6 şubat 2023 kahramanmaraş depremi

depremle alakalı bir hutbe diyeceklerimi fatih altaylı söylemiş zaten, sünnilik böyle bir şey işte. (bkz: din halkların afyonudur) -suizan edilmesine karşın söylüyorum, burada kastettiğim din şahsım adına islam değil islam'a paralel ancak esasen yamuk olan uydurulmuş gelenekçi dindir- (#4385256) ayriyeten: (bkz: aldırmamazlık etme)

unutmadım unutmayın unutmayalım Edit: güzel bir belgesel izle izlettir.

Neredeyse üzerinden 1 yıl geçti, Allah geride kalanlara sabırlar versin, hala yeni bedenler bulunuyor enkazların altında ama sanki hiçbir şey yaşanmamış gibi hayata devam ediyoruz, çok üzülüyorum. Üstelik hiçbir şeyden ders çıkarmıyoruz maalesef, çok yazık.

gorsel

tarihin yaklaşması kalbimi o kadar parçalıyor ki. az önce ekşi sözlüğe bir asker tarafından aklında kalanları, yaşadıklarını yazdığı uzunca bir yazı okudum ağlamaktan kendimi alamıyorum. koskoca bir sene geçti ama sorumlu insanların yüzsüzlüğü işte böyle ortada. (çok şey yazıp sildim ama sadece allah belalarını versin dicem) depremi yaşamadım o yüzden orada yaşananlar hakkında konuşmaya hakkım olduğunu düşünmüyorum. insanlığımdan utanıyorum, elimizden daha fazla bir şey gelebilirdi, bir can daha kurtulabilirdi belki düşüncesinden kendimi alamıyorum. ölen canlarımıza, kardeşlerimize, annelerimize, babalarımıza, kundaktaki bebeklerimize allah rahmet eylesin. kalan yakınlarına allah’ım bolca sabır versin…

yeni gördüğüm video;link ilk izlediğimde montaj falandır diye dudak okuyarak tekrar izledim. bir devlet adamının şu açıklamayı yapması inanılmaz çünkü. sinirlerim bozuldu ya. iki gün sonra depremin birinci yılı olacak. şu söylenenlere bak. salt kötülük, başka açıklaması yok.

şöyle bir şeye denk geldim ankara’ya kadar sallayan bir depremin yaralarını sarmak bir asır sürer maalesef ve bu sadece maddi değil. allah ölenlere rahmet eylesin; kalanlara sağlık, şifa, huzur ve ne ihtiyaçları varsa nasip eylesin.

bir subayın kaleminden 6 Şubat depremi uzun bir yazıdır okumanızı tavsiye ederim.

Kuzenim 5 ay öncesinde evlenip İzmir'den Malatya'ya yerleşmişti. Halam da ocağın sonlarında kızına gitmişti hem biraz hasret gidersin hem de arkadaşlık etsin diye. 5 Şubat'ta kar yağarken yürüyüşe çıkıp bizi aramışlardı kar küresinin içinde gibiyiz baksanıza diye. Akşam da kardan adam yapmışlardı. Sabaha karşı olacaklardan habersiz mutlu mutlu kapatmıştık telefonları. 6 Şubat sabahı çok da huzurlu olmayan uykumdan erkenden kalkmıştım. Telefonu alıp klasik sabah gezintisine başladım sosyal medyada. İlk gördüğüm şey takip ettiğim bir besleme gönüllüsünün paylaştığı "Çiftlikte çok fazla canımız mahsur hemen yola çıkıyoruz" gönderisiydi. Ne oluyor yaa derken bir altta İHH'ya denk geldim ilk tespitlerine göre hasarın büyük olduğuna gönüllülerin sahada olduklarına dair paylaşım yapmışlar. İlk bir 10 sn idrak edemedim. Sonra deprem olmuş diye fırladım annem çabuk halanı ara dedi. Aradım ulaşamadım. Kuzenimi, eşini aradık meşguldü. Tekrar tekrar arayıp sonunda ulaştık. Çok şükür eve bir şey olmamış da çıkabilmişler. Derin bir nefes alacakken akrabaları Malatya'da olan en yakın arkadaşım geldi aklıma. Konuştum hiç iç açıcı şeyler söylemedi. Beklediği kimseden iyi haber gelmedi... Liseden ortak arkadaşımız Maraş'a yerleşmişti o düştü aklımıza. Ulaşabildik ailesini ziyarete İstanbul'a gelmiş meğerse. Onunla teselli bulduk en azından. Diğer yandan kesinkes ipleri kopardığım Hatay'daki eski arkadaşım... Halam telefon etmeyin hatlar kilitleniyor acil şeyler için aksama oluyor WhatsApp'tan konuşuruz demişti. Aklıma bu detay gelince ben de hiç değilse iyi misin diye sorayım böyle zamanda küslük olmaz diyerek WhatsApp'tan mesaj attım. Bir süre tek çizgi kaldı. O sırada zor kurtardığı canıyla başkalarının canını kurtarma derdindeymiş... Çift çizgi olana kadar, cevap gelene kadar yaşadıklarımı tarif edemem. Şükür ki dönüş yapabildi. Yapamasaydı... Yapamayan da vardı... Yazarken bile o günü tüm detaylarıyla tekrar yaşadım. Şu an o günün içindeyim sanki. Allah'ım... Nolur bir daha yeryüzündeki kimseye böyle bir felaket yaşatma. Düşmanıma bile. İstanbul'da yaşayan biri olarak olası senaryoyu düşünmeyi reddediyorum her seferinde... 6 Şubat tarihi artık her birimiz için kapanmayacak bir yara...

