asosyal itiraf

bugün bi kız aklımı başımdan aldı tüm günümü çaldı fazlasını da çalacak kesin ve ben daha şimdiden profiline bakıp aptal aptal sırıtıyorum

yalnızlığından arındırmayan bir aşkı yaşıyorsan, bozuk bir kalbe sahipsin demektir.

galiba yakın arkadaşlarımdan birinden hoşlanmaya boşladım fakültede o yanımdayken gayet iyi hissediyorum akşam bi ders çalışmaya veya kitap okumaya bir başlayayım sürekli mide kısmımda değişik bi hisler oluyor.geceleri rüyalarıma karışıyor gündüzleri ise hayallerimi süslüyor.whatsappta onun profiline bakıp çevrimiçi olmadığını görünce mutlu oluyorum bir sürü anısını dinlemek istiyorum.askeri lise mezunu bugün youtube da onun dönemine ait ne varsa izleyip mutlu oldum 1 yıldır arkadaşız ama 5 günden beri ona çok farklı bakmaya başladım.ilk tanıştığımızda biraz etkilenir gibi ölmüştüm ama kendimi baya bi bastırdım arkadaşız şöyle böyle diye ama geçen gün bunun devre yüzüğünü istedim o da getir parmağını takayım dedi ben de yüzük parmağımı uzatmışım o takarken biraz tuhaf hissetmiştim sonra pazar sabah 7'e kadar pubg oynadık ama asla sıkılmıyoruz hani sırf konuşuyoruz maksat adam vurmak felan değil daha da devam ederdik ama biraz babası bastı onu jsjsjsj mesela pubg atıyoruz normalde beni kesseniz 8x imi kar98 imi vermem ama bulduğum gibi ilk ona vermek için koşuyorum.çok saçma bi şeye dikkatimi tam veremiyorum sürekli midemde tuhaf bi his napcam ben ya :(

sucuklubazlama'yı çok özledim.

sucuklubazlama'yı tanımıyorum ve hiç özlemedim.

vazgeçmek üzereyim

bazlama sevmem ama sucuk varsa yerim?

bazlama da sucuk da sevmem

bazlama sucuk severdim ama bu entrylerden sonra sevmiyorum

annemin yaptığı bazlamayı özledim.

meselâ ben babamla hiç dertleşmedim..

yapmamam gereken birşey yapıyorum kızın profilindeki şarkı söylediği hikayeleri tekrar tekrar dinliyorum

milletin hayatının içine edip sonra kendi hayatlarına bi bok olmamış gibi devam eden insanlara aşırı ayar oluyorum.

hayatım aslında çok ama çok güzel olabilecekken etramfımdaki hiçbir insanı önemsemeyip yalnız hissetmeme anlam veremiyorum niye bu kadar insan seçiyorum bilmiyorum keşke ayırt etmesem bu durum beni çok yalnızlaştırıyor

korkuyorum

yani yoktum kimse farkında değildi şimdi geldim kimse yine farkında değil ://

musa, hotmail hesabını ben patlatmıştım arslanım. darkorbit char'ının içini boşaltan da bendim.

o kadar çok kendim değilim ki , gerçek beni yalnızca 2 kişi biliyor

şans ilk defa benden yana oldu ve 16 saatlik nöbet 2 saatte iptal oldu.

burda biri var günde en az 10 kere bakarım yazmış mı herhangi bir şey diye.. böyle eksik şeyleri tamamlıyor bende ki

kendimi hala 2016 yılında hissediyorum

hep ranzamız olsun istemiştim annem düşerim uykumda diye hiç almadı lisede yurtta kalmıştım 1 ay hemen üst ranzada yattım düştüm gerçekten anneler hep haklı olmak zorunda mı??

cam gibi keskin kişiliğimin altında 5 yaşında çocuk yatıyo

hiçbir zaman hiç kimseden vazgeçemiyorum

geçenlerde ona bir hikaye göndermiştim. bir kadının bir erkek uğruna verdiği mücadele hakkında. hikaye yaşanmış ve tıpkı bizimkine benzer bir hikayeydi. “oku” dedim.. “oku ve hikayedeki benimle alakalı bölümleri bul” dedim. tek isteğim kızın tarafından olaylara baktığında beni anlayabilmesiydi. ama anlamadı. umrunda bile olmadım başına ne zaman bir şey gelse hissettiğim adamın umrunda bile olmadım. suçum beni sevmesini istememdi suçum onun umrunda olmayı istememdi suçum onu herkesten, her şeyden çok sevmemdi. olmadı be sözlük o gün o dakika bütün umudum tükenti kendimi aptal gibi hissettim belki bir umut bu sefer olur dedim ama olmadı. şimdi o evinde mutlu mesut otururken ben her gece ağlarken sesimi kimse duymasın diye yastığıma gömülüyorum. benim sonum böyle olmamalıydı diye isyan ediyorum. en kötüsü bedenimi de etkiledi bu olaylar sanırım sağlığımdan oluyorum. görmüyo, görmek istemiyo, vicdanını rahatlatmak için kendini yalanlarına inandırıyo ama ben her geçen gün onun yüzünden eriyip gidiyorum

lütfen artık bitsin bu şeyler kendi sonumu kendim yazmak istemiyorum ve iyi gibi davranmak istemiyorum kendimle kavga etmekten de yoruldum. bıktım da bıktım

bi tanıdığımıza 3 senedir nişan söz isteme makyajı yapıyorum ama asla evlenemedi ben bu üç senede makyaj adına ilerledim umarım yarın yapacağım söz makyajı son olur ve evlenir

ne kadar güçlü olmaya çalışsam da arada gerçekten bir erkeğin beni korumasının nasıl olacağını hep merak ederdim. geçenlerde yaşadığım ve çözümü uzun süren bir olay vardı. ve ben ilk kez “kime gitsem bana yardım eder” diye kendi kendimi yemek yerine “kime gitsem bu işi sakince çözer” diye düşündüm. çünkü beni korumak için kendini tehlikeye atacak insanların varlığını biliyorum. şimdi kendilerini tehlikeye atacak olan insanlar olayı yeni öğrendikleri için kırgın olsalar da bu bile beni mutlu ediyor. çünkü gerçekten benim güvende ve mutlu olmam için ellerinden ne gelirse yapacaklarını biliyorum. şükürler olsun ki böyle insanlarla da tanıştım. i̇yi ki varlar ❤️

spoiler seviyorum. istisnalar hariç.

