asosyal itiraf

baba için hep olsun da kötü olsun razıydım derler ya babasızlar. bence kötü olacağına hiç olmasın. büyükler küçüklüğümüzden beri hep küçüklerin saygı göstermesi gerektiğini söylerler. anne baba hakkı var derler. ama kimse bir büyüğü karşısına alıp da bak ne ekersen onu biçersin demez. çocuğuna düzgün davran demez. kimse evlat hakkından bahsetmez. bir kız çocuğu olarak olan babanın olmayışından büyük zarar gördüm psikolojik olarak tabi. ve bu kötü tecrübe sayesinde kendime bir söz verdim. evleneceğim zaman bu adamdan baba olur mu diye düşünerek karar vereceğim ve kendi yaşadığım hiçbir şeyi çocuklarımın yaşamasına izin vermeyeceğim.

sözlükte birine çok kötü aşık oldum ve geceleri uyuyamıyorum yani canımı canımdan alıyor

bundan tam 5 yıl önce etrafı kendi ektiğim kasımpatılarla çevrili bir bankta sabah ezanının edasıyla tanıştım onunla. olmadı olduramadık bundan 5 ay önce bir sabah ezanında ayrıldı benden. sözüm ona, 5 yıl sonra ilk defa bugün oraya gittim. o bank vardı, ben vardım, sen vardın ama biz yoktuk. kasımpatıları sorma onların zaten içi buruk.

uzun mesafe ilişkisi. çok seviyorum öyle böyle değil ama anlaşamıyoruz. yanımdayken sıkıntı yok çok güzel vakit geçiriyoruz. ama yanında olmam gerektiğinde, başını göğsüme bastırıp elini tutmam gerektiğinde yapamıyorum. ikimizede en çok bu koyuyor. ayrılmamız gerektiğini biliyoruz bunu defalarca konuştuk ayrılmamız gerektiğine karar verdik ve artık saygıyı kaybediyoruz. ne zaman ayrılmak için buluşsak konuşmaya başladıktan sonra orada sarılıyoruz bırakamıyoruz birbirimizi. vazgeçemiyoruz bizden. ne yapıcağımı bilmiyorum. onun için ondan vazgeçmeliyim ama çok üzülür. bilmiyorum..

kardeş ölmek istiyomda öbür tarafada hazır değilim daha ya

bugün durakta bir çocuk vardı, gene "belki de hayatımın aşkı durakta benimle beraber otobüs bekleyen şu çocuktur" triplerine girdim. şey, böyle eğlenceli oluyorda biraz. neyse, sanırım asker desenli sırt çantası vardı. eğer buralarda takılıyorsan, ben birazcık utangacım ama seni gördüm beğendim, oturup bir kahve içebiliriz miyiz? (bkz: bu rahatlık nereden geliyor)

asasyal sözlüğe yakın çevremden kimse kaydolsun istemiyorum sebepsizce kıskanıyorum.

etrafımdaki kızlara çok çabuk ve anlamsiz bir şekilde bağlaniyorum. arkadaşlarım, ailem yeni tanıştıklarıma bile , bana en ufak sıcaklık gösteren kadın için romayı yakıyorum. misal, yazın gittiğim yurdışı çalışma kampında tanıştığım bir ukraynalı kız vardı. çok güzel sohbet muhabbet, aynı işleri yaptığımız için hep beraber takıliyoruz yiyoruz içiyoruz. kız da çok güzel sarışin yeşil gözlü ama kesinlikle beraber olma peşinde değilim sadece arkadaşız. bir gün yine çalışıyoruz ( kamp belçikada ve fransızca konuşuluyo fakat biz kendi aramızda hep ingilizce konuşuyoruz, fransızcam yok gibi birşey zaten) aynı kampta görevli fakat oranın yerlisi bir lavuk bizim kızı kesiyo hissediyorum bakışlarından ama gerizekalının ingilizcesi yok o yüzden fransızca birşeyler söylüyo kıza bi nevi laf atıyo, bende bunu anlıyorum ve bunun akabinde bende lavuğa tutuluyorum. birkaç gün böyle gidiyor , sonunda dayanamıyorum ve çocukla takışıyoruz tabi amk avrupalıları bizim gibi mevzucu olmadığı için alttan alıp kapatıyo mevzuyu. yani yeni tanıştığım bır kız için bile gereksiz kıskançlıklara girebiliyorum, bu huyum hâlâ devam etmekde ve hayatımı olumsuz etkiliyor. özet: fazla kıskanç biriyim

sevdiğim çocuk mesaj atmıştı konu bi yerlerden çıktı lahmacuna felan ısmarlarım dedim tamam dedi bende finaller arası yapalım dedim tamam benden haber bekle dedi hala bekliyorum finaller bitti ama beni unuttu aq

gözlerine bakmaya doyamadığım adamın, onu sevdiğimi anladıktan sonra "bana kız ayarlayalım bilader" deyişi ve benim onu kaybetme korkum yüzünden 'hayır' demeyişimin üstünden 17 saat geçti.

