asosyal itiraf

klozete oturarak işeyemiyorum. boy ile esneklik ters orantılı.

buraya itiraf adı altında yazabileceğim işeme sıçma hünerim yok. bari para kazanayım, hazır tuvalete dönmüşken burası. küçük: 50kuruş büyük: göreceli

gece ufak bir taciz olayı yaşadık. benim yüzümden kardeşimin başına bir şey gelseydi kendimi ölsem affetmezdim. i̇nat etmeyi bırakmam gerekiyor.

arkadaşım pazar pazar hayattan beklentilerini yazmış; şunu istiyorum şöyle olsun böyle olsun şundanım olsun bundanım olsun...düşündüm ben hayattan ne bekliyorum diye? allah canımı alsada kurtulsam.

gitme hayalimden vazgeçtim. 30larımın sonlarına geldiğimde sabahları ayaklarımı kumlarında ısıtacağım ve soğuk sularda ayılacağım bir sahil kenarına taşınma hayalim vardı. kendi işimi idare ettiğim fazlası olmayan sakin bir hayat hayali. neden ve nasıl oldu bilmiyorum o sahilde yürüyen kadın olmaktan vazgeçtim.

aynı şu entryi girerken telefon ekranına baktığım gibi gördüğüm kareleri gerçekçi bulmuyorum, günün her saniyesinde aklımda bu görüntüler gerçek mi, tüm bunlar yaşanıyor mu, şu masa gerçek mi şuan hissettiklerim gerçek mi, yaşıyor muyum, deliriyor muyum? soruları. yardım edin lütfenn

kıskanç biriyim,bazen bunun fazla geldiğini hissediyorum.bugün de bunu yaşıyorum ve üstümdeki gerginliği atamıyorum.bi kum torbasını parçalayacak kadar sinir var üzerimde ve bu çok boktan.

ağlayamıyorum. şu an yolunda giden tek bir şey yok. şükür ki sağlığım yerinde sayılır, annem kardeşim sağlam ama bunlar dışındaki her şeyde bir sıkıntı var. çürümüş hissediyorum. göğsümde ağrıyan yerler artık hissizleşti. ben hissizleştim. kendimi tanıyamıyorum. özellikle şu sıralar ağlamak yerine gülerek tepki veriyorum. düşüyorum, dizlerim parçalanıyor, ellerimi taşlar çiziyor ama ben sadece kahkaha atıyorum. boynuma düğümlenmiş kelimeler ilmek oldu, beni asmak için kullanacaklar. bitmiyor, bitmeyecek de. bilip de bilmezden gelmek zor, çok zor.

gecenin bu saatinde geçmişime kim neden indi ki?

hayatım boyunca hiç cami yaz kursuna gitmedim. böyle herkesin geçmişinde bir cami yaz kursu var arkadaşlarım bu tarz anılarını anlatınca biraz kendimi kötü hissediyorum :d

i̇nsanların uykulu sesini duymayı seviyorum. neden böyle bir fantezim var?

prensesler gibi değilim ben baba evinde.

hatrı var diye dönüp gidemediğin insanların, artık sadece kötü izler bıraktığını ve yaşanmışlığa kimsenin senin kadar değer verip saygı duymadığını fark ettiğinde, hiçbir şeyi bu anıdır diyip kendi içinde farklı bir yere koyamıyorsun.

mc donalds burger king gibi lüks mekanlarda hiç takılmadım. zaten sevmem de öyle şeyleri, lahmacun her zaman alır.

ondan çok şey öğrendim, doğruya doğru. çünkü ben bir narcissistten bile bir şey öğrenebilirim. mesela uzaktan seyretmeyi, uzun süre beklemeyi, analiz yapmayı ve bir insanı nereden vuracağını bilmeyi. seyrediyorum, ve bak nasıl da onun gibi üstten bakıyorum. sizi tanıyorum.

zaman hiç geçmiyor...donmuş gibi saat yada bozulmuş.ama bakıyorum zamana babaannem ölmüş, annem yaşlanmış,bir yigenim olmuş,saçlarım uzamış...sonra yeniden bakıyorum zamana durmuş mu? yoksa çoook mu hızlı? işte bu bilinmezlikte geçen süreye ömür demişler...zaman ne ki ömür bitiyor🤷🏻‍♀️

belki de onlarca kişi aynı itirafı yapmıştır buraya ama burası herkes gibi benimde herkesten sıkılıp, benliğimi bulmak için kaçtığım bir yer.

düşününce çok olmazı var ama çok seviyorum sözlük dua edin de olsun

i̇nsanların bazen bencillikten gözünün kör olduğunu düsünüyorum ve bu durumda bile iyi niyetinizi sömürüyorlar böyle düşündüğüm için bile kötü hissediyorum gerçekten.

