asosyal itiraf

her geçen gün annemin her zaman ne kadar haklı olduğunu fark ediyorum.

21 yaşındayım ve hala hap yutarken zorlanıyorum. 4 aydır sabah-akşam hap kullanıyorum her seferinde beynimin içinde "dımdım dımdım dımdım" gerilim efekti çalıyor. hatta daha da fazlası bazen yutamıyorum :(

kendimle aynı kişi değilim, sanırım

aslında bu bir itiraftan çok kendimi rahatlatma diyebilirim bir hastalığım de realizasyon çok sıkıntısını çekiyorum son 1 aya kadar adını bilmiyordum. eve giderken bi üst geçitten geçiyorum ve her geçişimde 1 2 saniye durup atlayasım geliyor sonra sakat kalmaktan korkuyorum ölmek sorun değil gibi geliyor. (şu an söliceklerim bir çoğunuzun hoşuna gitmeyebilir ) ben tanrı inancı olmayan bir insanım bazen oturup düşündüğümde bu kadar saçma bir dünya olamaz diyorum yani bu kadar sıradan yaşa ve öl ve insanların bu kadar aptal olduğu bir dünya olamaz diyorum. ben şu hayatta şeref ve onura hiç inanmadım insanların da bunun uğruna ölecekleri hayatlarını mahfetmelerine anlam veremiyorum. başkalarının söylediği kavramlara göre yaşıyoruz onların istediklerini yapıyor ve hayatımızı onlara adıyoruz. bu çok saçma bir düzen. bunları fazla insanlarla paylaşmıyorum zaten istesemde paylaşamıyorum 100 lerce insanla konuşurum ama sadece 1 2 sine arkadaşım dostum derim asla acımam. teşekkürler

(#1052521) şu entryde bahsettiğim şahsın aslında astım olmadığını hatta annesinin adına, işine kadar her şeyin yalan olduğunu öğrendim. kendimi aldatılmış gibi hissediyorum. yani böyle şeylere ne gerek var ki? anlayamıyorum.

birini sevdiğimi yada ona karşı duygularım olduğunu nasıl anlayacağım bilmiyorum

şu zamana kadar sadece 1 kişiyi gerçekten sevdim ve bunu tam 2 sene sonunda anladım ayrıca o beni hiç tanımıyor

karşımdaki insanın ufacık bir kusuru olsa bile o kadar gözüme batıyorki onun hakkında ne kadar pozitif düşüncem varsa hepsi bir anda değişiyor ve bunu yapmaktan nefret ediyorum fakat durduramıyorum

(#1550428) mart ayında daha sözlüğe yeni kaydolduğumda yapmıştım bu itirafı.biz kıza platonik aşıktım.uzaktan hoşlanıyordum.kpss sınavından sonra bir arkadaş benim adıma onunla konuştu ve olumsuz sonuçlandı.anladim ki biz yine mutsuz kalacağız sözlük.

bugun hoşlandığım çocuğa yanlışlıkla kanka dedim..

asla rap dinlemeyen sevmeyen rockçı ruhum son 1 haftadır rap şarkı gördüğü zaman kapatmayıp dinliyor :( (bkz: noluyor aq)

bazen balkon demirlerine yaslanmak yerine kendimi aşağı salmak istiyorum

herkesten öyle nefret ediyorum ki. bir örgüt üyesi olsam, bana canlı bomba olmayı teklif etseler, seve seve kabul ederim. o derece kafayı sıyırdım.

anneme sarılamıyorum sözlük onu çok seviyorum ama yanına gidince dokunmak içimden gelmiyor beni öpmek isteyince itiyorum sarılmasına izin vermiyorum ama inanki çok seviyorum kendime kızıyorum bir gün kaybedersem çok pişman olucam bunuda biliyorum bu nasıl iş anlamadım deliriyorum

malesef, şurubu susuz içemiyorum. hatta önce sudan bir yudum alıyorum daha sonra suyu yutmadan da bir kaşık şurup alıp ikisini aynı anda yutuyorum. aksi halde mide bulantısı ve iğrenç bir surat ifadesine sahip oluyorum.

