asosyal itiraf

Hayatımda sadece kendi ayaklarımın üzerinde durabilmek istedim.Her şey o kadar üstüme geliyor ki bunu nasıl başaracağımı bilemiyorum.Kimseden destek beklemedim,köstek olmasalardı yeterdi.Sizin bölümde alım yok,kanka bence sen üniversite sınavına bir daha hazırlanıp başka bölüm oku,o puanlarla ben atanırım ama sen atanamazsın,atanabileceğini sanmıyorum cümlelerinden bıktım.Yani şu yaşımda öğrendim ki insanı en çok kıran şeylerden biri insanın kendi ailesinin bile onu desteklememesiymiş,takdir etmemesiymiş.Sonra insan büyüyünce onay bekleyen bir canlıya dönüşüyor.Her sorun birbiriyle o kadar bağlantılı ki.Atanıp çok mutlu olmak istiyorum.

gülümserken dudağın kenarında oluşan çizgileri çok beğeniyorum. bende olmadığı için erkekte ya da kadında denk gelsem hayran hayran bakıyorum. yanlış anlamaz umarım baktıklarım.

Ben artık umudu kestim sevdiğim insanla beraber olabilmekten galiba imkansız aşklar için yaratılmışım

şöyle soluklanabileceğimiz bir yer olsaydı güzel olurdu çünkü bazen insan her şeyi bırakıp kaçmak istiyor

Bi yerde okumuştum göz yaşı yüze sivilceye vs. iyi geliyormuş neyse bende ağlarken göz yaşlarım boşuna gitmesin diye elimle bütün yüzüme sürerim bi güzel

başkalarının yaptığı şeylerin vicdan azabını çekmekten, bir çıkar yol bulamamaktan ve onların yaptıklarını sanki ben yapmışım gibi yargılanmaktan, bunun cezasını çekmekten, onlarınsa sanki kendi bok yemeleri değilmiş gibi mükemmel bir hayat yaşamaya devam etmesinden yoruldum. bazen ADALETİN BU MU DÜNYA diye yükselmek istiyorum.

Dunyanin adaletsiz oluşuna katlanamıyorum.

Evet şimdi bomba bir itiraf geliyor. Asdfghjkşi Yani ki bu başlığın ilk entrisi gibi bomba değil ama kendime itiraf etmem uzun sürdü kabullendim ve bunu halka arz edersem bana daha kolay olur. Diye düşündüm. Neyse sadede geliyorum. İzlediğim baız dizi, film ve okuduğum kitaplardaki bazı karakterler kıskanıyorum. Ama neden. Çünkü oradaki arkadaşlık ilişkileri beni üzüyor. Benim hiç öylesine bir arkadaşım olmadı. En azından fizikten yanımda olan. Örnek veriyorum en meşhuru, harry Potter serisi oradaki bağlılık ve arkadaşlık temasını kıskanıyorum. Mesela yerli olarak yedi numara var. O ortamları düşündükçe vay be diyorum kendi kendime. Kıskanıyorum sözlük. Keşke benimde böyle bir arkadaşım olsa yanımda. Dipnot: yanlış anlaşılmasın yok değil var arkadaşım lakin böyle değil. Var yan yana değiliz var böyle samimi değiliz. Olayı çok yanlış anlamışlar.

orosbuya hâlâ küskünüm ve de aşık..

İlginç bir gece oluyor. Hiç huyum değildir. Gece gece sipariş verdik çiğ köfte bekliyoruz. Birazdan burada önce sinirden ağlamaklı sonra bol kahkahalı ve az sonra da lezzetli anlar yaşanmış olacak. Sosyal mesafe iyidir. Fiziksel mesafe de iyidir. Sağlığınız için. (Ruhsal)

Göründüğüm kadar güçlü değilim

Gündüzleri mutlu rolü yapmaktan yoruldum

Sözlük şerefsiz kaynıyor. Entrylerini okuduğum gözlerime, mesaj ya da yorum yazan parmaklarıma, harcadığım 1 saliseme bile acıyorum yeminle.Keşke herkesin ne mal olduğunu gösteren bir şeyler olsa.

Kimse nadir de olsa atakların arada bir yokladığını bilmiyor. Genellikle sakin gözüksem de içimde kopan fırtınadan kimsenin haberi olmuyor. Olmasını da istemiyorum açıkçası. Çünkü sivilceyle uğraşırsan patlar, deşersen kanar ve izi kalır. Bunu düşünüp içimde olan atağın sesini kısıp devam ediyorum. Devam edilmesi gereken kocaman bir ömür var, bu ömrü anlık dertlerle geçiremem..

az önce kardeşimin sümüğünü yediğini öğrendim. nasıl baş edicem bu bilgiyle

Bazen hissettiğim duyguya dair bir başlık bulamıyorum ve başlık açamıyorum işte böyle durumlarda yazmaktan vazgeçiyorum. Bi de bu yüzden içimize atıyoruz sanki günlük hayatta hiç yapmıyormuşuz gibi

