asosyal itiraf

üzerinden 2 yıl geçti,beni engelledi. fake hesapla hala takipteyim,aşk değil,sevgi değil,alışkanlık değil,psikopatlık benimki

bu kadar umursamaz ve hissiz biri olmak istemem benim suçum değil, buna inanıyorum. çünkü çok kırdılar beni. hala kendi derdimi anlatamamaktan anlatsamda "mal mısın niye böyle seviyon olm kardeşim dediğin insanı" diyolar genelde. o da pek bir etkisi olmuyor düşünebileceğiniz gibi işte. ben gerçekten ruhsal bunalımda değilim ama iliklerime kadar bir ağlama isteğim var ama o kadar saçma şeylere ağlıyorum ki genelde anlaşılamıyorum. asıl konudan çok saptım hatta çıktım sanırım ama her neyse ben umursamaz biri değilim aslında duyu radarlarımı insanlığa kapatmak istiyorum belli bir süre. elimden gelirse bunun yolu neyse nerelere gitmekse oralara gitmek istiyorum. anlamıyorum gerçekten anlamıyorum. neyse sözlük seni de bulandırmadan susayım sözlük.

hayret ilk defa 00:00 dan sonra bu başlığın altı dolmamış.

sanırım yoruldum ya. her şeyden herkesten. insanlara bir şeyler öğretmeye çalışmaktan yoruldum.sevmekten yoruldum.değer vermekten yoruldum. çok yoruldum.

her gece uyumadan önce peluş oyuncağıma sarılırım ve onunla ilgili asla gerçekleşmeyecek hayal kurarım önce mutlu olurum onun yanında olduğumu gözümde canlandırırım fakat bunun imkansızlığını farkedince resimlerini açıp uzun bir süre izlerim ardından başka hayaller belli bi yerden sonra uyuyakalıyorum

kendimi insanlara duygusuz biri olarak tanıtmaktan haz almıyorum ama istemsiz bir şekilde piçin önde gideni,duygusuz biri olarak tanıyorum. ben de bilmiyorum neden halbuki 1 yıldır benden nefret eden birine hala aşığım,duygusuz olamam dimi

babam çizgi film cdsi almıştı. gerçekten severdim ve dönemime ait izlemediğim çizgi film neredeyse yok. büyük bir sevinçle gittim salona, tabi o zamanlar cd oynatan bir cihaz vardı ama adını hatırlamıyorum d ile başlayan, bilgisayarım falan yoktu daha ilkokula bile gitmiyordum. neyse yerleştirdim cdyi bekliyorum. birden bir başladı shakira'nın whenever wherever şarkısı, kardeşim bana bakıyor ben ona bakıyorum. üzülerek ilerlettik underneath your clothes falan devam ediyor. laundry service albümü vardı cdnin içerisinde, oturup onu dinlemeye başladık ve bir süre sonra sevdik de. bilemiyorum belki sevdiğini elde edemezsen elde ettiğini sev felsefesi de olabilir. laundry service albümünü ezbere bilip o gün bugündür shakira severim. ve çıkarılan ders ise korsana hayır.

çok yalnızım nolur dağılmayın lan demiştim liseden mezun olunca en sevdiğim arkadaşlarıma sonra dagildik tabi

tuvalette bulduğum huzuru başka hiçbir yerde bulamıyorum. sıçarken elimde telefon açıyorum oyunları. ama klozet olacak. klozetsiz evde yaşayamam.

acaba neden bu kadar iletisim sorunumuz var ?? neden sürekli birileri bir seyleri yanlış anlar diye açıklama yapma çabasındayım ben ???? ya da neden yeni tanistigim bir erkege seninle sohbet etmek istiyorum bir seyler paylasmak istiyorum deyince hemen ondan hoslaniyormusuz gibi bi duruma giriliyor. günde onlarca insanla bir seyler paylasiyoruz zaten. ama ben her seferinde aciklama yapmaktan cok yoruldum gencler. valla herkes ne anlamak istiyorsa istesin beni yordular. siz yorulmayın. sevgiyle kalın ..

birkaç gün önce dil kursuna başladım. hoca ödev mi ne vermiş derse geciktiğim için haberim yoktu. birazdan derse gideceğim. ödevi yapmak için vaktimde vardı ama liseli çocuklar gibi internetten yaptım. şu an içimde bir pişmanlık var amk. :(