buralarda yokum uzun bir süredir. ve gerçek bir arkadaş edinememiş olmak üzüyor biraz. sanırım her şey yazarken güzeldi, sonra kopuyorsun sürdüremediğin her şeyin bitmek zorunda kalması gibi. ama yine de güzel insanların var olduğunu biliyorum bu umut yetiyor.

sürekli sözlükteyim tüm entrileri okuyorum twitter a girmeyi bile unutuyorum

çadırımı alıp 3 ay boyunca ölüdenizde kamp kurmak istiyorum. her şeyden uzak. telefonumu dahi yanıma almadan.

hayatımdan nefret ediyorum. ailem üzülmesin diye yaşıyorum yoksa ahirete yatay geçiş yapardım.

lise arkadaşlarımdan biri sözlüğe kaydolmuş ve nickinden ve entrylerinden tanıdım onu. sonra hiç belli etmeden takip ettim uzun süre. çok yakın arkadaşım değildi ama severdim, entrylerini okudukça çok yakın arkadaşım olmasını istedim. bi ara buluştuğumuzda bayadır görüşmüyoruz zayıflamışsın vs dediğinde "sen tam beklediğim gibisin zatem takip ediyodum" diycektim nerdeyse :d aşırı samimi hissediyordum fakat o tabii uzun süredir görüşmemekten kaynaklı bir şekilde benim kadar samimi hissetmiyordu. gidip söylemek istedim ama kimseye söylemeyip buraya yazdığı şeyler varsa ve benim bunları bildiğimi birden öğrenirse rahatsız olurdu diye söylemedim. neyse işte bu da böyle bi anımdır

sebep? kimseyi umursamayan piçleriz biz neden uçmak? yarim saat önce konuşmuşuz uçmadan neden söylemedin? geleceksin geri biliyorum. ama son dediğin prozac(orp) olarak geleceksin diye hafiften korkuyorum. gelince haber ver de kafanı az yarayım.

düşman mısın bana dedin biraz önce; kusarsam kelimelere, yanar herkes. sen boşver ben kanamaya devam ederim.

ortalama 2 ay içerisinde ilkokul aşkımı burada itiraf edip onun kapısının önüne hediyeler bırakarak mutlu edeceğimi söylemiştim. söylediklerimi yaptım da mutlu da olmuştur inşallah ama fazla duygu karmaşası yüzünden önümü görememişim 2 3 hafta önce tüm bağlarımı koparttım kafamda da bitirdim oturup bi düşününce bunca yıl hayatına girememişim zaten bundan sonra da giremeyeceğimi farkettim ve zorlamaya da gerek yok dedim artık önüme bakıyorum sözlük

çok yiyorum ben ya. hayvan gibi yiyorum. ağzım boş durmuyo.sabah kahvaltı yaptım sonra arkadaş çikolata verdi onu yedim. sonra kek yedim sonra sandviç yedim sonra bir tane daha çikolata yedim sonra erik yedim bir tane daha sandviç yedim. arkadaş bisküvi verdi onu yedim. az önce menemen yedim 1 tam ekmekle. yanında yöresel ayranlı bir çorba var onu yedim. can boğazdan gelir kafasındayım ama biraz abartıyom. beni böyle hayvan halimle kabullenecek benimle beraber öküz gibi yemek yiyebilecek yazar arkadaşları beklerim gelin yiyek.

sevdim ama acilamadim kardeşlerim. sonra zaten o başka şehre gitti ben de onu unuturum dedim ama unutamadım ara sıra aklıma gelir kendime lan ne bok yemeye acilmadin o zaman derim..

seni unutmaya basliyorum ve bu beni korkutuyor

küçükken hep altıma yapardım sanki tuvalet yok

ya neden hep tercih edilmeyen ben oluyorum cidden anlamıyorum hep sona bırakılan hep yedek seçenek benim neden çözümü yok mu bunun ?

arkamdan konusan kızın yarın .....

