asosyal itiraf

İş yerindeki arkadaşlarla paramız hiçbir şeye yetmediği için olduğumuz şehirde bizi tanrılar diye izin günümüzde günü birlik başka bi sehire gidip dilenme planı yapmıştık. Kıyafet vs her şey hazırdı. Biri günah diyip vazgeçti. Burda o kadar çalışıyoruz iki kuruş para alıyoruz bu daha büyük günah dedik ama yok, namazı bile bırakmıştı bizle takıldıktan sonra ama yine de ikna edemedik. Para olsun napalım.

Kafam o kadar dolu ki sanırım kilo verdim çok düşünmekten. Neyi nasıl yapmam gerektiğini bilmiyorum. İnsanlardan sıkıldım. Her gün aynı şeyleri yapmaktan sıkıldım. Değişen ve ya değişmesi gereken birşeyler olduğunun farkındayım ama bunları yapacak enerjiyi bulamıyorum kendimde. Geceleri sürekli düşünmekten uyku girmiyor gözüme. Önceden böyle değildim herşeye enerjim yeterdi ve çok sosyal bir kişiliğim vardı çok değil bundan beş sene önce sabahları okula giderdim akşam çalışırdım işten çıkıp arkadaşlarımla buluşup sabahlara kadar oturup muhabbet ederdim haftasonları kurslarım olurdu tiyatroya giderdim oradan çıkıp dans kursuna giderdim şu an düşünüyorum nasıl yetişiyormuşum o kadar şeye. Şimdi işten çıkıp eve zor gidiyorum. Birazcıkta kalbim kırık galiba sözlük neyse biraz daha konuşursam ağlayacağım. Sizleri seviyorum. Kendinize iyi davranın :)

Çalıştığım dükkanda burger aşçının elinden yere düştü, sonra onu alıp tabağa koydular. Ben de düzeltip müşteriye verdim. Bi de paket olsun dediğiniz yiyecekleri paketlemeden önce kimse elini yıkamıyor. Bi kere de müşteri kahve istemişti ve kahve bitmişti. Gidip kuruyemişçiden 2 liraya kahve aldım, müşteri onu içti 12 lira verdi. Edit:en kötüsünü yazmamışım. Bu salaklığı ben yapmadım, arkadaşıma ait. Müşteriye giden servislerin üzerinde servis kağıdı oluyor, servisler yıkanmıyor, bezle siliniyor. Arkadaş tuvalette kullandığımız bezle servis bezini karıştırmış. Tam bir gün boyunca tuvalet temizliğinde kullanıldığımız bezle yemek servislerini sildi.

Yani insanları gerçekten gram anlamıyorum her seferinde hüsranla sonlanan konuşmamıza rağmen birbirimizden hoşlandığımızı itiraf etmiştik ve bir gün önce tekrar görüşme kararı almıştık ve sabahına engelini kaldırır kaldırmaz ne göreyim sevgilisi varmış bunu neden yaptığını anlamıyorum içim hüsranla dolu ama neden yaptığını bilmiyorum keşke biri açıklasa

biri var hayatının ayarını verip her yerden engellemek için bir hamle bekliyorum

şu ana kadar yaptığım hiçbir şeyin kıymeti bilinmedi. kilometreleri defalarca aşan, kötü zamanlarda yanında duran, sorunları çözmeye çalışan kişi benken ne zaman geri adım atıp aynı değeri görmeyi beklesem hep ilgisiz, düşüncesiz kişi oldum. o kadar çok emek verdim ki sadece vermeme alıştılar. benim de sevildiğimi hissetmeye hakkım olduğunu görmediler. kalplerinde uğruna çaba gösterilecek bir yerim var mı diye çok sorguladım ama hiçbir çaba göremedim. anlayışlı olmaktan çok yoruldum. kaybetmemek için savaşan olmaktan çok yoruldum. artık anlaşılmak istiyorum. artık kaybetmemek için şavaşılan kişi olmak istiyorum.

