asosyal itiraf

arada sırada canım bebek bisküvisi istiyor. gidip bakkaldan alıyorum. süte katıp yiyiyorum. :))

ulan şu darbeden bir kaç gün sonra yani insanın devleti düşünüp dertlerini unuttuğu günden hemen sonra, kıvırcık aklıma geldi dedim aha bunun babası asker acaba bir şey oldu mu falan. dedim herhalde bu kadar düșmez bir iyiyim lafını esirgemez attım sms'i (whatsapp engelli) nasılsınız iyi misiniz diye. ilk mesaj; numaran kayıtlı degil de tanıyamadım. neyse diyorum silmiştir kızgınlıkla falan dedim attım yine bir mesaj; ben ceryanmuhendisiolucam merak ettim baban da falan var mı bir şeyler diye sorayım dedim diye. sonra mesaj yok. umarım hatların karışıklığından mesajlar iletilmemiştir ya da babası cuntacıdır da içeri almışlardır bunları, diğer cevap vermeme ihtimali üzerinde pek durmuyorum çünkü.

oyuncak ayımın göbek adını eski güzel günlere saygımdan değiştirmedim. hala eski sevgilimin adıyla sesleniyorum

dün doğum günümdü. sağ olsun güzel insanlar doğum günümü kutladılar, çok güzel mesajlar geldi ki sevinçten uyuyamadım. hakikaten çok mutlu oldum. ama bir şeyler eksikti be sözlük. hiç mutlu olmadığım kadar mutlu oldum desem yalan olmaz ama bir şeyler eksikti. sanki içimde kocaman bir boşluk varmış gibi. sanki yıllardır içimdeymiş de sessiz sessiz yaşarken dün ortaya çıkmış. yutkunurken bile zorlandım bazı zamanlarda. neden böyle oldu ki? :'(

uyumak için hazırlık yapıyorum önce su içiyorum su içtiğim için uykudayken çişim gelir diye çişimi yapıyorum çişimi yaptığım için uykudayken susarım diye su içiyorum bunu bi 8-9 kez tekrarlayıp yat olum diyorum

acayip üşütmüşüm fosur fosur salıyorum.

girilen entry eksideyse hemen artı oy veriyorum,belki hala ekside oluyor ama bir artı bir artıdır diyerek seri artı oy atıyorum çünkü neden ekside kalsın-bazen bazıları hak ediyor-,genel olarak entrylere artı oy atıyorum çünkü neden eksi atayım

bi erkekle aldatılıyorum galiba

beni engellemesine takilmiyo gibi davraniyorum ama acayip koydu amk uyuyamiyorum

özlediğim çok şey var.

bugün de bir tesellimiz olmadı.

cumartesiye yetişmesi gereken bir proje var. müşteriye teslim edilecek ama hiçbir şey yapasım yok.

beni son senemde önemli bir sınav senemde oldukça üzen ve belki de sınav sonucumu etkileyen sözde en yakın arkadaşımla aynı üniversiteye gideceğiz galiba. hala arkadaşız ama içimde bir sıkıntı var aynı bölümü bırak aynı şehirde bile olmak istemiyorum. beni tekrar üzecek diye

doğum günümde kafama bıçak saplamayı düşünüyorum. ciddiyim

yıllar önce okulda müzik kolundaydım hafiften tıngırdatabiliyordum birgün başcı gerekti en boşta olan da bendim bana zorla kitlediler 1-2 tele arada vur dediler tamam dedim daha sonra tüm konserlerde sahneden hiç inmeyen insan oldum kimse duymuyor diye çalıyor gibi yapıp takılıyordum sadece liseler arası yarışmada adam gibi çaldım hâlâ konserden konsere elime alıyorum arada bi kaç tele vuruyorum çalıyorum sanıyorlar amk jgkfjfjjf kol kalabalık olduğu için herkes sırayla caliyir ama başka basçı olmadığı için hep sahnedeyim iyi ki kitlemişler 😂😂

9-10 yaşlarındayım. arkadaşlarla kapının önünde oturuyoruz. o zaman tahminen 20 yaşında güzel bir kızla annesi sokaktan geçiyordu. ben de "hey bebek kilodun ne renk?" demiştim. sonra kızla annesi beni baya bi kovalamıştı. küçükken biraz fırlamaydım :)

sorumluluklarım artıyor,taşıyamayacak gibi oluyorum. her yük bindiğinde biraz daha eğiliyorum. şöyle bir dikelip silkeleyesim geliyor,rahatlayıp kurtulasım geliyor. sorumluluk almak istemiyorum.