üç buçuk senedir her hafta gidiş dönüş olmak üzere yolculuk ettiğim bir otobüs var. hep sağ taraf arkadan ikinci sıraya oturuyorum. diğer yerlere oturursam ihanet edermişim gibi geliyor. burası resmen ikinci yuvam oldu djsnsn

fındık toplamaktan nefret ediyorum.

evet gencler size suan hayatimdan bi kesit paylasmak istiyorum. bize zarar verdigini dusundugumuz insanlari hayatimizdan cikarmak isteriz. degil mi bunu herkes ister sonucta bize zarar veriyor ve farkindayiz bunun. sırf kendi cikarları icin bi baskasini kullanan insanlardan korkun. cok yakin arkadasiniz olsa bile istemediginiz seyleri uyardiginiz halde baska insanlarla paylasiyorsa bakın o dostunuz degildir. kendini savunurken tahrik edici cümleler kullanip karsinidakini cildirtip kendi aglamaya basliyorsa kesinlikle sucludur. en kotusude ne biliyor musunuz siz bi insana zor zamaninda evinize actiginizda belli bi sure sonra arkanizdan konusuyorsa, bencilliginin farkinda degilse. umrunuzda kimse olmasin ardiniza bakmayin kacin !!

ve ben suan tek basima saatlerdir bi meyhanede oturup dusunuyorum. cevreme baktigimda tek basina oturan sadece ben varim. yine hayatima soktugum yanlis insanlari sorguluyorum. tecrubelerime tecrube ekliyorum tesekkurler hayat...

15 dakikadır şu fıkraya gülüyorum :d ---- temel ile fadime elele tarlada yürürken, dayanamamışlar ve başlamışlar sevişmeye. ama o heyecanla yattıkları yerin tren rayı oldugunu görememişler. derken uzaktan tren geliyor. makinist bir bakıyor rayların üzerinde 2 insan sevişiyor. sireni çekiyor. temelle fadime tınmıyor, 100 m.kala tekrar çekiyor gene kaçmıyor bizimkiler, 50 m. 30 m. derken imdat frenini çekiyor makinist. vagonlar birbirine giriyor çok büyük maddi hasar var. hemen fadime ile temel'i suçüstü mahkemesine çıkarıyorlar... hakim: ya kardeşim treni görmedin mi, sireni duymadın mı ? temel: duyduk hakim bey. hakim: ula niye kacmadınız o zaman ? temel: valla hakim bey bir baktım ben geliyorum, fadime geliyor, tren geliyor. dedim ki "freni olan dursun"

"herkesin inandığı bir şey vardır bu hayatta benimki sensin ulan!" demeyi ne çok isterdim.

ve biz diye birsey yok ,garıptır kı acısı da gecmeye basladı az bıraz ama zaman gectıkce şunu da farkedıyorum kı kımsenın yerı dolmaz herkes kendıne hastır ve ız bırakanlar harbıden unutulmazmıs be kardesım .. gıtmesı gerekmıs gıtmıs ama bı oturup konusamadım bı tesekkur edemedım ona bana kattıkları ıcın ,işte benı üzende bu zaten , şu an yardıma ıhtıyacı olsa ben yıne gıderım onu yanına ama ben ölüyorum desem o gelmez bunu da bılıyorum ve dıyorum kı senın ben ta aq zalım . neyse yinede sen sagol eksık kalan yanım dunya yansın sen yanma.. senın ıcın en buyuk dılegımde yaşattıgını umarım yaşamazsın ömrünce ..hadı beyler ıyı kafa darladıım sagolsun varolun

bir yakarıştır bu sayın okuyucu düşüyorum biri beni tutmalı biri bana yardım etmeli yalnız ayağa kalkamıyorum gerçi kalkmakta istemiyor gibiyim bilmiyorum

