asosyal itiraf

dünden bugüne toplam 13 dakika kitap okudum.

Çok içiyorum. Uzun zamandır böyle. Her akşam kafam güzel yatağa giriyorum ve bünye ne hale geldiyse bana mısın demiyor. Gece 12 den sabah 5-6’ya kadar içiyorum sabah 10-11 arası ayaktayım. Ne baş ağrısı ne bitkinlik hiç bir şey yok. Çıkıyorum işleri hallediyorum en ufak bir yorgunluk belirtisi yok. Artık abarttığımı biliyorum ama bir sıkıntısını görmediğimden durmak da gelmiyor içimden pek. Arkadaşlarımın arasından da her gün bir şeytan`:)` çıkıyor. Bir kaç gün ara vericem diyorum kendime yeminler etsem de o telefon çalıyor ve o akşam dışarı çıkıyoruz. Bilmiyorum durmak istiyor muyum istemiyor muyum?

Herkes bana gerizekalı geliyor aşırı haklıyım her konuda

Suan bi çocuktan hoşlanıyorum ama o sanki eskisinden daha soguk davranıyor gibi hissediyorum arkadaşlar ne diyorsunuz

25 yaşındayım daha önce hiç sevgilim olmadı. Sevilmek, istenmek nasıl bir duygu hiç tatmadım. Kimsenin elini tutmadım, hiç kimseyi öpmedim. Bir ara hiçbir şey denemeden sadece bekledim, olmadı. Bir ara harekete geçtim,ilk adımları ben attım yine olmadı şu kulu bir allahın kulu sevmedi be. İçimde çok büyük bir yara var bu konuda ve inanın tek başıma kapatamıyorum o yarayı. Orta güzellikte biriyim, huyum da iyi ama yok olmuyor. Ben yoruldum evde oturup bekliyorum ne olacak bilmiyorum sadece bekliyorum. Lütfen bunu ergence bir şikayet olarak algılamayın lütfen yalnız kalmakla bir sorunum yok. Günü birlik ilişkilerle hiç işim olmaz. Ama bir yerde insan sevilmek istiyor be.

Anlamı yok ki Ne boş sayfaların Ne yazdığım satırların Anlamı yok ki Güzel görünen aşkın Ve bu hayatın...

anneciğim bunu sana ne zaman söylerim bilmiyorum kardeşimin sana hediye aldığı bardak takımından bir tanesini kırdım :(((( lütfen kızma yanlışlıkla oldu bunu anneme ne zaman söylerim bilmiyorum ama buraya yazayım içim biraz rahatlasın

Sanırım duygusal acı çekmek bana zevk veriyor.

anneme bin kat daha iyi, daha içten davranabilirim ya. sevgimi, ilgimi en çok hak eden kişiye karşı nedense (şerefsizliğimden?) daha soğuğum. özür dilerim anne.

aşık oldum. sevdiğim kız benden yalnızca 67 km uzaklıkta ama teknik imkansızlıklardan (arabasızlık) yanına gidemiyorum. şu an bulunduğum yerden en yakın rent a car da kızın bulunduğu yerin tersinden 60 km uzakta. çok özledim onu da ama ne yapacağımı da bilmiyorum. gece vakti özlem çok kötü vuruyor. bulunduğum yerde corona yok. izoleyim yani. covidden dolayı da otobüse binmek istemiyorum binersek sarılamayacağız çünkü.

herkes etrafımdan bir bir eksilirken onların gitmesi bu sefer beni mutlu ediyor. Böylece öldüğümde bundan haberleri olmayacak çünkü :')

Şu an canım aşırı derecede karşıt görüşlü bir akraba topluluğu ile sözlü münakaşa etmek istedi ama öyle böyle değil aşeriyorum galiba

az önce bi twit okudum şöyle yazıyordu “baba şefkati eksikliğini hep başkalarında aradım. hiç bir zaman da bulamadım kimsede.” baba şefkati, sevgisi görmemiş biri olarak o kadar kendimi gördüm ki. bi insan sevmeyecekse neden çocuk sahibi olur ki???

Çok yoruldum

YARI İLETKENİM BİRAZ İÇİM DIŞIMDA anlayan havlasın gerisi favlasın

Arkadaşlar biri var.. yanlış zaman yanlış yer kaybetmek istemiyorum ama kendimi düşünmem lazım o yüzden salıcam yani..

