asosyal itiraf

mutlu son nedir?? cevaplıyorum: mutlu sona az kaldı demiş biri. zamanında o kişi,mutluluğun tadına varmış, sonra daha çok istemiş ama elde edememiş istediği kadar mutluluğu. o tadamayışına tecrübe deriz biz. kişi bilir mutluluğun yerini, orda bi yerde duruyordur ama ulaşamaz, gücü yetmez, koşullar elvermez. sonra koyulur beklemeye, mutluluğu beklemeye ve onun için çabalamaya. ve gün gelir hisseder insan mutluluğa ulaşacağı vaktin yaklaştığını. bilir misin insan neden mutlu son der ulaşmak istediği mutluluğa? çünkü insan nankördür, nefsi vardır. ki hangimiz bugüne kadar ulaştığı mutluluktan ilk günkü kadar haz alabildi ilerleyen süreçte? ulaştığı an biyer içinde ki onca umut, mutluluk, heyecan. bu yüzden mutlu son'dur onun adı. (bkz: mutsuzlara)

bugün farkettim ki eğer şimdi vazgeçmezsem daha sonra vazgeçmediğim için daha çok üzülücem peki ya vazgeçtiğim için pişman olursam..

iki gün önce yeni eve taşındık şu ilk gece anahtarlık muhabbetini yaptım bi halt görmedim... kesin evde kalcam...

maddi nedenlerden dolayı okulu dondurmuştum. bugün izin günümdü. çalışıyorum yaklaşık 6 aydır. bugün ilk defa bu kadar çok sıkıldım. hayattan birşeyler bekliyorum ama olmuyor. istediğim ne varsa hep tersi oluyor. çoğu şeyden vazgeçtim artık. çok büyük şeyler yapabilecekken ufak biryere sıkışmış gibiyim. geceleri uyuyamıyorum. çok yoruldum. sahte insanlardan sahte sevgilerden. güzel günlerin gelmesini beklemekten yoruldum.

hep tanımadığımız insanlar ölecek sanıyoruz, değil mi? bu aralar her olaydan, her duyduğum ölümden sonra bu cümle aklıma geliyor. geldikçe kendimi kötü hissediyorum, üzülüyorum. galiba ölüm gerçeğini kabullendim. sıra bize de gelecek ve hazır olmayacaz diğer ölen herkes gibi..

30 ay önce bugün tam da bu saatlerde elini tuttum, sarıldım, öptüm. "sakın bırakma beni" dedim. sabah 11.17de ölüm haberini aldım. seni çok özledim..

geçen sene bundan sonra ilişkim olacaksa ciddi olacak ve evliliğe kadar gideceğim demiştim. o zamandan beri ne zaman bir ilişkim olacak gibi olsa direkten dönüyorum. bu bir işaret mi...

yaşadığım şehre 7 yıldır kar yağmıyor

bu zamana kadar iddaa bağımlısı insanlara hep sövmüsümdür. siktiğimin üniversitesinde günler o kadar boş ve sıkıcı geçiyor ki 5 günde canlı bahiste kaç para batırdığımın haddi hesabı yok. bir hafta once yatan 1200 tllik krediden kala kala 100 küsür param kaldı.

abim hakkaride askerlik yapıyor. ödümüz götümüzde yaşıyoruz. ondan iyi bir haber gelecek umuduyla yaşıyoruz. allah askerlerimizi korusun

evde sarma sigara kızların olduğu ortamda parliament içiyorum

abim az önce geldi, klasik sorusunu sordu: " napıyon kız?" ve sarıldı. kenara bir kutu bıraktı. yemek yedi ve gitti. kutuyu elime aldım. "kızlara özel oyuncak" yazılı kinder joy. kinder aşığı çocuklardan hiç olmadım küçükken. ama sanırım artık sevicem ve o oyuncakları saklayacağım. tek yumurtayı yenmiş olsa da seni seviyorum abi❤

00:00 olmuş hemen ilk entryi girmeliyim. o değil de çok sıkıldım, bunaldım. sırtımdaki kulunç ağrıları beni öldürecek. romatizma da var gibi dizde. alaturka tuvalette sıçamıyorum ağrıyor dizim. bu aralar da omzumda burkulma gibi bir ağrı var 2-3 aydır. 73 model toros gibiyim.

hala hala hala bir adım öteye gitmeden seviyorum

hiç kavga etmedim

dışardan gamsız gibi görünürüm ama aslında her şeyi düşünen psikopatın tekiyim

sırf bildirim turuncusunu sevdiğim için bazen açmıyorum bildirimleri o turuncu orada dursun diye:d

itiraf yapcam sonra diyom kim napsin itirafimi

her şeyi yak parçasını en güzel sezen aksu'nun söylediğini ve duman dahil diğer herkesin bu parçaya haksızlık ettiğini düşünüyorum. oturup düşününce güzelim şarkı sözleri. ve ben buraya halestrom'un bad romance coverından geldim ki cover yabancı bir kelime olduğu için kullanmayı sevmiyorum. aynı cool gibi. cool demek de çok güzel ama yanlış bana kalırsa. neyse siz de dinleyin.