2-3 sene önceydi. Ne zaman eski sevgilim twitter'dan sağdan soldan bana bir şey yazsa sallasa kenarda tutup, aradan zaman geçtikten sonra buradan ya da farklı bir sözlükten alakalı entiri yakalayıp ya da kendim yazıp anonim bir numaradan yolluyordum. Burada ilk yaptığımda kendi yan hesabımdan yollamıştım. Allah affetsin 2 gün sonra tek yan hesabım uçmuştu. Sanki kötü bir şey yaptık he. (gülen smiley)

Geçmişimi özlemekten yoruldum, sıkıldım. Gün geçtikçe daha çok uzaklaşıyoruz geçmişten ama her şeyimle geçmişte sıkışıp kalmış gibiyim. Her anın bir flashback'i var sanki. Oysa gezdiğim yerler değişmiş-değiştirilmiş, gördüğüm insanlar değişmiş-ölmüş, büyüdüğüm ev değişmiş, ziyaret etmeyi sevdiğim uğrunda öleceğim yerler değiştirilmiş.. Her şey geçmişte ve hafızamda kalmış. Hatırladıkça üzülüyorum. Rüyalarımda görüyorum artık. Ya da gözlerim açıkken bile hayal ediyorum. O kadar özlüyorum ki geçmişi. Akıl en kutsal zaman makinesi olsa gerek. Hem özlüyorum hem de sürekli geçmişe gidip durduğum için nefret ediyorum. Çünkü hiçbir zaman anı yaşayamıyorum. Geçmişte yaşamaktan nefret ediyorum. Geçmişe nefret geleceğe özlem bir gün ölürsem güleceksin söz ver.

Bunca entry girmeme rağmen sözlüğün hesaplarında paylaşılan entrylerim 15'i geçmemiştir. Entry sayıma ve paylaşılan entrylerime bakınca kendimi çok boş konuşuyormuş gibi hissediyorum.

Kafamı iki kayanın arasına sıkıştırıp ölmek istiyorum gibi birşey.

Söz takıntım vardır. Verdiğim sözü tutmak için her şeyi göze alırım ve bana verilen sözün her koşulda tutulmasını beklerim. Söz vermek güven vermek gibidir benim için. Eğer ki verilen söz tutulmadıysa bir daha o işle ilgili konu açmam, açtırtmam. Bazen dizginlemeye çalışsam da bu olmuyor. Söz verilince o ne olursa olsun tutulmalı.. Ya ben abartıyorum ya da gerçekten olması gereken bu. Tam karar veremiyorum. Lâkin, canım çıkmadığı sürece her sözümün arkasında dururum. İnsan seçme kriterim bile olmuş olabilir bu. İtirafım budur, niye bunu yazdım onu da bilmiyorum. Okuyana sevgiler.

Bazı şeylerin değişeceğine olan inancım, hayatımda düze çıktıkça azalıyor. Her geçen gün, huzur gibi, eksikliğini çektiğim şeylerden fersah fersah uzaklaşırken; saçma sapan şeylere yaklaşıyor gibi hissediyorum. Bilmiyorum.

Çok değer vermediğim bir insan olmayınca dert dinlemekten nefret ediyorum fakat biri bir şey anlatırsa dinler güzelce akıl veririm ama bu benim için bir zulüm

Bunalıyorum artık. İnsana en büyük kırgınlıkları bahşeden insanlarla, en mutlu edenlerin aynı olması çok acı. Ve yorucu.

umudumu yitirdiğim şeyleri saymayı bıraktım.

Canavar olsam benden bu kadar kaçmazlardı.

bu ülkede daha fazla yaşamak istemiyorum artık

Sabahtan beridir aylak aylak yürüyorum. Sırtımda sırt çantası, içinde iki powerbank, defter, kitap, kalem, sigara, kulağımda kulaklık yürüyorum paso. Öğlen vakti hava çok sıcakladı. Bir cami avlusunda gölgeye sığındım biraz kitap okudum. Kalabalık yerlerde yürüdüm hep. İnsanların yüzlerinin arkasına bakmaya çalıştım. Bir bok görünmüyor. Kasvetten gittim alışveriş falan yaptım hatta. Biraz müzik, biraz podcast, biraz temiz hava bolca düşünce derken bir kahve içeyim dedim. Cafenin birine girdim. Hiçbir şey yapmadığım halde kafam kazan gibi oldu bütün gün. Midem bulandı resmen. Karnım da tok. Terastan aşağıya caddeye baktım şöyle bir; fransada olsaydım tam o an bir şiir yazar ya da kuramsal bir şeyler düşünürdüm. Kahvem geldi tam kafamın üzerinde hoparlör varmış, icracısının 15 yaşında olduğunu tahmin ettiğim bir çocuk bangır bangır “bilmem hangi rüzgar...” diye başlayıpboktan bir rap şarkı okumaya başladı amk. Bütün tadım iyice kaçtı. Böyle coğrafyanın amk

bılıbende bılıbende

Tanımadığım bir ortam da kimseyle konuşmayıp, kulaklığını takarak, arkalarda hangi yer varsa oraya giden ve tek başına takılan bir tip oluşumu havalı olmama bağlıyorlar fakat şunu itiraf edeyim ki kendimi ezik hissettiğim için birisiylee konuşmaya ilk adımı atamıyorum

