asosyal itiraf

"piraye, gel. sana muhtacım." diyen nazımın hasreti sardı şuan bedenimi. hayırlara vesile.

arkadas falan aramiyom.sırf kimseye anlatamiyom diye buraya yazacam bi nevi sozlukle dertlesecem.belki rahatlarim biraz. bi insan dunyaya degersiz yada degerli geliyo be sozluk.yani bildigin dogustan.karsi cikan olabilir ama benim hayatim bunun kaniti.pek kotu bi adam degilim.belki sogugum belki suskunum biraz ama kotu bi adam degilim be sozluk.bazi seyleri yanlis yapiyom yanlis davraniyom kabul ama kotu degilim art niyetle hic bisey yapmam.hersey iyi olsun diye ugrasirim sabrederim cekerim karsi tarafi ama adimiz salak olur.yada salak gbi davranirlar.herseyde ilk feda edilecek ben olurum.herseyin kotusu bana layik gorulur.ben degersizim ya sozlerimde degersiz sacma gorulur.bende susuyorum bu aralar.kurk mantolu madonna romanindaki raif efendiye benzetirim kendimi bazen.ben bu kadar degersiz olmayi haketmedim be sözlük.

şuraya da bir gece ilk entiriyi ben giriyim diye sıra bekliyodum. ne gireceğimi unuttum aq.

herşey üzerime üzerime geliyor. nefes alamıyorum. sokakta yürürken bile sanki binalar üzerime üzerime geliyormuş gibi hissediyorum. çıkmaz sokakta gibiyim bir çıkar yol bulamıyorum. dışardan bunları yaşamak için bir sebebim yokmuş gibi görünüyor. mutluymuşum gibi. ama nefes almaya dahi mecalim yok. sadece direniyorum.

ben yaklaşık 6 ay önce filan çok iyi bir insanla muhabbet etmiştim beni bi bok sanmıştı ama hayır ben malım ve sanırım mal olduğumu sonradan anladı. gizli rezillik.

bu gün bir olaya tanık oldum bir abi eşinden mesaj aldı araları bozuktu boşanma davası açacakmış abi baya bi mutlu oldu ya da bizim yanımızda öyle davrandı daha bir iki yıllık evlilerdi ve sanırım 3 aylık bir bebek var ortada düşündüm eğer o mutluluk gerçekse bir insan nasıl bu kadar umursamaz olabilir ama eğer o mutluluk hali yalansa yani ben ne kaybedecem o kaybetti gibi mesaj vermek içinse bir inat yüzünden daha 3 aylık bir bebeğin kaderiyle oynamış olacak sabahtan beri bunu düşünüyorum insanlar neden bu kadar zor kararları bu kadar kolay verebiliyor

geçenlerde arkadaş ortamında kızın birinin "tek elle araba kullanan erkekler çekici geliyor." dediği günden beri kendimi arabayı tek elle kullanmaktan alıkoyamıyorum sözlük. ve bu durum hiç hoşuma gitmemeye başladı, yakın zamanda ayakkabının topuğuna basıp diğer elime de tesbih alacağım diye çok korkuyorum.

şimdi size hayatımda gördüğüm en mükemmel eşi anlatıyorum. kuzenim yoğun bakımda hemşire. iki yıldır aynı yerde çalışıyor. neyse, bizim de aramız baya iyi. sık sık hastaneye ziyaretine giderim. bir kadın var, altı yıldır yoğun bakımda. arada uyanıyor ama sadece tavana bakıp uyuyor. her geldiğimde baş ucunda bir adam saçlarını tarıyor. bilenler vardır, uzun süre yoğun bakımda kalan yatakta kalan hastaların vücutlarında dehşet yaralar çıkıyor. adam her gün bi yaraları silip kremliyor. bunu yaparken bir yandan ağlıyor bir yandan da konuşuyor kadınla, "güzelim, canın çok yanıyor mu, yanarsa ses et. elini titret ya da. güzelim benim. geçecek bunlar.". yanında da biri on diğeri sekiz yaşında dünyalar tatlısı iki kız. ama abi adamın bakışlarını görmeniz lazım, kıyamıyor bakmaya, incinir diye o kadar nazik tarıyor ki saçını... ve altı yıldır bu adam bu şekilde. artık kadının kurtulma şansı yok. başhekim gelip "yeter be adam harap ettin kendini de bu bebeleri de. eşin de yazık, acı çekiyor böyle." diyor. ama ne çare adam hala bile bekliyor. bu adama bakıyorum da, ne bileyim. bir yandan üzülüyorum. bir yandan da seviniyorum. bu kadar güzel seven insan hala varmış.