Ölmekten deli gibi korkuyorum sözlük. Biliyorum eninde sonunda öleceğiz ama ne biliyim korkuyorum işte. Ama daha çok korktuğum bişey var o da yaşamamış olmak. İşte beni asıl dehşete düşüren o. Yaşamamış gibi ölüp gitmek

ağlayamıyorum... çığlık çığlığa ağlamak bağırmak içimdekileri dışarı atmak istiyorum ama olmuyor. belki bazılarınıza saçma gelecek “yaa nasıl ağlayamaz bir insan” diyeceksiniz ama olmuyor gerçekten ağlayamıyorum. çok doluyum boşaltamıyorum ve bu çok kötü bir durum :(

Ben böyle iklimin şartlarını sıcağını sikeyim, amına koyayım böyle sıcağın nemin terin alayının. Oturup ağlıcam şimdi sıcaktan.

sözlükte bana yaşama hakkı veren sisteme söven bir arkadaş vardı uzun boylu kişileri beğendiğim için ve şunu düşündüm eğer bir gün kadın cinayetlerine kurban gitsek bir şey olsa içten içe sevinecek bir ekip var resmen burası için demiyorum genel konuşuyorum içten içe kadınların ölümüne bir kılıf bulmaya çalışan zihniyet var allah belanızı verir umarım

Şuan yengemlere goturmesinler diye hasta numarası yapıyorum Edit: Görev başarıyla tamamlandı

Benden gene bukadar sözlük, ben kaçar sıktı burası

ölümü kıyısından tattım. sadece karanlık.

Böceklerden bir miktar kaçıyorum. Bunu yaparken delikanlılığa da bok sürdürmüyorum. Evet.

Hiç sekmez her pazar günü ben dershanedeyken bir düğün konvoyu geçer.Derse dalmış olan ben irkilirim ve söverim.Bugün düşündüm ki madem olur olmadık her şeye konvoy yapıyoruz,ben de atanırsam konvoy yapacam ulan.Arabanın arkasına da atandım yazdıracam be.Hadi inşallah.

her şeyle tek başıma savaşmaktan her şeye koşturmaktan, herkesi alttan almaktan çok yoruldum artık. yanımdaymış gibi yapanlardan, seviyormuş gibi davrananlardan en çok da iki yüzlü insanlardan. artık kimsenin yeri kalmadı bende. herkesin farklı dünyalarında ki, o oynadıkları türlü türlü karakterlere alkış tutamam artık.

Bugün yaklaşık 5 yıl önce ayrıldığım eski sevgilim daha doğrusu ilk aşkım olan kişi evleniyor. Hayır 5 yıldır ona takılı kalmadım tabiki başkaları girdi hayatıma. Sadece insana biraz koyuyormuş bu durum kendi kendime itiraf etmek istedim, biz birlikte mutlu olamadık ama diliyorum ki onlar çok mutlu olsunlar çünkü hakediyor...

Bağıra çağıra ağlayıp bütün dert ve kederini akıtan insanlara çok özeniyorum. Ben anca oturduğum yerden iç çekerek ağlıyorum. Bugün sahile gittim, sakin tüm dünyanın derdi benimmiş gibi ağladım dakikalarca. Ama dökemedim eteğimdeki taşları. Belki bir gün avazım çıktığı kadar bağırırım. O bağırışla tüm elem kederimi de akıtırım.

bu şarkı beni her seferinde ve çok duygulandırıyor :(

Elanur isimli şarkıcı arkadaşı dinliyorum. Sebebi yok sarıyor. Kulağa hoş geliyor. Manası var mı yok ama o sayıklaması bile güzel geldi lan. (bkz: POLONEZKÖYDEYİM ) (bkz: alın bunu burdan bu kusacak )

Az önce ağlaya ağlaya bütün fotoğrafları sildim

Arkadaşlar ben cidden iyi olmayabilirim, daha yeni googleye hangi yıldayız falan yazdım. 1 haftadır 2021 yılında olduğumuzu düşünüyormuşum. Bu karantina cidden mekan, zaman kavramlarını yitirmeme yol açtı.

düştük yine aynı bataklığa.. yarım saatten fazla süredir çerkes dansı temalı videolar izliyorum. kan çekiyor diye herhalde, bırakamıyorum. imdat aq! not: yakında olacağını bildiğiniz bir çerkes düğünü varsa teşrif etmek isterim...

Sevgili sözlük, kalbim acıyor. Ne zaman geçecek?

eğilmiş konteynırdan karton bakıyordum...bir kadin seslendi-şşt çocuk,genç gelsene diye...gittim camın altına 2.kattan sepet sallandırdi peçeteye sarılmış bir börek vardı dumanı üzerinde. yaşim 11 inanir misiniz ilk kez boğazımdan sıcak bir lokma geçti

Çok naif,kırılgan biriyim bunu çevremden de sık sık duyuyorum ama içimde güç delisi, baskın olmak isteyen bir yan var.Artık o yanıma kulak vermek istiyorum. Çok güçlü,kendi kendine yetebilen, beni buralara ben getirdim diyebilen, boynunu hiç bükmeyen bir kadın olmak istiyorum.Ben çok güçlü olmak istiyorum.

yeni tanıştığım kişilerle muhabbet etmeyi, gülmeyi çok severim ama uzun zamandır tanıştığım kişilerde bu his oluşmuyor nedense. mesela yeni birisiyle uzun süre vakit geçireyim ilk verdiği tadı o da vermez oluyor yine. insan sevmiyorum desem değil, seviyorum desem hiç değil. ne manyak bi his bu çözemedim