şu an sahibinin isteğiyle başkasının hesabına giriş yaptım deneme yapıyorum. sanırım sorun tarayıcı kaynaklı. gündem ve bugün butonları çalışıyor. sevgiler.

buraya ilk adımımı attım.

her zaman ozguvenle ben yaparim demekten ve sonunda da basarmaktan hic bikmadim, ama hep deli gibi korkuyorum basaramamaktan, aklima koydugumu yapamamaktan. basarisizlik korkusu uykularimi kaciriyor en keyifli anlarimi hic ediyor.

sözlük be, geçenlerde whatsapp mesajlarımızı okuyodum. baktım ki dinlemediyim bi ses kaydı kalmış. 6 saniyelik bi ses kaydı. açılmadı ses, yanlışlıkla galeriden silinmiş be. az kalsın ekranı kırcaktım. basıyorum, açılmıyor. ağlayacaktım be. sesini unutmaya başlamıştım sözlük. o 6 saniyelik ses kaydında belki gülmüştü, gülüşünü duyacaktım, belki ağlamıştı ama ben onu dinlememişim, yanında olamamışım. kendimi o kadar suçladım ki. ama ne fayda, o ses kaydını dinleyemedim. hayatımda hiç böyle bir pişmanlık yaşamamıştım.

şimdi günler uzatmaya mı başladı

hoşlandığım kızı görmek için erkenden uyanıp alttaki derse girdim. ama her zamanki gibi murpy yasaları iş başında. kız gelmemiş :') şuan geçen yıl a2 ile geçtiğim dersi dinliyorum..

hayat ne boktan ilerliyor

sevgilimle sürekli bişeylerden kavga eder dururduk ve gariptir ki neden kavga ettiğimizi bilmezdim hiç. hani şu ilişki klasiklerinden. bi gün sevgilimle yine saçma bi sebepten kavga ettik ve bana yazma cevap vermicem film izlicem dedi. bunun izlediği film zaten belli game of thrones izleyecek yine. 4. sezona yeni gelmiş sürekli bundan bahsederdi bu duruma gerçekten sinirlendim film izliycem yazma demesi zaten beni bitirdi. delirmek üzereyim sonra aklıma bi sey geldi. bu zaten filmi hevesle izliyordu bende hainlik yapıp ona bütün spoileri verdim. arkadaslarima yazdim tek tek 4. sezonu bitirenlerden verebilecekleri en önemli detaylari istedim topladım sonra ibne gülüşüyle birlikte ona yolladım ve sabah kalktığında bitti dedi. o sabah onu okul önünde bekleyip dersten kaçırıp simit çay yaptık çok kızgındı ama yine sevimliydi. sanırım ona karşı yapabileceğim en kötü şey buydu

cihan konserinden, ali suavi heykelinin arkasındaki talihsiz merdiven şiirine. güzel konser, güzel adam.

hiç çıkmadık onunla ama hani derler ya ne sevgilisin ne arkadaş ortası en güzeli falan öyleydik bizde. beni sevmedi biliiyorum ama beni hep dinledi derdim olduğunda yanımda oldu benimle güldü ... ben her şeyimi ona anlattım üzüldüğümü sevindiğimi yalnızlığımı her şeyimi. şimdi o yok. rehberinde adım bile yok. ve benim anlatacak kimsem yok artık. boş boş yürüyorum sokaklarda. burda olmadığını biliyorum ama yine de belki görürüm diye bilmem kaç kez turluyorum yürüdüğü yolları. sonu yok .

geceleri uyumak istemiyorum uyumaya karşı bi nefret oluuşuyo içimde insanları sevmiyoruöm sonracım sonraa birinin bana temas etmesi bende tik gibi uyuz ediyo sonra kilo veremiyodum karar verdim kilo alıcam öçünkü her halimle kimse sevmiyodu çirkinim ve bununla fazlasıyla gurur duyuyorum kendimce bla blaaaa

hayatımda güzel olan ne varsa an itibari ile kaybetmiş bulunuyorum. alırım bir h.o. (:

kafam bozuk olduğunda amon amarth ile sakinleşen bir cinsim.

bir çok derdim var. hiçbirisini anlatamıyorum. bazen doğru insanları bulamadığım için bazen doğru kelimeleri bulamadığım için. hepsi içimde çığ gibi büyüyor. çrkip gitmeyi çok düşündüm. herşeyden, herkesten uzağa. cesaret edemedim birtürlü. bir yandan zaten herkesten çok uzaktım. en yakınıma bile.