ben (kız) dershaneye yeni kaydolmuştum çıkışta ders çalışmaya kalıcaktık herkes bi yerlere dağıldı molada bi arkadaş(erkek) dedi ki gel yemek yiyelim gittik her şey iyi hoş tam ayran içerken komik bi şey söyledi ve ben ayranı püskürttüm o an hayatımın en rezil anlarından biriydi kaybolmak görünmemek istedim ama olmadı.. not: şimdi sevgiliyiz o halimi görüp beni sevdiyse bir daha bırakmaz.

bir sıkıntım olduğunda dikkat çekmiyim aman sormasınlar uğraşamam kimseye laf anlatamam ben her şeyi hallederim diye kendi kendimi sıkmaktan şimdi istesem de kimseye bir şey anlatamaz oldum. her şeye koşmaktan yorulur ama kimseden yardım isteyemez oldum. stresten deliriyorum. durup da iki dakika kendimle baş başa kalmaya katlanamıyorum. kafamın içinde sürekli "o nasıl olacak", "bu nasıl olacak " sesleri var. kimseye bir şey diyemiyorum. hoş, desem kimsenin umurunda olmuyorum. etrafımdaki herkesin yavaş yavaş benden uzaklaştığını hissediyorum

bir buçuk yıl sözlük... belki son bir iki ayı büyük hayal kırıklığıyla geçmiş bir buçuk yıl. en çokta kalbimi hızlı hızlı çarpıtan şimdilerde durdurmak istiyor gibi davranması koyuyor. 17 yaşında kanın deli akar ya ; heh o kan gözyaşı olup süzülüyor şuan yanaklarımdan. yanak demişken çok güzel yanakları vardı be sözlük. ama elden bişey gelmiyor arkadaşım. şimdi ''hani o deli akan kan? hani sevgin? herşeyin bir çözümü vardır'' diyeceksin. belkide "elden bişey gelmiyor" diyerek kolaya kaçıyorum. belkide fazlasıyla yoruldum. çok fazla belki diyerek başladım cümlelerime biliyorum çünkü dilim varmadı sevilmediğimi söylemeye, düşünmek istemedim artık onunla olamayacağımı ama bildiğim tek şey gerçekten sevdiğimdi be sözlük. bir gün herşey düzelecek dediğimiz gün yarın olsun, ertesi gün olsun yeter ki çabucak olsun. i̇yi geceleriniz olsun sözlük

dışarıdaki insanlara kendimi hep farklı gösteriyorum. olduğum kişi gibi davranmıyorum. ufacık şeylere üzülen bunları takan ben dışarıda insanların yanında hiçbir şeyi umursamayan duygusuz biri oluyorum. duygusallığımı sürekli bastırıyorum. bunu zayıflık olarak görüyorum. i̇nsanların karşısına ruhsuz umursamaz biri olarak çıkıyorum. neden böyle yapıyorum bilmiyorum

ben bugün anneannemi kaybettim sözlük, çocukluğumu, bayram sevinçlerimi, can parçamı kaybettim. en kötü gününde, cenazesinde yanında olamadım, budur belki de en büyük pişmanlığım. sabahın köründe sanki o kötü haberi verecekmiş gibi çalan telefonun sesinde çaresizliğimle tanıştım, yalnızlığımla kaldım başbaşa, yutkunamadığım ve hıçkıra hıçkıra ağladığım anda. hayatımda ilk kez değer verdiğim birinin ölüm haberiyle yıkıldım, engel olamadım gözyaşlarıma, pencereyi açıp gökyüzüne doğru ona karşı olan haykırışlarıma. bugün aslında senin doğum günün, yeniden doğdun sen ve en güzel yerde, cennettesin. yalnız olmadığını biliyorum, şu an bizimlesin. seni seven kim varsa, senin sevdiğin kimler varsa...şu an ben bunları yazarken oradan gülümsediğini biliyorum, yüzündeki gülümseme hiçbir zaman eksik olmasın. çiçekler koyacağım mezarına, şarkılar yazacağım senin adına, dualar edeceğim en içten ve haykırıcam adını sonsuzluğa, yüreğimin en güzide semtinden. ağlamak yok, çünkü ben üzülürsem sen de üzülürsün biliyorum. daha fazla kırılmasın kalbin, daha çok yorulmasın ruhun ve asılmasın artık suratın, ne şu an ne de bundan sonra. elbet bir gün buluşacağız, biz gelinceye kadar iyi bak kendine ve yaşa artık özgürce, sonsuzluğunun geri kalan yıllarını. i̇yi ki doğdun pamuk yüzlü'm.