kullanılmışım lan. aylarca rol yapmış. ve ben en sonunda bunu kabullenip kendimi geri çekerken sırf olayı kabullendiğimi görüp yeniden suçlamaya, beni mağrur bir mağdur edebiyatıyla kırmaya ve suçlu hissettirmeye geldiğinde ilk defa, aylar sonra ilk defa bombok hissetmeyi bıraktım. anladım ki bir insanın ne kadar üstüne titrer, ne kadar eğilirsen o kadar sırtına cikarmış. ve ben bundan daha değerli olduğumu fark ettim. ve sen de o son yaptığın şeyle seni kırdığım için bile uzulemeyecegim kadar kendini yabancılaştırdın, komik duruma düşürdün ve gerçekte nasıl bir insan olduğunu gösterdin. doğruladın. kendine iyi bir insan diyebilirsin, ama geniş bir kalbe sahip değilsin. ne affedebiliyorsun, ne de görünüşe göre insanları gerçekten sevebiliyorsun. ve başına gelenler için başkalarını suçlamaktan vazgeç, sadece bir dahaki sefere sorumluluklarını yerine getirmeye çalış. ve arkadaşlar, aynı yemeği ısıtıp ısıtıp size defalarca yedirmeye çalışan kişinin elinden hiçbir şey yemeyim, çünkü zamanla ağrıya alışıyorsunuz hatta hak ettiğinizi düşünmeye başlıyorsunuz. ve ben hak etmemişim ya. kimsenin bana kendimi bu kadar değersiz hissettirmesini hak etmemişim. kuyruk acısı yüzünden benden soğumak için her şeyi parça parça alan, laf sokmalarımı da anlamayıp ciddiye alan üstelik bir de hepsini harmanlayan bir adamın laflarina tutundun, bana tutunmak yerine tutunabileceğin başka her şeye tutundun ya. ya ben senin en zor zamanlarinda uykusuz kaldım. her sabah nasıl olduğunu sordum, senin olmadığın yerleri tatsız buldum, seninle sabahlarken üşüdüğünü görüp üstümdeki örtüyü üstüne örttüm, en yoğun olduğum zamanlarda beni saatlerce bekletmene ve bunun hakkında hiç suçlu hissetmemene göz yumdum, insanlar arasında sanki hiç konuşmuyormuşum gibi bir anda daima bağırarak lafa girip tüm sözlerimi öldürmeni sırf sensin diye sineye çektim ki sen bana 'bilincaltinda bu boyleymiş demek ki' diye en basit cumlemin altında anlamlar arayıp kırgın görünerek beni suçlu hissettirirken bil ki senin yaptığın seyin bilinçaltındaki anlamı benim senin için yok hükmünde olmamdı. ve daha önemlisi ben senin yanında hiç rol yapmadım. hayvan gibi kırgınım. aylar sonra kırılmayı kendime hak gördüm. aynı zamanda da mağdur edebiyatını sikeyim. simdiye kadar tanıştığın her insandan nefret etmek için bir neden bulmaya çalışırken "herkes kaka ben pırlanta" felsefene edeyim. uyan artık, yoksa gerçekten çok üzüleceksin. gerçek yüzünü gördüm demeyeceğim, gerçek yüzünü zaten tahmin etmiştim, bunları kusur olarak bile görmemiştim ancak her zaman degisime açıklardı. ki çoğu doğruymuş düşündüklerimin. ve acı olan da ben bunları umursamadan kabul ediyordum seni. bunlar parçandı. bir insanı daha da karmaşıklaştıran şeylerdi ve onları seviyordum. çünkü bende olan parçaları da öyle kabul etmiş ve edebilmiştim. bunlar seni kötü biri yapmıyordu. hala yapmıyor, hala yadırgamıyorum da.. her neyse. yasını tutacağım ve sonra iyileşeceğim. çünkü bu dramadan gerçekten biktim. çıldırmaya devam et. not: olmak istediğim insan hala değilim, hatalar yapiyorum, pişman oluyorum, öğreniyorum. hickimseyi bilerek kırmaya çalışmadım, başkalarının mutsuzluğu beni mutlu etmedi ve düşmekte olan insanlara bir omuz olmaya çalıştım hep. kimseyi de kalkıp omzundan aşağı bastırıp tırmandıkları kuyuya da itmedim. bazı şeyleri kafanızda büyütmekten vazgeçin artık. her zaman sizi benim kadar çekebilen saftrik insanlar bulamayabilirsiniz. ve yalnızlık hiç hoş değil, bir erdem de değil, emin olun. benim gibi esegin önde gideni olup da sonra ipinizi cok bağlandığınız bir insanın eline bırakmayın. eseklesmeyin. büyüyün. karşı tarafın büyümesine de gerek yok, insan gibi hissetmek ve kalbinizdeki kesikleri daha az hissetmek, daha önemsiz görmek hatta onları iyileştirmek için büyüyün.

kim olursa olsun farketmez, bir insan yaptığı iyiliği sürekli göz önüne seriyorsa, senin için şunu bunu yaptım diyorsa benim için tanımadığım bir insandan farkı yok, açık ve net.

