asosyal itiraf

sizin mutluluğunuzu izlemek istemiyorum, ona aldığın gülleri görmek veya mutlu aşk pozlarınızın karşıma çıkmasını istemiyorum, nerde mutlu olursanız olun. benden uzak olun, aynı yerden daha kaç kere kırılabilirmiş bir kalp onu bana ne de güzel gösterdiniz, kalpsizmiş gibi rol yapmayı ne de güzel öğrettiniz

yaşadığım yer küçük ve gezilecek hiçbir yeri yok. abim gitti geçen seneden beri yok evde. babamla öyle kız baba ilişkimiz de yok. çok sıkılıyorum anneme her hadi dolaşalım dediğimde dizim ağrıyo diyo arkadaşlarla da nereye kadar. kadının kıkırdağı kopmuş ameliyat için düğünümüzün geçmesini bekliyo. kızamıyorum da ona ama dizleri böyle olmasa hep yürüyüşe çıkardık hava alırdık. i̇ki adım bir yere çıkmak zorunda kalsak sabahları dizinin ağrısından ağladığını duyarak uyanıyorum. bi kız kardeşim olsun isterdim. her ne kadar kuma gibi olsa da yalnızlığıma derman olurdu. çok bunaldım hele bir de sınav stresi başladı aileden öğretmenlerden baskılar başladı ki.

itiraf ediyorum gizli gizli serdar ortaç dinliyorum. (bkz: kimse sana canım cicim balım demesin)

ulan sıçtınız ağzımıza

itiraf ediyorummm hala oyuncak bebeğimle uyuyorum ve bebek maması yiyorum

sevdiğim çocuğun yazdığı, çıktığı kızları tek tek öğrendim onu sevdiğim süreçte. ve farklı bir şey daha öğrendim. başka şehirde yaşayan bir kız vardı ve onunla sevgili olduklarını sanıyordu. çocuk da kıza ümit veriyordu ama düzenli olarak konuşmuyorlardı. o kız bu sözlükte ve çocuğa ithafen entryler giriyor. bense üzülüyorum. çünkü çocuk o kıza da yazık ediyor. sevgili olduklarını düşünmesini sağlıyor. eğer sevgililerse bile son bikaç ayda onu aldattığı beşten fazla kız sayabilirim. yazık gerçekten.. edit: artılayın da görsünler artık

artık herşey daha güzel olucak mucizeyi beklemek yerine yaşamaya çalışacağım insanlara kendimi anlatıp beni anlamalarını beklemeyeceğim daha güçlu olmaya çalışacağım belki de bir gün gerçekten mutlu olurum

bitmeyecektik biz. bi umut var hâyla. bitersek yenilirim tüm yeniliklere. sen benim kendime ayırdığım gökyüzümsün. son perdesisin bu şehirdeki sahnenin. başlangıçların sonusun. yeniden sevmeye, insanlara alışmayı çıkarırım hayatımdan.

asosyal sözlüğün twitter hesabını çok eskiden beri takip ederdim ama nedense hiç üye olasım gelmedi keşke olsaydım 1.nesil olurdum amk

babamı annemden daha çok seviyorum

anlamsızlaşmaya başladı herşey monotonlaştı hayat herkesler gitti sözlük

evin önünde bi köpek var hayvanın bacağı 2 yerden kırılmış anladığım kadarıyla kaynamaya da başlamış üzerine hafif basmaya çalışıyor ön bacağı bide veterinere götürsem ilçedeyim ve sınavlarım olduğu için üniversiteye geri gidicem ameliyat felan gerekirse hayvana bakamıycam bile düşünsenize o hayvan hayatı boyunca öyle kalıcak buradayken elimden geldiğince sevip yemek vermeye çalışıyorum ama ben gidince ne olucak kartalıma offff sözlük çok dertliyim