Hiçbir şeyden zevk almayan memnuniyetsiz tekiyim

İtiraf değil yazacaklarım aslında. Bugün bi haber gördüm yine bir hayvana tecavüz etmiş embesilin teki. Köpek ölmüş tabi, fotoğraflarını gördüm içim parçalandı valla cidden çok üzülüyorum tür fark etmeksizin hayvanlara Zarar verildiğinde. Bizim gibi de değiller ki dertlerini anlatasınlar. Nasıl bi yoksunluk nasıl bi canilik bu aklım almıyor. Dünyada ki tek günahsız canlılar onları da kesiyorlar, yiyorlar, öldürüyorlar, tecavüz ediyorlar. Daha ne kadar kötü olabilir dedikçe hayal bile edemeyeceğimiz şeylerin olması..

eskiden Ceyhun Yılmaz ve Ceza'yı aynı kişi sanıyordum

Öldürmek istediğim biri var

yarın itibariyle işsizim çıkışımı ve bilgisayarımı teslim etmeye gidicem

1,5 yıl aradan sonra yine sigara içmeye başladım.

bugün kendimle ilgili yeni bir şey keşfettim. artık eskisi gibi değil telaşlarım sevinçlerim. sindire sindire tüm mutluluklarım,canım yanınca daha az konuşuyor bazen komple susuyorum. olan şeyin üzerine bir gece uyuyunca daha bir mantıklı bakılıyor her şeye.30larımı çok sevdim.her gülüşümün, her gözyaşımın, yüzümdeki her çizginin, elimdeki, kalbimdeki her yaranın bir anlamı var.doyasıya teşekkür ediyorum hayatıma.şükrediyorum farkındalığıma. aynaya bakıp diyorum ki zor oldu evet ama güzel oldu,az yanmadın şu külleri yeniden tutuşturana kadar.olsun yine yan yine tutuş. artık yolu biliyorum.şükür bu anıma.hiçbir dış etkene bağlı kalmadan yaratılan verimliliğin ve mutluluğun hazzındayım.

hiçbir zaman ötesini düşünmeden anı yaşayamadım. en güzel anılarımda bile ötesini düşündüğüm kendimi mutsuz hissettiğim oldu. anlarımı değerlendiremedim. hep kötüyü düşünüp kendime zarar verdim. yalnız olmaktan korktum. en güzel anlarımı bile yaşarken ya ileride yalnız olursam diye korktum. hiç kendimin tam anlamıyla mutlu olmasına izin vermedim. pişmanım.

Lise zamanımda ilk sevgililik durumlarına başladığımda çok küçükmüşüm aslında. İlişkiye dair saçma sapan düşünceler, babam karışınca köpürdüğüm şeylere sevgilim karışınca "piki işkim" kafaları falan. Üniversitede ise çok hızlı yaşadım manitacılık olayını. Lise kafasındaki gibi değil tabi. Mesela lisedeyken arkadaşlarıma karışılmasına laf etmezdim, büyüyünce sen kim köpeksin haddini bil der oldum. Babamdan izin almadığım şeyler için manitadan izin alırdım, şimdi sadece haber veriyorum gideceğim yeri. Ben kitap okudukça büyüdüm. Büyüdükçe güçlendim. Çok güçlü bir kızım, bunu yakın çevrem benden daha iyi bilir. Lakin gel gör ki çokta yorgunum. Güçlenirken bir parça hissizleştim. Şu an birisi çıkıp ana avrat sayıp sövse gülüp geçecek durumdayım. Bir şeyleri öğrenirken bir şeyleri kaybetmek sadece benim hatamdı. Özür dilerim kendimden, en çokta hislerimden.

sevmek ve sevilmek istiyorum laaaaaaaan -mümkünse karşı cins tarafından.. asdfghdjdh ufff içimi dökerken bile eğlence peşindeyim.. kendimden utandım bir miktar.-

bugün işe gitmem lazımdı sabaha kadar uyuyamadım beş bucukta mesaj attım yöneticime hastayım dedim ama değilim

Herhangi bir şeye çocuk gibi sevinmeyeli, duygularımı dolu dolu yaşayıp ifade etmeyeli çoook uzun zaman olmuş gibi sanki. İçim mi öldü ulan benim

Küçükken selena dizisinde ki yüce honosu Allah zannediyordum. Affet Rabbim :(

galiba sigara bağımlısı oldum

Bazılarınızın entrisini sevsem de şahsen sevmediğim için eksiliyorum

Toplayamam hiç konuyu konsantrem bozuk.

kalabalıklar arasında o kadar yalnız hissediyorum ki kendimi ve en yakınım dediğim kişiler bile farkında değil.....

off kendime aşığım

Kpss Tarih'e çalışmamak için 9858494 tane bahanem var.

İyi görünmeye çalışıyorum ama gerçekten çok kötü durumdayım