çocukken bacaklarımı iki yana açıp salonun kapısına tırmandığım zamanları özledim. sokaktan eve dönerken zile ulaşmak için demir kapıya komando edasıyla tırmandığım zamanları özledim. eğer ki zil bozuksa 5. kata doğru "annneeeğğğ" diye bağırmayı özledim. sokağın köşesindeki taş ve cam kırıkları olsa bile maç yaptığımız o arsayı özledim. pazar tahtalarından yaptığımız evleri ve boncuklu silahlarla çatışmak için yaptığımız cepheleri özledim. arsanın yanındaki binanın duvarına sprey boyayla çizdiğimiz kaleyi özledim. misketlerimizle üçgen ve kuyu oynamayı özledim. taso ve beyblade biriktirmeyi özledim. yu-gi-oh kartlarımı, futbolcu kartlarımı özledim. mey-buz yemeyi ve ısmarlamayı özledim. babamı camda beklemeyi, geldiğini görünce 5. kattan aşağıya inip babamın omzunda eve kadar çıkmayı özledim. dedemle güreş tutmayı ve her seferinde dedemi yenmeyi özledim. sabahları babamın işe gitmeden beni öpmesini ve sakallarının batması yüzünden uyanmayı özledim. ama en çok; gelecek kaygımın olmadığı, hayatın ne olduğunu bilmediğim, kötü insanları tanımadığım, o eski küçük ama huzur dolu dünyamı özledim...

evdeyim,tek başıma,sanki biri beni izliyormuş gibi hayal eder cool takılırım,deliriyorum galiba,varsa psikolog okuyan bunu. nedir hal çaresi bi el atsın be

çocukluğumu özledim be abi, o herşeyi umursayıp herşeyi soru sorarak "anne şu ne" diye soru sorduğum dönemleri özledim. gerçi pek hatırlamıyorum da en azından bir hissiz ve hiç gibi hissetmekten iyidir diye düşünüyorum çocukluğum. insanlıktan samimiyetten, saffetten, dostluktan herşeyden iğrenmeme sebep oldular. gerçi hepsinin yüzüne gülüyorum hala. onu da benim aptallığıma sayalım artık. bir gün neden böyle yaptım, neden gurur yapıp eskisi gibi olmak istemedim diye sorarsam eğer o masada diyeceğim şey çok basit beni/bizi haketmediler ama içimde bir ukte kalıyor, bunu diyince bile. eğer hakedilmemiş bir şeyse geçmişte neden güzel diye adlandırdık ki o hikayeyi, yani neden mutluyduk her ikimizde. bilmiyorum allah beni insanlarla sınıyor sanırım ama her gün aynı hayatı yaşayıp durmaktan, her gün sıkıntı çekmekten yoruldum. şükür şu günümüze, maddi bir sıkıntım yok ama ben hayallerimin gerçekleşmemesine ve güvendiğim yerden yediğim darbelere yanıyorum ama yine ve yine hayırlısı demekten başka bir çarem yok. zaten beklemek çocukluğumdan beri hayatımın vazgeçilmez kelimesi, o yüzden yine bekleyeceğiz. belki sonra yine ve yine.

çok özledim ama her şey yolundaymış gibi davranıyorum ve en acısı eksikliğimi çektiğinden emin bile değilim

öyle bir aşık oldum ki sözlük, şarkılarımdan keyif alamaz oldum. sesinin tınısı öyle bir güzel geliyor ki, hiçbir melodiyi tam anlamıyla sevemiyorum onun sesini duyduğumdan beri. hele o gözlerinin alacası yok mu... gülümseyişi... sağ başparmağımın, onun sağ başparmağının küçük versiyonu oluşunu keşfetmemizin komik tatlılığı... hele ki bir de, onun da bana aşık olması aynı anda! eriyoruz sözlük ve bu sıcaktan değil... :)

onun başkası hakkında yazdığı şiirleri okudum az önce anlatamam bunun nasıl bi his olduğunu ya cidden bok gibi hissediyorum iyi ki aşık değilim ona sadece çok seviyorum yani bence öyle, öyle olmalı, öyle olsun be