eski kız arkadaşıma knight mi ben mi? dedim. beni terk etti. mine, bunu okursan bir gün seni çok özledim

bu akşam yakın bi dostumla konuşurken farkettim. benim hiç hayalim yok. ulan 20 yaşında adamım bana hayal kurmayı kim unutturduysa allah belasını versin

meslek lisesinde elektrik elektronik bolumunde okuyorum son sene geldi çatti staj zamani geldi bense 3 senedir hic sevemedim bu bolumu staj zamani geldi catti 2 hafta gidebildim staja bolumumu sevmedigim icin sevmedigim bir iş yapmak iskence gibi geliyordu en sonunda dayanamadim temel liseye yazildim bu staj denen zimbirti yuzunden en sevdigim ortam ve en sevdigim arkadaslarimdan ayrildim simdi ise temel lisede yalniz adami oynuyorum

kış mevsiminden tek istediğim çok kar yağması ama 1 tane bile kar tanesi düşmüyor

artık yaşadığım ülkede huzur,güven ve mutluluk olsun istiyorum.ölüm haberleri almaktan gerçekten ama gerçekten bunaldım.onlarca insan canı bu kadar mı değersiz ya?

bir kızdan çok hoşlanmıştım. kızın sırf adını bulmak için 750+ kişilik listeyi tek tek alıp kızı bulacağım şekilde ayarladım ve kriterlere uyan yaklaşık 120 kız arasında 3. kez araştırdığım esnada kızı buldum. ama bu arada kızın resmen her şeyini ezberlemiş oldum. kaçta gelir kaçta gider hangi yolu kullanır, ne zaman kantine gider filan her şeyi resmen aklımdaydı. sonradan yaptığım konuşmasında bu kadar dikkatli olmama arkadaşları dahi şaşırdı. fazlada uzatmadan. bir gün hep oturduğu sırasını bilirim bunun altında kitabı vardı. aldım ve içine bildiğim en güzel şiir alıntılarını yaptım. ve sırf böyle bir şeyi kıza yaptığımı söyleyebilmek için. ben arkadaşıma söylüyordum, o arkadaşı var begüm ona, begüm ecem'e, ecem benim sevdiğim hatun kişisine.. işte böyle bir şey. kız sabah görünce çok mutlu olmuş filan bende o gün dersten erken çıkma durumunda kaldım. arkadaşlar gitmiş kızı çevirmiş konuşmuşlar numarasını vermiş mesaj atmam için. akşam oldu mesaj attım kıza. yaklaşık 2 saat filan konuştuk muhabbetin ortasında internet kapattı. 2 gün sonra bana tekrar mesaj attı ve bazı sebeplerden dolayı birinin olmaması gerektiğini söyledi. ve ben o ara kıza nasıl açılsam diye 50 tane ayrı plan yapma derdindeyim kızlara sorardım nasıl diye hepsinin dibi düşerdi keşke bana da böyle yapan olsa diye. sonuç olarak ben bu kadar uğraştım ve çabaladım hatun kişisi için hiç gocunmadım ve üzülmedim de. ama sadece koydu be sözlük. koydu neden mi ? 2 hafta sonra başka çocukla birlikte onu sarmaş dolaş gördüm. demek ki adam gibi sevmek yetmiyor. cebinde para ve çok iyi bir tipin olacakmış...

beyler allah belâmı versin kendimden utaniyorum lan yemin ediyorum arkadaşların yanına gidiyom kafeye otobüste kanserden 2elinin parmakları şişmiş bi adam bindi kimse yer vermedi kalktim hemen inene kadar parmaklarina baktım kendimden utandim be hacı gunluk hayatımda boşa o kadar dert yanıyomuşum ki anlatamam o adamı görene kadar lan boşa yaşadığımı farkettim.. kolpacinodan bir sözle bitirmek istiyorum. boşuna yaşayıp g*tümü kaşıyomusum.

yıl olacak 2017. hala düzgün bir şekilde eyeliner çekemediği gözlerini açarak, düzgün ruj süremediği dudaklarını büzerek poz verip altına da "çok sıkıldım..." yazanlar var. bu tarz yaratıkların derilerini canlı canlı yüzüp, o derileri eyeliner ile siyaha boyayıp, o siyah deriden çanta yapıp, o çantaları da eminönü'nde "hakiki deri çanta 10 tl" diye bağıra bağıra satmak istiyorum.