21 gündür bekliyorum. 6 yıldır yanımda olmasa da hep konuştuğum, beni bırakmayan kişinin hala aramasını bekliyorum. galiba unutulduğumu, beni umursamadığını kabul etmekte biraz zorlanıyorum ne kadar gerçekleri bilsemde. ne kadar 'umrumda değil' desemde umrumda be. bazı şeyler boğazımda takılı kaldı. bunu da asıyorum boğazıma. ondan hatıra kalsın.

sekiz ay konuştuk sevdiğimi söyleyemedim belli etmekle yetindim kaybetmekten korktum ama onun karşısına yeni biri çıkmış aq. yeni biri çıktı karşıma ne demek lan

benim herşeyi yoluna sokmam lazim ben korkuyorum insanların guvenini haketmiyorum bana fazla guveniyolar zaten anlamıyorumda beklentilerini karsiliyamamaktan korkuyorum ki karsilayabilecegimide düşünmüyorum gelecegim konusunda ne yapmam gerekiyo bilmiyorum uyuyamıyorum cok az uyuyorum saatlerim karıştı günlerim hatta soru çözemiyorum çözmeye basladigim anda aklima o kadar çok şey geliyo ki odaklanamıyorum denemelerdede ayni sey oluyor yapamıyorum soruları cozemiyorum işlem hatalsri yanlış okumalar yapiyorum dikkat edemiyorum fazla sorumluluk var üstümde ve ben kaldıramıyorum herkes guvenirken çok guvenirken benim bunu yapamam çok ezikçe aptalca yolumu bulamıyorum planliyamiyorum hiç bi fikir elde edemiyorum ben ne yapcam lan

6 saat sonra büt sınavım var

inci sözlükten; dedemin cenaze namazını cenabet kıldım.

bugüne kadar başarı ve benzeri kavramların hepsinden kendimi soyutlamıştım. ne ile mutluysam öyle yaparak devam ediyordum hayatıma. biri geliyor ortalamasını söylüyor, biri geliyor harfli notum düşmüş falan yapıyor. ulan diyorum içimden baksana tiplere, gülüyorum kendi kendime. derdinizi sikeyim diyorum. sonra baktım ki insanlar bu kadar bencilken, bu kadar kendini düşünüyorken benim böyle davranmam çok saçma? bugünden sonra bencil olacağıma dair bi antlaşma yaptım içsesimle. umarım böyle mutlu olurum. leşten ya da bir cesetten farkınız yok. bokunuzda boğulun.

asosyal degilim

sıçtıktan sonra bokuma bakıyorum.

az önce saçımın bir parça ucunun sertleştiğini fark ettim. kokladım yemek kokuyordu. acaba hangi yemeğin içine girmiş diye tadına baktım, pişman değilim (bkz: mercimek çorbası)

bugün de bir dost kazığı yedim tsk ederim arkadaslar artık buna bile gülebiliyorum :d

çok itici buluyorum yeaaaa diyip arkasından binbir şey söylediğin insanla samimi olabiliyosan net kolpasındır.

aynada baktığım yüze yabancıyım, barışamıyorum kendimle

ablamın "bu burada dursun. gelince kullanırım." diyerek bıraktığı bebekler için olan yumuşatıcıyı kendi atkı ve berelerim için kullandım. bu bir baş kaldırıdır. hep el kadar bebeler mi mis kokacak?

birinden köpek gibi hoşlanmaya başladım aklımdan çıkaramıyorum vallahi delircem he

sırf birgün yakmak için tuttuğum bi günlüğüm var ve ben buna cesaret ettiğimde geride hiçbirşeyin kalmayacağına inanıyorum.

sevdiğin birine kötü bişey olacak düşüncesiyle düşülen boşluk varya işte tam o boşluğun ortasındayım. ne yapacağını bilmemek ve elinden bişeyin gelmemesi çok koyuyormuş insana.

sana hem anne hem baba olan bi annen varsa hayat sana çok şey öğretiyor be sözlük

nerede sayko var, itinayla beni buluyor. çocuğa olabilecek en kaba şekilde davranıyorum ve hala neden bana soru sormuyorsun diyor.. akşamdan beri uzak dur benden desem çok mu kötü olur diye düşünüp duruyorum.