Depremin büyüklüğünü falan anlatmayacağım, asrın felaketi gibi şeyler söyleyip bu işi sadece doğanın üzerine yıkmak istemiyorum, deprem bölgesinde bulunduğum için burada yaşayan insanların içinde bulunduğu zorluktan bahsedeceğim Malatya'dan örnek verecek olursam konteyner kentlerde yaşayan insanların elektrikleri kesiliyor konteynerler ısıtıcılar veya klimalar ile ısıtılmaya çalışılıyor elektrik gidince de 15-20 dakika içinde o konteynerin içi buz gibi oluyor bazen 3-4 saat veya daha fazla elektriklerin gelmediği oluyor bu durum yeni doğan bebeği olan, yaşlı anne babası olan insanların olduğu bir şehirde tahammülsüz olan insanları daha da tahammülsüzleştiriyor, her taraf virane yıkım çalışmaları son hızda devam ediyor toz, toprak pisliğin haddi hesabı yok, temiz ve sağlıklı içme suyu desen zaten Allah'a emanet ama ne hikmetse belediye su faturasını kol gibi itelemeyi biliyor vermediği hizmetin faturasını keserken bengal kaplanı gibi oluyor mübarek, akşam hava karardıktan sonra sokaklar caddeler kapkaranlık oluyor her gün birden fazla yerin birden fazla semtin sokak lambaları geceleri yanmıyor mahallede survivor hayatı yaşıyoruz belki adanın aydınlatması bizim şehrin aydınlatmasından iyidir gece yakmadıkları sokak lambalarını gündüz yakarak kalmış olan 3 gram aklımızla dalga geçiyorlar (bkz: Ağam bizimle eğlenir) siz bakmayın öyle medyada şov yapılarak 1 seneye ev vereceğiz hiçbir vatandaşımızı dışarıda bırakmayacağız söylemlerine 1 Şubat'ta gerçekleştirilmesi planlanan kura çekimi ertelendi neden ertelendiği veya ne zamana ertelendiği hakkında hiçbir bilgi yok ama biraz kafayı çalıştıracak olursak yaklaşan seçimlerden dolayı yine bir şov yapılarak bir siyasinin seçim kampanyası olarak medya da gözümüze gözümüze sokularak kura çekimi gerçekleştirilecek vatandaş kimsenin sikinde değil insanlar 1 gün önce evlerine düzenlerine kavuşmak istiyorlar ama o bir günün ne kadar önemli olduğunu kura çekimini erteleyen zihniyet bilmiyor söylenecek çok şey var ama anlayacak çok fazla kimse yok eskilerinde dediği gibi eşşekten düşmüşün halini eşşekten düşmüş anlar. Edit: 6 şubatta hepimiz öldük ama sadece enkazda kalanlarımızı gömdüler.

