depresyona girmek

konunun uzmanı, bilirkişisi değilim ama şunu bilecek kadar bilincim var çok şükür; her üzüntü, mutsuzluk, yorgunluk depresyon değildir. insanlar ne sanıyor depresyonu anlamıyorum. yorganın altına girip dizi izlemek, çikolata yemek, üzülmek mi sanıyorsunuz ya? yok öyle bir şey, üzgünüm -aha depresyona girdim asdfghjklşi-. özellikle sosyal medyada depresyon güzellemesi yapılmasından nefret ediyorum, tiksiniyorum resmen. he ağlarken tatlı yedin depresyondasın, evet böyle konuluyor zaten tanısı. geçen bi fenomen de çıkmış demişti ki; depresyonunuzu yaşayın. ben istediğim zaman depresyona girip çıkıyorum. siz de öyle yapın. lan insanlar yıllarca depresyon tedavisi görüyor?! böyle bilinçsizlikler beni deli etmeye başladı artık, özellikle de “influencer” denen kişiler tarafından yapılanlar. adı üstünde ya, adı üstünde. çoğunun milyon takipçisi var, her aldığını alan, giyen insanlar var. insanların hayatına bu kadar etki edebiliyorken bu kadar bilinçsiz olmak korkunç bence. insanlar hayatlarının neredeyse yarısını mutsuz geçiren varlıklar, tüm bu mutsuzlukları depresyon olarak değerlendiremeyiz maalesef.

canın çikolata değil de intihar etmek istiyorsa diptesin, sondasın, depresyondasın. edit: bi dsm-v tanı kriterlerine bakın. öyle tribe girip doktora gitmeyin sonra antideprasanın köpeği oluyorsunuz. çükünüz kalkmıyor, vajinada kuruluk yapıyor sevişemiyorsunuz sonra movielere konu oluyorsunuz.

Tırnağı kırılan depresyona giriyor bu dönemlerde. Depresyon nedir? Sonuçları nedir? Depresyon tedavi edildikten sonra bıraktığı çatlaklar nelerdir? Bunları araştırın mal mal “depresyondayım yaağ” deyip de kendinizi acizleştirmeyin. Canı sıkılanın girebileceği bir ruhsal sorun değildir bu. Gir çık yalama yapılabilecek bir şey değildir, aksine bir kere size girerse yalama olursunuz. Edit: İsteyerek girebileceğiniz bir ruhsal sorun değildir. Mal olmayın.

Arkadaşlar ayda 8 kere çok sağlam tadımız kaçabilir. buhran yaşayabiliriz. evet. Size gerçek depresyonu söyleyeyim, hiçbir şey yapmadan sadece stresle, kaygı bozukluklarıyla saçlarımı öbek öbek dökmek, 1 buçuk ayda 7 kilo vermek, kendi ölümünün etrafındaki insanlara bırakacağı tesiri düşünmek, günde 4-5 saat uyumak ve sürekli duyguların hakkında ikileme düşmek.... İşte bu benim doktor teşhisli depresyonumdu. Hala hayatımdan bıktığım, yorulduğum, tükendiğim anlar oluyor -sık sık hemde- ama ben bu duyguyu/hastalığı hayatımda 1 kez yaşadım. Zannedilen şeyle o kadar uçurum var arada.

Tam depresyona girecektim birden acıktığımı farkettim ve makarna yemeye gidiyorum ...

en temelinde yatan nedenlerden biri sağlıksız beslenmek‘tir. (#4120088)

İçindeyim uzun zamandır ama gitgide karanlıklaşıyor durumum. Okulun bitmesi, zaten son iki yılımı evden okumuş olmam, gitgide yalnızlaşmam, doğru düzgün bir iş bulamayışım, içinden çıkılmaz çaresiz hallerim, evde gram huzur ortamı olmayışı, tüm gün hiçbir şey yapmadan yatmak istemem, bir planımın beklentimin olmayışı ve olan umutlarımın da sönüşü, hayatımda hiçbir güzel gelişmenin olmaması beni bu hale sokan etmenlerden. Sonum ne olacak bilmiyorum.

