ağlanan saçma şeyler

her şeye ağlayan bir insanım. biri bana iltifat ettiğinde ağlayabilirim. birinin bana karşı sesi yükseldiğinde de ağlayabilirim. genel olarak o kadar saçma şeylere ağlıyorum ki içlerinden birini seçmek aşırı zor.

Beni ağlattıysa asla saçma değildir demek isterdim. Üzerimi düzeltip, oturup bir yudum su içeyim diye lc waikikide kabine girmiştim, kapı açık olunca hiç dikkat de etmeden tabureye oturup suyumu güzelce içip tam soluklanırken biri geldi, burda eşyalarımız vardı şöyle böyle söylenmeye başladı. Meğer çantası falan asılıymış. Gözüm doldu dilim tutuldu, gelen diğer tanıdıklarıyla beraber çantasını kontrol etmeye başladı. Titrek sesimle merak etmeyin bir şeyinizi çalmadım deyip çantasını kontrol etmesini bekledim. Sonra da ağlaya ağlaya turladım çarşıyı. Neden ağlamışım ki. O utansaydı.

Annem tuvalete çamaşır suyu dökmüş ve bundan habersiz tuvalete girip gözleri ve ciğerleri yana yana taharetlenen ben.

İlkokulda sıra arkadaşım benden kopya çektiği için ağlamıştım

Bi kez sınıfta hocadan azar yiyip dersten atılmıştım. Sınıftan çıkmak için de kapıyı bir türlü acamayıp ağlamıştım kapı açılmıyo diye asgdjdj

Muhabbet kuşunun yemini temizliyodu biri, güvercinler de gelip kabukları yiyolardi.. :(

(bkz: ağlanan her şeyin saçma olduğu gerçeği) Çünkü AĞLAMA DEĞMEZ HAYAT BU GÖZYAŞLARINA.

O kadar bir duygu yoğunluğu yaşıyordum ki babam yaptığım köfteye "Çok da güzel olmamış, her zamankinden farklı." dediği için sofranın ortasında hüngür hüngür ağlamıştım..

Regl döneminde ağladığım her şey :(

Projede istemediğim insanlarla mecburen aynı grupta oldum diye ağlamıştım hele hele derde bakın

Aamir khan'ın öğretmen olarak yer aldığı yerdeki yıldızlar filminin yarım saatlik bir özetini izlemiştim. O zaman da üniversitedeydim, tek başıma kalıyordum apartta. Aşırı duygusal bir zaman dilimindeydim. İzlerken hüngür hüngür ağlamaya başladım. Durdurabilene aşk olsun. Filmdeki anne ve babaya o kadar çok içerledim ki gerçekte olsa karşılarına dikilip bir ton laf saymaya hazırdım...

Babam, ağzına pul biber sürerim dediği için ağladım. Sonra bu kadar saçma bir şeye ağladığımı fark edip kahkaha atmaya başladım. Ardından bu hale geldiğim için hıçkıra hıçkıra ağladım.

regl döneminde ağlanan saçma şeyler başlığındaki yazılanları okuyup ağlamıştım bir zamanlar. Kıyamam size, neler çekmişsiniz öyle :(

matematikten 100 aldığımda hıçkıra hıçkıra ağlamıştım ki yapamayan bir öğrenci de değildim ama stresten midir artık. dalga konusu olmuştu iki yıl

Yıllarca hamsterım yok diye ağladım. Hamsterım oldu, papağanım yok diye ağladım. Papağanım oldu, kaplumbağam yok diye ağladım. Bir zamanlar neden su samurum yok diye ağlıyordum?!? Evim olsa da hayvanat bahçesine çevirsem..

ara ara gözlerim doluyordu iki üç gündür. ağlamam gereken bir şeye ağlamamak için kendimi sıkıyordum ve az önce asansör geç geldi diye ağladım, hala da ağlıyorum. bir türlü durduramıyorum çok saçma. bunu niye buraya yazıyorum onu da bilmiyorum. sanırım konuşacak kimse olmadığı için

En son arka sokaklar da alinin ölümüne ağlamıştım oysa ki o kadar saçmalıklarla ve hatalarla dolu bir sahneydi ki ama duygusunu bana vermiş olmalı.