hiç biri benden hoşlanıpta açılmadı hep içimde kalmıştır amk. nasıl bişey aceba ?

daha iki saat önce dayanamadım yazdım, ayrılalı iki ay olmuştuk konuşmamız yanlış benim yeni bir arkadaşım var dedi sözlük sevdiğimi söyleyemeden tüm kelimeler düğümlendi boğazımda . bu acı gerçekten nasıl geçiyor keşke hiç duymasaydım

ilkokulda çocuğun biri arkadaşıma yürümüş, ben de bunu görmüş ve çocuğun üstüne atlamıştım. çocuk oradan ayrılırken "seninle görüşeceğiz" dedi ve gitti. okul çıkışında 3 kişiden dayak yedim ve arkadaşım dediğim hiç kimse yoktu bile. dayak yediğime değil de,böyle fütursuz arkadaşlarım olduğuna üzülmüştüm doğrusu.

i̇lk teravih namazıma gittiğimde 13 yaşındaydım, babannem ile gitmiştim. en önde kılmak istedi diye geçtik en ön safta yerimizi aldık. görüş açımda babannem ve babannemin bi arkadaşı vardı sadece. nasıl kılacağımında bilmediğim için babannemi izlerim diye düşündüm. i̇lk rekatı kıldık sonra babannem oturarak devam edince ben de öyle kıldım. çıkınca nasıl utandığımı hatırlamak istemiyorum.

lise ve hayatımın ilk aşkı 8 ay önce tekrardan konuşmaya başladık her zamanki gibi yine bitti bugün beni tekrardan takip etti resmine bakıp gözlerim doldu çok hayal kırıklığı yaşadım çok yarım bırakıldım ama söz konusu o olduğunda tüm hatalarını silip tekrardan geri döndüm ama bu sefer ne yapacağımı inanın bilmiyorum me ileri gidebiliyorum ne geri adım atabiliyorum arafta kaldım aklıma geldikçe beynim duruyor gerçekten seviyorum ama sevilmemekten korkuyorum eğer ki tekrar yarım kalırsam ne yaparım bilmiyorum hayata insanlara küserim galiba tüm fikirlere açığım şuan ne yapmalıyım

benim biricik güzelim bugün mezun oldu sözlük. kim bilir ne kadar mutlu, ne kadar sevinçli seneye üniversiteli olacağı için. o kadar güzeldi ki mezuniyetinde keşke onu canlı gorebilseydim. fotoğraflarla bile büyülendim. aklıma üniversiteye gideceği gelince boğazım düğümlendi, hıçkıra hıçkıra ağladım. ya orada kötü insanlarla tanışırsa? ya ona kötü şeyler yaparlarsa? ya istemediği bir şeye mecbur birakirlarsa? ve en önemlisi sözlük, ben onu her hücremle severken o başkasına aşık olursa? i̇şte bu düşünceler iki haftadır kafamda dolanıyor. uykularimdan kan ter içinde kalkıyorum. sanırım dayanamam bi yerden sonra ve her şeyi silmek isterim. daha bir mesajını bile silemezken koskoca onu nasıl sileceksem artık. bilmiyorum sözlük zaman çok hızlı akıyor. yetişemiyorum veya yanlış zamanda yanlış yerde yanlış kişilerleyim. her şeyin bir sonu vardır elbet. zaman elbet bir gün tersten akar.