Yakamoz şarkısı eşliğinde yazıyorum. İnsan büyüdükçe yükleri de büyüyormuş hatta altında ezilecek gibi bile oluyormuş. Ben bocalamam zannediyordum üstesinden gelirim diyordum ama galiba artık yoruluyorum, yorgunluğum yüklerimden değil yükümü görmezden gelenlerin eseri. Eskilerden beri kendimi bildim bileli sürekli dert dinlerim nasihat dinlerim bi Allah’ın kulu gelip senin ne derdin var kardeşim demez anlatır anlatır gider. Bak ilk başlarda bu hoşuma da giderdi hani insanların derdini dinlemek bi çözüm bulmak bulamadığım noktada bi nebze rahatlatmak bana da iyi gelirdi hatta ama artık yoruldum arkadaş. Sadece canı sıkkın olanın uğradığı derdi tasası yokken görmezden geldiği bir liman olmaktan çok yoruldum. Ruhum bedenime daha önce de ağır gelmişti biliyorum bu duyguyu lakin artık terki diyar etmek ister gibi.. öyle

steteskopuma sarılıp ağlamamak için zor tutuyorum

Benden bi cacık olmaz

yazmayı özlediğim fark ettim.

Yavaş yavaş hissizleşiyorum. Robot gibi bir hayat düzenim oluştu zamanla, sabah 8 iş akşam 8 9 10 artık kaçta çıkabilirsek eve dönüş, birkaç saat pc ve uyku. Yemin ederim yaklaşık 3 4 aydır bu düzende yaşıyorum, pazar günleri sığır gibi yatıp dışarı çıkmıyorum, bir aktivitem yok. İnsanlar ileride gençliğimi sorduklarında ben bunları mı anlatacağım. Sevgiliyi kız arkadaşı bırak, vakit geçireceğim normal arkadaşım bile yok. Yani hele gel gardaş iki el okey atak diyen bile yok. Ben hiç böyle hayal etmemiştim gençliğimi, niye böyle oldu ki.

kimselere anlatmadığım bir meselem var sözlük. anlatamadığım değil, anlatmadığım. anlaşılmama korkusundan ziyade o kadar kutsal bir yere koymuşum ki içimde bir yerlerde, anlatırsam basitleşir zannediyorum sanırım. diğer taraftan bir başlasam anlatmaya, susmam. ıssız bir tepe çıkıp boğazım çatlayana dek çığlık atsam geçer de gibi. du bakalım.

Senin kendinle olan davanda ben nasıl kaybettim?

”Bir erkek her şeyini değiştirebilir. Yüzünü, evini, ailesini, kız arkadaşını, dinini, tanrısını... Yine de değiştiremeyeceği bir şey var Benjamin, tutkularını değiştiremez!"

kedilerimi özledim :(

Bir şeyler aramızda kaldı ama aramız kalmadı. Bazen onu kafamda uydurmuşum gibime geliyor..

Bu bir günah çıkarma entirisidir biladerim sen küçükken ben radyoyum dediğin zaman bende hayır değilsin radyo olsan bile bozuk radyosun çalışmıyorsun dediğim zaman, sende hayır çalışıyorum bozuk değilim dediğinde çalışıyormusun yoksa bozukmusun hadi deneyelim diyerek radyonun fişinin bir ucunu ağzına sokup diğer ucunuda da prize takıp geçici süreliğine şartellerin atmasına ve ağzının uyuşmasına sebep olduğum için üzgün değilim pezevenk abiyle inatlaşılırmı ağzına kabloyu böyle sokarım işte😂😂

umrumda değilsin ayaklarındayım ama tokat manyağı yapmak istediğim insanlar var

Gerçekleştirmek istediğim bazı hayallerim var ancak bu hayalleri gerçekleştirebilmek için mevcut yaşantımı geride bırakıp hayata sil baştan başlamam gerekiyor. Sophokles; "Kader, harekete geçmeyen kişiye asla yardım etmez." demiş ama benim henüz harekete geçecek cesaretim yok. Kafamı kurcalayan en önemli şey ise; ömür kuş gibi ve ben bu hayallerimi ertelemeye devam edersem, bir gün bunları yaşayamadan pişman olmuş bir şekilde ölüp gitmekten korkuyorum.

Bu sözlüğe sırf şu başlık için geldim dün sahurdan sonra yaklaşık 1 saat falan yazdım sonra sildim:( Derdimi burda bile anlatamıyorum lan

her şeyim var aq. mutlu değilim. huzurlu değilim. her şeyin varlığı bile beni korkutuyor. sahip olduklarım bana sahip olmaya başlamıyor, hayır. ben bıktım, usandım. yeter lan yeter, yeter. takır takır saydıracağım bir tabancam olsaydı keşke. üzücü olmaması. her şeyim yokmuş. hiçbir şeyim yokmuş. mutluluk bir yalan, mutlu insanlar yalancıymış. zalim bir hayvan bu insan. en çok da üstün olduklarını düşündükleri zaman. ben öyle bir insan istiyorum ki diğerlerinden üstün olsun ama bu bir meziyet olmasın. insanlar orospu çocuğu amına koyim.

