beklemek

Beklemeye değecek biri varsa ne güzeldir beklemek.

Seni beklemek, Tabiattan ayrı düşmemek demek. Cama konan kuşa, Ansızın çıkan rüzgara, Misket oynayan çocuklara, Peşine takılan sokak köpeklerine selamınla durmak demek.

O gemi gelecek arkadaşlar. (bkz: Kendini kandırmak)

bir keresinde birini çok beklemiştim, başkasına gitmişti. işte o günden sonra bıraktım. sizin yanınızda olmak isteyen bekletmez yanınızda olur, gerisi faso fiso derler ya bana öyle geliyor. çok sonra anladım.

yemiycemm diyorum hala ailem yemeğe bekliyor birde bağırıyorlar yawww hissediyorum sinirlerimm halay çekmeye başlıyorr

beş dakikaya geliyorum dedim, neden arıyorsun her yarım saat

Bana sorarsanız yarım bir battaniye gibidir hayat. Üstünü çekersin ayakların, ayaklarını çekersin kolların üşür. Ne tarafı çekersen çek hep bir tarafın açıkta kalır. Beklemek de böyle birşey aslında ne kadar yüreğin sevgiyle dolu olsada yolu gözlenen gelene kadar o yüreğin bir tarafı hep açıkta kalır

Sinirlendirir, yıpratır hatta üzer. Beklediğiniz kişiye aşıksanız, tüm bunlar beklemeyi bırakmanız için bir sebep olmaktan çıkar. Şairin de dediği gibi; "Beklemek cehennemdir.. Ama beklerim seni. İyi kötü demeden suçlamadan keyfini. İyi bilirsin, benim aşk düşkünü yüreğim için en güzel, en değerli mücevher sensin."

Ben hep bekledim. Babalar kız çocuklarını bekletmemeli. Bir gün evden sana dondurma almaya gidiyorum diyip çıkan bir baba 16 sene geçti uğramadı kapıma. Bir umut bekledim 16 sene gelmesini. Sonra ben gittim ona gasilhanede yaptık son görüşmemizi..

Ömrün en fazla kaybına bu eylem sebeptir. O kadar fazla bekliyoruz ki avucumuzdan, ömrümüzden kayıp giden zamanın farkına bile varmıyoruz. İçimiz umut ülkesi hep güzel şeyler olsun diye bekliyor. Dışımız gülmek için birini bekliyor, gözlerimiz ağlamak için geceyi. Yaşadığımız ömür beklediğimizen ibaret. Diğerleri sadece bir an gibi geliyor her zaman. Bir an yüzümüz gülsün diye bir ömür bekleyebiliriz gocunmadan hemde. Neyse bekleyelim bskaşım ne olacak

aciz insan işi.

Yorar her türlü...

Ben, çok özür dilerim, anneciğimin karnında duramadım. 7 aylıkken, 2 kilogram olarak doğdum. Ölüyordum aceleden. 7-8 aylık yürüdüm, konuşmayı da bir kaç yıl erken söktüm. İçim sıkılıyor, daralıyorum. Belirsizlik ve beklemek gibi şeylerle karşı karşıya kaldığımda sorunu bir an önce çözmek istiyor zihnim. Çünkü sadece o oluyor aklımda. Başka bir şey yapamıyorum.

"Gelecekse beklenen, beklemek güzeldir. Özleyecekse özlenen, özlemek güzeldir. Ve sevecekse sevilen; o hayat her şeye bedeldir." özdemir asaf

İnsanın hayatı boyunca gerçekleştirdiği bir eylemdir. İşe gitmek için otobüs beklersin, birşeyler satın almak için maaş gününü beklersin,kafanı dinlemek için günün zaman saykılının tamamlanmasını beklersin, sarılıp öpmek için sevdiğinin gelmesini beklersin... Hayat hep birşeyleri beklemekle geçer anlayacağınız. Beklediğiniz şeyin gerçekleşmesi durumunda son bulmuş gibi görünsede aslında beklemek sonsuz bir döngüdür.

Hiçbir durumda hiçbir şekilde güzel ve çekilesi olmayan eylem. Sonucu ne olursa olsun çin işkencesi,kanser sebebi, zıkkım gibi bir şeydir

Bazen beklemek lazım en güzeli için.

Günler, geceler geçmiyor bazen.

beklediğim birçok şey var ve bu sırada büyüyorum, öğreniyorum, belki güzel zamanlarımı boşa veriyorum. bazı konularda hareket halindeyim; ancak bazı konular var.. beklemekten başka yapabileceğim bir şey yok.