aga 2 sene önce bi sevgilim olmuştu bildiğin yasak aşk herneyse sevdim deli gibi sevdi deli gibi. şuan baska bi sevgilim var ama biri gelip sevilmeyi kimde tattın dese onun adını veririm. her neyse bana koyan geçen duydum sözde sevgilisi varmış sonra kısa bi sohpet ettik aslında yok olmadı da dedi kızdım senin adına sevinmiştim dedim "benim adıma sevinmek istiyorsan dön bana"dedi bakın iki yıldır benden başkasıyla çıkmadı ve hala bana dön diyor hayatımda bana koyan en ağır en vicdanımı parcalayan cümleydi bu. allah onu korusun.

onu neden bu kadar takıntı yaptım bilmiyorum. ben mantıklı biriyim halbuki? zaten olmazdı. olması mümkün değildi. o zaman bu neyin yoksunluk hissi? arasam sorsam özledim desem ne der? ne diyecek biraz üzülür gibi olur. sonra boşverir zaten telefonu açmaz. mesaja da tek kelime bişi yazarsa yazar. çok saçma lan. mesela uçamıyoruz ama uçamıyoruz diye üzülmüyoruz. buna niye üzülüyoruz bu da imkansız?

hayatımın hiçbir noktasında başarılı olamadım.

çok mutsuzum. çok yalnızım. yalnızlıktan mutluluk duyuyorum içten içe fakat, yine de yalnızlık beni üzüyor, kırıyor bir nebze. içimde çözemediğim bir çok konu var. kendimi insan yerine koyup bu konuları tartışamıyorum bile. kendi içimde bi sigara yakıp geçiştiriyorum, he, deyip her şeyi. müzik dinliyorum kendimi buluyorum, üzülüyorum ağlıyorum, geçiyor. geriye yine o duygusuz kalıyor. kendimi bulamıyorum, kendimi çözemiyorum. acılarımdan kurtulamıyorum. sürekli çektiğim bu acıların bi ödülü olmalı..

misafirlikte sicmak = ölüm

bazen çok fazla doluyorum ve sanki konuşmak istediğim kişi karşımdaymışcasına konuşuyorum kendi kendime. bazen dayanamayıp ağlıyorum. bunu delilik olarak adlandırabilir miyiz bilmiyorum ama bunu yapma sebebim sadece o kişiye karşı söyleme fırsatım olmadığı için bi nevi kendimi rahatlatma yöntemim. hayaliyle konuşmuyorum yani. sadece içimdekileri döküyorum belki de deliyimdir.. :))

24 yaşında değil sanki 56 yaşındayım. emekli olmuşum, evimi almışım ve tek eğlencem denize bakan bir masa da oturup bir şeyler içmek, caps lock açık şekilde sosyal medyada çıkarım yapmak, beklemek. sadece boşlukta beklemek. hayatta hiç bir amacım yok. bin bir türlü derdimin arasında gamsız pezevenk gibi sırıtıyorum. bilmiyorum ne olacak ne bok yiyecem hiçbir fikrim yok uzun süredir.

çok özledim

biri mutluluğun formülünü şuraya bıraksın lütfen

gelse git demem

yaş 18. taşıyabildiğinden mi fazla yük veyahut taşıyabileceğini fazla sandığın mı orası bilinmez lakin şuan tam da o yükün altındayım. pek de mutlu gitmeyen bu 18 seneye güzel anılar güzel başarılar ve hatırladıkça insanı mutlu eden birçok şeyin olmasının yanında insan için en önemli olgu olan "aile" kavramı hep bi eksikti bende. babalığı sadece para vermek sanan ve asla şefkatini göstermeyen baba lys'nin açıklandığı gece evi terk etti. şimdi biraz beyin fırtınası: çocuğunuza istediği dereceyi alamadı diye kızdınız, o da dayanamadı size bağırdı sonra siz ona... derken olaya anne de girdi ve ailecek bi kavga yaşandı. kafa dağıtmak için dostlarıyla çaya çıkan oğlunuzu eve çağırdınız ve koltuğa oturttunuz. "anneniz diyor ki ben size babalık edememişim yıllarca, madem öyle bundan böyle anneniz etsin babalığı o halde" diye girdiğiniz tartışmada sonuç olarak bi emekli maaşı alan annenin biri 26 biri 18 yaşında iki çocuğa ve eve bakması gerekiyormuş. eyvallah bakar hatta biz de yardımcı oluruz. lakin size şunu sorarım. size eşiniz dese ki sen babalık edemedin "ne demek edemedim ? bugüne kadar destek oldum,ellerinden tuttum,üzgünken sırtını okşadım,başarılı olunca tebrik ettim,başarısız olunca ayağa kaldırdım(ki asla yapmadı)" gibi şeyler söylemesi gerekirken allah'ı para olan adam babalığı paraya bağladı ve çekti gitti. abimin 1000 liralık sınav ücreti,1260 lira kart borcu,faturalar,ev bakımı,benim 5000 lira civarı dersane ücretim o bir emekli maaşına mı bağlı, tabii ki değil. 52 yaşında kadın bulaşıkçılığa başladı, ben bir mekanda 12 saat köpek gibi çalışıyorum; anlicağınız değerli dostlar bakmicağınız çocuğu yapmayın her neyse şuan ne mi yapıyorum? su toplayan ayaklarım acımasın diye ciddi anlamda yan yürüyorum, annem eve yorgun argın gelince uğraşmasın diye yemek yapıyorum yarın için, vakıfların verdiği bursları araştırıp sabah 6.30 da uyanıp işe gitmek için alarmımı kuruyorum. her şey gerçekten beni seven annem ve abim için. işte size hayatında eşi hariç onlarca kadın geçmiş, çocuklarının başını bikere okşamamış,kötü günde bi tekme de o atan, 6 senedir yatakta tek yatan ve fırsatını bulduğu an sırtındaki yükten kurtulurcasına 2 oğlunu sırtından atan bi babanın ve ben çok güçlüyüm diyip aslında zayıflıktan tek adımlık hali kalmayan bir gencin birkaç paragraflık kısa hayat hikayesi. ilk ve muhtemelen son entrym içimi dökmek istediğimdendi. sıktıysam affola...