tarih yaklaştıkça her gece içimde ekstra bir endişeyle uyuyorum. her küçük sarsıntıyı hissetmeye ekstra meyilli bir zamandayım gerçekten. bilmeyen insanların ve siyasetçilerin bunun üzerinden edebiyat yapmaları, saçma sapan insanların bunun üzerine film, belgesel çekmeleri de bana sadece şov gibi geliyor. hala gözünden yaş akan çocuklara gidip acırmış gibi davranan insanlar doluydu burada. evi bile olmayan insanları yoksayıp, üç ay sonra hiçbir şey olmamış gibi yeni evlerini gösteren varlıklar vardı. şuan bile depremi yaşayan insanların içinde bile var böyle karakterler. bu yüzden sosyal medyada özellikle, depremle ilgili bir şey olduğu zaman otomatik olarak geçiyorum. bazı şeyleri kalbim kaldırmıyor çünkü. 1 yıl mı geçmiş, peh! siz bunu bir de buradaki insanlara sorun. yarın mezarlıkları bir gezin bakalım. siyasetinizi, edebiyatınızı ve şovunuzu da deprem olur olmaz atlayacağınız aracınızla kaçtığınız yerde yapmaya devam edersiniz.

ben deprem bölgesinde yaşayan biri değilim hatta fay hattına bile yakın değilim. memleketimde aynı şekilde. hayatımda bir kez sarsıntı yaşadım onda da anlamadım bile kamyon falan geçiyor diye düşünmüştüm çocuk aklımla. bu yüzden 6 şubatta yaşanılan felaketi tam anlamıyla anlıyorum diyemem. haddim değil.. ama benim anlamadığım şu üzerinden bir yıl geçmiş uzaktan tanık olduğum kadarıyla benim kalbim kaldırmıyor bir insan olarak. bu baştaki insanların hiç mi kalbi vicdanı yok? bu nasıl kalpsizliktir nasıl yüzsüzlüktür. bazen bazı şeyleri anlamakta o kadar zorlanıyorum ki. bu bencilliği ben anlamlandıramıyorum.. hepinizin allah belasını versin artık. keşke elimden bir şey gelebiliyor olsa. hayatını kaybeden insanlarımız için mekanları cennet olsun. hayatta kalanlar için de allah dayanma gücü versin. zor çok zor.

Kalkmayan bir enkaz var içimde bir yıldır. Depremden önceki ben ve depremden sonraki ben olarak iki farklı insan oldum. Söylemek istediğim çok şey var ama konuşmaya gücüm yok konuşursam ağlayacağım farkındayım.

Yakın çevremden kimseyi etkilemedi ama o günden sonra ilaçsız, rahat bir uyku uyuyamadım.. Sağ çıkabilenlerin yaşadıklarını hayal etmeye bile tahammül edemiyorum hala.

O topraklar şimdi düzlük belki hâlâ enkaz var. Ölü mü diri mi bilinmeyenler var. Yarın itibari ile bulunamayanlar ölü sayılacak. Kaçırıldı mı, hafızasını yitirip kayıp mı oldu, yoksa enkaz ile beraber kaldırıldı mı? Bunlar beni üzen ve düşündüren şeyler... Peki ya hâlâ çadırda konteyner da kalanlar. Bunlar neden normalleşti bilmiyorum. Kusura bakmayın ama ölenler kurtuldu gibi geliyor bana, yaşayanlar sevdiklerinin acısını yaşadı o çığlıklara o görüntülere maruz kaldı şimdi yaşamak için sebep korkmamak için tedavi yöntemi arıyorlar. Bazıları ise uzuvsuz yaşamaya çalışıyor. Hiç biri kolay değil. Ben bunları düşündükçe içinden çıkılmaz üzüntüye giriyor ağlama krizleri yaşıyorum. Evet deprem doğal afetti ancak bu kadar yıkım hiç doğal değildi....

5 Şubat akşamı kızım inanılmaz huysuzdu ve gece 3.30-4’e kadar uyumadı. Ben de günlerdir uykusuz olduğum için bayılırcasına uyuya kalmışım. Uyandığım zaman depremin üzerinden saatler geçmişti. İç Anadolu’nun bir şehrinde yaşadığım için hissetmemiştim bile o felaketi. Haberleri gördüğümde ise kendime gelemedim bir süre. Depremin olduğu illerden birinde bir arkadaşım vardı ve son birkaç yıldır konuşmuyorduk ama görüyordum sosyal medyadan. Çok eğlenceli, bol gülmeli ve çok neşeli bir hayatı vardı. Hep imrenmiştim zaten gülüşlerine çünkü gerçekti, samimiydi. Bir hatası oldu ve aramıza hem mesafeler hem de zaman girdiği için yavaş yavaş kopmuştuk. Deprem haberini görünce ilk ona ulaşmaya çalıştım. Depremin üzerinden bir sene geçti ve hala ulaşamadım. Çok severdim onu, hatası oldu evet ama hangimizin hatası olmuyor ki? Keşke kırgın olmasaydık birbirimize. Her an her şey olabiliyor o yüzden hiçbir şeyi ertelemeden o telefonu edin, o mesajı atın, gücenmeyin özür dileyin, kalbini kırdıysanız anında gönlünü alın. Ölüm diye bir gerçek var ve binlerce insanımız bir gecede yaşattı bize bu gerçeği. Allah geride kalanlara sabır versin. Tekrarı yaşanmasın inşallah