"Beklemek şimdi hiç duymayan birine Dünyanın en güzel şarkısını söylemek kadar anlamsız" diye söylemiş Cem adrian.daha başka nasıl anlatılabilirdiki

Beklemek sadece üzüyor tecrübeyle sabit.

akıldaki çiçeği sulayıp gerçeklikte bir yerde yeşermesini temenni etmek gibidir. yorucudur, yıpratıcıdır. duygularına hakim, onların ne anlama geldiğini, kendi ve çevresindeki gerçekliğe nasıl tesir edebileceğini bilen bir kimse için oldukça yıkıcı bir gerçekliktir. ki sonucun malum olduğunu kısa süre içerisinde anlar ve akıldaki çiçeğin dikenlerine dikkat ede ede onu yeşertmeğe de uğraşır unutmayı nankörlük bilen insan. çiçeği diri tutmak, onu unutmamaktan geçer ama bahçıvan bilir ki ne başında durmakla ne habire onu sürekli sulamakla (kısaca hatırlamakla) çiçek ne daha çiçek olur ne de ömürlük terbiye edilir. beklemenin sonucu öngörülebilir iken en azından aklında yeşertmeğe çalışır insan. insanlarını sever, onları ne tenzih ne rencide eder; yaşatır bir başka gerçeklikte. bir yandan da bunu yaparken çiçeğin kendisini büsbütün sarmamasını, dikenlerin orantısız büyümemesini ister. nafile, akılda yeşertmeğe uğraşılan çiçek akıla mantığa ne tezattır ki vahşileşir. vahşi, medeni denilen leş kelimeden iyidir ama terbiyeden mahrum olmasa keşke. keşke tabi. der tabi. keşke tabi. göğsü bir çiçek mezarlığına dönmüşken bu erdemli bahçıvanın terbiye şibumisidir bahçe sanatının. gözü üstündedir ama her zaman onu görmez. tıpkı hakim olduğu elinin sol eli olduğunu bir iş yapmak üzereyken kendine hatırlatması gerekmediği gibi, akılda tutulmaz ama unutulmaz da. eklemlenmiştir. hayat böyledir. terbiye bir durum değil durum ya da olaya ilişkin üsluptur. diken orantısız büyür, çiçek çevreye sarar, bahçıvan da terbiye etmeye devam eder. bahçıvanın göğsündeki çiçek mezarlığı böyledir de bu adamın pijama giydiği, sigara içtiği kahvaltı ettiği, metroda insanlarla beraber seyahat ettiği gerçekliğe değinecek olursak... akıllıdır, anlam yüklemez cam kenarına gelen bir çift güvercine, apartman boşluğuna gelen kediye, bahçede kitap okurken sayfanın arasına düşen bir kuş tüyüne... akıllıdır, akıllıdır da... insanların, bahçesini anlamayışını, sürekli bir şeylerin üstesinden gelme, kişisel gelişim, pazarlık ve rekabet dünyasında o kadar tecrübe etmiştir ki 'realizmin tokadını yemiş bir idealist' gibi ufak bir anlık da olsa sanki çiçeklerinden bahsetmeye gelmiş gibi bakar kedinin miyavına, güvercinin ürkek bakışına, tüylerin dizilimine ve renklerine. o kadar ufak bir anlıktır ki çırpınmak gibidir. g kuvveti yemek gibidir. neredeyse hiç hareket etmez bir vaziyetin duraksaması, şuurdan hayalperest bir kopuşu bilincin ivedilikle kesmesi gibi insanı kendi içerisine çakar. bir ürperti gibi. tıpkı sisifos'ta kayanın aşağı yuvarlandığa an bilincine kavuşması, aydınlanması gibi. aydınlanmak. meh. zirzop bir kelime ama... o an aydınlanmasını yaşayan kimsenin bakışının mutluluk barındırdığına inanmıyorum. bu aydınlanmak, üzgünüm dostlarım, bir saygın kararmaktır ki insanın kendi mutluluğuna giderken kendi ayağına takılabilen bir canlı olabilişinin de örneklerindendir. beklemek, bekleyen kişinin bizatihi kendi özünü teşkil eden şeylere dair değil; bunun farkındalığıyla daha dikkatli daha iyi bir bahçıvan ve daha büyük dikenleri ve çiçekleri olan bir bahçe devinimi. beklemek, kendimizi unutuşun hatırlatıcısı gibi ama bu kırık hayali kendimizle suratımıza çarpar. 'realizmin tokadını yemiş bir idealist' trevanian / inci sokağı

Hiç duymayan birine dünyanın en güzel şarkısını söylemek kadar anlamsız..

Sonunu bilmediğim bir şeyi beklemek... Neyseki hayallerim hala yaşıyor. Edit: imla

Doktora tezimi verdiğime göre artık uzmanlık alanım

Tükenmek.

