bu başlığı görünce aklıma bi çocukluk anım geldi. 5-6 yaşlarındayım kardeşim kuzenim ve ben köyde oyun oynuyoruz. dedemin evinin yanında küçük bir odalı bir ev daha var ve kocaman kitaplığı var. kütüphane olarak kullanılıyor. neyse biz oyun oynarken oraya girdik. bi tane dergi aldık kitaplıktan. açtığımız sayfada "hiç öldünüz mü?" yazıyodu. ama biz nasıl gülüyoruz varya evet üç kere öldüm yok dün öldüm filan çocukluk aklıyla dalga geçiyoruz. sonra dayım geldi yanımıza. dediki "insanın ölmesi sadece bedeniyle olmaz bazen o kadar üzülür ki ölüm gibi gelir". ne dediğini anlamamıştık geçen seneye kadar. geçen sene dayım vefat edince anladık, insan ölmedende ölebiliyormuş.