uyumak zorunda oldugumda basliyo benim cilem. 5 haftadir hicbirsey dusunmedim. 7-8 tane dizi bitirdim. bitane battaniye ordum. salak bi oyunda 588inci bolume geldim. oyunda bug cikinca sildim. surekli oynadigim oyunda 300 bolum daha gectim. butun bunlari uyanik oldugum sure boyunca yaptim ki dusunmeye vaktim olmasin. dusunmeye gucum yok cunku. ha bi de kombin halde bunlar mesela dizi izlerken orgu ordum oyun oynadim bulasik yikadim yemek yedim. bi tanesi dusunmemi engellemeye yetmiyo cunku. ayni anda elli sey yapmaliyim ki beynim kipirdamasin. ama iste ne kadar kacarsam kacayim uyumam gerektiginde o yataga girdigimde cile basiyo. aglamadan uyuyabilme maratonu cunku her sabah benim icin. kayboluyorum galiba

yanlis yone yurudugumu farkettigimde cep telefonumu cikarip, sanki yeni mesaj gelmis gibi okuyup sonra yeni bulusma noktasina gider gibi davranirim..

dur 10 a kadar say sonra konuş yada yaz.

olmadı sözlük.. şiir defterini vereceğim kızı ilk gördüğümde o kadar güzeldi ki yanına gitmek yerine olduğum yerde izledim. i̇kinci gördüğümde yanına gidip vermeye cesaretlenmiştim ki arkadaşlarıyla vedalaştığını gördüm. ben de hocalarımla vedalaşayım bari dedim. arkamı döndüğümde gitmişti. defter de bende kaldı..

buraya yalandan bir şeyler karalayıp vicdana vicdana oynayan herkesin yüzüne tüküreyim. gece aklıma geliyor benim bazı yazılar, üzülüyorum. minnoş kalbim kırılıyor! (bkz: yarası olan gocunur)

şimdi size arkadaşımın yaşadığı bir durumu anlatıcam. bilenler bilir bazı telefon uygulamaları var namaz vakitlerini bildirim olarak gösteren. hatta bazıları bildirim göndermeyip ezan okuyarak haber veriyo. arkadaşım da bu uygulamalardan birini kullanıyodu. monoton geçen bir final haftası sınava girmiş tabii telefon sessizde ama -nasıl olduğuyla ilgili hiç bir fikri yok- sınavın en sakin en sessiz anında çantasından bir ses "allahuekbeeer allahuekbeeeer "... arkadaşım tabii ne yapıcağını şaşırmış, tüm sınıfta gülmeler vs. hatırlarladıkça güleriz :d

i̇yi insan olmanın hiçbir getirisi yok. i̇yilik herhangi bir karşılık ya da getiri için yapılmaz tabii ama düz adam olmak en iyisi bence. hak edene hak ettiği kadar. düz adam olmaya karar verdim bugün.

halâ köprüde karşılaştığımızda kalbim hızlanıyor her ne kadar yüzüne bir kez bakmayıp yanından hızlıca geçsem de içimi hic bir zaman anlatmayacağım sana 4yıl devirdim susuyorum..

mutluluklarını gözüme sokmaya çalışanlardan,ilişkisini gözümün önünde yaşayan arkadaşlarımdan sürekli bana anlatıp nisbet yapmaya çalışanlardan ve sürekli mutluymuş gibi yapmaktan sebepsiz yere ağlamaktan çok sıkıldım kafayı sıyırıyoruz galiba

mod ekibini adil bulmuyorum

öncelikle allah affetsin. adobe'den deneme sürümü adı altında işime yarayacak bütün programları indiriyorum torrentle uğraşmadan. daha sonra crack atıyorum. allahım sen affet öğrenciyim o kadar verecek param yok.