Dün gece sabaha kadar kafamda tek bir düşünce vardı, mezuniyetimde neler olacak? Benim annem ve babam ayrı, ikisinin arasında çekilmez bir durum var. Arada kalmamak mümkün değil zaten. Birinden birinin yanında adları geçsin direk lanetler yağdırmaya başlanıyor. Seneye mezuniyetim olacak ve her insan gibi yıllarca okumanın sonunda ben de annem ve babamla bu anı paylaşmak istiyorum. Ama ne annem babama tahammül ediyor ne babam anneme. Anne tarafı gelmek istiyor ben baba tarafiyla da konuşmuyorum. Gelirlerse şöyle olacak bir taraf full anne tarafı diğer köşede sadece babam. Hiç haber vermesem mi diyorum, ama o gün ikisinin de yanımda olmasını istiyorum. Mezuniyeti atlattım diyelim, bunun istemesi var düğünü var. Ah be sözlük nasıl çıkıcam ben işin içinden?

Maddi sorunlarla boğuşurken aklıma manevi sorunlarım gelmiyor hiç. İyi mi kötü mü bilemiyorum artık.

Oldukça garip bi gün. Nasıl tarif etsem bilmiyorum. İyi olduğumu düşünüyordum ama uykularım kaçtı bile. Nasıl bi sabaha uyanmak istiyorum bilmiyorum. Uyanmak istiyor muyum onu da bilmiyorum. Ah bilmiyorum

Yoruldum. Sürekli olarak başladığım noktaya dönmekten hatta daha geri gitmekten yoruldum..

Çocuğum olursa yemek yedirmek için ya da başka bir şey için asla peşinden koşmam,istemiyorsa yapmaz falan diye düşünüyordum.Kedim oldu,taranmaktan hiç haz almıyor ama çok tüy döktüğü için taranmak zorunda.Sürekli peşinden yürüye yürüye tarıyorum tüylerini.Demek ki neymiş,büyük konuşmamalıymışız.

Ben var ya ben...Ben bitmişim, mahvolmuşum.

Son bi kaç aydır hem ailemin hem de şanssızlığımın beni gereksiz sıktığını fark ettim. İlişkiler konusunda zaten asla bi baltaya sap olamamış olan ben bi de bu durumlar karşısında ne yapacağımı bilemiyorum bulamıyorum. Evren her şekilde benim acı çekmemi istiyor uğraşınca uğraştığım için olmaz uğraşmasam uğraşmadığım için sıkıntı çıkıyo ben artık ot gibi yaşıyorum ne yapacağımı da bilmiyorum

Sözlükte bir kesim var beni buradan soğutuyorlar. Sanki RTÜK yönetiyor burayı amk, ya da kimseye ince bir mizah yapamıyoruz, hafif dokununca hemen ağlıyorlar amk. Haddime değil ama böyle yapacaksanız siktirin gidin kimse sizin triplerinizi çekmek zorunda değil ameke

Bugün İzmir'e dönüyorum. Bütün eşyalarımı topladım. 5 yıllık üniversite hayatım bitti. Ardımda çok güzel yılları, dostlukları, sonları ayrılık olsa da ilişkileri bıraktım. Yalnız gelmiştim bu şehre, bu şehir beni yalnız uğurluyor. Kime yanlışımız olduysa inşallah hakkını helal eder. Benden yana helal olsun. İyi bak kendine İstanbul, bir daha ne zaman görüşürüz kim bilir?

Benim heyecanım ve hevesim bir yerde gitmiş, kaybolmuş. Aramaya niyetim yok. Etrafımdaki insanlar e sen girişkensin, öz güveni yükselsin, nasıl hayatında biri olmaz diyor. Diyorum ki hevesim yok, anlatamıyorum. Sanırım hayatıma asla birini alıp biriyle mutlu olabilecekmişim gibi gelmiyor

Rabbim hiçbir yere sığamıyorum güzel bir gönüle sığdır beni

Kendine bile itiraf edememek en kötüsü. Öyle bir toplumumuz var ki kimin başına ne gelmiş buna neler sebep olmuş vs. insanların ön yargılarına maruz kalmamak için susturulmuş bir toplumuz. Kim ne derse desin çoğu insanın içinde belki aştığı belki aşamadığı, itiraf etse kabuk bağlayan yarayı tekrar kanatacağı için söylemeye ne gerek var dediği karanlık bir köşesi vardır...

Dün akşam saatlerinde amcamın öldüğünü öğrenmişimdir. Hastanede yatıyordu, uzun zamandır da hastaydı. Kendisi yaşlıydı ama insan yine de bir garip oluyor. Hiçbir kötülük görmedim ondan şimdiye kadar. Bayağı üzdü.