mükemmel bir liriği var. rap şarkısı değil de şiir olarak paylaşılsa dilden düşmezdi belki.
link
lirik:
gözlerinde buz parçaları izler, sessizlik,
ve sessiz bir sitem olarak, kalkar yıldızları izler,
aşk yok markaların kalbinde yatan yalnızlık var,
ben yokum aynada biriken uzayan yalnızlıklar.
size acı hiç güven umut işe yarar,
batma ölüm ve hiçlikse dayatılan rol desem,
bu sürgülü ve keçeleşmiş kirpiklerin ne anlamı var?
size gösterilen bir veda ve yol desem.
ve kan ve hayat ve duygular bana mutluluk
biraz ne zan ne sana dair kırık bir ati konu miras
üzgünüm denedim her versiyonunu üzgünlüğün
kaybetmek korkularıydı odama giren mavi duman
o seslerde kayıp içim bomboş artık
daha mı yalnızım? hayır!
mutsuzluk uyuşturuyor umudun kıyısız tarafındayım
ben asla ağlamam sadece gözlerim dayanıksız
hayvan yanlısı yılgın çiçek çelenkleri gönderdim cezaneme
şimdi gündelikçi akşamlara kon
hatırlat bana uzak ve yakınlığın sarıldığı bankı
hatırlat nasıl başlamalıydı dinlediğimiz ilk şarkı
hatırlat başak saplarını dik tutan gölgemi
hatırlat efkar, deliren gezegenimi ve öfkemi
hatırlat nasıl yenilirdi güneş, çiçekleri delip geç
hatırlat bana benzediğin şehri gerçekten sevince
--
bir yağmura başlar gibi bir koşuda yavaşlar gibi
şaşkınlığa atılgan atar kil ve kıvrak
bir ismin arasına kıstırılmış sonsuzluk gibi aşk
nasıl yol alır sayısız dudaklarından
gel kıyılarına yüzümün yüzme öğret can çekişen balıklarına
gel o kumun dakikalarına kumrallığını uzat
ve biraz sakalımın kokusunu al götür ört yastığına
bir oğul doğur ve beni unut hatıralarımı yak
şimdi hiç görmedim o son seviştiğin yabancıyı
alışırım konuk koyuncu olup kaçınılmaz sonlarıma
mutluluk üzerine bahis yapma zamanlarımız da hatırlarım
ansızın kente ve yüreğime doğrulttuğun tabancayı
zamansız ve fransız, kör makas, kesik rızk
kahveyle direnen hücre, bunlar bizim merhabalarımız
nitokinle görünen sabah bunlar bizim günaydınımız
bir uğultuşun ortasındayız bunlar elvedalarımız
şimdi seni gasp edecekler bir yüzük ve müstakil evle
benim bütün takım elbiselerime pişmanlık sıçrayacak
o zaman çöküp bir sigara yakabilirim bu kentte
yağmurlar yağdırabilirim taze simit kuyruklarına
gidişine korunamadığım gibi dönüşünü de savunamam
yokluğuna dayanabilirim ancak sade bir fotoğraf olarak
köprülerde ayrılabiliyor nehirlerde sevgilim
hayat böyle; bir yerden sonra ne kadar karışsanda kalabalıklara