fotoğraf

pilli bebek'in uyandırmadan albümünden bir şarkı. bir siyah beyaz fotoğrafım ben tozlu raflardayım eski albümlerde yağmurlu günlerde alçak gönüllü bir su birikintisiyim şehrin karanlık sokaklarında donu düşük çocukların yaptığı kağıttan bir gemiyim yüzüyorum yüzüyor muyum bilmiyorum bilmiyorum bir gün batımıyım güneyde bir akşam vaktiyim ucuz bir şarabın şişesiyim, denizde yüzüyorum yüzüyor muyum biliyor musun bir gün bir yağmur sonrası siyah beyaz bir fotoğraf bulacaksın yerlerde işte o an bir kıpırtı yüreğinde ve iki damla yaş olacağım güneşli gözlerinde gözlerinde

mirkelam ın böyle bir şarkısı vardı çok dinlerdim bir ara.

gözlerinde gözlerinde

allahim ne mesakkatli is, hala kendimi bi ekranda vs.de gorunce korkuyorum.

bazen beklemediğiniz anda gördüğünüz bazen de her detayını ezbere bildiğiniz bir fotoğraf karşınızda dururken içmek rakıya su katmaya engel olabiliyor babuşlar.

bir şiir kitabının arasında, yıllar sonra bulunduğunda tek el ateş eden (öldürmeyip süründüreninden) suç aleti. üzer.

bir fotoğraf o kadar çok şey anlatıyor ki , bir fotoğraf sayesinde insanlar etrafında ne olup bittiğini farkına varıyorlar. yarın sonuçları açıklanacak olan çocuk hakları konulu fotoğraf yarışması için etrafımda bir şeyler aradım günlerce. daha önce farkına varamadığım kadar çok çöp toplayan çocuk gördüm. hepimiz biliyoruz böyle çocukların olduğunu ama sadece bilmekle yetiniyoruz. onlara para değilde abur cubur gibi şeyler alıp versek oysaki belkide onların o gününün biraz daha mutlu geçmesini sağlayacağız. o kadar saçma nedenlerle kendimizi üzüyoruzki aşkmış patronlukmuş derken halimize şükretmeyi unutuyoruz.

muhteşem bir pilli bebek şarkısıdır. bu

yağmurlu günlerde alçak gönüllü bir su birikintisiyim.

istiklalde canlı müzik yapan bir bar. eskiden çok güzel bir grup vardı. son zamankiler de idare ediyor. ayrıca diğer yerlere göre uygun fiyatları.

bir abdurrahim karakoç şiiri. ozan ünsal tarafından çok güzel bestelenmiştir. link Resmine baktığım güzel kız, genç kız Unuttum, Unuttum, Unuttum seni.. Eski bir albümde durursun yalnız Unuttum, Unuttum, Unuttum seni.. İki harf, bir imza, bir tarih; garip! Besbelli üçü de mutsuz, mustarip Aklımı zorlama karşımda durup Unuttum, Unuttum, Unuttum seni.. Bilemem aradan geçti kaç sene Memleketin nere, kimsin, adın ne? 'Hatırla' diyerek bakma yüzüme Unuttum, Unuttum, Unuttum seni..

muhteşem şarkı. "biliyor musun? bir gün bir yağmur sonrası, siyah beyaz bir fotoğraf bulacaksın yerlerde. işte o an, bir kıpırtı yüreğinde ve iki damla yaş olacağım, güneşli gözlerinde, gözlerinde..."

Milenyumdan önceki son çeyrekten kalan, şimdi ki zamanda içinde hüzün barındıran, bir adet fotoğraf bırakıyorum buraya. link

şimdi aynı fotoğrafi bir başka kız çekiyor aynı poz ulannn beee ne güzel kızmış falan diyorum. sonra ben aynı fotoğrafi çekiyorum aynı poz arizona kertenkelesi gibi sonu hüsran oluyor böyle adalet mı olur aq (bkz: bu ülkede adalet sadece saray isimlerinde)

yunanca photos ‘ışık’ ve graphos ‘çizmek’ sözcüklerinin birleşmesinden oluşan terim. optik ve kimyasal süreçleri kullanarak yüzey üzerinde kalıcı görüntü elde etme. i̇ngilizce ‘photography’ sözcüğünün karşılığıdır. kelime olarak ingilizce köken olarak yunanca bir kelimedir. günümüzde resim ile çok karıştırılmaktadır.

