anlaşılmak

bir insanla aynı lisanda konuşmak, o insanı anlamaya yetmiyormuş. adı konmamış bir dil varmış, o dil sadece iki insan birbirini anlamak istediğinde ortaya çıkarmış. onu kaybetmemek gerekiyormuş. o kaybolursa geriye bir şey kalmıyormuş. birlikte, o ortak dile sıkı sıkı tutunmak gerekiyormuş. bunlar olmayınca insanın canı çok yanıyormuş. ve insan en çok anlaşılmak istiyormuş. bunlar benim uydurduğum şeyler, sizi bağlamayabilir ama beni bağlıyor, yıllar evvel yaşadım. ekleme editi: ayrıca yusuf atılgan'ın aylak adam'ı şöyle biter; “Sustu. Konuşmak gereksizdi. Bundan sonra kimseye ondan söz etmeyecekti. Biliyordu; anlamazlardı.”

bence dünyadaki en önemli şeylerin zirvesinde yer alıyor. son zamanlarda aklımdan çokca geçirdiğim bir düşünce var; bir insana edilebilcek en uç beddualardan biri hiçkimsenin onu anlamadığı bir dünyada yaşamasını dilemektir. yani ben böyle düşünüyorum (bkz: swh). ayrıca anlaşılmamak üzerine twitter'da bir oğuz ataysözü görmüştüm. "beni anlamıyorlardı. zarar yok. zaten beni, daha kimler anlamadı." çok hoşuma giden bir cümle oldu. bu da tweet'in orijinali.

Pek umrumda olmayandır. Son zamanlarda zaten adamakıllı oturup sohbet etmiyorum kimseyle. Anlatılanları dinlemek daha kolayıma geliyor çünkü anlatmak çok yoruyor. Zaten anlatabilecek bi şeylerim de yok hep aynı işlerle meşgulüm. Bi heyecanla anlatmaya başladığım şeylerin de sonunu getiremeyip falan filan diyerek kestiriyorum.

Karşındakinin anlama becerisi noktasına gelinmediği sürece hüsran ile sonuçlanan eylem.

anlaşılmak ya da anlaşılmamak işte tüm mesele bu yanlış anlaşılmak olaya dahil değildir

tüm istediğimiz buydu aslında, tüm çabamız bunun içindi...

konuşmaya başlamamış bebekleri bile anlayabilir insanlar. ben anlaşılmak uğruna bu kadar savaşmamalıydım.

evlerin pencelerini tamamıyla açan tek bir rüzgar biliyorum: Ortak keder tam anlamıyla bu.

İnsan anlaşıldığı yerde çiçek açar; anlaşıldığı yeri yurt, mesken edinir. Bir zamanlar anlaşılmıştım, anlaşıldığımı sanmıştım, yanlış anlamışım. Zamanla soldum, yerle bir oldum. Bir daha anlaşılır mıyım bilemiyorum. Ömür yeter mi buna, bilmiyorum. Anlaşılmak güzel bir şey. Emin olduğunuzda kazık çakın oraya. Umarım gerçek mânada anlaşılırsınız.

Anlaşıldığımı hissettiğim nadir yerler var ve onları hiç unutmam oyüzden anlaşılmak çok değerli bir olgu benim için.

ben daha kendimi anlayamıyorum o yüzden kimsenin beni anlayabiliceğini sanmıyorum.

Anlaşılmak istiyorsan, önce doğru anlatcan. Sen nasıl anlatırsan, karşındaki öyle anlar. Ohh ne âlâ. Hem s2m şeyde olsun, hem canım cennette olsun. Yok öyle.

Serin bir yaz akşamı güneş yeni batıyor, sahilde denize karşı oturmuşsun ve sadece denizin sesi kulaklarında, hafif hafif esen rüzgar saçlarında ve teninde geziniyor. İnanılmaz bir huzur değil mi? İşte anlaşılmak bundan da güzel.

bu kadar zor olmamalı, bu kadar çaba sarfedilmemeli bunun için. koca bir boşluğun içinde kayboluyorum da bu kadar kalabalığın içinde beni anlayan hiç kimse yokmuş gibi.

"anlaşılacağını bilerek konuşmak ne büyük bir mutluluktur." -fyodor

Böyle bir şey mi var?

büyük nimet karşısında ağladığım için acıyan gözlerle değil de şefkatle yaklaşan biri. canım sevgilim. şu sıralar bir tık yoğun olmasına rağmen, sık sık benimle ilgileniyordu. işlerine yoğunlaşmasını söylediğimde bana şunu söyledi: "sen farkında değilsin belki ama ruh halin hiç iyi değil. mutsuzsun. seninle kalmak istiyorum" ağağağağağa sonra ben yine ağladım tabi. malım çünkü.