hani bazen bir şeyler deniyor ve çok fazla söyleyecek şeyim olmasına rağmen sırf daha fazla kırılmamak için susmak sinirlerimi bozuyor.

yanlış yoldayım ama yol nasıl güzel

biri de çıkıp demiyor ki sen çok kırılmışsın. gelen kırıyor gelen kırıyor bu ne amk

hayatımda ilk kez bütün hayatım neredeyse derslerim oldu, finallere çalıştığım kadar hiçbir şeye böylesi çalışmamıştım. uyku düzenim zaten bozuktu iyice bitti, kendimi birkaç yaş daha yaşlanmış hissediyorum ve stresten karın krampları geçiriyorum. heyecan ya da korkudan veya notlarımın kötü olmasından dolayı değil sadece iki hedefim var ve ikisinden birisine ulaşmak için. evet belki ulaşırım böyle yıpranarak ama sonrasında daha çok mutlu olacağıma inanıyorum. belkide bu inanç beni ayakta tutuyor. bilemiyorum altan bilemiyorum.

ellerimiz ne zaman aynı kadraja girse ellerimi tutmanı düşlüyorum.

dişlerimi fırçalarken musluğu kapatamıyorum illa bi elim o suda ıslanacak :s

bir itirafım yok sadece itiraf olmayan "itirafları" okumaya geldim (:

yeniden başlamak istiyorum her şeye ama nedenler etkenler ve ben buna izin vermiyor. buna gücüm yok

birazdan bunları okuyacaksın. ebeni sikeyim:)

şaka şaka sana deli gibi aşığım:)

çok acı var olric. dayanamıyor...

konuşmayı bırakalı çok oldu.

benden kötüleri de var ama yaptıkları yanlarına kalıyor

yokluktan öğrenilecek şeylerin çokluğu gün geçtikçe bünyemi daha fazla yoruyor. o şeyler bitmek tükenmek bilmiyor ama ben zararına satış yapmaya başlayalı çok oldu. allah hayırlı akıbetler versin..

kahkaha atarken birden aklıma bu dünyadan çekip gitmek isteyişim geliyor. çok tuhaf ki bazen bitmiş çikolata çöpüne bakarken koşup mutfaktaki bıçağı kavrayasım geliyor. i̇yi değilim, olmaya korkuyorum. babama intiharla ilgili düşüncelerimi açıkladığımda ‘ben sana yatırım yaptım, bu sene kazanmadan ölemezsin. kazandıktan sonra ne yapıyorsan yap umursamam.’ demesi sadece tuz biber oldu. ya da benzer cümleyi annemin kurması. ya da gelecekte daha iyi yaşasın diye mezuna bırakıp hukuk okumak için hazırlandığım kardeşimin ‘defol git, kimse seni istemiyor bu evde. ben de dahil. keşke intihar edecek kadar güçlü olsaydın da geberip gitseydin.’ cümlelerini kurması. farkında değiller sözlük, çok kırıldım. çok yoruldum sözlük. umut ışığı yok gibi hissediyorum. ben yine kendi yaralarımı sarıp ayağa kalkarım, hep böyle oldu. ama artık öyle bir noktadayım ki yaralar çok derin, saracak malzemem tükenmek üzere. kendimden bile kaçıyorum ki bu kendimi iyileştirmemi güçleştiriyor. ‘geçecek’ yalanıyla kendimi teselli edecek gücüm yok. bitsin istiyorum sadece, her şey bitsin.

beni gidişinle böyle hastalıklı ve takıntılı bir insan haline getirdiğin için seni asla affetmeyeceğim. beni sevmekten korkarız hale getirdiğin, sevdiğim her insanın ölüme yakınlığının aklımdan çıkmamasına neden olduğun için senden nefret ediyorum.

bazen biri bana büyü mü yaptı kaderim mi bağlandı diye düşünüyorum. insanın beraber bi hayat paylaşmak istediği, az çok hoşlandığı herkese kavuşacak gibi olup kavuşmamasını başka türlü açıklayamıyorum çünkü. elbette hayatta ne dertler var ama insan bazen düşünüp ‘buda mı olmadı be’ diyip üzülmekten kendini alıkoyamıyor..

nefret ediyorum

boktan bir dünyanın en boktan dönemine denk gelmemişiz gibi, hala piyangodan ikramiye çıkar umudu taşımamızın ironisini hangi filozof mantklı bir dille açıklayabilir ki?

değer verdigim bir kız arkadaşım beni instagram hikayelerden engellemiş ve bunu yeni farkediyorum aramizda en ufak tartisma gecmedi gayet iyi konuşuyorduk böyle olmasi beni biraz üzdü sevgili asosyalsözlük

i̇ntihar notumu yazarken ''amelie soundtrack- piano'' parçasını tahmini 5 saat kesintisiz dinlemiştim. sevgiler.