asosyal itiraf

yine bu netlerim düşmüş benim?! (bkz: fenalasmak)

En yakın arkadaşlarıma dahi itiraf edemediğim bir şeyi bırakayım buraya. Bu avareliğim yaşattığı utancı kendi kendime yaşamak bana yetiyor çünkü. Aylardır eski sevgilisi diye stalkladığım kız meğer eski sevgilisi değilmiş. Aynı isim ve soyisimde hem İstanbul barosunda hem de Ankara barosunda avukat varmış. Keşke bunu fark etmem bu kadar uzun sürmeseydi. Ben aylardır Ankara'daki kızın spotify listelerini dinliyorum, kendimce çıkarımlarda bulunuyorum, bak hâlâ unutamamış diyorum. Tweet atıyor, bak onu da üzmüş diyorum üzülüyorum, kızla bayağı kendi içimde bir iletişimim vardı. Belki kızı hayatı boyunca benim kadar stalklayan kimse de olmamıştır. Hiç alakasız bir insana ayırdığım vakte ve değere gerçekten inanamıyorum. Tweetleri de hoşuma gidiyordu, eğlenceli kızdı. Bir çay içmeliyiz belki de bu hikaye burada kalmamalı.

Güzel bir şehirdeyim, mevsim tam gezip tozmalık, her şey iyi diyorum, tamam sonra gezecek, eğlenecek kafa dengi insan bulamıyorum. O kadar asosyal olmuşum ki kaç senede bir dost edinememişim. Üzülüyorum bazen kendime. (bkz: nasıl arkadaş ediniliyordu? )

İtiraf ediyorum seni başta sevecek gibiydim ama o yalanın var ya yalanın zerre sevemedim seni.. insanın bı duruşu olur be duruşsuz.. o kadar geldin hesabı bana kitlemeye çalıştın tuu senin insanligina.. nezaketsiz varoş.. kendini nasılda elit göstermeye calistin ama bossun be sen anca ananla yaslanirsin belesci sana verdiğim zamana yazık.. yine sinirlerim bozuldu..pinti tuuuu sana.

Eşim beni boşasın diye, kitap yazdım. Ama gerçekten yazdım. Sonunda boşandık. Şimdi kendimi tarla faresi gibi hissediyorum. Bekarlık, değil sultan, muhtarlık bile değilmiş.

Eşim beni boşasın diye, kitap yazdım. Ama gerçekten yazdım. Sonunda boşandık. Şimdi kendimi tarla faresi gibi hissediyorum. Bekarlık, değil sultan, muhtarlık bile değilmiş.

23 yasindayim ve hayatimda hala en iyi arkadasim diyebileceğim birisi yok, sanirim gercekten en asosyaliniz benim

burda bile bissuru takipciniz var ya ben bu dunyaya yalniz olmek icin gelmisim

Acizlikten nefret ediyorum, güce aşığım.

Çekinmeden itiraf edenlere like yağmuru.

kpop dinliyorum. exo ve stray kids. evet kız kardeşimle çok dalga geçtikten sonra bunu yaptım.. şu an kulaklığımda stray kids - maniac çalıyor..

Yaptığınız anlamsız kıskançlıklar sizi aptal gibi göstermekten başka bir işe yaramıyor. Allahın salağına bak. 20 yaşında daha çocuğu görmeden tamam olur deyip apar topar evlendin, maalesf ki otomatik olarak akraba olduk. İnstagram ve tiktoktan başka bir becerin olmadan gelmişsin bana laf atıyorsun. Yavrum senin kocanı almak isteseydim alırdım zaten, sana kalmazdı. Çocuk( bak çocuk diyorum) kardeşimin yaşında ve “abla” diyor bana. Bak bu “abla” kelimesinden bile utanıp,o bok sıçan ağzını kapatmalısın. Git otur yeni gelincilik oyna,sunum munum yap, tik tok videoları çek, evcilik oyna… kocanı koruyacaksan da benden değil başkalarından koru . Çünkü ben ağzımı açarsam senin dönüş biletin de kesilmiş olur haberin olsun.

ilkker ve harika şeyler yaşadığım için aklımdan asla çıkmayan ama aklına bile gelmediğim biri var

Babamın vefatının bugun 12.yılı ve bugun dahi kendime itiraf edememe gerçeği

Ben yine yenildim..

zürafalardan çok korkuyorum

İnsanlara güvenmiyorum,sürekli aldatılacak gibi hissediyorum.Bu beni ilişkilerimde ve sosyal hayatımda çok yoruyor hata iş dünyasında bile.

