iki hatta pardon üç seneye yakın kullandım. her dişçi kontrolümde ne zaman çıkacak sorularımla bunaltıyordum doktorumu. sonunda implant yapılacağı için 18 yaşımı beklemem gerektiği söyleniyordu ama ne mümkün beklemek. görselliği bir kenara bırakırsak, kimi yiyecekleri yemek işkenceydi. dışarıda rahat yemek yiyemez olmuştum, hamburger bile ısırıyorsun ekmek tanesi kalıyor arada. bazı günler eve aç dönüyordum, gittiğim yerlerde sadece içecek içiyordum. özgüvenimi de oldukça düşürüyordu bu, hem aç kalıyordum hem de kendime kızıyordum bu durumu bu kadar abarttığım için. şimdi düşününce komik ve çocuksu geliyor. ne olacak sanki kırıntı kalabilir, insani bir şey bu. git tuvalete kürdanla temizle yerine tekrar otur. ergenlik döneminde böyle düşünülmüyor işte. o dönemki sevgilimden bile utanıyordum. ya beni öpmek istemezse gibi endişeler taşıyordum internette telli kızla öpüşme temalı espriler gördükçe. sonra birgün çıktı. tüm gün dilim dişlerimde gezmiştim ve bunun verdiği mutluluğu ancak tel takmış bir insan anlayabilir. iyi ki taktırmışım diyorum çünkü şu anda harika bir gülümsemeye sahibim. sakın bundan korkmayın, çekinmeyin ve utanmayın. bir ömür güleceksiniz ve bir ömür için birkaç sene çile çekmeye değer. çilenizi benim gibi abartmayın ama, valla değmiyor buna.