milena'ya mektuplarda milenayı aşırı övgülemesine bir miktar gıcık olup kendini küçük görüşünü her cümlesinde hissettim. sanki milena onunla konuştuğu için kafka ona her seferinde şükürler ediyor gibi. bu eziklikten sonra dönüşümü okumak fikirlerime kesinlik kazandırdı. babasından aldığı bir mektupta "sen bir böceksin, ailemizin sırtında parazitsin" deniyor olması üzerine yazılmış olduğu düşünülen kitabı ya da insanlardan soyutlanışı. kafka ne kadar büyük bir yazarsa iç dünyasında o kadar ezik.