Bugüne kadar aldığım tek çiçek; çiçek ekmekti.

Merdiven gördüğüm zaman dayanamıyorum üçer beşer inip çıkıyorum. Yetişeceğim bir yer olmasa bile koşar gibi yürüyorum. Bazen yanımda birisi olduğunda da farkında olmadan yapıyorum bunu, dur artık yetişemiyorum dedikleri zaman anlıyorum. Etrafı izleyip tadını çıkararak yürümeyi unutmuş olabilirim. Sahi nasıl oluyordu ?

ne kadar yalnız kaldıysam insanlarla tanışmayı unutmuşum

Tam olarak itiraf sayılmaz. Ama başlık aramaya üşenen yazarcık olarak burdayım. Bugün nöbette bir hastanın tedavisini yapıyordum. Böyle zorlandığım bir hasta değildi açıkcası damar yolu, iletişim vs açısından. Genç, kibar bir arkadaştı. Tam işimi hallettim döndüm arkamı elimde tepsim aaa gözlerim doldu. Asdfghjklşi böyle dökülüyor ama nasıl hiç anlamadım. Döndüm oturdum basamağa biraz ağladım. Hasta şey diyor, abi iyi misin, noldu vs vs tarzında. Asdfghjklşi dedim yok reis sağol hızlıca malzemeleri bırakıp tuvalette bi on dakika ağlamışım. Ama bir duygu yok, tetikleyici yok resmen sadece dolan bardak taştı gibi bir şey. Gözyaşı dökülüyor işte. Asdfghjkşi sonra güldüm kendime ama milletin ağzına sakız olmamak için baya sakladım kendimi. Hiç bu da öyle bir anımdı işte. Anlatmak istedim. (bkz: erkeklerde ağlar ) (bkz: hayvanlar davardır)

ulan ya bi aralar bugün bayram kutluyordum. önemli olan çocuk hissetmek! bunu devam ettiriyorum en azından.

Son yıllarda aşırı yalnızlaştım. Ölsem kimse farketmeyecek kıvama geldim. Mesela bugün doğum günümdü, son iki üç yıldır olduğu gibi bugün de kimse kutlamadı.

buraya doğum günümdü kimse yazmadı diyenler beni irrite ediyor fakat kaldırabiliyorum. ama bunun üstüne nickaltı girenlerden tiksiniyorum. ahahaha itiraf. gerçek olamazsınız la siz. üstüme iyilik sağlık.

eskiden sevdiğim insanların kitaplarının, defterlerinin arasına sevdiğim şiirleri yazıp bırakıyordum bazen de çiçeklerle birlikte veriyordum akskkansks Arkadaşımdan ödünç aldığım kitabın arasından çıktı bu da skdldkdd gorsel şu insanlara verdiğin değerin azıcığını da kendine verseydin keşke aq

yalnız iyiyim yeaa falan diyorum ama kafamda arka planda hep sarılıyoruz kıvrık kirpiklimle.

Bazen kendimi çok yalnız hissediyorum. Allah kadar, Allah gibi

Babamdan arabayı istedim bir gün arkadaşlarla gezmeye gidelim diye verdi sağolsun artık içine sinmeden mi veriyor yoksa bende mi bir şey var bilmiyorum ne zaman arabayı alsam bir şey oluyor neyse arabayı park ettik bi yere 2/3 saat sonra tekrar geldiğimde bagaj kapağı plakanın hemen üstü içine doğru gitmiş birazda boyası atmış. Bu arabayı böyle götürsem babam demediğini bırakmaz bir daha da alana kadar canımı ister o kadar. Ben götürdüm arabayı aynı gün içinde yaptırdım babamın bunların hiçbirinden haberi yok arabayı hala orijinal diye biliyor maalesef. Şimdiden kusuruma bakma baba benim hiçbir suçum yok başkası vurmuş ben yaptırdım bir de.