birkaç gündür mentollü burun spreyim olmadan nefes alamıyorum

aniden gelen dert yanma isteği

mustafa hocam itiraf ediyorum odanızdaki bütün sigaraları biz aldık. oh be rahatladım olum nasıl olsa görmez aq

iyi geceler yazdı lan :d iyi geceler yazdı olm. laaaaaannn :dd allah kahretsin nasıl uyucam lan şimdi..

sevdiğim kişiden sevdiği kişiyi dinledim ve ağlarken random attım sürekli sanki anlıycakmış da gizliyormuş gibi.

kendimi sevmiyorum.

bazen siktir et diyorum, istediğin gibi yaşa diyorum. birkaç dakika sonra geçiyor, yine köşeme çekiliyorum.

kendimden yaşça büyük birisinden hoşlaniyorum. imkansizligini bile bile hemde. ondan vazgeçmek için yaşıtlarıma aşık olmaya çalıştım olmuyor aq olmuyor. ona karşı platonik olmak bana günden güne zarar veriyor ama karşıda koyamıyorum aq. aynı medusa gibi. gözlerine bakınca taşa çeviriyor ama güzelligine karşı koymakta imkansız. (mesele güzellik deil. kişiliğini çok sevdim.) neyse ergenliğime veriyorum belki zamanla geçer.

ara ara hayaller kurup dünyayı kurtarıyorum.

ben çok çirkinim o çok güzel. fiziğe, matematiğe veya kimya ya değilde hayata aykırı bi olay onun beni sevmesi.

annem olmasa şu ana kadar ölmüştüm. hakkını ödeyemem

azönce 101 okey oynarken 2 el üst üste kafa attım, sanırım hayattaki bütün şansımı o masada bıraktım..

doğrusunu bildiğim yalanları dinlerken sürekli sorular sorarak kafa karışıklığı sonu bir şeyi beş farklı şekilde anlatmasını sağlıyorum

çok dertliyim be dostlar.captainflint dert yapar e dostlar. derdim utangançlık.bu o kadar derin ve büyük bir konu ki bana hayatı zindan eden,her gece uyumadan önce düşünmemek için gündüzü geceyi tercih eden ben. nasıl anlatsam dostlar ? hayatım boyunca çok asosyal olmasam da büyük bir çoğunlukla bu sözcüğü yaşadım.gerçekten bir kız sevdim ve içimde o kadar güzel bir dünya verdim ki ona dışındakinin tam tersine.çünkü dış dünyada hiçbir şey yapamayan bu utangaç insan sadece hayalinin üretitği bir döngüydü her zaman sadece düşünen ve utanan. bir ortama girildiğinde kızarıp,sözcükleri ağzında geveleyen ve afallatan.insanların gözü üzerindedir diye atacağı adımlardan utanan.. işte bu hikayenin başkahramanı benim.her zaman utandım,herşeyi içime attım. sevdiğim kızlardan hep ret yemem.evet belki bazılarınız ergenlik diyecek,ancak bu öyle bir zindandır ki bir insana gerçekten hayatın tek anlamı benim için bir yalan veya benim bu zamana uygun olmadığım gerçeği. yöntemini bilemiyorum hangisidir ? ama varsa utangançlığın ve çekinmenin bir ilacı gerçekten ruhumu bile satacağım şeyse kesinlikle alacağım şeydir.çok dertliyim ve artık insanlar ne düşünür diye kafamda kendi düşündüğümü hatırlayamayan bir insanım ben.her geçen gün ölen bu hikayenin başkahramanı ben..

"öyle güzelsin ki kuş koysunlar yoluna"

bir gün kanayan yerlerimizden öpülür elbet. üflenir hafifçe üstüne. yeter ki vicdanımız kaybetmeyelim. yeter ki insanlık onurumuzu. çünkü; "ölüm var."

akşama tiyatroya git tamam ama benle neden gitmiyosun ki. :( dün akşam ki sevinç yerle bir oldu resmen..

sana inceden yanığım sanıyordum meğer kül olmuşum

seni gören çocuklar gülebilir sakın gücenme! zaten bizzat kendin gülüyosun yalansa söyle. bin defalık tövbe ettim ancak yine de gidiyorum.

sırf kalpleri kırılmasın diye içime attıklarım birikti ve beni yormaya başladı. başkaları kırılmasın diye paramparça olmaktan yo rul dum.

babamdan korkuyorum. bir insan nasıl öz babasından korkabilir ki? korkuyorum işte. ama altını çizmek istediğim bir nokta var. bu benim değil, onun suçu.

kendimde değiştirmem gereken şeyler var farkındayım ama hiçbir şey yapmıyorum