Whatsapp mesajlarım silindiği için ağlamıştım hem de hüngür hüngür .d Daha sonra yedeklemediğimi görüp daha çok ağlamıştım… neyse olur öyle şeyler… yani umarım oluyordur… gorsel yok etmek istediğim 32 saniye…

Bulaşık makinasına düzgün bir şekilde bulaşıkları yerleştiremedim, saçma sapan yerlerini değiştirdim yine sığdıramadım. Sinirden oturdum yavrusunu kartal kapmış Fatma Girik gibi ağladım

Masumlar Apartmanı İnci ölünce ağladım ama nasıl ağladım, biriken çok şey vardı hepsi onunla patladı.

Chapelwaite dizisini izlerken de ağlamazsın be 🥲🥲

Geçen gün yaprak dökümü izlerken Ayşe abisini hapiste görünce ağladı diye dudağımı büzüp baya ağladım sonra da gülme tuttu zaten ahshshsh İlk kez izlediğim bi sahne değildi halbuki ajsjsh

Yeni bir yazar hoş gelmiş. Aaa yazar değilmiş

Lisedeyken çok duygusal bir dönemimdeydim. Haberleri izlerken robotlarla alakalı bir haber görmüştüm. Haberi tam hatırlamıyorum ama başka bir odaya gidip gizlice ağlamıştım. Yani demem o ki çok içinize atmayın. Bir gün haber izlerken başka bir gün, suladığınız çiçek niye soldu diye ağlayabilirsiniz

Bir insan için ağlamak. Bunun kadar saçma bir şey yok, tabii o insanın yokluğuna alışana kadar biz bunu anlayamıyoruz. Bir insan bizi üzüyor, aldatıyor, yok sayıyor, umursamıyor, onun için yaptığımız fedakarlıkları "yapmasaydın" diye geçiştiriyor, dalga geçiyor, küçük düşürüyor, hatta bazen varlığımızı bile kabul etmiyor. O insanlar bize bunları yaşatırken bizde onlar için oturup ağlıyoruz. Çaresizmiş gibi hissediyoruz, sanki o insan olmadan yapamayacakmışız gibi düşünüyoruz. Ama bir şeyi atlıyoruz arkadaşlar, o insanların o kadar değerli olmasının sebebi yine biziz. Bizim gözümüzde çok güzeller, çok yakışıklılar yada bizim kalbimizde çok değerliler, onları yücelten biziz. İllaki bir şey için ağlayacaksanız kendiniz ve kendinizi niçin bu kadar sevmediğiniz için ağlayın. Böyle ciğeri 5 para etmez, kişisel gelişimini tamamlamamış, hayatın sadece onların etrafında döndüğünü sanan zavallılar için değil. Kendinize odaklanın ve vazgeçin, o insanları aynı kendileri gibi olan insanlara bırakın. Hele birde onların hayatlarında iz bırakmış biriyseniz, yaslanın arkanıza size nasıl tıpış tıpış geri dönüyorlar onu izleyin. Çünkü hayat böyle, ağlattığın bir insanın o haline acı acı gülersen, hayatta o insanın intikamını senden acı acı çıkartır. Ah almak, insanların duygularıyla oynamak kadar kötü ve iğrenç bir hareket yok.

Buzdolabı bozulmuştu, içindeki her şeyi boşaltıp temizlemem saatler alacak, ama ben çok yorgunum diye ağlamıştım. Teorim: Beyaz eşyalar (özellikle buzdolabı) adeta bozulmak için en yalnız ve çaresiz anınızı bekler.

Yazılanların hepsi bana mantıklı sebeplermiş gibi geldi

Ağlamam gereken yer ve zamanda ağlamama engel olamadığım için 4 saat ağlamıştım...

Neye ağladığını bilmeden gelen ağlama......

meryem uzerli'nin muhteşem yüzyıl kadrosundan ayrılması. artık nasıl bir dönemdi ne yaşadım bilmiyorum ama bölümün başından sonuna full ağladım hıçkıra hıçkıra

Sebep o an saçma bir şey gibi görünüyor olabilir ama bence o sebebin arkasında daha güçlü bir sebep mutlaka vardır. Bazen insan X olayına ağlayamaz da Y olayına ağlar. Çünkü daha kolaydır bunu kabullenmek, ifade etmek.