sınıfta sevmediğim bi kız vardı. arkamdan falan da konuşmuş bunu da duyunca iyice nefret ettim. sınıf grubu vardı orda numaraları kaydederken bununkini de kaydettim. k harfi yerine 't' harfi koydum. daha sonra bi çocuk sınıf değişti o gruptan çıktı. konuşuyoduk işte çocukla, o sırada grupta da çok saçma bi muhabbet geçti ss aldım çocuğa attım...çocuk muhabbete değil de kızı kaydediş şeklime güldü. bi baktım kızın adı kabak gibi görünüyo.. acayip utanmıştım not:kızın adı gökçe

kalbimin sesini yer de gök de duyuyor. varlığında kaybettiğim yaşama sevincimi buluyorum. bu sevgi yüreğimde dolup taşıyor ve ben sen sırf soluyorsun diye havayıda seviyorum, sen sırf basıyorsun diye toprağı da seviyorum, kurdu kuşu simitçiyi bile seviyorum. daha güzel nasıl anlatılır ama içimi açıp tam buradasın demek istercesine seviyorum. bak beni çok yarım bıraktılar, sana anlatamıyorum ama gel ve tamamla beni, burada gelişinin hayaliyle yaşıyorum. bırak şimdi yeni ve temiz bir sayfayı, ben kapattım o kitapları ve senin için yepyeni bir defter açtım, ve ben o deftere, artık sadece seni yazmak istiyorum.

148 gündür buradayım ve sözlüğe hiç bilgisayardan girmedim.merak ediyorum nasıl gözüküyor diye.bazı entriler ışığında başlıkların sol tarafta olduğunu biliyorum

hiç kimseye anlatmadığım bir şeyi bugün en yakın arkadaşımın yanında hatırladım ve gözlerim doldu. görmesin diye telefona bakar gibi yaptım ama bana dikkatlice baktı ve anladı. şu an onun üzüldüğünü hissedebiliyorum çünkü ona bile anlatmadığım, canımı çok yakan bir şey yaşadığımı biliyor. bunu öğrenmesini istemezdim.

yüzüne baktığımda söyleyecek hiçbir şeyim kalmamış. kollarım yana düştü ve sadece gözlerine baktım. toplanın kelimeler, haykırmamız gereken acılarımız var...

bugün de sevilmedim, iyi geceler.

yeterince yıprandım

biri vardı malesef vardı . beş dk cevap vermesem arayan saatlerce konuştuktan sonra bile telefonu kapatmak istemeyen konuşurken elmaciklarimi ağrıtan sacmalayabildigim tek kişiydi o .ama seni arkadaş olarak görmuyorum şu aralar bunalımdayım deyip gitti aradım açmadı yazdım mesajlarımı bile görmedi . bi insan ne kadar hızlı girebilirse o kadar hızlı gitti hayatımdan şimdi sevgilisi var beş aydır konusmuyoruz ve ben deli gibi ozluyorum hala bi defa hiç bi şey yokmuş gibi konuşsak istiyorum o gulusunu bi defa duyuyum istiyorum ben onu guldurebiliyim tekrar istiyorum . en son sevgilisini söylediğinde konuşmustuk .sesini o kadar özlemişim ki kızamadim ya beni öyle yüz üstü bırakıp gitti diye kızamadim bile sesi çok güzel hiç bişey yokmus gibi gülüşü nefret edilesi . i̇çim eriyor be hala kabul edemiyorum yokluğunu gittiğini başkasına güldüğünü . ama elimden hiç bişey gelmiyor . ben aylarca gitmesin diye uğraşırken onu ozlerken o başkalarını sevmekle mesgulmus . bana da attığı şarkılar kaldı . şarkı at bari be şarkılardan konuşalım .ben başlıyorum gökhan türkmen bi öykü

çok güzel iki ay geçirdim. her günüm dolu dolu geçti. özellikle spora ve gezmeye çok zaman ayırdım. yeni insanlar tanıdım. samimi arkadaşlarım oldu. i̇ş arkadaşım çok iyi. ama şimdi araya askerlik girecek. gidip (inş.)dönünce aynı ortamı bulamamaktan ya da yabancı kalmaktan korkuyorum.

duygularımı bastırmaya çalışıyorum son günlerde. acı çektiğimi kendime itiraf edemiyorum. her şey yolundaymış gibi davranıyorum ve hayal kurmuyorum.