylediğinde hemen sahile gidip çimlerin üzerinde oturmuştuk. o dünyalar güzeli kadın "başımı omzuna koyabilir miyim?" dediğinde ben "tamam" demiştim. ve onun başı omzumdayken kendisine karşı hiçbir cinsel çekim hissetmemiştim. çünkü bir insanın duygularını manipüle etmeyi hayatım boyunca sevmedim. ben her şeyimi gerçek yaşadım. benim sevgim de gerçekti öfkem de. o geceden yıllar sonra aradan geçen süre sonunda geriye dönüp baktığımda hala aynı hayata devam ettiğini görmüştüm o güzel kadının. irtibat halinde olduğumuz süreçte kendisine hiçbir şey demedim. ama o gece yaptığımız sohbetin tadı ve keyfi damağımda kaldı. zira abartmıyorum, o gece, o güzel kadınla sokakta yan yana yürürken ve o benim koluma girmişken, tüm şehir bize bakıyordu. çünkü hatun nereden baksan benden en aşağı 6-7 santim uzundu. bir de topuklu ayakkabılarını sayarsak bu fark 10-12 santime çıkıyordu. bir de zamanında profesyonel spor yaptığından kalıplı olduğu için yanımda kocaman duruyordu. ama o gece her şey eşitti. ve belki de hayatım boyunca ilk defa bir kadın bana karşı dürüst olmuştu. güzellik işte. medeni olmayan toplumlarda cidden lanettir. çünkü toplum o kadar açtır ki güzelliğe, karşısındaki bir bedende o güzelliği gördüğü an ya hemen ona sahip olmak ya da onu bozmak için uğraşıp durur. tamam, yerine göre ben de sevmem bu tarz ayrıcalıklı insanları, ki hayatım boyunca da sevmedim. hatta o kız bana "akşama birer bira içer miyiz?" demeseydi, hayatım boyunca ben ona yazmazdım (bunun nedeni özgüvensizlik değil, ben hayatım boyunca hiçbir kadınla tanışmak için önce davranmadım. hep onlar tanışmak istemiştir) ama yine de en derininde yaşadığı yalnızlığı ve görmediği gerçek değeri az da olsa ona sunmuştum. o da kendinden hiç beklenmeyecek derecede bana dürüst olmuştu. üç-dört saatliğine muazzam zaman geçirmiştik. şimdi o kadın ne yapıyor, hiçbir fikrim yok. hala topluma başka, kendine başka bir gerçek mi sunuyor, bilmiyorum. ancak bildiğim tek bir şey var; güzellik yerine göre koca bir ayrıcalık, yerine göre de koca bir lanettir.

Küçükken çok önemli gelen akıl başa erdikce önemini yitiren şey. Tamamen olmasa da çoğunlukta yitiriyor. Ergenlikte dünyanın en güzeli olmak isterken, büyüyünce aslında dünyanın en güzeli diye bir şey olmadığını fark ediyorsun. Senin için güzelse güzel. Senin istediğin kişi seni güzel görüyorsa zaten dünyanın en güzel insanısın

bazen korkunç yanılsamalar yaşatıyor. örnek şu kız konuşana kadar gözümde gayet hoş biriydi. lakin hiç konuşmasa daha iyiydi olurdu. çünkü anlattıklarıyla içinin ne kadar vasat olduğunu ifşa etti, içinin gerçeğiyle dışındaki ilizyonu kendi elleriyle kırdı. meğer dışarda melek yüzlü olan bu arkadaşın içinde geri zekalı bir şeytan yatmaktaymış... yüzleşelim pls. ben galiba bir türlü alışamıcam bazı güzel insanların aynı anda hem kötü, hem de geri zekalı oldukları gerçeğine. her seferinde benzer şekillerde şaşırıyorum çünkü. nasıl ya diyorum, dışardan bu kadar çiçek bahçesi duran şu insanın içinde bataklık mı var şimdi? (bkz: tahta tabii zoruna mı gitti) (bkz: bak yanlış olmasın hava olmasın) ablanın sorusuna cevap mahiyetinde not: yok be bacım ne aldatması ya? sikişmemişsin sonuçta... 3. çocuğa da kesinlikle bir yanlışın olmamış, sakın kendini kötü hissetme. aynı şey sana yapılsa muhtemelen bir ömür dinlene dinlene diğer karşı tarafın ağzına sıçardın ama olsun, sonuçta mevcut durumda edilgen değil etken konumdasın. ne diye empati yapacan da kafaya takacan? siktir et geç xd

efendim? (bkz: üstüne alınmak)