yıllar önce adkadaşımla çanak antencide çalışıyoruz gece tam dükkanı kapatacağımız saatlerde bi müsteri geldi dedik yapalım neyse gittik adamların evine mevsimde kış anteni kurduk kabloyu aşağıya salladık eve girdik küçük bir oda müşteri iki oğlu ve biz iki arkadaş neyse bizim arkadaşa dedimki şu pencereye çıkta kabloyu içeriye al bana dediki ben çıkmayayım lan olm çık ver işte uğraştırma beni dedim o ana kadar herşey normaldi pencereye çıkmasıyla bir rüzgar esti içeriye bir koku girdi ama nasl bir koku tarifi mümkün değill adamla çocukları odayı terketti anında benim gözlerim karardı ashshajshh ben dedim çıkmayayım diye diyor birde ahahsh dedim in lan pencereden çık dışarda bekle bir insanın ayağı böylemi kokar sanki yıllarca ayağını yıkamamış o olaydan sonra belli bir süre evlere girmedi o çanağı taktı ben alıcıyı shahsgsah

akşam metroda giderken karşıma oturmuştun. beni taklit ediyordun güldürmek için. o anı tekrar yaşamak için organlarımı bağışlamaya hazırım. zaten sensiz bi işe yaradıkları söylenemez

sahurda bile insanı günaha sokuyorlar sözlük! eski sevgilimin şuan da çıktığı çocuk ile aynı masada oturup konuştuğunu söylüyor, en ince ayrıntısina kadar anlatıyor birde. üstelik bunu yapan aynı odada kaldığım, ayni ranzayi paylaştığım en samimi gördüğüm, arkadaş olarak tabir ettiğim insan. az kaldı ama sözlük, çok az kaldı kurtuluyorum şu amuna koduğumun şehirden. ankara'ya gidiyorum yarın. sonra bu yaz herkesi silierim eski sevgilim ile görüşenleri. yalnızlığa alışkınım zaten. bir kaç arkadaş bildiklerimin yok olması koymaz bu monikan'a...

gece beni sancılar içinde yatağım da kıvrandırsn birisin. fazlası değil.

çok seversin, daha çok seversin ve herkesten çok seversin. her şeyin olur kısa sürede. hayat yaşanılabilecek bir hale gelir senin için. her an yanında olmak, bir an olsun uzaklaşmamak istersin. hayat işte en çok sevdiğin ile sınar seni ve o çekip gider. tekrar gelir, tekrar sokarsın hayatına kızarsın, küsersin, kavga edersin, kalbini kırarsın. hiç kaybetmek istemediğin o insana kaybetmek korkusuyla hata yaparsın sürekli. o insan hep çekip gider, kısa süre sonra yeniden gelir. her gidişinde kavganın dozu biraz daha artar ama her gelişinde sanki o kavgalar hiç olmamış gibi devam edersin ömrünü emanet ettiğiniz insan ile çıktığın yola. alışırsın artık gidişlerine, olur olmadık gelişlerine. br müddet sonra gelmez, gelmez yarım bıraktığın o yolda seninle yolculuğa. kalırsın yolun ortasında. anlarsın zamanı geldiğinde, geriye dönmek için yorgun, yola devam edebilmek için de geç kaldığını

hani böyle dolar taşarsın da kimse fark etmez, senin sesin çıkmaz ya sözlük ? o en ağırı be. kelimeleri sığdıramadığın satırlar kağıtlardan taşar en sonunda onları da yakarsın. keşke o kağıtlara yazılanlar da yanıp kül olsa. yemek masasının hep sol tarafına otururdu . bilmiyorum belki de mecburiyettendi. biberi de çok severdi. geçenlerde doldurdum ben de biberi tabağıma bi lokma alamadan doldu gözlerim. sol taraf boş kimse oturmuyor aklıma geldikçe tıkanıyorum. yutamadım o ağzımdaki lokmayı. masadakiler biberden sanıyor ama geçmiyor işte kursaktan. sol taraf hep boş şimdilerde sözlük . sol tarafım hep boş.