Mental ve fiziksel olarak o kadar yorgunum ki kendime vakit ayırmayı ve fiziksel olarak dinlenmeyi köpekler gibi özledim, son aylarda çoğu arkadaşımla ilişkimi zayıflattım çevremde bir iki kişi kaldı ve kendi kendime yetmeye çalışıyorum, zihinsel bulanıklığımı tek başıma bir şekilde halletmeye çalışıyorum. Zihnimin artık eskisi gibi çalışamadığını, zorlanmalar yaşadığımı daha iyi anlıyorum şu günlerde. Günlerdir süren fiziksel yorgunluğun ardından dinlenmek isterken evi su basıyor ve her şey iyiye gidecek diye düşünürken daha da bok oluyor ardından tekrar toparlayıp yoluma bakmaya çalışıyorum. Mental olarak çöküş yaşadığım şu günlerde yolun sonunun güzel yerlere çıkmasını ümit ediyorum, yoksa hiç toparlayacağımı düşünmüyorum

şu an tecelli etti bu duygu içimde, şu solda bir sözlük yazarına şarkı, çiçek, kadayıf falan armağan ediyorlar ya hani bu zamana kadar bana hiç kimsenin bu başlık altında bir şeyler ithaf etmemesi üzüyormuş beni. ühü ühü

eskiden bir insanın hikayesini bilmeden onu yargılamamam gerektiğine inanıyordum. bu durum insanlarla aramda bir saygı kalkanı yaratıp, onları bir süreliğine benden sakınıyordu. iki taraf için de iyi bir şeydi bu. özellikle de benim için. sonra çoğu insanın hikayesi bile olmayan değersiz birer orospu çocuğu olduğunu fark ettim :d o zamandan beri az önce yine sergilediğim üzere pervasızca küfürler saçıyorum. birebir konuşmalarda hak edene yine güzel yaklaşıyorum. lakin genele olan yaklaşımım ne yazık ki eskisi kadar defansif değil. bu ofansiflik beni yoruyor. zira kaynağım insanlar...

hepsini öldürüyorum. teker teker acımasızca. özür dilerim. ama zaman geldi. artık uyanma vakti. wake up.

hep sevmeye çalıştım iyisini düşündüm çıkar gözetmedim iyi oldum... yani bu muydu istediğin nasıl istersen bende ruhsuz bir canavar olurum senin bile korkacağın bir şey olacağım, görüşmek üzere ;)

Kendimi sevmezsem kimsenin beni sevmeyeceğini düşünüyorum. Sanırım bu bir süre sonra egoya dönüşüyor ama her halükarda insanın kendisiyle barışık olmasının çok güzel bir şey olduğunu düşünüyorum.

ayasofya kapısından bir lokma aldım...

Madridli belanın “bela” kısmını hep alacakaranlık “bella” olarak algılıyordum. Kafamda hep o kız canlanıyordu ve nickin onun adından geldiğini düşünüyordum. Çok ama çok uzun bir zaman sonra -öyle ki ikinci yani bu hesabımı açtıktan sonra- o belanın normal bildiğimiz bela olduğunu anladım. Evet şimdi bana gülebiliriz.