binbir türlü fedakarlık yaptığım insan bana nankörmüşüm muamelesi yaparsa eğer, o insanı fedakarlığımın yüzde birini mumla aratacak hale getirmek benim hakkım. kendi alnımdan öpüyorum bu kadar karakterli olduğum için.

sözlüğün eski halini özledim artık buraya bişey yazınca eseri hiç tutmayan yazar gibi hissediyorum

i̇nsanlara inanmadığımı düşünüyordum, söylüyordum ama fark ettim ki inanma sürem 1 saniye falan yani. ama bunun nedeni ben karşımdakine yalan söylemiyorum karşıda ki de yalan söylemez diye düşünüyorum.

geçen gün hepsiburada'dan 48,95'e hesap makinesi alacaktım. 50 tl ve üzeri kargo ücretsizmiş. bedava kargo olsun 1,10 liraya kalem ucu ekledim bir de. üzgünüm kargocu abiler, getirdiğiniz kargo yaktığınız yakıttan daha değersiz...

yine birkaç maddelik itirafla gecenin bir vakti burdayım. - ilk kez ölümle karşılatım ilk kez bir yakınımı toprağa verdim bu sene. bir insanın üstüne toprak atmaktan daha büyük bir yük yok hayatta herhalde. - saçlarım dökülüyor ben de kel olunca yapacaklarıma dair harekat planı hazırlıyorum. - sürekli gömlek giymemin sebebi göbekli olmam aslında o kadar da sevmiyorum lan. - i̇brahim tatlıses'i herkes niye itin şeyine sokuyor anlamıyorum. bence baya sağlam lan adam. - aklım çok karışık lakin yakın arkadaşlarımla ve ailemle bu karışıklık hakkında konuşamıyorum. kimsenin siklemeyeceğini ve yarısını da yanlış anlayacaklarını düşünüyorum. birkaç aydır her gün bu kafamdaki karışıklığı kendine dert edinecek ve bana yardım edecek birinin hayaliyle uyuyorum. - herkes misafirleri uğurlarken ben mutfağa koşup kalan yemekleri tıkınıyorum.

dönüşü olmayan boktan bi yola girdim gibi hissediyorum. bazen her şey çok güzel gibi geliyor. bazen cehenneme dönüyor. yıllae önce bu hallere düşeceğimi söyleseler gülerdim ama insan düşüyormuş işte. biz hatayı zamanında hayatımızın dümenini başkalarının çevirmelerine müsade etmekle yaptık. şimdi ne kadar çabalasakta istediğimiz yöne gidemiyoruz.

kapı istiyorum.. yalnız en az birkaç metre uzunluğunda olmalı. canım komandoculuk oynamak istiyor ama evdeki kapılar ve boyum buna müsaade etmiyor. help! (bkz: standart kapı boyu artık 2.10 olmasın kampanyası) not: 1.91spor.

evde yalnızken penguen gibi yürüyorum çünkü çok eğlenceli:3

ders çalışmak için erken kalkıp tüm zamanımı sözlükte geçirdim...

beş tane sigara yaram var. söndürülmeli.

off özlüyorum..

itiraf sayılmaz şu an ama tatilimin başlaması şerefine gözüme takılan yazarların tüm entrilerini okuycam, başlık başlık gezicem, yaşasın tatil!

ya amk bi insan babasını sevmez mi ? ne boş bir insansın sen senden nefret ediyorum aq ne zaman ölecen acaba merakla bekliyorum.

insanlara tahammül edemiyorum. ama mecburiyetten susuyoruz işte. bir gün bir yerde alayınızın evveliyatını sikeyim orospu çocukları sizi diye yüksek sesle hitap edeceğim bir konuşma yapmaktan korkuyorum. orospu çocukları ya

anam haklı galiba. ruhsuz bir insanım sanırsam skmxjsnajmxjsnx

şeyi özledim be sözlükcüm,gece onunla konuşurken ki sesini özledim böyle kısık sesle konuşurdu ama nası tatlı konuşurdu be , bakalım doğum günümde geçen sene mesaj atmıştı bu sene atacak mı beklemedeyiz ...