efsane bi pilli bebek şarkısı, geceye benden gelsin siz de dinleyin

şarap gibi eskidikçe değerlenir. şu andan kurtulur geçmiş olur. rakıya meze olur. hüzünlü bir gülümseyiş olur. fotoğraf ilginç bir şey.

fotoğraflar kötü, fotoğraflar zalım.

özlem gidermeye yetmiyor.

telefonunda zibilyon tane resim vardır. arkadaş, eş veya dost plan kişiye bu resimler arasından iyi çıkanı göstermek için zahmete katlanıp verirsin telefonu o gerizekalı napar elini sağa ve sola kaydırır sonuç dalga geçeceği bi ton zerzavat.

muhteşem bir pilli bebek şarkısı. özellikle gece yarısından sonra dinleyince etkisi katlanarak artıyor. '' bir gün batımıyım güneyde bir akşam vaktiyim ucuz bir şarabın şişesiyim, denizde yüzüyorum yüzüyor muyum... '' 5:01'den sonra bile harika bir şarkı.

muazzam bir pilli bebek şarkısı. dinlemeyen varsa hemen dinlesin isterim

Üstteki yazarımız söylemiş benim de çok sevdiğim bir parçadır, kolaylık olsun link bırakayım. Keyifli dinlemeler... .

hoş bir pilli bebek şarkısı. --- spoiler --- Bir siyah beyaz fotoğrafım ben tozlu raflardayım Eski albümlerde Yağmurlu günlerde Alçak gönüllü bir su birikintisiyim Şehrin karanlık Sokaklarında Donu düşük çocukların yaptığı Kağıttan bir gemiyim. Yüzüyorum, yüzüyormuyum? Bilmiyorum Bilmiyorum. Bir gün batımıyım güneyde Bir akşam vaktiyim Ucuz bir şarabın şişesiyim denizde Yüzüyorum, yüzüyormuyum? bilmiyormusun? Bir gün Bir yağmur sonrası Siyah beyaz Bir fotoğraf bulacaksın yerlerde Işte o an bir kıpırtıyım yüreğinde. Ve iki damla yaş Olacağım güneşli gözlerinde Gözlerinde --- spoiler ---

ulan pilli bebek hem böyle bir şarkı yapmışsın hem de bu şarkıyı 7 dakikadan fazla yapmışsın. hiç mi düşünmedin insanlar bu şarkıyı dinlerken komaya girer diye

Ve aynı zamanda çok hoş bir Cemal Süreya şiiri: Durakta üç kişi Adam kadın ve çocuk Adamın elleri ceplerinde Kadın çocuğun elini tutmuş Adam hüzünlü Hüzünlü şarkılar gibi hüzünlü Kadın güzel Güzel anılar gibi güzel Çocuk Güzel anılar gibi hüzünlü Hüzünlü şarkılar gibi güzel

bu aralar ihtiyacım olan farklı ve bilmediğim şarkı dinleme isteğimi yerine getirdi. evet ilk defa dinledim. (bkz: geç olsun güç olmasın ) keşfettirene teşekkür etmek istiyorum :)

Fransızca’dan aldığımız sözcüğün içinde Antik Yunanca’da “ışık” anlamına gelen “photos” ve “çizim, yazım” anlamındaki “graphia” kelimeleri var.⁣ ⁣ Sonuçta, Fotoğraf kelimesi ile “ışıkyazar” demiş; ışığı madde üzerine kaydetmeyi kastetmiş oluyoruz.⁣ ⁣

(bkz: bir fotoğrafa) Sevdiğimiz bir şiir olur kendileri

İmkanı olan dizinin dibinden ayrılmasın, bize aynı fotoğrafta yan yana olmak bile yazılmadı...