sanırım teknoloji cenabetiyim. dün gece ehliyetin randevusunu kontrol etmek için internete bakayım dedim gidip yanlışlıkla randevuyu iptal ettim. 4 aydır bekliyodum bi 4 ay daha beklicem galiba. kafamı sikeyim. alın olum benden telefonu pcyi felan. taş tabletlere dönmek istiyorum ben posta güvercinlerine. bu cenabetliğim whatsappta da sürüyor kızın fotosuna bakayım derken defalarca aradım gecenin bilmem kaçı telefon sapığına çıktı çıkıcak adım. sikeyim o whatsappın da direkt arama opsiyonunu. 2 kod daha yazamamışlar amk. aramak istiyor musun? evet ya da hayır. bu kadar zor mu amına koyim.

dün takside, takcisiyle muhabbet ederken yandan bi araba dibimize sokulup bize deli gibi korna öttürdü sonra bizimkide sinirlenmiş gibi yapıp aynısını ona yaptı. bende benim taksiciye hak veriyim diye karşıdaki adama güzelce sövdüm ardından takcisi ne diyosun amk o benim amca oğlu diyince bu soğuk havada deli gibi terledim aq

geçen yıl bu vakitlerde ne kadar da istekliydim her şeye. kelimelere, müziklere, yeniliklere, yürümeye, uçmaya, kaçmaya, konuşmaya, düşlemeye, gerçekleşmeye ve daha nicesine. anlıyorum ki bunların olmasını çok istiyordum çünkü imkansızdı. imkansızı sürekli isteyebilecek kadar güçlü değilim. istemeyi özleyecek kadar da acizim. tek bir yıl bir insanın kendini gerçekleştirmesine yeterken ben hala istemeyi, gerçekleşmeyi özlüyorum. imkansızı isteme tutkusunu unutmamaya çabalıyorum. imkansızı istiyorum ama yapamadıkça onu kirletmekten korkuyorum. evet üstünde çamurdan beter bir leke bulunan imkansız istekçisiyim. istemeyi unutmuyorum, ama bir o kadar da köreliyorum. hala seviyorum hala tutkuluyum ama kirletmekten korkuyorum. net olamamak ne kadar zor. kendini tanıyabilmek gibi, farkında olabilmek gibi. aslında hepsi aynı.

dövme silme salonunda çalışan bir tanıdık var dedim bu dövme işleri günah felan değilmi verdiği cevap günah tabi aq ama ben sildiğimden günah çıkartıyor sayılırım bundan sonra bana papa deyin dedi

geçenlerde anneme şu gölgelerin gücü adına hi-meni hatırlatıcam diye google'a himen yazdım. kadın dikkatlice bakıyordu ki arama sonuçlarını görünce zavallıymışım gibi bir bakış attı bana. çok utandım açıklayamadım. insan neden vajinaya hymen ismini koyar ki amk.

asosyal itiraf başlığı altında neden hiç itiraf olmadığını merak ediyorum

bir dostum var kardeşim diyorum ona yeri geliyor yoldaş oluyor yeri geliyor abim oluyor yeri geliyor abisi oluyorum konuşuyoruz sırtımızı dayamışız birbirimize kimseye minnet etmiyoruz ama bu gece kardeşimin canı çok sıkkın boğazı düğüm düğüm hayatında yaptığı bütün fedakarlıklar boşa çıkmış bir şekilde karşımda oturuyor. bir cümle bile edemiyorum biliyorum çünkü yardımcı olamayacağım çünkü içinde ki ateş asla sönmeyecek bilsem ki bir cümlem içini soğutmaya yetecek herşeyi yaparım ama işte o koyduğum cümlesi gelmiyor aklıma. insanın kardeş dediği birinin canının yandığını görmesi kendi canının yanmasından çok daha kötü bir şey be çok kötü bir şey.

az önce haber geldi 3 senedir it gibi sevdiğim çocuk sevgilisini ailesiyle tanıştırmış ciddi düşünüyolarmış ben onun için aylarca göz yaşı döktüm her günüm zehir oldu bunun için mi kendime zarar verdim kalp hastasiyim şuan canım yanıyor..