Bundan istiyorum

Dünyada cenneti yaşatır insana

Anlamak zor, anlaşılmak daha da zor.

hayır, daha fazla uğraşamayacağım. kabul etmeli insan. zor da olsa etmeli. asla istediğim şekilde, istediğim zamanda anlaşılamayacağım. belki ufak tefek işaretler göreceğim ama birer yanıltıdan fazlası olmayacaklar. ümit etmeyeceğim. belki demeyeceğim. sabır da etmeyeceğim. öyle gidip kendimi de yormayacağım. biliyorum artık, fark etmeyecek. herkes bildiklerimi merak ediyor, farkındayım. ama kimse beni merak etmiyor. nasılsın? ne hissediyorsun? neden? ne oldu? anlat bana! her şeyi anlat! kendin bile anlamıyorsun neler olduğunu. nasıl başkasından beklersin? bu kadar kibirle nasıl bu kadar aşağılık olabilirsin anlayamıyorum. bırak artık. evet yalnızdın, birisi seni kurtarsın diye bekledin. bir tanrı dualarını duysun istedin. hiç kimse gelmedi, kimse duymadı. hero kompleks, god kompleks ne varsa sende var amına koyduğum. agresifsin komplekslisin tamam ulan. her şeyi kontrol etmeye her şeyi düzeltmeye çalışıyorsun ama olmuyor olmuyor olmuyor. bozulan her şey düzeltilecek diye bir şey yok. bazı şeyler bozuk, kırık, parçalanmış halde kalmalı. survival's guilt. yardım istemiştim. neyin ne kadar düzeltileceğini hesaplamıştım. sadece yardım gelmedi. gelmedi oğlum işte. yaptın, her şeyi doğru yaptın. ama yine de olmadı. sus daha fazla konuşma. sus. hayır. artık anlatmayacağım. ne gereği var.

Bu konu benim için biraz önemli ve bunu birine belirtmiş bulunmuştum, ondan sonra ota b*ka seni “seni anlıyorum” demeye başlamıştı. Ulan durduk yere sinir sahibi de olmuştum. Zaten en son ona da patlamıştım anlama beni diye. Başka da kimseye belirtmedim.

Bazı insanlar için biri tarafından anlaşılmak o insan için verilen en büyük cezadır. Bu o kadar alışılmadık bir durumdur ki anlaşılmayan bütün yanlarını bütün çıplaklığıyla tek tek dökmeye başlar ve dökülen her düşünce bir çöp yığınına dönüşmeye başlar. İnsan bazı taraflarını kendine saklamalıdır. Tek bir düşünce, bilinen bütün doğruları çöpe attıracak kadar etkilidir. Bu noktadan sonra yanlış anlaşılmalar başlar. Eğer karşınızdaki kişi, sizin kendinizi yanlış ifade ettiğinizinin farkına varıp size kendinizi ifade etmenizde yardımcı olmuyor, sizi anlamak için değil de dinlemek için kullanıyorsa kulaklarını ve dikkatini, anlaşıldığınızı düşünmemelisiniz. İnsan bir kere istediği şekilde anlaşıldığını hissederse bir daha asla tatmin olamaz anlaşılmak konusunda. Daha önce sizi anlamadığını düşündüğünüz herkesin, gözünüzdeki değerinin bir anda yok olduğunu görürsünüz. Artık kırıcı bir insan olmaya başlamışsınızdır. Etrafa tiksintiyle bakmanız etrafınızdakilerin dikkatini çekmeye başlamıştır ve sürekli bir sorunun varlığına dair sorulara maruz kalırsınız. Cevaplarınız artık hep geçiştirme ve onaylama şeklindedir. Her fırsatta sizi anlayana koşmaya çalışırsınız. Sizin de onu anladığınızı, onun da her fırsatta size koşmasından anlarsınız. Her şeyi yaparsınız, yapabilirsiniz. Bu belki ilk başlarda iyi hissettirebilir ama Anlaşılmak ne kadar doğru bir şeydir ?

Anlaşılmak çok büyük mesele bee ..

Kiminle konuşup kendinizi kime açtığınıza göre değişen bir durum bence. Çünkü sizin anlaşıldığınızı sandığınız yer belki bir duvardır ve bir duvarın sizi anlaması zordur.

Bugün ergenler gibi tepine tepine "Beni anlamıyosunuz!! " diye ağlayasım var. anlatıyorum ama anlatamıyorum derdimi.. anlatmak istediğim çok şey var ama her şey de öyle pat diye anlatılmıyor ki. bu yüzden de anlaşılamıyorum ama olsun, canınız sağolsun.