ölüm

hayatın asıl gerçekliği...

bugün dedemin ölüm haberini aldıktan sonra ilk bir şok geçirdim ve babamı arayıp destek olayım dedim.ben ilk defa böyle yıkıldım ve güçsüz kaldım be sözlük.insanın her sorununda yanında bir dağ gibi duran adamın ağlaması bile insanı yıkarken onun olmayışı ölmesini düşünmek insanın canını öyle bir yakıyor anlatamam.deger bilin arkadaşlar ailenizin değerini bilin bize güç veren en büyük unsurun onlar olduğunu asla unutmayın.nolur onların kıymetini yaşarken bilin gidin sarılın öpün çünkü bir şansınız daha olmayabilir.ben bunun farkını kaybetmeden anladığım için şanslıyım sizde öyle olun ve unutmayın tek bir şansımız var henüz gidip geri gelen yok ebediyetten.

bu dünyada gerçek olan ciddi manada ki tek şey.

ölümden neden korkayım ki? ben varken ölüm yoktur, ölüm varken de zaten ben yokum. hiç karşılaşmayacağız.

ölümün varlığını biliyoruz ama sanki hiç yokmuş gibi davranıyoruz yıllar sonrasının planları bile hazır sabaha çıkıp çıkmayacağımızın belirsizliği içinde

alışamıyor insan. tam alıştım dediği anda özlemeye başlıyor. ölüm ölmüyor maalesef bizimle yaşıyor. elimizden bi şey gelmiyor. sadece sabretmek kalıyor bize.

sonun başlangıcı.

ölüm allah'ın emri şu ayrılık olmasa

kusursuz bi kurgu. insanoğlunun kuralı belli bi oyuna son itirazı. dünyanın her ölümle vurgulanan geçiciliği; yaptığımız her işe, aldığımız her nefese saçmalık, nafilelik, zaaf enjekte ediyor.. peki dünyadan ayrılınca akıllanıyor muyuz? ve ölmek akil insanlar safına geçmek midir?

mutlak gerçek

"bir gün herkesi aynı anda terketmektir."

ölüm hakkında düşünmek dipsiz bir kuyu resmen. nereye gittiğimiz de belli değil. gidenden haber de alınamıyor. nasıl bir şey onu da bilmiyoruz. tek istediğim sevdiklerimin benden önce ölmemesi

toprağa girdiğinde anlarmış insan öldüğünü. herkes gittikten sonra da hoca ona dinini imanını hatırlatırmış unutmasın diye. soğuk ve daracık toprağın içindeyken herşeyin farkına varacağız. çok korkunç değil mi hayali bile? öyleyse biz inananlar neden iman etmiyoruz hala toprağın üstündeyken? iman etmek zor geliyorsa iyi işler yapıp neden insanlara yalan söylemeyi bırakmıyoruz ve iyi biri olmuyoruz? biz sadece kendimizi kandırıyoruz maddi şeylerle. umarım iş işten geçmeden akıllanırız hepimiz.

her canlının mutlaka tecrübe edeceği lakin bu tecrübesini kimseyle paylaşamayacağı bir son ya da başlangıç.

"her canlı ölümü tadacaktır" ~ankebut 57

gece uyanıp evdekilerin nefesini kontrol etmemi sağlayan büyük gerçek.

ölüm hayatta olmanın bedelidir.

gandalf ne demiş ölüm herkesin geçmesi gereken yeni bir başlangıçtır

" (bkz: ölmeden önce ölünüz) ." hadis-i şerifi getirelim aklımıza. nefsi gereken her şeye karşı terbiye edip köreltmek ve dünyanın amaca ulaşmak için sadece bir araç olduğunun farkında olmak ve hayatını dinen gereken şekilde ona göre sürdürmek, lakin ölmeden önce (mecazi anlamda) ölmeyi başarmak seçkin insanlara mahsustur.

bugünler de sözlükte ve twitter de sıkça gördüğüm birşey herkes ölmeyi istiyor ne yaşadığınız arkadaşlar?ölmeyi bayılmak mi zannediyorsunuz yok ölüm tek kurtuluş yok intihar edicem bu işler göründüğü gibi değil..

