derdini anlatamamak

Kimseye anlatılmaması gerek diye düşünüyorum. Çünkü hiç kimse sizi umursamıyor.

anlaması gereken kişi anlamadığı için hissedilen durumdur

Türkiye 'de sürekli yaşadığım olaydır.Hiç kimseye derdimi anlatamıyorum deli oluyorum ya.Sakin sakin anlatıyorum yok .Kızgın kızgın anlatıyorum yine yok.Kimse anlamıyor nedense.

Derdini anlatacak kadar yabancı dil öğren gerisini boşver

son zamanlarda derdimi anlatamadığımda bu güzel parçayı dinlerim. bu versiyonunu daha çok sevdim .anlatmam derdimi dertsiz insana

Anlatmam derdimi dertsiz insana.

aslında bi güzel anlatırsın derdini anlatırsında o dinlemek ister mi ya da seni anlamak ister mi işte orası meçhul

baktın olmuyo bu şarkıyı söyle işe yarar gibi oluyor özellikle şu sözler --- spoiler --- Sen hiç üzülme asla Ziyan olmazsın, ziyan olmazsın sen --- spoiler ---

bazı şeyleri kendine bile anlatamazsın.

Kimsenin anlayamayacağı bir dertse demek ki

Benimkisi anlatamamak değil anlatmamak. Sevmiyorum birilerine dert yanmayı. Kendi içimde ölçüp tartıp kapatırım konuyu genelde. Belki de yanlış yapıyorumdur, umrumda değil. Ben ve canım kendim bu durumdan mutluyuz şimdilik

Ben anlatıyorum da, anlattıklarımın umurunda değil sanırım. Ya da, bu biraz acıtacak ama, kasıtlı olarak siktir ediliyor olabilirim. Zaten dinleseler böyle olmazdı.

Düzinelerce cümleler, söylemekten ziyade yazsan seri seri kitap olacak fakat yine de anlattığın hiçbir şekilde karşıya geçmiyor. Sonra oturup bi sigara yakıp ertesi gün paşa paşa özür diliyorsun. Sonradan anladım ki önemli olan anlatacağın derdin değil de, anlatacağın kişiymiş.

Annem hep der ki, içindeki fırtınalar bitmeden gelip anlatmayacaksın değil mi? Canım anneme şu sözlerle cevap veriyorum, kimseye etmem şikayet, ağlarım ben halime

Behzat Ç. de Harun'un dediği gibi Seviyorum MERKEZ!

ben bu derdi kendi kafamda çözemiyorum. sorun bende. kendime derman olabilecekken olamıyorum çünkü.

Anlatabilsem derdimi söylesem derdim de sensin dermanım da. Bir derdim var bin dermana değişmem.

Şu an hissettiklerimi kendime dahi anlatamıyorum ben

şu an otursam birinin karşısına sabaha kadar zırıl zırıl ağlayıp konuşacak kafadayım ama o iş gerçekten hiç de öyle olmuyor. herkes yaşadığı hayatı kendi bilir, o zorluklarına kendi katlanır; birine anlatsan da o zorluğu bilip hissetmeyen birinin seni rahatlatması, derdini hafifletmesi çok zor. kaldı ki ne kadar anlatmak istesen de her şey anlatılmaz çünkü bazı durumlarda karşındaki kişinin senden soğumasını ya da sana acıyarak bakmasını istemezsin. bazen de incir çekirdeğini doldurmayacak şeyleri dert edindiğini sanarsın, biri sorunca far görmüş tavşan gibi kalırsın buna mı üzülüyorum diye ama aslında kendine bile itiraf edemediğin dertleri dert edinmişsindir.

Umarım anlatabilmişdir devamını oku..

Çoğu şeyi içimde yaşarım huy işte.

Anlatamamak değilde anlatacak bir kelime dahi bulamamak. Sözün bittiği yer bu olsa gerek.

Ben gücümü toplamışım içimi sıkıştıran şeyi ıkına sıkıla sana anlatıyorum, sen ya merakını gideriyorsun ya laf olsun diye ‘boşver’ diyorsun. Boşverebilsem içime dert mi olurdu? (bkz: derdini anlayacak birine anlatamamak)

anlatamamak değil de anlatmaya çalışırken yutkunman ve gözlerinin dolması bu hiç şaşmaz

Bazı şeyler, konuşulumaz. Bazı şeyler, bırak konuşmayı kendinden başka hiç kimsenin okumadığı deftere dâhi yazılmaz.

Çünkü dertler paylaştıkça azalmıyor maalesef. çünkü insan kendi de biliyor derdinin dermanını halledemeyince başını omzuna yaslayacak birini istiyor eş dost sevgili falan yani kendini nerede iyi hissediyorsa eğer iyi hissettiği bir yer yoksa da öyle duvar izliyor başka yapacak ne var sanki

Yukarılarda biri yazmış kimseye güvenemiyorum diye #742465 evet kendisi benim de en büyük problemim. Kiminle konuşup derdimi anlatacak olsam sanki bir sorgu odasındayım ve söylediğim her şey mutlaka aleyhime kullanılacak hissinden asla kurtulamıyorum. Kendimi bildim bileli böyle hissediyorum. Berbat bir durum. Aşırı paranoya. Dertlerimi bile içime anlatıyorum. Yalnızlığın hadsafasındayım.