Sefo dinlerken ağladım. Bu kadar benim mental sağlık.

Ben hiç iyi değilim.

dalga geçtiğim , sevgilisi olan bir kızla kanka oldum ve sonra ona aşık oldum hikaye bu kadardı. İlerisi için bir bok düşünemiyorum

dün arkadaşımla sahilde gezerken büyük bir iştahla küçükken kuzenimden aldığım intikamı anlatıyordum. hikayenin en heyecanlı yerinde deri siyah mini etek giymiş bir kız, arkadaşıyla yanımızdan geçti. istem dışı ve biraz sessizce arkadaşımı dürterek "aaa göte baaak" dedim. benim bu göt inceleme hobimden acilen vazgeçmem lazım gören sapık zannedecek ama artık göt uzmanı oldum bu hobim yüzünden. bazı götlere bakıp çok beğenip benim de böyle götüm olsa diye düşünüyorum. kuru göt sendromumdan kaynaklı bir kompleks falan bu sanırım. kendi kendime psikanaliz yapmaya çalışıyorum ve durum buna bağlı olabilir. kardashian götlü insanlara aşırı imreniyorum

kendimi toparlamaya başlamıştım. aklım sürekli okulda ve aldığım projelerdeydi. arkadaşlarım bile hayret etmişti kendini nasıl bir anda toparladın o ayrılıktan sonra diye. bu yazdıklarım aslında kendime çünkü ben bu mallığı 3-5 ay sonra tekrar yaparım ve toksik bir çemberde bulurum kendimi. neyse insanı en iyi anlayan kendisiymiş meğer. o hayat arkadaşım olacak yalanları yok ölene kadar seni sevicem yalanları hepsi fasa fiso. öyle bi noktaya geldik ki nerede olduğumuzu ben bilmiyorum. ama bildiğim tek şey varsa da o dünya üzerinde biz asla beraber olamıycaz. aramızdaki tüm engeller kalksa da tüm sorunlar aşılsa da bu ilişki ol-ma-ya-cak. o beni aradığında açmamalıydım, onunla tekrar buluşmamalıydım, tekrar ilişkiye başlayabileceğimize inanmamalıydım çünkü olamazdı ki neyine inandın salak kız. 2 yılın onunla geçmiş olabilir ama tüm hayatını sen ona zamanında bağlamış olsan da artık o ipler kesildi ki. kendi yolunu istediğin gibi çizebilirsin. o yanlız kalır mı sıkılır mı diye düşünmene de gerek yok. acımasız bir insan gibi görünebilirim ama yemin ederim dünyanın en merhametli en şevkatli ve anlayışlı insanıydım ben. yaptıklarının karşılıksız kalması o kadar kötü ki insan kendini kullanılmış ve salak yerine konulmuş gibi hissediyor.

Elbet bir gün...

itiraf gibi itiraf yazmayacakları şöyle alalım ... (bkz: iç dökme seansı)

umut ve mutluluk dolu entryleri okurken müthiş bir pozitif enerji ile doluyorum. hayata yeniden tutunma gücü veriyor bana o yazılar. fakat alayını eksiliyorum. maksat ibnelik olsun.

Ona karşı hislerimi yenemiyorum. Kalbim mantığımın önüne geçiyor ve bu bana fazlasıyla acı veriyor.