Ve ömür boyu çıkamamak

Abi benim maddi durumum iyi değildi giremedim:((

bazen tam tersi olabiliyor nerden biliyorsun diye sormayın

Sürekli düşünüyorum, kafamda bir sürü olay kuruyorum. Bunlardan ötürü odaklanamıyorum. Kendi isteğimle olan bir şey değil, kendiliğinden aklıma gelen şeylerle ilgili kafamın içinde uzun bir olay örgüsü sıralanıyor. Paragraf sorusu çözüyorum, okuduğum şeyle ilgili bir şeyler düşünmeye başlıyorum. Saate bir bakıyorum, 5 dakika çoktan geçmiş. Uykum geldiği için yatağa yattığımda yine ardı arkası kesilmeyen düşünceler başlıyor sıra sıra gelmeye. Adam akıllı uyuyamıyorum. Gün içinde birden uykum geliyor. Canım hiçbir şey yapmak istemiyor, çoğu zaman telefona bakmaktan bile sıkılıyorum ama vakit sadece telefona bakınca geçiyor sanki. Bazen merdiven inmeye bile halim olmuyor, kendimi salıveresim geliyor. Yaşanan şeyler sadece bunlarla da sınırlı değil, bir sürü şey var. Say say bitmez belki de.

Genellikle aniden geliştiği ve anlık olduğu düşünülen ancak temelinde ciddi bir ruhsal birikimin olduğu kötü ruh hali. Kimse depresyona bir günde girmez ve bir günde çıkamaz. Kişinin bu hale gelinceye kadar yaşadığı süreç tamamen gözden geçirilmeli, bu haline sebebiyet verebilecek sorunların tamamı ortadan kaldırılmalıdır. Depresyon, uzun soluklu olması halinde kişinin kendisine ve çevresine zarar vermesi ile sonuçlanabilir. Aman dikkat diyeyim, zira şakaya gelmez.

Çıkamıyoruz ki tekrar girelim

Girmek sorun değil ona alıştım daa çıkmanın kısa bi yolu yok mu ya

Hiç çıktın mı diye sorsana bi

ücreti mukabilinde çözeriz

Vize haftama denk gelmeseydi mutlu mesut yaşayacağım olay. Tam transformatör çözecekken gelen boşluga dalma ve sinir krizi..

depresyonda değilim fakat depresyonun bile cazip geldiği bi hayatım var şu sıralar..

Böyle zamanlarda Ağrı dağında uçan güvercin bile olmak istemiyor insanın canı... Şunu unutmayın arkadaşlar "Mutluluk hep yanında onu kaybetmedin, sadece bakış açını yitirdin"

dertlerim ile derslerim çakıştı. depresyon istikrar ister mecbur ders çalışmaya ara veriyorum.

Bir miktar sağlık ve psikoloji bilgisine sahip biri olmama rağmen kendimde bunu görebilmek ve kabullenebilmek epey zamanımı aldı. Belki ilk bakışta birkaç ay gibi ama insan hayatında aksattığı işleri, kaçırttığı fırsatları düşününce çapı daha da büyüyor. Bir arkadaşım anlatsa depresyon tanısına hemen yaklaşacağım ve profesyonel yardım tavsiye edeceğim semptomlarımı “stres, yoğunluk bla bla” diye görmezden gelmişim. Bir gece uyuyamayınca -ki ben yastığa başını koyunca uyuyanlardandım- birden dedim ben depresyona girmişim ya. Aydınlandım resmen. Ve sonrasında başlattığım tedavi süreciyle de hayatıma ışık geri döndü. Belki aile ve arkadaş çevresi yönünden şanslı olduğum içindir, hızlı toparladım. Tamam, bitti diyemem ama kendime geldim yine de. Depresyona girmek hayatımda olası gördüğüm senaryolar arasında hiç olmamıştı ama zaten beni dönüştürdüğü kişi de benim bildiğim benden başkasıydı :)