çok kaba olduğumu düşünüyorlarmış sie dedim de ama az üzüldüm yani

geçen bir video izledim suriyede şii milisler bir çocuğa tekmeler tokatlar atıyor.yanlarında da bir tane tank var çalışır halde,ben şok oldum bir insan insana bunu nasıl yapar diye.sonra orospu cocuklarından biri çocugu kollarından tutup tankın paletinin önüne bıraktı,cocuk yarı baygın bir şeyler diyor.ben hayır insan bu kadar cani olmaz dememe kalmadan o tonlarca ağırlıktaki tank o yaşının 7-8 olduğu tahmin ettiğim en fazla 25 30 kg çocugun üzerinden geçiyor.sinirden ne yapacağımı şaşırdım.sonra bir den aklımdan şu düşünce geçti o çocugun yerinde olmamak için dünya nasıl bir yararım oldu, o çocuktan daha mi değerliyim hayır. o cocuk dünyayı yönetenlerin belli çıkarlar sağlamak amacıyla başlattığı savaşta öldü o ve diğer binlerce insan gibi. sözün özü şu hayatımızı boşa harcamamak gerek çünkü dünyada bir yerlerde hayatlarını hiç yaşamadan ölen insanlar var.değerini bilelim.

az önce galerimi karıştırdım. şimdi yolda birbirimize selam vermeye tenezzül etmediğimiz bir insanla olan konuşmalarımı buldum. hoşuma giden, o zamanlar beni mutlu eden, gülümseten, asla unutmamak için çabaladığım mesajlar, cümleler. ne güzelmişiz be. belki arkadaştık belki flörttük bilmiyorum. dışarıdan sevgili sanılan, asla birbirine kanka demeyen, sabah beraber uyanıp gece beraber uyuyan, birbiri için endişe eden, birbirini korumak isteyen, kaçamak bakışlarla bakıp birbirine gülümseyerek çevreye bakan, kıskandığın ve seni kıskanan, herkesin yakıştırdığı, insanların ikinizi yan yana görmeye alıştığı, hep yanında olan kalbi güzel insanlar var ya hani onlardandı işte. uzun bir süre konuşmayınca bile arana hiç soğukluk girmeyen yaşadığım yerdeki tek izmirli. izmir gibi sıcak yürekli. hiç üşümezdi, kızardım ona "ben donuyorum kapa şu montunun önünü" diye. gülerdi bana hafifçe kapardı montunu. şimdi montunun önü hep kapalı annesi tembihler bilirim. artık bir yabancı gibi zoraki günaydın diyor bazen. başıyla selam veriyor yada. tek tanıdık şey kokusu. parfümü hala aynı. özledim seni izmirli. belki şiir sözlerini belki arkadaşlığını ama özledim. edit: keşke o ss leri silebilsem. silmek için giriyorum kıyamıyorum. biliyorum çünkü bir daha biz hiç öyle güzel bir halde olamayacağız.

bazı geceler yastığım öyle çok ıslanıyor ki ters çevirip yatmak zorunda kalıyorum. bazı gecelerde ise ikinci yastığı koyuyorum kafamın altına. (bkz: özlüyorum)

kız arkadaşım köpeğimi benden çok seviyor. evet köpeğimi kıskanıyorum :(

çocukluk aşkımı yıllar sonra sosyal medyadan bulup ekledim. (çocuk önce beni seviyordu yıllarca pas vermedim beni sevdiğini söyledikçe ağlayarak öğretmene şikayet ettim ama sonra benden vazgeçip sınıfa yeni gelen kızı sevince ona aşık oldum) dün gece bi kızla fotograf paylaşmış samimi. gene yıkıma uğradım bu defa şikayet edecek bi öğretmen de yok

7 sene önce yaz tatilinde elektrikçi de çalışıyorum nişantaşın da bi dükkanın elektriğini çekiyoruz öğle arası yemeğe çıktık maaşı da yeni almışım dedim bugün döner ekmek yemiyim gittim bi restorana ama üstüm başım hep toz duman girdim içeri arka taraflar da tek kişilik boş bi masa var oturdum oraya içeri dekiler de bana boş boş bakıyodu anlam veremedim yemek söylemek için garsonu çağırdım garson parmaklarıyla bir dakika işareti yaptı sonra yemeklerle geldi önüme koydu ben yemek söylemeden yemek gelmişti dedim herhalde yanlış geldi ama içerisi tıklım tıklım insan kaynıyo dedim şimdi yemeği söylesem yarım saate gelir benim öğle arası biter gelmişken yiyelim dedim neyse yemeği yedim bitirdim hesabı ödemeye kalktım masanın yanındaki duvarda "askıda yemek" yazısını gördüm. sessizce çekip gittim restorandanç unutamam orada ki insanların bakışını.