Şimdi söyleyeceklerimi okuyan sen her kimsen kendini bi yokla bi sorguya çek çünkü burada anonimiz ve ben aslında gerçekte tanıdığın biri olabilirim, düşüncelerimi sırf sorun çıkmasın başımız ağrımasın diye yüzüne söylemiyor içimde patlayanları burada kusuyor olabilirim. İnançlı olduğunu ve bu doğrultuda yaşadığını çevresine göstermek için kandilleri bayramları asla es geçmeyip her yere herkese mesajlar yağdıran insanları samimiyetsiz buluyorum. Hele bir de paket paket sigara içip sağlığına zarar veren, evinde içki üretip küçücük çocuklarına da içiren, uçan kuşa bile yükselen, insanların açık açık hakkına giren, rezil hayatlar yaşayan insanların böyle saçma mesajlar yazmasını daha da samimiyetsiz buluyorum. İşin trajikomik kısmı da Kadir gecesinde kandil kutlamak. Hayır yani daha günün mahiyetinden haberi yok. Bilmiyor, bilmediğinin de farkında değil, kimse de söylemiyor koca grupta en az 30 kişi bir saattir birbirinin kandilini kutluyor. Prensip gereği düşünce yapımın ve inancımın bilinmesinden hoşlanmadığım gibi dini ve siyasi sohbete asla dahil olmam, çünkü insanın başını ağrıtıyorlar. İki kelime söylesen doğrusu bu desen hemen ego yapıp savunmaya geçip kavga çıkartıyorlar. Eskiden böyle kapalı kutu değildim ama insanlar beni görünüşümle yargılayıp saygısızlaşmaya başlayınca dayanamaz oldum ve artık şahsıma direkt yöneltilen sorulara bile ben bu tarz konularda konuşmuyorum diyerek kestirip atıyorum. Sonra da diyorlar niye arayıp sormuyorsun niye gelmiyorsun niye yalnız takılıyorsun. Samimiyetsiz insanlarla, bana saygısızlık yapanlarla, içi boş cahillerle konuşmak istemiyorum.

Instagramda dmleştiğim yakın arkadaşım bana şunu yazmış:" Askim senin bana attığın bebeklere de bu kızı da hiç tanımıyorum ve merak etmiyorum jsjsjsj şu storyden ne anlamaliyim mesela xksjsj" Bunu diyen kişi de bana o kadar manasız ve saçma şeyler atmasa dicem ki he haklı, bundan sonra da görürsün sen deliye bak çok fena kuruldum ben buna buraya da not alayım unutmamak için

Bazı çizgilerim o kadar keskin ki dokunanı resmen kesiyor. Hayatımda çok şeyi değiştirdim, bir tek şu keskin çizgileri yumuşatmayı beceremedim.

geçen gün çok fena bir bok yedim, hala toparlayamadım. fakat bokun ne olduğunu anonim olmama rağmen söyleyemem. hayır kardeşim vurdurmadım hemen aklınıza o gelmesin mq

Hayatta içmem, tiksiniyorum dediğim sigarayı birkaç gün önce denedim. O yakmaya çalışmam, tutma şeklim, yanlışlıkla fazla çekmem ve de öksürmekten ağlamam çok komik gözüküyordu. Eğlenceliydi de o an çünkü yeni şeyler denemeyi seviyorum ama çok pişmanlık duyuyorum şimdi. Ergenliğimi bunu deneyerek zirvede bırakıyorum.

Kızlar tipim ortalamanın üstünde diye mesaj atarlar ama hayattan o kadar çok sıkıldım ki birkaç gün sonra muhabbetim sarmıyor diye konuşmayı bırakırlar :) aslında ağzım iyi laf yapar ama yorgunuz be hacı

Çevremdeki insanlara moral verip onları motive edebiliyorum. Onlara yardımcı olmak hoşuma gidiyor. Ama kendimi onları ettiğim kadar motive edemiyorum. Onlar sanıyorlarki ben en iyi kendime motivasyon sağlıyorum. Bilmiyorlar bazen benim de ihtiyacım olabiliyor..

yeni insanlarla tanışmak, onlarla oturup sohbet etmek istiyorum. çoğu zaman bundan kaçındım ama artık en çok yeni insanlarla tanışmak istiyorum

Cesur gözükürüm ama aslında çok korkak birisi oldum. Kötüyü geçtim artık iyi bir şeyler yaşamaktan bile korkar oldum. Sanırım yaşamaktan korkuyorum.