kendimi bir boka yaramıyormuş gibi hissediyorum. orada burada vatan için çalışan mühendisleri, bilim adamlarını ve biz rahat edelim diye şehit olan askerimizi polisimizi gördükçe harbiden bir boka yaramıyormuş gibi hissediyorum

aramızda kalsın sözlüğün bu hali baya baya hoşuma gitti.

korkuyorum

yapmam dediğim her şeyi yaptım

bugün evde amerikan filmlerindeki koca göbekli polis gibi takılmayı planlıyorum. göbekli polis olmanın ilk kuralı olarak hemen dışarıdan donut ve hamburger siparişi verdim. dizi falan izleyerek onları gömeceğim. daaaaamn nigguh.

yaklaşık 1 ay önce şiir okuyan erkek başlığına "hiç rastlamadım" diye entry girmiştim. 15 dk önce okundu arkadaşlar. ne koşulda olursa olsun müthiş bi his

hayatımda ilk defa biriyle uyudum. birine sarılıp uyudum. ilk defa bir adamı babama anlatacak kadar çok sevdim. naptı biliyor musun sözlük? fazla geliyor sevgin , sırtıma yük oluyor dedi. sonra da bitti bile demeye tenezzül etmedi. yazdım yazmadı, aradım açmadı. ben sevdim o gitti. şimdi her başımı yastığa koyduğumda gözümün önüne geliyor.kokusu burnuma doluyor. uyuyamıyorum.

sevdiğimi unuttum sevilmediğimi unutamadım. aslında sevdiğimi de tam unuttum gibi değilde içim cız etmiyor artık

onun beni deli gibi sevdiğini biliyorum ben de onu çok seviyorum ona çok acılar çektiriyorum çokk... tek suçu, bir zamanlar beni mahveden kişiyle adaş olması... adının irem olması...

lan kaç gündür yazmiyorum bi giriyim bakiyim dedim tema değişmiş, sözlük foruma dönmüş onları geçtim. aramıza yeni yeni troller katılmış. ben yine gidiyorum begenmedim bu sefer ortamı.

itiraf ediyorum amcamın arabasını ben vurmuştum. şoför tarafındaki kapının orası ezildi. amcam bilmiyor ve bilmeyecek

twitter ve youtube yavaş olduğu için sabaha kadar buradayım. kafanızı sikcem

adım tayyar değil.

eve gitmeme az kaldı. şimdiden fark ediyorum ki onu görmekten deli gibi korkuyorum.

üniversiteye ilk başladığım dönemde yaşadığım durumdu malum üniversiteye giden bilir herkes kafasına göre bir ortam okul bitene kadar o grupta takılırdı.ben de yalnız kalmamak adına bir ortama girmek istedim.sınıftan bir grup arkadaşla takılmaya başladım.ama sonra farkettim ki görünmez kendini ifade edemeyen biri olmuşum.bir zaman sonra özgüven ve depresyonik bir halde kendimi bulmaya başladım.arkadaşların sadece yanlarında geziyor ve dinliyordum nasıl yapayım da görünmezlikten kurtulayım diye düşünmüştüm.o gruptan ayrıldım ve tüm sınıfla aramı iyi tutmaya başladım.bir zaman sonra hem sınıfımda hem de diğer bölümlerde sevilen bir insan olmuştum. (bkz: bir ortam da görünmez olmak)

unutuyorum yani unuttum diyorum artık facebook da önerilerden geliyor, inanın veya inanmayın sikimde değil, yüreğime bir şey saplanıyor bir ateş basıyor. sonra o elin onun fotoğrafına gidiyor biran kaydedip doyasıya bakasın geliyor hatta ekle butonuna kırasıya basasın sonra diyorsun hani unutmuştum lütfen yapma deyip kendi kendini engelliyorsun. sürekli düşünüp, üzülüp duruyorsun.

bazen yaşadığım şu ana inanamıyorum. şuan birileri uyuyor, birileri intihar girişiminde bulunuyor, birilerinin annesi yoğum bakımda yaşam mücadelesi veriyor, birileri kanser, birileri evleniyor, birileri diyaliz hastası ve bir sonraki ay yaşayabilmek için böbrek bekliyor, birileri çok kötü bir gün geçirmiş, birileri gelecek kaygısı yaşıyor, birileri dayak yiyor, birileri inancını kaybedecek kadar içiyor, birileri gülüyor, birileri ağlıyor, birileri tecavüze uğruyor, birileri balayında eğleniyor, birileri doğum yapıyor ve birileri kafalarının üstünden geçen mermilerden kaçmaya çalışıyor. bense yatağımda yatmış elim kolum bağlı düşünmekten delirecek vaziyete geliyorum.