yalnızlıktan korkuyorum artık

buraya daha yeni katıldim ama uzun zamandir takip ediyodum ilk itiraf bölümüne icini dokenleri görünce çok saçma bulmuştum ama benim de icimi dokecegim biri yok hayatımda aslinda sevgilim var annem var babam var yakin arkadaslarim var ama bi türlü acamiyorum kendimi onlara her seyi tüm ciplakligiyla anlatirsam eger giysilerim yok olucakmis da beni yalin bir halde goruceklermis gibi hissediyorum yillardir patlayacak bomba gibiyim içinize atmayın arkadaslar anlatin anlatamiyosaniz yazin

2014 kasımdı yanlış hatırlamıyorsam o ara başlamıştık konuşmaya neyse devam ediyorduk konuşmaya zaten arkadaş gibi konuşuyorduk daha doğrusu o benimle öyle konuşuyordu biraz daha zaman geçti haziran 2015 falan bunun doğum günü vardı bende bir video hazırladım arkadaşları falan doğum gününü kutluyor en son ben çıkıyorum ben kutluyorum falan güzel bir olay yani anlayacağınız. neyse o ara köye gitmiştik yanlış hatırlamıyorsam köyde de internet çok kötü zor bela yolladım bir şekilde falan ama ondan sonra bir daha giremedim internete 2 gün falan sonra bir girdim işte ya çok teşekkür ederim falan yazmış ben de rica ederim ne demek yazıcam ama mesaj gitmiyor engellemiş beni neyse dedim çektim sineye. ha bu arada babası terketmiş galiba bunları orasını ne ben sormaya cesaret ettim ne o söyledi. neyse kasım 2015 bu mesaj attı bana ben çok özür dilerim sana çok kötü davrandım falan yazmış estağfirullah dedim ne demek. sonrasında yine başladık konuşmaya 1 ay falan oldu yine gitti bu eyvallah dedik yine çektik sineye. 1 yıl daha geçti ondan sonra. temmuz 2016 bu benim fotoğrafımı beğendi neyse ben aşık ne de olsa yine başladık konuşmaya ama bu sefer sevgili gibi konuşuyoruz o ara karabükteyim idmanlarım falan var. dedim buluşalım mı olur dedi ben ankara'ya yolcu.iki yol oldu ilk defa görüşeceğiz. ankara'ya gittim 2 gün her şey çok güzel ben rüyada gibiyim zaten o ara dünyadaki her şey yalan gibi geliyor uçuyorum adeta. benim idmanlar başlayacaktı ben döndüm 2 gün sonra. döndükten sonra ben yapamıyorum diye mesaj geldi. babamdan dolayı kimseye güvenemiyorum falan yazmış eyvallah dedik yine. bizim hikayemizde böyle ha itiraf nerde derseniz yine gelse yine baştacı...

aq şu itirafları kısa yazın azıcık okurken canım sıkılıyor be kardeşim

babam beni dövüyor

1 buçuk senedir en ağır antidepresanları içiyorum, artık kurtulmak istiyorum. en içten ve en umut dolu itiraf bu olması lazım.

babam veli toplantısından geldi az once hemen uyuyo numarası yapmaya gittim ama bir yandan da annemle konuşmalarını dinliyorum. anladığım kadarıyla yüzüme gülen tüm hocalar ağzıma 3 aydır biriktirdikleri boku sıçmışlar. birde babam lys deneme sonucumu öğrenmiş 210 amk o da basketçilerin boyu gibi deneme notu. annem de zaten odası da çok dağınık işte bilmem ne bastırıyor. muhtemelen az sonra saçımdan sürükleyerek evden atacaklar bari banyo yapıyım da yağlı saçla evden atılmamış olayım:(

ailemden göremediğim ilgiyi ondan beklemek suç mu sözlük canım yandığında ona koşmam birşeyler beklemem bir iki sözüne herşeyi unutmayı beklemem gerçekten suç mu her seferinde ona gitmem onun sorunlarına rağmen ona gitmem neden bu kadar tepki ile bana geri dönüyor gerçekten iyi değilim sözlük değilim

kuzenim sonunda hamile kalmış çok şükür :d dipce: kendisi evli:d

ayrılırken kendimden soğutmak için herşeyi yaparım sırf acı çekmesin diye sonra da mal gibi oturur ağlarım pişmanlık hissi galiba bu

abimi çok özlüyorum

"biz büyüdük ve kirlendi dünya." hiç bir şarkı sözü bu kadar anlamlı gelmemişti.