Ben hep fotoğraf çekilmekten nefret eden bir insandım. Çocukluğuma dair fotoğraf sayısı zaten bir elin parmaklarını geçmez ki bebekliğim hiç yok bile. Özel günlerde de kaçardım kameradan hadi gelin bi fotoğraf çekelim dediklerinde de ısrarla ben çekerdim girmezdim kadraja. Böyle böyle geldim bu yaşlarıma. Hiçbir özel günüme ait fotoğrafım yok. Uzun bir süre bunu dert etmedim aslında ta ki bir gün bir wp grubuna alındınız bildirimine kadar. Liseden mezun olalı 2 yıl falan olmuştu lisedekiler bir wp grubu kurup görüşelim diye plan yapmaya karar vermişti. Yer gün belirlendikten sonra grupta deli gibi sohbetler dönmeye bütün arşivler dökülmeye başlandı. Galeriler resmen doldu taştı. Herkes elinde ne varsa döktü. Bir tane bile fotoğrafım düşmedi o gruba arkadaşlar. Anlatılan her olayı hatırlıyor bir çoğunun içinde bulunuyordum ama o günlerden tek bir karem çıkmadı. Resmen yoktum. Sanki hiç o sınıfta olmamış o anılara dahil olmamışım gibi. Hiç yaşamamışım gibi. O kadar üzüldüm ki anlatamam. Sonra baktım gerçekten benim hiç fotoğrafım yok doğru düzgün. Düğünlerde zorla aile fotoğrafına dahil edildiğim anlardan başka pek bi şey yok elimde. Kendime de kızamıyorum çünkü hoşlanmıyorum, poz vermeyi bilmiyorum, kendimi fotojenik bulmuyorum, kendime kızamam ki benim de suçum yok iyi hissetmiyordum kamera karşısında. Ara Güler bir belgeselinde fotoğraf zamanın durduğu tek yer demişti ya da buna benzer bi şey işte. Çok doğru. O günden sonra çok zorladım kendimi. Güzel çıkmak zorunda değilsin mükemmel pozlar vermek zorunda değilsin ama bulunduğun anı hatırlamak dönüp bakmak istiyorsan o an o zamanı durduracaksın dedim kendime. Uzun bi süre yine hoşlanamadım ama zamanla hatıra kalsın diye bir kaç kareye girmeye başladım. Şimdi selfielere falan alıştım da bi yerde durup birinin beni çekmesine yeni yeni alışıyorum :) etrafı iyice gözlüyorum kimse yoksa beni burda bi çeksene diyorum yanımdakine :) Bu eksikliğimi yeğenimde kapatıyorum şimdi. Keratanın her anını çekiyorum ilerde arşiv yapıp sericem önüne bak halan tek günü boş geçmedi yavrum diye :) özellikle video falan çekiyorum hatta kendi sesini falan duyabilsin diye :) ben kendi zamanımı hiç durdurmadım ama onun her anını durdurmaya çalışıyorum elimden geldiğince :) bu yüzden fotoğraf benim için özel ve önemli aslında.

“biliyor musun? bir gün bir yağmur sonrası siyah beyaz bir fotoğraf bulacaksın yerlerde işte o an bir kıpırtıyım yüreğinde ve iki damla yaş olacağım güneşli gözlerinde”

Telefonlarımızdaki fotoğraflardan ziyade çıktısı alınmış zoom yapamadığımız, elimizde o ana dair tek tük birkaç fotoğrafı çok daha fazla seviyorum, değer veriyorum :) hatta bugün masamın üzerinde duran kutudaki fotoğrafları çıkarıp tekrar tekrar baktım :) hatta fark ettim ki kendi çocukluk fotoğraflarıma bakmak beni duygusallaştırıyor biraz nedense. Telefondan bi fotoğrafa bakmak ile elimdeki fotoğrafın verdiği his aynı değil benim için. Yakın zamanda yeniden çıktıya dönüştürmeyi düşünüyorum bazı fotoğrafları :) hatta ben çerçeveleri de çok seviyorum, sanırım en sevdiğim aksesuarlar çerçeveler :)