asosyal itiraf

yan odaya tacikistanlı bir kız gelmiş, türkçe sıfır, bilmiyor ve tamamen ingilizce konuşuyor. o odada kalan arkadaşlarımızın ise ingilizcesi zayıf, yardıma çağırdılar. kız çok ilginç, büyük bir cesaret gelmiş okumak için ama geldiği yere dair bilgisi yok. yurda kadar tesadüfen karşılaştığı sudanlı öğrenciler eşlik etmiş, yurdu bulmuşlar. yurtta biz eşlik ettik anlattık. baktık anlaşabiliyoruz başladık kıza lazım olan ikamet belgeleri olsun, pasaport olsun, vesikalık fotoğraf falan olsun onlarla uğraşmaya. tuhaf ki paranın değerinden de haberi yok. 8 tane vesikalık fotoğraf için 50tl yeter mi diye 5 bin defa sordu. bana garip geldi cesareti ki kendisi de şaşkındı, "ana dilinizin türkçe olduğunu biliyordum ama ingilizce bilmeyen insanın bu kadar olacağını tahmin etmemiştim. insanlarla anlaşabilirim sandım ama olmuyor" tarzı şeyler söyledi ki kız farsça, rusça, ingilizce ve tacikçe biliyor. bu sene de dersi yok hazırlık gibi sadece türkçe öğrenecek. buradan çıkan sonuç kızın cesareti ve ülkemizin yabancı dili önemsememesi. ayrıca sen niye gazetecilik okumak için allahın tacikistan'ından konya'ya geliyorsun kızım ya hoffff neyse sevaba girdim.