yorucu bir vize dönemi bitmiş gitmiş. kopya çeken öğrenciler ayrı,sınavı kötü geçen öğrenciler ayrı, dersten kalan öğrenciler ayrı başımı şişirmişler. girdim bir cafeye birşeyler yiyeyim dedim. dışarda pek yemek yemem de kendimi ödüllendiriyorum sözde. neyse allah affetsin pizza, patates tabağı ve bi de kola söyledim. başladım yemeye. pizza dilimlerine tek tek ketçap sıkıyorum löp mideye. neyse derken kafamı bi kaldırdım cafenin mutfağından kıyafetinden orda çalıştığını anladığım bir kadın çıktı ama nasıl bir kadın. kızıl ve beyaz tenli afet-i devran (allah sahibine bağışlasın). kadına bakakaldım kadın da farketti beni bildiğin bakışmaya başladık. saatlerce bakıştık. tabi bu benim hissettiğim. reel anlamda en fazla üç dört saniye sürmüştür. tabi boyle güzel bir kadınla o kadar bakışınca kafa gitti benim. kendimi pizzaya vermeye devam ediyordum yine bi ketçaplayıp gömeyim dedim pizza dilimini. ama iste leyla olmuşum ketçap diye şişe kolayı döktüm pizzanın üzerine. i̇stesem boyle bi salaklığı yapamazdım, sanki hayatımda ilk defa kadın görmüşüm, allah beni bildiği gibi yapsın. neyse kızıl kafa gördü tabi salaklığımı koştu bez peçete falan getirdi temizledi etti sağı solu. ben de üzerimi temizledim sonra bana cay getirdi, su getirdi sakinleşin gecti diye. neyse cok uzatmayacagim o kızıl kafalı kadınla tanıştım o salaklığım sayesinde. ama iste aradaki ilişkiyi kontrol edemedim yarim olsun istiyordum kanka olduk kızıl kafayla. yaklaşık beş senedir cok iyi dostuz sonumuz hayrolsun.

bazı şeylerin tarifi yok mesela canın yanıyor ama gülüyorsun bunun tarifi yok. bazı anlar, bazı cümleler fazlaca incitebiliyor ve bu incinmeyi o an saklamak için sarf edilen çabanın tarifi yok. gitgide kaybolan umuduna rağmen fazlaca hayal kurmanın tarifi yok. daha bisürü şey var ama benim için en önemlilerden biri de, ulaşmaya çalıştığınız birine ulaşamamak. anlamsız ve amaçsız. tarifi yok.

ve bugün sondan bir önceki dönemi de bitirmiş bulundum. heyt bee bir zamanlar nasıl geçecek bu yıllar derken, şimdi nasıl geçti yıllar diyorum.

canın yanıyor. çünkü canım dediğin, canını kanattı. kimse kimseyi sevmek zorunda değildi elbette, ama lakin hiç kimse hiç kimseye umut verip birakamazdi, en azından bırakmamalıydı. bi insanı uçurumdan atmak, kendi ellerinizle öldürmek bu kadar basit olmamalıydı. canınız yandığında anlayacaksınız ki , can yakmak kötüymüş. i̇ş işten geçmiş olacak üzgün falan değilim. yaşattığınızı yaşamadan ölmeyin. sizde boğulun.

teşekkürler hayat, bir kez olsun güldürmedin ya

keşke demirbaş olarak nitelendirdiğim yazar topluluğu geri gelse ve sözlük eskisi gibi olsa. gece 00.00 larda bu başlık değerlense. insanlar birbirine burada atıp tutsa. seri eksileyen ibne , birbirlerini artılayan kankalar ve hatta madridli samimi bi şekilde ösledim.

çabuk sıkılıyorum insanlardan. ne sıkıcısınız aq.

bugün de ders çalışmadım

kafa karışıklığımı her seferinde buraya anlatıyorum malum başka gidecek bir yerim yok. kendi boşluğumda boşluğa dönüşürken boğuluyorum. tam vazgeçecekken tek hayalim beni yakalıyor ama şundan korkuyorum ki ya bir gün o hayalim için bile gücüm, umudum kalmazsa. o zaman bir mezar,bir mezar taşı hazır olmalı ya bu yeryüzünde.

saat 4 oldu...hiç uyumadim gramda uykum yok...küçücük bir umut beni uyutmadı. umudu bile burnumu sızlatıp gözlerimi doldurdu...insallah olur allahım ve şu 4 yillik esaretim biter...ve kader bana güler amin.

kalbime hayat veren adamın bana kurduğu tek bir cümleye takılıp düştüm. 6 saattir yerdeyim.

biliyorum çok eksi yiycem ama göze alarak söylüyorum bizim bölüm tıptan daha zor diyen kafile size sesleniyorum bizi ortak bi sınava koysunlar bakalım kim daha iyi aaa şimdi hatırladım zaten üniversiteye girerken ortak bi sınava girip size fark atmıştık doğru. çok sinirliyim gece gündüz çalışıp yine de geçebileceğimden emin olmadığım bi sınava çalışıyorum. gelmiş bana sizin bölüm abartılıyo yeaa deniliyor. neyse ya ben çalışmaya devam

ablam, kendimden nefret etmem gerektiğini söyledi. sanki hiç etmiyormuşum gibi :)

i̇nsanların bu kadar bencil olmasına bir türlü anlam veremiyorum. neden öyleler ya.

bazen burdaki başlıklara girip uzun uzun yazıyorum. i̇çimi döküyorum. ama paylaşmaya cesaretim olmadığı için paylaşmadan sözlüğü kapatıyorum.