İtiraf ediyorum. Çok yalnızım beee. O kadar yalnızım ki wpde yalnızlığım adında bir grubum var ve orada kendimle konuşuyorum. Sorun kendimle konuşmam değil. Sorun kendime cevapta veriyorum. 😂 Bir ara wpde kesmedi kendime ait instagram hesabı açtım. Güzel kareler çekip açıklamasına uzun uzun yazılar yazıyorum. Sadece gerçek hesabımı takip ediyorum. Neyse üzülmeyin bir takipçim var herşeyi okuyup beğeniyor. O da benim diger hesap😂

tek taraflı çabadan yoruldum, beni yormayacak omzunda dinleneceğim bi insan istiyorum, değer görmek istiyorum

Bayramı yapyanlız geçireceğim, inceden bi yerlerde bir miktar sızım var…

bir kaç mutluluğumdan bahsetmek istiyorum. hep üzüntülü şeyler yazardım asosyal itiraf başlığına. Bu sefer de biraz mutluluk yazmak istiyorum izninizle :) Demem gibi önceden çok mutsuz bir insandım. Ailemle aram kötüydü. Ne babam ne annemle anlaşamazdım. Bu ergenlik değildi yanlış anlaşılmasın. Sadece aramızda sevgi yok diye hissediyordum. Sarılmak bile çok uzak geliyordu bana. Sırf aile evinden uzaklaşmak için üniversite okumaya gitmiştim o derece uzak durmak istiyordum :) Ama gel zaman git zaman nasıl olduysa artık ailemle aram çok çok düzeldi. Aile içerisinde huzurumuz arttı sevgimiz çoğaldı. Artık rahatça gidip sarılıyorum, derdimi anlatıyorum kızmadan bağırmadan gayet anlayışlı şekilde geri dönütler alıyorum. Bazen canları sıkkın veya kaşları çatık gördüğümde hemen gidip onları gülümsetmeye uğraşıyorum. Artık aile içinde o kadar huzurluyum ki bu yuvadan çıkmak istemiyorum. Evlilik fikri bile çok çok uzak geliyor artık.. Bu evreye nasıl geldim bilmiyorum. Ama çok gözyaşı döktüm, çok yalvardım Allaha bu seviyeye gelebilmek için :) Çok şükür ki şu hayatta artık çok huzurluyum. Yazmaktan da endişe ettim aslında nazar değmesinden de korkuyorum. Hayat o kadar güzel geliyor ki inanmazsınız en son ne zaman ağladım bilmiyorum. Gözlerim kurudu artık gözyaşı damlası kullanıyorum ağlamamaktan :) Dilerim ki aile içi huzuru olmayan herkes benim olduğum durumdan çok çok daha güzel anlara ve duygulara sahip olur. Gönlünüzden geçen her ne ise hayatınız ona göre şekillensin diliyorum 💖💖 Her gününüz bayram günü gibi olsun hayırlı bayramlar herkese 💐💐🤗🤗🤗

Hep dolu dolu ailem olsun istedim kendimi bildim bileli. Bayramları hep dolu dolu kutlamak istedim. Bi bayram zamanı aile büyüğüm çden işittiğim bir laf ile bayramları sevemedim "bayramı kaldı gelince ne oluyor herkes tatilde" kendimi dışlanmış ve yalnız hissetmeme sebep oldu. Seneler sonra babamla tanıştım bi umut ailem olacak öyle ya da böyle. O aileye kabul görmek hiç kolay olmadı. Şimdi kabul var ama istemiyorum artık aile. Bıktım. Bayramlaşma gidip sarılıp sofraya oturmak dahil zul geliyor. Görevimi ifa edip yalnızlığıma geri dönüyorum. Sevemedim bayramları bütün bayramlarım kırık benim. Her bayram strese sokuyor beni. Kimse ile paylaşmayacağım sadece bana ait ailem olsun istiyorum.