Bundan 1,5 yıl öncesine kadar yıllardır süregelen büyük bir bilgisayar bağımlılığım vardı. İki elin parmaklarını geçmeyen arkadaş çevremle yaptığım aktiviteler haricinde dışarıya bir ihtiyacım olmadığı sürece çıkmayan gününün büyük çoğunluğunu bilgisayar oyunlarıyla geçiren biriydim ve bu halden oldukça mutluydum. Buna bir son vermem gerektiğine karar verdiğimde aynı gün bilgisayarımı satışa koydum 2 gün sonra da sattım ve bu bağımlılığı bitirmiştim. Son 2 haftadır çarşı izinlerinde vakit geçirmek için internet cafeye gidiyorum ve bu zehri ufaktan ufaktan tekrar almaya başladım. Her an bir çılgınlık yapıp mesleğim ve hayatımla ilgili tüm planlarımı rafa kaldırıp eski günlere tekrar dönüş yapabilirim. Ve ne yalan söyleyeyim büyük çoğunluğunu aç gözlü, saygısız, karaktersiz insanların oluşturduğu bu toplumda insani ilişkileri minimuma indirip kendi küçük dünyamda mutlu olma fikri diğer tüm seçeneklerden daha cazip geliyor.

Arkadaşım her akşam iftar sonrası manitasıyla teravih namazına gidiyor , çok imreniyorum, Allah'ım nasip olur mu be?

Modlardan ricam bu başlıkta gerçekten itiraf yazmayanların entrylerini silmeleri. Bu ne amk ya yok arkadaşım şöyle yaptı bende yapmak istiyorum yok çok dertliyim sözlük yok birine aşığım sözlük aga bunların başlıkları var zaten git oraya yaz buraya GERÇEK BİR İTİRAF YAZIN yeter be

Ben insanlara kendimce ceza veriyorum halbuki sorunlarını insanlara söylesem bilseler diyorum sonra da insanlarla ugrasilmaz sen bir soylersin o haklı gibi on söyler deyip boşver diyorum

7 yaşımda taciz gördüm. Üstelik bir sefer de değil bi süreç şeklindeydi. Üstüne bi de kuzeninden olunca atlatamıyo tabi insan. Kimseye söyleyemedim. Yıllarca kendimi suçladım. Duvarlar inşa ettim insanlarla aramda. Kendimi kapattım. İnsanlardan nefret ettim. Benden uzak olsun insanlar diye elimden geleni yaptım. Kimseyi sevmedim. Kimsenin beni sevmesine fırsat vermedim. Ama 20 yaşından sonra aklım başıma geldi. Benim suçum yoktu. Sevmeye sevilmeye layıktım ben de. Şimdi ilk defa kendi hayatımda başrol gibi hissediyorum arkadaşlar. Demek istediğim şu ki hiç bir şey için kendinize duvarlar örmeyin. Sevin sevilin.

Size hiç şey gibi geldi mi : ne kadar ağlasam da yetmez rahatlayamam hissi

Daha yeni tam anlamıyla benimsemişken ve bu süre 5 sy sürmüşken 5 dakikada soğumaktan çok korkuyorum. Çünkü bunun dönüşü yok.

Saat 1 suları. Sokak bomboş. Herkes evde, ben yalnızlığın içinde bu satırları yazıyorum... Anlatmak istediğim çok şey var. Öyle çok ki içimde... Bazı günler fırtınalar koparken... Ama nasıl bir fırtına. O duygulara; acıya, heyecana, öfkeye hükmedememek yok mu?! İnsanı yoruyor... Anlayanım yok bir çok kişi gibi. Arkadaşlarım, dostlarım var elbette ama işte bir yere kadar onlar da... Benim en iyi dostum kalemim, öykülerim, yarattığım karakterler-elbette birer parçası da benim- Daha çocukluğumdan beri, travmatik anılarımda en çok da, beni yaşama bağlayan yegane şey oldu. Şimdi düşünüyorum da yazmayı, yazar olma hayalini biraksaydim sanırım yaşamak için bir sebebim kalmazdı... Bu da böyle bir geceden...

Aptal insanlara karşı oldukça acımasız davranabiliyorum.

şu an çok fazla ağlamaya ihtiyacım var ama ne zamanım ne de fırsatım. vakit hemen geçsin de gece olsun (bkz: zaman ileri aksın)

Yıllar sonra bir sevgilim olsun, el ele tutuşup parklarda liseli aşık gibi yürüyelim istiyorum, sinemaya bile gitmedim kimse yok diye. Hayır aşık da olamıyorum, sonumuz hayrolsun.