amcamın oğluyla aramda 7 ay var ben kışın doğmuşum o yazın.benim doğum günüm akrabalardan arkadaşlardan gelen bi kaç telefonla geçer.onun doğum günü ise yazın olduğu için herkes toplanır pastalar yemekler yapılır hediyeler alınır.her neyse bir keresinde yine herkes toplanmış bir sürü hediye gelmiş ama bir tanesi var ki hayalleri süsleyen bir hediye mp4 çalar.benim hayallerimin bile ulaşamadığı şey ona hediye olarak gelmişti hemde benim doğum günümün 0 hediyeyle geçtiği bir sene.tabi bende kıskançlık tavan yapmış herkes mutlu eğlenirken benim içim kan ağlıyor.neyse akşam oldu herkes yemeğini yedi ben içeri geçtim baktım tüm hediyeler orda duruyo allah affetsin mp4ü alıp 7. kattan aşağı atmıştım.bunun üstünden yaklaşık 15-20 yıl geçti her aklıma geldiğimde içim pişmanlık duygusuyla doluyo eğer kendisine anlatabilsem affetmesi için gidip istediği her şeyi alırım ona ama o dahil kimseye anlatamıyorum çok utanıyorum allah bu başlığı açandan razı olsun askjdhkhdf.

son kez hayatımda birisine güvendim. 'güvenmek' diyorum, hayatımın en önemli noktası. bütün güvenim boşuna gitti. bu insan benim yaralarımı sarar dedim. beraber hayat denen bu illetin camından beraber bakarız dedim. tek kişilik hayatı ikimiz yaşayabiliriz dedim. olmadı. olsun istemedi. ben hala olacağından yanayım. hayatımda ilk defa birisine 'gitme' dedim. boşuna söylemişim. gitti. kendisinin gittiği yetmezmiş gibi birde canımı, bedenimi, ruhumu, aklımı, fikrimi, kalbimi ve bütün duygularımı aldı gitti. bu acı geçer mi ya da ne zaman geçer bilmiyorum ama geçse bile izi kalacak. gitse bile her zaman aklım onda olacak.

keşke olsen be aq kızı senden nefret ediyorum bütün emegimi siktin aq hastası inş bir gün ölüm haberini alırım o gun benden mutlusu olamaz gelmişine geçmişe sokayim umarım derin yüzüle yüzüle ölürsün

askerliğimin acemi birliğini ankarada yaptım, askerdeyken sevdiğim kıza şakasına dedim ki usta birliğim şırnak cizre çıktı. git de geber dedi, bir anda ana avrat sövdüm kıza. bence hak etti.

gerçekten kilo almamın en büyük sorunu, canım istemezse bile var olan güzel bir yiyeceği boşa gitmemeli kafasıyla yemem yüzünden.

küçükken anneler günü için anneme gül alayım dedim ama pars bir yoktu. mahalledeki arkadaşlar da annelerine gül götürmek istiyordu sonra bir tanesi aşağılarda bi sitenin bahçesinde birsürü gül olduğunu ama bekçisi olduğunu söyledi. neyse gittik işte 4-5 kişiyiz biri bekçiyi gözetliyor diğerlerimiz gül koparıyorduk. sonra bekçiyi gözleyen bekçinin geldiğini söylemiş sanırım ama bana ses gelmedi baktım bunlar kaçıyor amk benimde götüm tutuştu tabi hemen gülleri alıp caddeye çıktım ki bi baktım arkada bekçi geliyor bizim çocuklar önde koşuyor fark atmışlar bize benle bekçi arkada kalmışız bende hurra koşmaya başladım hızlı koşardım bide küçükken neyse koşarken baktım bekçi mesafeyi kapattı yakamdan tutar gibi oldu tutamadım sonra götümü tekme attı nasıl ayaksa amk koşarken bide götüm acıdı ama ben dahada hızlandım ksksks sonra yorulmuştu zaten peşimi bıraktı. öyle ucuzz kurtuldum buda böyle bi anımdır ((:

lezbiyenlerden hoşlanıyorum. ve evet bir erkeğim.