4 temmuz 2007 tarihinde saat tam 8:34 te tanıdım onu. aradan koskoca 9 sene geçti. amına kodumun 9 senesi. ayrılıklar barışmalar derken yıllar geçti. ben memleketin belki en güzel yerindeyim ve tatil yapıyorum. keyfim doruk noktasında olması gerekirken moral "0" niye? o aklıma geldi diye. 3 sene önce tekrar barışıp artık bu sefer olucak derken tuttu yine terketti. niye? çünkü benim param yoktu benim evim arabam malım mülkün yoktu. benim üniversite diplomamı yoktu. amına koyim diplomanın. ben seni beklerken bütün kızlara yüz çevirdim lan. malın mülkün avradını sikiyim. sen doy diye aç kalmaya razıydım ben. neymiş anası demiş ki artık öğretmensiz kendi dengine birini bul. dengini sikiyim. noldu nişanlandın sonra ayrıldın. ben ne yaptım. 28 yaşına geldim hala sap takılıyorum. gelirsin diye beklemiyorum boşuna ümitlenme. yüzüne bile bakmam. mal mülk diye sıktın attın beni. yine param yok gerçi gelmezsin bana. ama tut ki geldin. kapıları kapatmakla kalmadım üstüne zincir vurdum. kimse girmesin diye. şimdi gözümden süzülen her damla yaş kurduğum ama yıkılan hayallerime gelsin.sıradaki kadehi sana kaldırıyorum öğretmen hanım. okulundan da ayrılmışsın ama neyse.

çok mutsuzum lan sözlük

behzat ç. izliyorum hayvan gibi rakı içesim geldi

bırak diyorlar,unut diyorlar sözlük ama ben unutmak istemiyorum ki.ben sadece o da beni sevsin istemiştim.hala sevebileceğini umut ediyorum.bana gelmiş vazgeç diyorlar.o beni hiç sevmeyecek olsa bile çok seviyorum be sözlük.

yine kaybettim amına koyim,savaşsamda savaşmasamda kaybediyorum. yeter.

bugün de fazla adamlığımla göz doldurdum çok şükür

hava sicak diye pencerenin altinda yatiyodum neyse gökyüzüne bakiyorum felan pencerede bi siyahlik gordum karafatmaymis amk altima sictim sonra arastirdim isiga gelmiyolarmis. mum koydum penceremin onune 3 tane felan yaktim hepsini karsi bina da ki birisi yangin var sanirim diye bagirdi ailecek balkona ciktik hani nerde diye bagirisiyoruz felan cocuk benim odami gosterdi babamla bakismamiz 3sn surdu. ölüm gibi biseydi ama kimse ölmedi

annemle babam kavga ettiği gecelerde kulaklarımı kapatır,kapının dibine çöker karanlıkta ağlardım. sonra sabah okula giderken gizli gizli annemin fondöteniyle şişen göz altlarımı kapatırdım. şimdi büyüdüm. artık kendi fondötenimi kullanıyorum.

her şeyi düşünüyormuş gibi üzüntülüyüm, ne düşündüğümü sorguladığım zamanlarda ''hiçbir şey düşünemeyen bir mal'' gibiyim