ideal sevgiliyi bulmuştum, çok mutluydum, yani öyle sanıyordum. gerçi ben mutluydum da o değilmiş. bir süre ailesinin yanına gitmişti o günlerin sonunda başladı bana whatsapp'dan soğuk davranmaya. her zaman emoji kullanan kız artık kullanmamaya, her şeyi uzatırken artık uzatmamaya başlamıştı.kimse anlamıyordu, olur olum öyle şeyler nerden çıkarıyosun hiçbir şey olmaz boşa kurma diyorlardı. ama bir bokluk olacağı benim içime doğuyordu. neyse geldi geldiği gün de ev arkadaşlarından gizli gelmişti çünkü ev arkadaşları bizim arkadaş grubundan kıskanıyordu ve bizim arkadaş grubumuzdan birisinin doğum günüydü. o gün iyi hoş eğlendik geçtik arkadaşın evine yatıp uyuyoruz hiçbir sorun yok. ev arkadaşlarıyla ortak arkadaş olan başka bir arkadaşımız mekandan story atmıştı gece o storyden işkillenip mekanın instagramına girip kim var kim yok onu kesiyorlar ev arkadaşları ve geldiğini görüyorlar. gece uyurken bir ton mesaj atmışlar sabah üzüldü kız bi ton. sonra eve gitti kızlarla bir şekil hallettiler aralarındaki sorunu. neyse o günden 3-4 gün sonra ancak görüşebildik benim işim sebebiyle. görüştüğümüzde her zamanki gibi sarıldık yürümeye başladık sahilde. ben her zamanki gibi elimi uzattım o uzatmadı. aha dedim olum bi bokluk dönecek hadi hayırlısı. oturduk bir kafeye sohbet etmeye başladık, daha sonra birden ben bitirmek istiyorum dedi. neden dedim, yeterince olgun davranmıyorsun, birbirimize göre değiliz hem ben okulu bitirince geri gidicem nasıl olacak gibisinden şeyler dedi. ben de el ele verirsek aşamayacağımız sorun yok, olgunluk konusunda da haklısın özür dilerim bundan ben de rahatsızım, senin için olmasa da kendim için değişicem söz veriyorum sana dedim. ben kararımda kesinim dedi. bir şans daha istedim insanlar değişir bunu denemeden bilemezsin dedim. en son düşünücem dedi 1 hafta önce hala bir ses seda yok. kalp pili kontrolüme birlikte gitmiştik, gergindim diye orda iyi gelmesi için parmağıma yüzüğünü takmıştı, tabii ona normal olan benim serçe parmağıma olmuştu ama olsun ondan bir parçaydı. hala da bende. şimdi yaşadığım yerden taşınmak zorundayım. kimsenin de haberi yok. her şey yerleşsin, iyice bir taşınayım son bir kez görüşeceğim ve bir daha konuşacağım. ya o yüzüğü geri parmağıma takacağım ya da bana yeniden yaşadığımı hatırlattığı, hayatıma değer kattığı ve bana yaşattığı her şey için teşekkür edip geri vereceğim. kafam çok karışık. bu başlığa hep çok uzun yazıyorum, muhtemelen okumuyorsunuzdur ama ben sadece buraya ok uzun şeyler yazıyorum. bu da çok uzun oldu o yüzden çok özür dilerim.

713 sayfadaki tüm entryleri tek tek okumaya başladım bugün. Daha fazla yazmayın da durun bi bitireyim önce jslsjhs

Geçen akşam çalıştığım işyerinin önüne gri bir motor park etmişti. Çöp atmaya giderken çöp kovasını motorun üstüne devirdim. Sayın motorun sahibi umarım çok fazla bir hasar yoktur motorda görüyorsan bile nolur affet tutamadım çöp kovasını bir an devrildi valla :)

kimsem kalmadı.

geçtiğimiz gün itibariyle yaptığım sunumun tarihini kayıt etmek için kullanıyorum şu an burayı. kendime karşı: aferin lan göt. o kalabalığın da protokol kısmındaki mühim insanların da takdirini kazandın. böyle devam et, akıllı ol, yerim seni.

geçen gün hetero olup olmadığımı sorguladım.

Bugün kenan doğulu- çakkıdı dinlerken ağladım, mental sağlığımın dibini ekmekle sıyırıyorum resmen..

Bugün sağa sola salça olasım var ama bokunu çıkarmamak için susuyorum. Bu aralar acayip bir heyecan da var ay, hani bir şeyler olacak ama ne olacak bilmiyorum. Maşallahım var :))

yeni bir şehirde başlangıç yapmam şart olmuş onu anladım. yoksa hayatım boyunca istediğim huzuru burada bulamayacağım.