üzgün olduğunu kimsenin fark etmemesi

bence fark etmesi daha kötü. lan üzülmüşsün bir şeye harbi harbi sağlam bir derdin var derdine bakıp diyorsun ki vay be millet dert görmemiş biz nelerle uğraşıyoruz falan, yani kendini toplumdan bi soyutlama var herkesten farklı ve yerine göre üstün görme var tutturmuşsun da yüksek dağların başı dumanlı olur diye boktan bi aforizma. sonra iyi niyetli pezevengin birisi geliyor abi hayırdır nen var ? ulan hayatımda kendimi ilk defa toplumun geri kalanından farklı hissettim o ufak mutluluğu da çok gördün bi sal beni de derdimizle mutlu olalım kenarda usul usul

hem kimse farketmesin diye eşşek gibi anıra anıra gülüyorum hem de kimse farketmeyince "yağğ kimsenin umrunda olmadı, farketmediler bile :("

kimse değil de "o" nun fark etmesi önemli.. o fark etmeyince cok yalnız hissediyorsun. oysa ben ses tonundan dahi anlarım ruh halini..

genelde üzgün olduğumu kimse farketmez bende anlatmam zaten cunku karşılığında boşver ve geçer demelerinden sıkıldım artık

benim üzgün olduğum çok güzel belli olur ama sorun kimsenin bana yardım edememesi. bunun kaynağıda çocukluğumdan bugüne kadar kendi kendime ayağa kaldırmamdan geliyor. bende hiç hazetmiyorum, bende böyle olmaktan mutlu deilim. ama işte yanında kalanlar belli.

ya birilerine şikayetlenir gibi dert anlatmayı sevmiyorum anlamasalar ne olur aq sanki bı işe yarıyorlar varsa yoksa 'bosver geçer' he amk bı akıllı sensin

hayir genelde sinirli olduğumu fark edip ay bugun çok agresifsin hiç sordun mu bu sinir neden belki üzüntüden belki kirginliktan belki de hep arka planda kalmaktan onlar sadece çok sinirlisin demeyi bilirler

o kadar iyi rol yapıyorum ki herkes beni mutlu sanıyor arkadaşlar

nadiren fark ediyorlar, konuşuyoruz ediyoruz ama yine onların derdini dinlerken buluyorum kendimi. "ben daha demin ağlıyordum." ya oluyorum sonra

ben de fark etmiyorum bazen. yani üzgünüm ama neye niye bilmiyorum fark etmiyorum asdbajsd

ne biliyim herkesi öldürmek istemek var bi yandan da kimseyle muhattap olmama isteği o haldeyken

bunu farketmeleri için işlerinin düşmesi gerekir işlerine yaraman gerekir.

kimseyi geçtim ben bile fark edemiyorum bazen üzüldüğümü.

belki de "üzgünüm" yerine "yorgunum" dediğimiz için böyledir.

etkiye tepki vermiyorum rutin birşey olmuş uzulmek bende klasik gelecek ama siktir et hayat uzulmek, kirilmak için beklemez alıverir canini ayık olun adam olun

genel olarak suratsız olduğum için alıştığım durumdur. hı bir de yalnızım.

üzgün değilim çünkü her zaman mutluyum amklar

normalde sürekli gülen bir insanın.üzüntülerimin çoğunu gizlerim ama bazen insanız ya ışte tutamıyorum kendimi belli oluyor e doğal olarak da anlıyorlar.anlatmak istemeyince zorla anlattırıyorlar.anlatınca da takma boşver falan diyorlar geliştiriyorlar.

gözlerinin önünde ölüyorumm anlasana

nasılsın dediklerinde iyiyim demek daha iyi çünkü kötü dediğim zaman lafı uzatıp konuşmak beni daha kötü hissettiriyor.

ağlarsa anam ağlar gayrısı yalan ağlar. herkes kendi derdindeyken bağırsanda duymaz o sağırlar.

