altı çizilesi kitap cümleleri

"ayrıca onu yakışıklı olduğu için sevmiyorum nelly. onu seviyorum çünkü o benim, benden bir parçam. ikimizin nasıl bir ruhu var bilmiyorum ama onunki ile benimki birbirinin aynı"

düşüncenin her korkudan âzâd olduğu bir ülke bir ülke ki insanları dimdik, dünya duvarlara bölünmemiş kelimeler gönlün derinliklerinden fışkırır emek kemâle uzatır kollarını, aklın ırmağı alışkanlıkların karanlık çölünde kuruyup gitmemiş , ne olurdu tanrım! benim yurdum da böyle bir ülke olsa!

uyumak ölüme benzer, ben ölmeyi beceremediğim için uyuyorum.

"yeniden iyi biri olmak mümkün" (bkz:uçurtma avcısı)

“biz deliyiz, değil mi?” “yeterince değil.” “daha da delirmemiz gerekecek, değil mi?” “yaşamak için, evet.” “sana deliriyorum özgür.” -•- “başım hiç olmadığı kadar ağrıyor şu an. ama bundan rahatsız değilim.” dedim. cevap vermedi ama gözlerim kapalıyken bile gülümsediğini hissedebiliyordum. “senden bir parça olabilseydim, kesinlikle migrenin olmak isterdim. rahatsız edecek kadar, sıkça kafanın içinde beliren ve asla geçmeyen o acımasız sızı... evet. kesinlikle migrenin olmak istiyorum özgür.” “sen zaten benim migrenimsin yosun. rahatsız edecek kadar kafamın içinde yer kaplıyor, diğer işlerime odaklanmamı önlüyorsun. senden kurtulmak neredeyse imkânsız. zaman zaman ilaçlarla mümkün ama...” “ama?” “senden sonra o aptal migren haplarını almayı bıraktım.” “çünkü?” “migrenim benimle kaldığı sürece, sen de benimle kalacaksın. ışıklar da hep açık kalacak bizim için.” ne güzel bir tanımdı bu… ben onun migreniydim. o ise ışıkları benim için hep açık bırakıyordu.

"bazen günün sonunda bir insanın başardığı en büyük şey intihar etmemiş olmasıdır."

ben seni sadece yaşamadım. ezberledim. ben seni, kendime tembihledim..

"karanlığın doğurduğu kötülüğün birçok yüzü ve ismi vardır."

''peki insanlar nerde?'' dedi küçük prens. '' insan kendisini çölde çok yalnız hissediyor.'' ''insanların içinde de öyle hissedersin.'' dedi yılan. ''arada pek fark yoktur.''

bazı acılar tek başına atlatılamayacak kadar acıydı.

mısra 11: kelime ve yalnızlık. . "önce kelime vardı, " diye başlıyor yohanna'ya göre ıncil. kelimeden önce de yalnızlık vardı. ve kelimeden sonra da varolmaya devam etti yalnızlık.. kelimenin bittiği yerde başladı; kelime söylenemeden önce başladı. kelimeler yalnızlığı unutturdu ve yalnızlık kelimeyle birlikte yaşadı insanın icinde. kelimeler yalnızlığı anlattı ve yalnızlığın icinde eriyip kayboldu. yalnız kelimeler acıyı dindirdi ve kelimler insanın aklına geldikçe yalnızlık büyüdü dayanılmaz oldu. (bkz: tutunamayanlar )

"bilirsin, şeytan bile yaşlanınca imana gelir." buz prenses - camilla läckberg "savaşın kuşkusuz pek çok kurbanı vardı ve onlar sadece ölenler değildi." saklı çocuk - camilla läckberg "kendi geçmişinin bir başkasında hayat bulduğunu izlemek tuhaf bir histi." saklı çocuk - camilla läckberg "insanlar hayatı küçük dozlar halinde yaşamalılar. acılar ve sorunlarla yutabilecekleri kadar küçük lokmalar halinde yüzleşmeliler." saklı çocuk - camilla läckberg "hissettikleri, korku ve rahatlamanın tuhaf bir karışımıydı." saklı çocuk - camilla läckberg "çünkü sevmeyi reddedenlerin kaybedecek hiçbir şeyleri olmazdı." saklı çocuk - camilla läckberg

"evden uzak yollarda karanlık bastırınca, soğuk dondurunca, iki insan sarılınca, aklıma hep sen geleceksin.."

şu anda sana güzel bir söz söyleyebilmek için, on bin kitap okumuş olmayı isterdim, gene de az gelişmiş bir cümle söylemeden içim rahat etmeyecek; seni tanıdığıma çok sevindim kendi çapımda.

ve zaman. asla doymayacak kadar açgözlüdür

insan,aklındakilerle gündüz,yüreğindekilerle geceleri uğraşırmış.(motosikletsiz asla)

'' aşşağılık insanoğlu her şeye alışır ''

insan krapon kagidindan kanatlar takinca kelebek olduguna inanir. (bkz: ölmeye yatmak)

kürşad ölmüştü fakat yenilmemişti (bkz: nihal atsız- bozkurtlar )

kür şad ölmüstü fakat attan düşmemişti. ölmüştü fakat yenilmemişti. n.atsız bozkurtların ölümü

tarihe baktığımızda türkler kadar kendi içerisinde savaşan, yani iç savaş yaşayan kaç millet vardır acaba? türklerin kendi içerisinde döktükleri bu kanla, kaç türk'ün canı yanmıştır, kanı dökülmüştür? acaba dünyayı titretebilecek kaç türk başbuğu ya da yiğidi, henüz çin duvarına, iran yaylasına ya da anadolu'ya varamadan uçmağa varmıştır?

ve sen bitmiş bir kitabın ölmüş bir karakterisin

'çiçekler hiçbir şeyin kalıcı olmadığını öğretir bize; ne güzellikleri kalıcıdır ne de solgunluklari; çünkü sonradan yeni tohumlar verirler. mutluyken de üzgünken de hatırla bunu. her şey geçip gider, yaşlanır ölür ve yeniden doğar.'

aşk hayatı, cinayet ölümü sıradanlıktan kurtarır

altı çizilesi ise niye buraya yazıyonuz ki altını çizin.

böyle mi olacaktı ,insanı sonsuz derece mutlu kılan şey, aynı zamanda üzüntüsünün kaynağı mı olmalı?