Güzel şeylerin olma ihtimali varsa düşüncesi bile heyecanlandırıyor. Gün saydiriyor. İnsanın içini kıpır kıpır yapıyor, zamanı ileri sarma isteği uyandırıyor.

zor zanaat

Aşırı tezcanli ve sabırsız biriyim. beklemek hic benlik olmayan bi durum. beklemem gerekiyosa da o isten vazgecerim 😂😂

Ömrümüz nihai sonu beklemekle geçiyor arada keyifli ve hüzünlü anlar var elbette ancak bu, şu içinde olduğumuz sikimtrak yaşam denen döngünün akıl almaz düzenini anlamamızı zora sokuyor Oyaa ki olay çok basit, anne karnından dünyaya ordan toprağa, arada olanlar bazı hesaplaşmaların sonucu. Nihai olarak hayat adamı dinlene dinlene siliyor.

Avukatlıkta önemli bir yere sahiptir. Duruşma beklersiniz, icra müdürlüğünde beklersiniz, herhangi bir memuru beklersiniz, vekalet ücreti beklersiniz... Eşek sudan o gemiyle birlikte gelir, sizin 11'deki duruşmanıza sıra gelmez.

keşke neyi beklediğimi bir bilsem

beklediğim bir şey yok. her şey ve herkes beni beklesin kafasındayım artık.

En zoru beklemek değil aslında karar verebilmek. Beklemeyi mi seçeceksin yoksa yoluna devam edebilmeyi mi. Bu ikisi arasında karar vermek oldukça zor. Beklemek cehennem, ya vazgeçmek yoluna devam edebilmek kolay mı? Hayat bizi neden hep seçimler yaptırmak zorunda bıraktırıyor? Beklemek için umudunuz, vazgeçmek için cesaretiniz var mı?

ne hasta bekler sabahı ne taze ölüyü mezar ne de şeytan bir günahı seni beklediğim kadar

Öyle bir zamanda geldin ki vazgeçmek mümkün olmadı

Çok sancılı bir süreç.... Bana kalırsa 1 gün beklemek de sancılı, yıllarca beklemek de. Beklediğimde değecek mi değmeyecek mi sorusu.... Allah kimseyi bekletmesin.

Sevdiğim ve değer verdiğim biri Ağustos ya da Eylül'de gelecekti. Tabi bayadır konuşmuyoruz o yüzden ne zaman gelecek ya da gelecek mi bilmiyorum. Çok belli etmesem de içimde gergin ve biraz umutlu bir bekleyiş ve onu dizginlemeye çalışan tedbiri elden bırakmayalım diyen biri var. Hangisi galip gelir bilmiyorum ama ben her ne kadar beklemiyorum desem de bekliyorum galiba ya. Niye yazıp sormuyorsun derseniz eğer; çünkü bazen sadece beklemek gerekir. Sen gitmeden gelecek mi bilmen gerekir. İnsan ilişkilerinde hesap kitap yapmaktan nefret ederim ama daha fazla kırılmamak için yapmak zorunda kalıyorum. Bakalım neler olacak. Edit: Tabi şöyle bir sorun da var, gelse haberim olacak mı, olsa görüşecek miyiz...

Beklemek deyince aklıma ilk gelen bu sahne oldu. İzleyince çok etkilenmiştim. https://youtu.be/TYNzGbJU_Tg

Benki sağda solda cep telefonunu unutan, aramalara mesajlara 7/8 saatte dönebilmeyi normalleştiren biri olarak, bu meret yüzünden 3 gündür neredeyse telefonu boynuma asacağım. Hayır bir de beklediğim haber de güzel ve sebebi yüzünden git gide "beklemek" bile ayrı bir tatlı gelmeye başladı. Çıvdığacağım imdat🥲

dünyadaki en acınası eylem.

birine yapabileceğiniz en kötü işkence. ayazda umut dolu bekletmek.

Akşamüstü balkonda oturuyordum. Karşıya bir çocuk geldi elinde çiçeklerle. Bekledi bekledi bekledi bekledi. Ben bir ara içeri gittim geri çıktım baktım bir saati geçmiş hâlâ bekliyor. Ben bile sinirlendim. Ben olsam bu kızla bir daha görüşmezdim. Arıyor açmıyor, gelmiyor. Ayıp ya. Ne erkek ne kız, ne sevgili, ne arkadaş... Bir saatten fazla bekletmek çok yanlış. Ama yine de bu insanlar elde çiçekle bekleniyor bak. Ben ne bir çiçek gördüm ne beklettim birini. Böyleleri hora geçiyor. Yine sinirlendim püh

Beklemenin en zor yanı neyi beklediğini bilememek. Beklediğim şey umut mu ya da ölüm mü? Hep bu ikilemdeyim.

Tüm sözlük bilir bu başlık benim için açılmış

Bu dünyada belirsizlikten sonra en nefret ettiğim şey. En küçük meseleden tutun en büyüğüne kadar beklemenin her türlüsü beni aşırı sinirlendiriyor. Bir kere, tek bir kere anlaşıldığı saatte buluşma noktasında olun Allah için ya.