Son 1 haftadır başıma saçma sapan şeyler geliyor. Mutlu, keyifli gözükmeye çalışıyorum ama inanılmaz kötü içim. Sürekli "daha güzel olabilirdi her şey" diye düşünmekten yoruldum ama tek damla ağlamadım. Biraz önce çok az tanıdığım, ara sıra muhabbet edip derleştiğiniz bir arkadaşım derdini anlattı. Oturdum ağlıyorum. Neye ağladığımı da bilmiyorum. Saçma sapan bir hal.

şu video Çocugun, "bana da mı aldınız?" derken bir ses tonu var tüm malımı mülkümü ona oyuncak almak için kullanabilirim. O ses tonu nedir lan imkanı olsa el etek öpecek çocuk nasıl minnettar geliyor öyle sesi. Bu videoyu yarım saat tekrar tekrar izleyip ağlamıştım asdfghji

Tüp mide ameliyatı oldum ardından kısa bir süre sonra bayılmaya başladım doktora gittim kalpte ritim bozukluğu tansiyon düşüklüğü var mı diye holter takılıcaktı takan arkadaş neyim olduğunu sordu durumu anlattım beni süzüp kilo verememişsin çok şişmansın hala dedi orda kendimi savundum çok zaman geçmedi falan dedim ama kadın iğrenir gibi baktı bana o kadar kötü oldum ki oturdum şişmanım ameliyat oldum hala kilo veremiyorum diye baya ağladım

ben aglamam.

Aklıma ilkokul yıllarım geliyor. Yazı yazmayı öğrendiğimiz dönemde kitabı defteri buruşturup ağlama krizlerine sıkça girmiştim.

En kötüsü bugün yaşandı. Metroda kitap okurken biri gelip “hanımefendi bunu düşürdünüz” diyip kitap ayracımı uzattı. Çok teşekkür ederim diyip sessizce ağlamaya başladım keşke maske gözümüzü de kapatsa (bkz: duygusal boşluk)

Dün bi maskeni çıkar gül cemalini görelim dedi birisi, çıkardım işte ayy çok tatlısın dedi sonra teşekkür edip ağlamaya başladım, bi yandan da neden ağladımı açıklamaya çalışıp daha da ağladım kdksk. (bkz: duygusal boşluk) yordun bee

Ablamların muhabbet kuşu öldü. 4 yaşındaki yeğenimin, kafesin yanına gidip “cicikuş nerdesiin, beni duymuyor musun? yuvana mı girdin? seni özledim, çık hadi” dediğini anlattı ablam. Aklıma her geldiğinde ağlıyorum. Arkadaşıma anlattım şirkette bu olayı. Anlatırken tekrar ağladım, çocuk bana deliymişim gibi bakıp “üzücü tabi de ağlama tamam” diye teselli etmeye çalıştı sonra ben daha çok ağladım.. Aşırı ağlak bir sulu göz olduğum için, hiç alakasız bir reklama bile gözlerim dolup, ağlayabiliyorum. Eskiden böyle değildim de, hafif bir yıkıldım ben. Ondan sonra oldu ne olduysa..

ya bir insan birileri tartıştı, ortam gerildi diye ağlar mı, tamam ağlama nedenim bu değil biliyorum, şu sıralar beni üzen çok şey oldu, ağlamamaya çalıştım, mutlu edecek şeyler aradım hep ama yanlış yaptım ve bunun sonucunda en saçma anda ağladım gerçekten, zaten insanların içinde ağlamayı hiç sevmem bugün de ağlamamak için çabalasam da tutamadım kendimi, bu sefer saklamaya çalıştım ama hem bulunduğum ortamdan uzaklaşmam mümkün değildi hem de maske yüzünden direkt odak gözler olunca başarılı olamadım maalesef, o anı silebilsem keşke :((

Ben geçen yıl “telefonum neden bu kadar çok çalıyor, herkes bugün beni neden arıyor” diye ağlamıştım shshshsh

Bugün Fatih Sultan Mehmed’i düşünürken ‘bu adamın işi ne kadar zormuş’ ya diye duygulandım ve ardından ağladım.. yeri gelmişken ruhuna el fatiha

Küçüktüm masal dinlemeden uyumazdım. Ee anlata anlata da masal kalmamış bizimkiler uyduruyor artık. Bi gün uykum geldi masal istedim yine. Babamın anlattığı masal "Bi tavşan varmış kulakları çok uzunmuş. Yuvasına giremiyormuş dışarda yatıyormuş çok üzülüyormuş." Adam bunu anlattı uyudu ben de sabaha kadar tavşanı düşünüp ağladım