bakın çocukluk aşkı bir insanın unutmayacağı ve laf ettiremeyeceği şeylerin başında gelir. benim de oldu tabi. dünyalar güzeli bir kızdı - hala da öyle -. aynı sokakta otururduk, her sabah annemin elleriyle yetiştirdiği nadide güllerinden koparır kapısında onu beklerdim. o çıktığında ise aslında yeni geçiyormuş gibi yapar onu görür gider gülünü verirdim - aslında gülün bile kendini kıskanacağını bile bile-. öyle ya da böyle biz olmadık. görürüm hala yine bende bir heyecanlanma ve dil tutulması olur. o konuşur ben dinlerim. bahtı güzel olsun, daha ne isterim.