en saçma çocukluk anıları

5 yaşında falandım. annem elma yıka getir demiş. boyum da yetişmiyor daha musluğa, tabureyi sürükleye sürükleye tezgahın önüne getirmişim. bu arada birkaç şey düşürmüşüm ama umursamamışım. sonra elmayı alıp deterjanla yıkamaya başlamışım. tam o sırada annem sese gelip beni görmüş. azarlamış. sende suç. küçük çocuk nereden bilsin? yine 5 yaşındayım. annem puding yapıyormuş ben çok seviyorum diye. karıştır şunu diyerek bana vermiş çırpma telini. sonra muslukta bir şeyler yapmaya başlamış. ben mutlu mutlu çırparken saçımın önünden bir tutamı yanmaya başlamış. işin tuhaf tarafı hiç sesimi bile çıkarmamışım, o uzun saç tutamı yanmaya devam etmiş ben çırpmaya. annem gelince fark edip kafamı musluğun altına sokmuş. hala 5 yaşındayım. salonun ortasında kocaman sehpa var. ama gemi gibi bir şey. oradan koltuğa atlıyorum, yere değmeden salonu turlamaya çalışıyormuşum. o sıralar en büyük eğlencem bu. tam sehpaya basıp bir turu tamamlayacakken ayağım yanlış bir yerine gelmiş. üstüme düşmüş. sağ elimin parmağı ortadan yarılmış. deli gibi kanıyormuş. annem de peçeteyle kanı durdurmaya çalışırken babam da hastaneye ulaşmış, arabayı park etmeye çalışıyormuş. annem korkmamam için 'bak, geçti. bir şey olmayacak.' demiş. 'hani bakayım?' diyerek peçeteyi çekmişim. sonrası araba kan gölü ve annemin çığlıkları....