"ne diyorsun allahım, duyulmuyor sözlerin"

şahane hatalar serisinin ilk kitabının ilk sayfasında yazıyor: her iyi başlayan olay iyi gitmeyebilir. ve unutmayın ki kötü hatalar şahane olayların başlangıcı olabilir. kelimesi kelimesine aynı yazamamışımdır muhtemelen, affedin.

--- spoiler --- niçin ilk defa gördüğümüz bir peynirin evsafı hakkında söz söylemekten kaçtığımız halde ilk rast geldiğimiz insan hakkında son kararımızı verip gönül rahatlığıyla öteye geçiveriyoruz? --- spoiler ---

olmayacak hayaller çok üzer.

kendimizi özgür zannediyoruz oysaki sadece ipimizi biraz uzun bırakmışlar. sınırlara gelince fark ediliyor bu. dışarı çıkmak isterken kendini cama vurup duran yarı delirmiş karasinekler gibiyken. sadece geceleri, yapayalnız ve yalınayakken anlaşılabilecek şeyler var. (bkz: emrah serbes)

"başkalarını aldatmağa alıştığımız için bazı defa kendimizi başkası yerine koyar, kafamızın sesiyle konuşarak kendi kendimizi de aldatmağa çalışırız." - (bkz: bugünün saraylısı) (bkz: refik halid karay)

çok güzel şeyler çizmiştim ama kitaplar yanımda değil be fck

insanları genel anlamda seviyorum ama kimseye tahammülüm yok. (bkz: tutunamayanlar)

bana ait ne varsa hepsi seni korkutuyor sana ait ne varsa hiç biri benim değil

'kafamın içinde ona söylenecek uçsuz bucaksız şeyler bulunduğunu hissediyordum, senelerce söylense bitmeyecek şeyler' (bkz: kürk mantolu madonna)

ben dünüme anı yarınıma acısın.

en sevdiğim kitabın en sevdiğim cümlesi: "yeniden iyi biri olmak mümkün." bir kitap, bir insana çok şey kazandırır fakat bu kitap bana hayatın kendisini kazandırdı. "uçurtmayı senin için yakalamamı ister misin? senin için bin tane olsa yakalarım." uçurtma avcısı, khaled hosseini

ve biz birbirimizin anahtarıydık❤️

merhamet zulmün merhemi olmaz

bir gün bütün değer yargıları değişecek ve yargılananlar yargıç, eziyet edenler de suçlu sandalyesine oturacaklardır ve onlar o kadar utanacaklar, o kadar utanacaklardır ki utançlarının ve suçlarının ağırlığı yüzünden ayağa kalkamayacaklardır. oğuz atay - tutunamayanlar

'sustu. konuşmak gereksizdi. bundan sonra kimseye ondan söz etmeyecekti. biliyordu; anlamazlardı.'

özü sözü doğru olanların ortak yönü de budur:karşısındaki kişinin de içten konuştuğunu sanırlar. -uçurtma avcısı

“(...)yaşar gibi yapmaktan, özlemez gibi yapmaktan, iyiymiş gibi yapmaktan, nefes alıp onu içimde tutmaktan, o nefeste boğulmaktan sıkıldım. ki nefessizlikten değil nefesten boğulmaktır marifetimiz…” #tutunamayanlar

''...sevilmek, bir kimsenin gözünde eşsiz olmaktır; sizi seven kişi, size yeryüzünde bir tane diye bakmıyorsa,, sizi sadece insanlar arasında bir insan ,ancak sevilecek bir insan sayıyorsa , kabartmayın koltuklarınızı , siz de sevilmemişsiniz demektir. sizi başkalarıyla ölçebiliyorsa, sonunda sizi hepsinden üstün bulsa dahi, bilin ki sizi sevmiyor ,gerçekten sevmiyor, hoşlanıyor sizden , işte o kadar ...'' -okuruma mektuplar , nurullah ataç

bir şeyin eksik olduğunu, eksik olanın ruhum olduğunu farkettim . önemsemedim. fakat müzeyyen bu derin bir tutku - ilhami algör

"selam verdim rusvet değildir diye almadılar"

sevdiğim bir şarkıyı tekrar tekrar dinleyebilir , çok sevdiğim bir pantolon veya gömleği giyilmez bir hal alana kadar giyebilir , sadece fincanda değil ; türk kahvesini kocaman bir kupada da içebilir , sahiplenmenin cılkını çıkarabilir her hangi birini kendim dahil her şeyin önüne koyabilirim. biliyorum sonunda kaybedebilirim ! ama ne yapalım ben böyleyim.

foucault haklıydı: "tekrarların uğultusu içinde sadece tek bir kez gerçekleşen bir şey vardır..." ölüm.

evet arkadaşıydı ve onu sırtından vurmuştu...