yıl 2000, 7-8 yaşında felanım o zaman.
saatler 21:45, abim elimden tuttu götürdü çocukluk aşkımın süper kupa final maçını izlemeye. rakip nam-ı değer los galacticos. yani bir çoğunuzun bildiği adıyla real madrid..
çok değil bir kaç ay önce uefa kupasında, penaltılar sonucu galip gelen galatasaray, bu kez real madrid karşısında tarih yazma peşinde.. kağıt üzerinde kazanma şansımız yok denecek kadar az, ancak inancımız her şeyden fazla...
dk 41, süper mario jardel 1-0 öne geçiriyor bizi. gerek çocukluk, gerekse heyecandan dolayı sevinçten ağlıyorum. ilk yarı bu şekilde bitiyor, ancak ikinci yarı real madrid maça ağırlığını koymaya başlıyor. dk 71, bu sefer raul topu ağlarımıza yolluyor. dakikalar önce sevinçten döktüğüm göz yaşlarının yerini, hüzün alıyor..
90 dakika bu şekilde bitiyor ve uzatmalara gidiliyor. o zamanlar altın gol uygulaması varmış, çok net hatırlıyorum abim tam bana altın golün ne olduğunu anlatırken, jardel bir kez daha çıkıyor sahneye ve kupa çocukluk aşkımın oluyor.
hala aklıma geldikçe o anlar, peşine şu besteyi söylerim.
çocukluk aşkımsın,
sen ilk göz agrımsın..
kimseyi, kimseyi sevmedim senin gibi.
sevdanın uğruna,
terk ettim her şeyi.
hayatın, anlamı galatasaray!