aşık olmaktan korkmak

Şöyle oluyor bende. Önce aşık oluyorum. Daha sonra da kendimi o sabah meltemine, fırtınaya yakalanmış sikik bir balıkçı kayığı gibi kaptırıyorum. Sonra üzülüyorum. Daha sonra böyle şeylere mühürlüyorum kendimi. Uzun bir süre öyle gidiyor. Daha sonra biri çıkıyor, tekrar başa sarıyor; aynı şeyleri tekrar yaşıyoruz. Bence korkmakta haklıyım.

Aşık olmaktan korkmak değildir aslında o, yaşadığın şeyin gerçekten aşk olmadığını sonradan anlamaktır

Aşık olmak güzel şeydir de yanlış insana denk gelirim de ağzıma sıçar diye korkuyoruz.

Artık korkmuyorum bile aşık olmaktan... Aşık olmaktan korkmak bile aşık olma ihtimali barındırıyor içinde.

Aşk hayatımda öyle bir yerde ki, iki kişi gelip bana diyecek ki biz birbirimize aşığız. Ahaha ha s*** ordan ilk tepkim olur

korkuyorum, istemiyorum, uzak durmaya çalışıyorum. tekrardan aynı mutsuzlukları, aynı hayal kırıklıklarını yaşamaktan korkuyorum, belki beni seveni o yüzden istemedim zamanında. en ufak kırıntısını görsem korkup kaçıyorum oradan çünkü elimden başka bir şey gelmiyor

zaten bir kere olur. o yüzden çok şey yapmamak lazım.

Aşk mı o ne ? Yeniyo mu

insan ikinci kez hayatını mahvetmek istemiyor , korkuyor

Korkunun ecele faydası yok

Bana göre dünyanın en saçma korkularından birisidir. Aslında belli bir mantığı olan ve bir yere kadar kabul edilebilir bir durumdur. Çünkü kişi bu korkuyu daha önceki yaşamış olduğu kötü bir tecrübeye istinaden, yaşamış olduğu hayal kırıklığını ve kalp kırıklığını tekrardan yaşamak istemediği için bir nevi savunma mekanizması olarak geliştirir. Ama bu durum tam olarak korkunun ecele faydası yok durumudur. Çünkü aşkın iki hali vardır. Bir yandan karnınızda kelebekler uçuşmasını, ayaklarınızın yerden kesilmesini, dünyayı tozpembe görmenizi sağlayan, kalp ritminizi değiştirerek size olumlu yansıyan hali ve dünyanızın başınıza yıkıldığını düşünmenize sebep olan olumsuz hali. Yeryüzündeki her insanın sevmeye ve sevilmeye ihtiyacı vardır. Bu yatsınamaz gerçeği düşünecek olursak kötü biten bir aşk macerasından sizi tekrar hayata döndürecek tek şeyin yeniden başlamak olduğu gerçeğini görebiliriz. Kim yeniden o kalbini yerinden çıkaracakmış gibi attıran, ayaklarının yerden kesilmesine sebep olan, karnında kelebekler uçuyormuşcasına hissetmesini sağlayacak birisini hayatında istemez ki? Ayrıca aşk öyle planlı programlı yaşanan bir duygu değildir. Her ne kadar siz çevrenizde size karşı olan yakınlaşmalara kayıtsız kalmaya çalışsanız da aşk kapınızı sorgusuz sualsiz, apansız çalıverir. Bu yüzden beslenilen bu korkunun ömrü yeniden aşık oluncaya kadardır. Tekrardan birisine güvenmek, kalbinizi açmak ve koşulsuzca o kalbi onun avuçlarının içine bırakmak ise tamamen sizin buna hazır olup olmamanızla alakalıdır. Hazır olmanızı sağlayacak tek şey ise yaşadığınız acıdan ders çıkarmış bir şekilde ama onu maziye gömerek yolunuza devam etmeniz ile olacaktır. Her aşk beraberinde mutluluğu ve acıyı getirir. Bu yüzden bunu kabullenmek ve bu şekilde yaşamak gereklidir. Ancak ya yeniden acı çekerim düşüncesi ile yaşanılacak olan mutlulukların önüne duvar örmek kendi hayatınızdan çalmaktan başka bir şey değildir. Her zaman savunduğum bir şey vardır. Yaşanılan her ne olursa olsun yaşanmamış olmasının getirdiği pişmanlık kadar acı vermez. Yaşanılan acı bir gün unutulur ama yaşanmamışlıklar yaşanılıncaya kadar asla peşinizi bırakmaz. Bu yüzden bir gün keşke diyecekseniz bu keşkeniz yaşadığınız bir şey için olsun. Aşık olmaktan, sevmekten, sevilmekten korkmayın. Sonu hüsran olsa bile. Çünkü her aşk hüsran ile bitmeyebilir...

aşık olmaktan değil de sanırım yine aynı duyguları yaşayacağımdan korkuyorum

Aşık olmak sorun değilde bir insanı sıfırdan tanıma düşüncesi korkutuyor.

Aşık olmaktan korkmuyorum ama aşık olmama rağmen saçma salak kuruntularımdan dolayı aşkımı sahiplenememekten ondan kaçmaktan deli korkuyorum.

Yanlış kişiye aşık olmaktan korkun.