her yanıyla yad edilmesi gerekendir. evvela flood; link az evvel buraya +10 paragraflık bir yazı yazdım ama sonrasında hemen sildim. paylaşmak istemedim. çünkü biliyorum faydası yok. en azından bana faydası olsa, yazdığım ve paylaştığım için bir tık rahatlayacak olsam; vallahi paylaşırdım. fakat o yazının benim sinir sistemim aleyhine yangına körükle gitmek olduğunu bildiğimden bunu yapmayacağım. kendimi yıpratmak istemiyorum. hem baksana ne güzel siz de duygusal topa bağlamışsınız hemen :d herhangi bir isyan yok maşallah. şu flood'da yer alan rezilliklerin hepsi benim beynimde onlara ilk şahit olduğum anlardaki hislerimle beraber yaşayıp her gün beni sinir hastası ediyorlar, çıldırıyorum, bir senedir agresif geziyorum tüm bunlar yüzünden. peki bitiyor mu? hayır! ne ben duruluyorum, ne de rezaletlerin ardı arkası kesiliyor. daha yeni şu; (#4671417) yaşandı. kaç kişi tepki verdi? sıfır! devam edin canım uykuya. sen uyu, o da uyusun, hepimiz uyuyalım. soran olursa (bkz: sen uyursan herkes ölür) der geçeriz, kim bilecek pratikte ne yaptığımızı amk :d söylemeye dilim varmıyor ama bu tarz vakalarda sosyal medyada organize olmak kimi zaman zor olabiliyor. adamlar twitter'ı yavaşlattı... bu vesileyle telefonunuzda birden fazla organize olmaya, haberleşmeye açık sosyal platform bulunsun. kullanmasanız da bulunsun. discord, telegram, reddit gibi alternatif mecralara/platformlara bu konuda sıcak bakmayı deneyin lütfen. kötü gün dostu olabiliyorlar zira. sözlükler de öyledir. en basitinden o günlerde burada şu başlığı açıp naçizane bir şeyler yapmaya çalışmıştık, aldığım geri dönüşlere göre de bu başlıktan istifade edenler olmuştu. dilerim bir daha hiç işimiz düşmez ama şu başlık da öylesi günlerde aklınızda bulunsun yani; (bkz: asosyal sözlük acil durum bilgi paylaşımı veri tabanı) şurada bir avuç insanız, gerektiğinde birbirimiz için bir şeyler yapmalıyız. not: kaybettiğimiz herkese allah'tan rahmet, yakınlarına sabır, zor durumda kalanlara bolluk ve bereket, tepedekilere vicdan, bizlere de akıl fikir diliyorum. umarım bir daha böyle bir imtihanla sınanmayız.

"bazıları küs uyudu, ne de olsa sabah barışırız diye." ateş sadece düştüğü yeri yakmıyor-muş. unutmadık...

(#4673581) Şurada bahsettiğim olaydaki ablayla deprem üzerine konuştuğumuz ve içime oturan bir şeyi paylaşmak istiyorum. "Deprem günü yemekte tabak kırdığı için çocuklarıma kızmıştım ve kalplerini kırmıştım. Deprem oldu ve benim mutfağımdaki tüm tabaklar kırıldı" Bazen söylenecek söz kalmıyor..

depremde bende oradaydım ama anlatamayacağım şeyler yaşandı,ne anlatmaya gücüm var ne de halim. ben sadece o gün çok çaresiz kalmıştım, ilk yardım ve afad gönüllüsü olduğum için oradan çıkamadım. uzunca bi süre oradaydım, ilk defa gece dışarda yürümek bir işe yaradı ve ben kurtuldum. gözlerimin önünde binalar yıkıldı neyse belki bir gün yazıp rahatlayabilirim. hep kaçtım, kaçıyorum ama içimde büyütüyorum.