ölüm ölüm dediğin nedir ki gülüm ben senin için silik yemeyi göze almışım... (bkz: sözlükte aşk başkadır)

ölün, ölmeyin diyen yokta zaten. ama ne olacak biliyor musunuz? naşınız kaldırılacak, başınızda ağlayacaklar. üzerinize önce tahta koyup, sonra toprak atacaklar. dua edilicek, kuran okunacak. sonra dağılacaklar, hepsi. anne-babanızdan başka kimse kalmayacak başınızda. ertesi sabah herkes işinin başına, okuluna dönecek. "siz hariç."

senin için toplanan en kalabalık partide, senin olmayışın.

uyanmak veya dirilmek

sonsuzluğa ilk adımdır ölmek

kişinin kendi kıyameti.

bu meslekte yaşamak ta bir ekip işidir ölmek te. yaşamak da ölmek te. (bambaşkaaaaa biir şehir vaaaaarr arkaaaaa sokaklardaaaaaa)

sevdiğin çocukla gizli numaradan konuşurken annenin sana seslenmesi

yarım saat önce aldığım haberdir. 100 küsür yaşında olup 'allah kurtardı' tesellisi ile kendimizi avuttuğumuz olaydır.

tek kelime dostum sadece bi kelime, --uyanmak-- bunu sahte dünyada yapamıyorsun ama diğer tarafta beceriyorsun. tek kelime çok şey anlatıyor...

ölüm hepimize hak evet, ama acısı çok başka. 'ateş düştüğü yeri yakar' derler ama o ateşin parçalarından bizde nasibimizi aldık. o kadar zor ki dirayetli durmak, çok zor. gerçek anlam da zor. unutamıyorum, sürekli gözümün önünde cenaze arabası ve içinde ki o tabut. tekrara alınmış gibi. hele o ailesinin yanına gittiğimde inanın yumru oturdu boğazıma, bir kaç saat kalkmadı. onu özlemeye başladım. onu son kez görmeyi o kadar çok isterdim ki. göremedim ama. neyse, daha fazla uzatmayım. ölüm acısı pek zor. hele de aileden ise. allah kimseye göstertmesin bu acıyı.

korkmuyorum

'babama yakistiramadigim seydir.'

başa gelmesi ya da geldikten sonrası pek mühim değil. yakında dolaşması ne fena bir şeydir.

(#1267555) ruhları bedenlerden ayıran ölüm meleğinin en son kendi canını alması. düşününce korkunç.

bence ölum korkusu kişinin kendi icin yaşadığı değilde, çevresindekiler için taşıdığı korkudur. allah seviklerimizi bizden önce almasın, iste asıl zor olan o.

tonlarca death metal albümü dinleyip ölümden korkmam da ayrı bi ironi

ruhun sonsuzluğu, bedenin sonu.

her nefis ölümü tadacaktir

ölüm kapıyı çalacak ve hadi seni götürmeye geldim diyecek...😜insan 1 ay önceden haber verirdide hazırlık yapardık helalleşir giderdik

''..Yatağıma uzandım, düşünmeye başladım. Neredeki ölüm daha iyi? Sokakta ölmek daha güzel. Gene de evde ölmek istiyorum. Kimse yanımda olmayacak sokakta, kimsenin haberi olmayacak. İnsan evde tedbirini ona göre alır; konu komşuyu davet eder. Ölümümü gazetelerden öğrenmelerini istemiyorum ya da hiç duymayacaklar. Aylarca sonra öldüğümü bilen birinden öğrenecekler. Divana uzandım sırt üstü, ölmedim..'' oğuz atay

nice nice temennim

ölmüyor...

böyle bir acı yok, tarifi de yok zaten. toprağı öpüyorsun, geri gelmiyor bir türlü. kimse yaşamasın isterim ama mümkün değil. i̇nşallah hepimiz sevdiğimizle birlikte oluruz bir yerlerde.

ölüm bir zulümse götüne koyim gülümse

2 yıl önce babamı kaybettim.. benim ne çektiğimi kimse bilmedi. kimse anlamadı.kimse anliyamadi sözlük.. o kefenle babamı yani aşık olduğum ilk adamı görünce bütün umutlarım kırıldı. yaşamaya dair hiç bir fikrim yoktu. toprağa giren babamdı ama ölen bendim. her mevsim geçti ama içimdeki acı geçmedi geçmiyor sözlük.

çok gerçek, çok yakıcı.