herşey. herşey bir araya gelip hiç olabiliyormuş. bir insanı hiç edebiliyormuş. dünyadaki en boş insan gibi hissediyorum. günlerdir okuyorum elime ne geçerse okuyorum. yorulana kadar. işığı daha fazla açık tutamayana kadar. sonrası kulaklık. bazen tek kelime duymadan onlarca şarkı dinliyorum. anlamsız. bazen bir şarkı geliyor. geçmem gerek o şarkıyı biliyorum , geçmezsem o şarkı bana geçirecek. ama bekliyorum öyle elim ekranın üzerinde bekliyorum. sonrası malum. zaman kavramı bitiyor. bazen uyuyorum sonra bir anda uyanıyorum sanki hiç uyumamış gibi. deli gibi telefonu arıyorum bulunca boş boş ekrana bakıyorum. şarjı sadece müzik dinliyerek bitirebiliyorum bu aralar. yarın ne yapacağımı bilmeden hemen gece olsun istiyorum. sonunda sessizliğe kavuşmak istiyorum. sessizlikte oturup birşeyler düşünmeye çalışıyorum. ama aklım öylesine dolu ki hem birçok şey düşünüp hemde hiçbirşey düşünmüyorum sanki. nedenini anlayamıyorum bu halimin. bazen aynaya bakıyorum uzun uzun. bana geri bakan gözlerde eski bir şey tanıdık bir şey yakalamaya çalışıyorum. ama onlar öyle uzak bakıyor ki bana sanki bir yabancıyı gözetliyor gibi hissedip kaçıyorum aynadan. nereye sığınacağımı bilmeden duruyorum. birşeyler düşünmeye çalışıyorum birşeyler yapmak istiyorum ama tüm vücudum buna ters enerjisi bitmiş sanki 100 yıllık bir makine gibi bitkin bıkmış işlemekten. hayatı bırakıp yatağıma dönüyorum. dışarıda bir yerlerde devam ediyor hayat duyuyorum. duyduğumdan nefret ediyorum. kıskanıyor da olabilirim. çok benzer şeyler sonuçta. ama seviyorum da bu halimi. sanki kendim gibiyim. çok şey yanlışmış gibi ama çok doğru geliyor. herşeyi düşünüp hiçbir şey yapamamaktansa hiçbirşey yapmak istemeyip hiçbir şey yapmıyorum. ama beynim durmuyor. benden ayrı bağımsız bir şeyler yapıyor. dahil olmak istesem boşluğa çekiyor. ufacık dünyamdan da kopuyorum. bir yardım çığlığı atıp herkese defolun gidin diyorum sanki. yalnızlığı isteyip. bir ten özlüyorum. hayallerime tutunmaya çalışıyorum. sonra onları da yavaş yavaş kaybediyorum. herşey gibi onlar da gidiyor. herşeyi unutmaktan korkuyorum. çaresizlik hissiyle baş başa endişe içinde geleceği bekliyoruz. olan herşeye ama yapabileceğim hiç bir şey yokki diyorum. dünyadan da sorumluluklardan da son sürat kaçıyorum. sanırım sadece yoruldum. bu kaçıncı şarkı? bilmiyorum. sarjım bitiyor. buraya yazmaktansa dünyanın sessizliğindeki gürültüleri müzikle bastırmaya çalışmak daha iyi bir seçenek gibi. kim bilir belki bu sefer bir rüya görürüm.

usain bolt'un ismini ilk duyduğumda hüseyin zannediyodum ve bu uzun süre devam etti sonradan anladim :/ (bkz: usain bolt)

lise son sınıfta okulumu değiştirmiştim. okulun ilk günü ilk 2 saat yanlış sınıfta oturduğumu 2. ders listede adım okunmadığında farkettim. işin en acı tarafıysa her kapıda sınıf adları yazıyordu .

geceleri hep hayattan düşüyorum .umutlarım, her sabah yeniden doğan umutlarım güneşin batmaya başlamasıyla kararıyor neden böyle oluyor sözlük insan neden yorulur yaşamaktan. biliyorum daha gece olmadı ama bu sendrom bile kötü

bugün kardeşimle korku filmi seyretmiştik gün boyunca ufak bir tırsaklık sezdim çocukta. aklima afedersiniz piçlik geldi az önce. oturuyorduk laptopu açtım, az müzik dinleyelim sen de korkma unut artık dedim. laptoptaki spotify telefona da bağlı. koydum laptopu bir yere, uzağa oturdum. kardeşim de yanımda, takılıyoruz. telefondan müzikleri değiştirmeye başladım ve biraz da oyunculuk vardir bende. "noluyor lan" tepkisi verdim. anlamiyormus gibi, laptop kendi kendine degistiriyormus gibi oldu sarkilari. ay cocuk aklini kaciracakti hshdjdjdjdk çok mu kotu bi ablayim ? sonra şakaaa diye sevimlilik yaptim ama

eskisi kadar sevmiyorum deyişi her gece yüreğime düşüp yakıyor neden ki ben ne yaptım hani kendinden çok seviyordu ?