:d jdjdjdjdj

gecenin 2'sinde karnım aç dememden sonra, bana pilav ve bi kaç tip abur cubur resmi atan ç yüzünden şu an pasta yiyorum. abv.

sözlük yazarlarının radyo yayınlarında kalp sayısında 10'un katlarındaki sayıyı kalp atma gibi bi takıntım var..

hiç beğenmesem bile kimsenin entry'sini eksiliyemiyorum bu da benim minnoş kalbim işte

eski sevgilimin çok sevdiği bi mekana götürüldüm geçen gün. baya güzel mekandı. -ares cafe ayvalıkta uğrayın çizburger ef sa ne- orda çalışan bi garson bayanla sohbet sırasında eski sevgilimi tarif ettim ve buraya gelirlerse onları almayın dedim. neden diye sorucak olurlarsa hibritcim'in selamı var deyin o zaten anlayacaktır dedim. ve bunu 4 mekana daha yaptım. yaşasın kendi çapımda kötü olmak.

artık hiçbir şeyi beklemiyorum oluruna bıraktım elbet anlarlar hatalarını kiymeti nankördür insanoğlu anlayamazsın sömürür duygularını sonrada siktirolup gider

bu sözlükte paylaşıyorum yalnızlığımı. dertlerimi, hissettiklerimi, hissedemediklerimi. bu sözlüğe konuşuyorum çoğu zaman arkadaşlarıma dostlarıma konuşamadıklarımı. bu sözlükte teselli buluyorum çoğu zaman dertlendiğimde. bu sözlükte gülüyorum, eğleniyorum çoğu zaman da. iyi ki var sözlük. şu ana kadar hep kötü zamanımda oldu ama, inanıyorum ki bu efkar dolu günlerim geçecek. iyi zamanımda da hep burda olucam. vefam büyük olucak bu sözlük için. bu sözlük benim hislerimi döküp döküp rahatladığım, iyi günümde de insanları rahatlatacağım sözlük olacak. iyi günler gelecek inanıyorum. gelirse de gelmezse de iyi ki varsın be sözlük.

kendimi üzecek şeylerin peşinden gitme konusunda bir dünya markasıyım. kimse bu kadar iyi iz süremez. tebrikleri sonra alırım.

yaklaşık yarım saat önce ev telefonu sesiyle uyandım. numaraya bakmadan açtım , "kiminle görüşüyorum?" dedi karşıdaki, "asıl siz kimsiniz?" dedim. "ben emniyetten metin, siz?" dedi ben de "tülay ben" dedim -açıkçası kendi ismimi vermeye yemedi-. sonra adam benden babamın numarasını istedi, babamı görüşmeye katıp onunla şifreli konuşmam gerektiğini söyledi. ben de "siz kimi kandırıyorsunuz, sabahın bu saatinde arıyorsunuz beni, gerçekten polis olduğunuza inanmıyorum, az sonra gerçek polisi arayıp sizi şikayet edeceğim" dedim ve karşıdaki adam bana "görürsün tülay sen, görürsün." dedi ve kapattı. ardından hemen babamı aradım, önce meşgul çaldı, ödüm koptu. meğerse cep telefonumdan arıyormuş beni. olayı anlattım, o da polisi aradı. "böyle dolandırıcılar var, dikkatli olun" demiş polis. babam az sonra eve gelecek. hala sinirden titriyorum. ağlama seansım az önce bitti. edit: yazıya eklemeyi unutmuşum, arkadan sürekli telsiz sesleri geliyordu, hatta bi ara "anlaşıldı başkomserim." dedi adam.

aileyi etkileyecek sorunlar yapıştı paçamıza sözlük. 1 hafta sonra ne olacak, bizi ne beklerin sorusunda o kötü ihtimalleri aklıma bile getirmek istemiyorum. göğsümde bi ağırlık oluştu, nefes alamıyorum. ağlayasım var, bizimkiler üzülür diye tutuyorum kendimi. konuşsam konuşamıyorum, sussam delireceğim düşünmekten. içimdekileri buraya dökmek istedim. bir iki satır belki rahatlatır diye. arkadaşıma anlatmaktansa buraya dökmek daha iyi. umarım herşey güzel olur, allah yardımcımız olsun

kuzenimin kız isteme merasiminde evlendikten sonra istanbul'da mı antalya da mı oturacağı tartışılmaktadır . o sırada eniştemden anlamını bilmeden istemsiz kullandığı ve hepimizi yaran cevap : " ya o önemli değil zaten iki gönül bir olunca samanlık seyran olur derler "

yalnızlık sizi de öldürüyor mu?

ne içtim bilmiyorum ama kafam çok güzel şu an :dddddd