liseye ilk başladığım sene yatılı okuyodum. daha ilk hafta, kızlarla yatakhanede oturuyoruz, saat olmuş on, canımız sıkılıyo. gelin size bir şey öğreticem dedim. hani bir zamanlar meşurdu, bayıltma oyunu vardı. biri yetmiş saniye derin nefes alıyo sonra başka biri boynunu sıkınca da bir iki saniyeliğine bayılıyodu, o allahın belası oyun. baya gerizekalı gibi bununla eğleniyoruz, bayılan şaşkınlıktan ağlıyo ona anırıyoruz, sorsan fen lisesi öğrencisiyiz, psikolojiye bak. neyse işte baya bir oynadık, yatma vakti geldi kızın biri demesin mi abi benim hafızam gidip geliyo. başta ciddiye almadık, geçer dedik ama kız bir anda hatırlamıyorum diye çığlık atmaya başlayınca kıymetliler ister istemez tutuştu. yatakhane ayağa kalktı, gözetmenler şokta, kızı tutmasak kendini camdan atacak. biz ne oluyo lan derken okul müdürü arandı, ambulans geldi kızı götürdüler. üst dönem bize o kadar acıyarak bakıyor ki en sonunda bu baskıya dayanamadık bu sefer de biz ağlamaya başladık. okuldan atılıcaaz, sicilimiz kirlenceeeek, ailelerimize nasıl söyliyceeeez, bittik biiiz, ya ölürseee, hapislerde, ıslahevlerinde çürüyceeez... kısaca bir çömez ne yapabilirse o durumda, itinayla onu yapıyoruz. hatta nasıl bir umutsuzluğa düştüysek bir iki saat sonra zırlamayı kesmeden bavulları toplamaya başlamıştık ki kapıdan içeri o travma geçiren arkadaş girdi, baya relaks bir şekilde gitti yatağına. i̇ki saat önce delidanaya bağlayıp ortalıkta koşturan o değilmiş gibi uzandı iki seksen. birbirimize baktık toplanan kız tayfası olarak, ama çıt yok. en sonunda biri merakına yenik düştü, "neden öyle delirmiş gibi oldun söylediler mi?" diye sordu. "beynime oksijen gitmemiş ya önemli bi şey yok. bi serum yedim, geçti." gibi bir cevap alınca önce topladığımız bavullara, sonra yine birbirimize baktık keriz gibi. kız hemen uyudu orada, biz de sabaha doğru yattık uyuduk, ama o gün hissettiğim korkuyu kelimelerle tarif edemem, o derece kızın ölmesine hazırlamışım kendimi. he zaten bu kadar kolay da sıyrılamadım, tüm sene boyunca müdürün taktığı kişi olup diğer sene yetti gari diyerek nakilimi istedim orası ayrı mesele.

sözlüğe her girdiğimde ana sayfadaki entirileri okuyorum. saat 00.00 ve yakınında yazılan prim kokan o entirilere, o her on dakikada gelen değerli eksilerimi veriyorum. yeter ya bıktım artık, her gece aynı tür entiriler, aşağı yukarı aynı kişiler. sözlük sözlükten çıktı, iyice prim yuvasına döndü. o kadar zamandır beri bu saat 00.00'da entiri girilmesi olayına bir çözüm getirilemedi. bende kendimce bunu yapıyorum, eksiliyorum.

sıkılıyorum daralıyorum bunalıyorum fakat açken bir şey yapılamıyormuş (bkz: pilim bitti pilim)

emoji mesajına görüldü attığım için benden ayrılmak istedi "bi daha yazmazsan sevinirim" dedi ben de giderken son bir piçlik olsun diye yine görüldü attım

uzun zaman ardından yeni bir kızla konuşmaya başladım kıza gül getirmiştim gülü tam verirken gülün sapının kopup gülün yere düşmesi hayattaki şansım mq

burada tanışıp diyalog kurduğum insanların kendini uçurmuş olduğu gerçeğiyle yüzleşme aşamasındayım,sanırım hoca ezanı okuduktan sonra paketi bitiricem.