üzgün olduğumu neden başkası fark etsin ki etmesin abi ben bana üzgünüm başkasına değil neden zayıflıkları mi bı başkası öğrensin yarın birgün gelir oramdan vurur daha beter üzer

bu durumu bu aralar çok sık yaşıyorum zaten herkesle arkadaş olabilen bi yapım yok 3 5 arkadaşım var onlar da canım sıkkın olduğunda ne ararlar ne sorarlar, yanında olsam anlamazlar. hayatta bunun kadar kırıcı bir şey yok.

etrafıma tebessüm ve kahkaha saçtığım için çoğu zaman fark edilmez. hatta üstteki yazarın aksine çok fazla arkadaşım olduğu halde fark edilmez. fark etseler de kendi dertlerini anlatmaya başlarlar. hayatımın döngüsü böyle zaten

farketmezler ya öğrendik artık rol yapmayı. mutlu rolü yapmakta üstümüze yok şükür. velev ki farkettiler; yok bişeyim ya iyiyim der geçiştiririz. neden ? ya ne de olsa anlamaz halimi bu mal diye düşünür ya da yazık bi de benim derdimle uğraşmasın deriz. onların ne suçu var ? he bazıları salak salak akıl verir. bişvir tikmi. sana mı sorucam neyi takıp takmayacağımı mal. bazıları da acır yiii kiyimiiimmm. kendi kendime sinirlendim te allam.

ben bu olayı aştım.günlüğüme yazıyorum üzgün olduğumda. yoksa kimse fark etmiyor neyin olduğunu.

anlamasınlar da zaten,çoğu zaman kendi derdim kendime diyorum çünkü kime anlatmaya başlasam ya merak etme geçer deyip tekrar kendilerine dönüyorlar. benim acılarım bu kadar değersiz değil, hatta paylaşılamayacak kadar değerli. dağları yıkacak güçte kahkahalarım var onları paylaşalım biz, insanın içini ısıtan tebessümlerim var onları paylaşalım, hatta çok beğenilen yemeklerimi falan paylaşalım da lütfen bırakın acım bana kalsın

ben genel olarak üzgünum mizacım boyle ve kimse fark etmiyor ne güzel

i̇stisnasız içinde bulunduğum durumdur. biraz içime kapanık olduğum için pek fazla derdimi paylaşan biri değilim. bu yüzden de karşımdakinin bunu anlamasını beklemişimdir hep. o kadar iyi beceriyorum ki derdimi gizlemeyi, içime atmayı, gülmeyi... gözlerim patlayana kadar ağladığım halde evin önüne geldiğimde sırf annem üzülmesin diye gözyaşlarımı silip gülmeyi ve annemin günün nasıl geçti dediğinde standart demeyi... ama artık bu bana hastalıklı bir huy olmuş gibi geliyor. bazen diyorum ki derdini anlatmıyorsun ki karşındaki nasıl anlasın? daha birkaç gün önce 10 yıllık çocukluk arkadaşım bile 'seni hiç üzgün gördüğümü hatırlamıyorum. neden üzüldüğünde anlatmıyorsun?' dedi.

yansıtmıyorsanız fark etmezler tabi, ama yansıtıyorsanız ve umursanmıyorsanız o zaman canınız acıyabilir.

güzel eylem. fark edince “boşver” demelerindense bu farkındalık seviyesinin düşüklüğü insana daha iyi gelebiliyor. takılmayın. kimse fark etmesin. bir yerde fark edecekler ama o zaman da tüm anlamı yitip gitmiş olacak. belki de siz de.

çok da s****deydi gardeş.

:')

+bana bak, ağladın mı sen? -yok lan, alerjiden. +he iyi. ben de şaşırdım zaten bu ruhsuz neye ağladı diye. -:))))))))))))))))))))))

(bkz: geber ) (bkz: ağla )

aga aynı linkte ki gibi duygu geçişlerine neden olur gülerken bir anda ağlamaklı olursun..

o kadar uzun zamandır böyleyim ki bazıları böyle tanıdı beni bazıları da başta bir iki sordu sonra alıştılar şimdi ya kimse farkında değil yada herkes kendi derdinde kavruluyor kimsenin kimseyle uğraşası yok