sahip olduğum hiçbir şeyi paylaşamıyorum abi. biraz önce instagram'da sözlüğün paylaştığı fotoğrafı beğenen birini gördüm, kafayı yedim bildiğin, bildiğin koltuğa yumruk falan atıyorum. ben niye böyle kıskanç biri oldum ya.

az evvel evde bir elektrik borusu buldum. şimdi de bir kağıt buldum, bir kaç tane fişek yapıyorum. karşı koltuğa şişe koyup nişancılık oynıycam:)) bakalım paslanmış mıyım :/ edit: "form geçicidir, klas kalıcıdır " sözü bir kez daha doğruluğunu ispat etmiştir efenim. ;)

sayılara karşı bi takıntım var ve şu an karmam 333. darısı 444, 555, 666 ... lara.

hoşlandığım çocuğu bekliyorum ama bilin bakalım kimin hiç bir şeyden haberi yok...

bi de artık galatasaraylı olmak istiyorum shsahsjs

siktirboktan bile olsa hiçbir şey yolunda değil. şu son birkaç gün kendi kendime tekrarladığım tek söz "keşke bu sabaha uyanmasaydım" oldu. allah aşkına niye bu kadar zarar vermeye meyillisiniz ki?

bu ülkede ya ibnesin ya melek.ortası yok. (bkz: seri artılayan melek) (bkz: seri eksi oy veren ibne)

ondan başka birinin beni sevmesini istemiyorum ama o da geri gelmeyecek biliyorum ve bunun için yapabileceğim hiçbir şey yok kendimi çok çaresiz hissediyorum

dün havuzdayım bir kızla birbirimizi kestik,havuzda yanıma geldi,lan dedim zarhosadam yürü,çekik gözlü kırgız olduğu belli,muhabbet olsun diye yine de sordum,nerelesin vs vs adı nur'muş (tabii takma adı değilse). laf aramızda güzel bir hatun. z ben n nur z:ne zamandır buradasın n: 3 ay,çalışmaya geldim z: iyi güzel,nerede çalışıyorsun? n: pamukkalede z: pamukkalede ne yapıyorsun ? n bu soru üstüne ipnece bir gülüş attı ve çalışıyorum işte dedi z: hı anladım n: yine ipnece bir gülüşle beraber ne anladın ? z: anladım işte görüşürüz sonra adamın biriyle gitti,ayda yılda birine yürüdüm o da paralı asker çıktı ya la

hayalimdeki sevgili sarışın, 180 boylarında, ela ya da mavi gözlü, oldukça güzel bir kız olarak hayal ederim ama şuanki sevgilim 168 boyunda siyah saçlı, kara gözlü, o kadar güzel olmayan birisi. ama ne hikmetse çok seviyorum delimi 😊 dipnot; burada yazar değil diye biliyorum. böyle yerleri sevmez ama yazarsa ve beni nickimden tanırsa önce saçlarımı tektek yolup, seviyor sevmiyor oynar. onla da yetinmez beni mankurtlastilir.

üniversiteden bi kız var. arkadaşım demeye dilim varmıyor. nerde sosyal ağım var buluyor ekliyor. mecbur tanıyorum, ayıp olur diye takibe takip olayına giriyorum. evet biraz bende de bi sıkıntı var. yalnız anasını satayım şöyle bi sorun da var kızın hayatı düğünlerde geçiyor. yahu gitme demiyorum gene git de yani bu kadar düğün ne bileyim biraz oğluna kız arayan hanım teyze işi. benim böyle düğünlerden eksilmeyen kızım olacak ben yemin olsun okutmam. gerek yok. not: ben geri geldim.

30 küsür gündür burdayım her gün ismimi aratıyorum maşallah kimse hoşgeldin demedi (bkz: ona buna atamadığım tribi buraya atıyorum tutun)

hayatıma girdiğin güne lanet olsun kafanın hiç çalışmadığını kafatasının içinde çim olduğunu söylemediğim için banada lanet olsun ne iğrenç bir arkadaştın defolup gitsen artık sessizce.(oh rahatladım)

umurumda değilsiniz xd beyaz futbol izlicem ben xd

2 adet mini magnum gömdüm, bir miktar hüzünlüyüm.

film izlerken yemek için çeşit çeşit abur cubur aldım. şuan son yiyeceğim olan pudingin son kaşığını yiyorum. film hala açılmadı.

annemle babam karar veriyor şuan hangi bölüm. hangi üniversite okuyacağıma. deliriyorum ya