çoğu zaman gerçekleri söylediğim için ve açık konuştuğum için hep kaybeden ben oluyorum.

siz orospu çocukluğu yapınca iyi oluyorsunuz, biz yaptıklarınızı yüzünüze bile vuramıyoruz.

bağıra çağıra ağlayabilmeyi diledim bugün. ailemin tek çocuğu ve üzerimdeki ilgiden dolayı 18 yıllık hayatımda ağladığım şeyler bir elin parmaklarını geçmedi. küçükten düştüğümde ağlardım. yine küçükken sahip olmak istediğim ve olamadıklarım oyuncaklar için ağlardım. bide dedem için ağlarım. çocukluğum dedemle geçti fazlasıyla düşkünüm dedeme ve ne zaman biryere yolculasak birbirimizi , ağlarım. ve o'nun için ağladım sözlük. dedim ya bağıra çağıra ağlayabilmeyi diledim diye ; çünkü beceremiyorum ağlamayı. i̇çimden gelen saatlerce bağıra çağıra ağlamak. benim yapabildiğim gözümden akan yaşlar, boğazıma takılan şeyler ve sesimin çıkmaması. bide bana dost kalalım konuşalım sürekli arkadaşça dedi sözlük. tabiki düşmanım değil. çok seviyorum nasıl düşmanım olabilir ki? asıl sorun arkadaş gibi konuşabilmekte. "a" yazınca otomatikte klavyede "onun adı +iyelik eki" yazarken nasıl arkadaşça yazabilirim sana? hani demiştim ya sana "o kadar mutluyum ki yanımda sen yokken bile herşey senmişsin senleymişim gibi geliyor" diye, yine öyle sevgilim. fakat bu sefer çaresizlikten. nereye baksam seninle ilgili birşeyler görüyorum. şimdi yarın seninle nasıl arkadaşça konuşabilirim ? dilimde varmıyor söylemeye "konuşamıyorum içim acıyor" demeye...

acayip dik kafalı olduğumun farkına vardım. haksızsam bile haklıyım çünkü amcamın en bok huyunu almışım. canım amcam.

"bana bir kere gül ben de şarkılar dizeyim" demiş deniz tekin. ben şarkılar dizemiyorum ya da şiirler yazamıyorum ama güldüğünde bir kere gözlerimin derinlerine baksan gerek kalmayacaktı zaten

amerika'ya i̇ngilizce hazırlık okumak için giden arkadaşımı acayip kıskanıyorum oh be söyledim kızım yeter artık o insta ne öyle bide sevgili yapmış paçoz fotolar fotolar 2-3 güne dönecek oleyyy be

itiraf ediyorim yurdun camasirhanesinden 5 kg deterjan çalıp suriyeli bir kadına götürdüm

i̇nsanları sevmiyorum

sözlüğe ilk kayıt olduğum zaman ygs ye 3-4 ay vardı. lan acaba çok sararda sınavı etkiler mi kaydolmasam mı diye düşünmüştüm aradan tam 184 gün geçmiş,saatler sonra lys ye gireceğim. 184 günde kimler geldi kimler geçti neler yaşadım kimlere sırtımı döndüm kimlerin gerçek yüzünü gördüm ne işler çevirdim. ah be. zaman çok nankör,acımasız

sabaha sınavım var ama ben rocky balboa izliyorum pişman olmamayı temenni ediyorum

aylar sonra girdim. biraz değişik.. hayatımda baya radikal kararlar aldım etrafımdaki herkes yapamayacağımı düşünüyor. ama ben hepsine inat yapıcam bunu da buraya bırakıyorum ki vazgeçmeyi her düşündüğümde bana güç versin.

eski sevgilimin bende kalan bütün eşyalarını letgodan sattım pişman değilim

çikolatayı paketinden ilk çıkardığımda o paketi koklamayı çok seviyom. zevk aliyorum kendimden geçiyorum resmen ayyyhhhh

yine yurdun 5 m uzunluğundaki üçlü prizi çalıp odaya getirdim yıl sonuna kadar kullandık arkadaslarla

yatağın sol tarafinda yatamıyorum